De geschiedenis van de sabbat
De Sabbat/ zondag speelt al sinds de invoering van de eerste dag als rustdag door de toenmalige keizer van het Romeinse Rijk.
Ontdek de ontstaangeschiedenis van de zevende dag als rustdag en de instelling of substitutie van de zondag. Een uitdagende en verhelderende studie door J.N. Andrews.
Hoofstukken van de geschiedenis van de sabbat
Over de auteur
JOHN NEVINS ANDREWS is geboren in Poland, Cumberland, Maine, op 22 juli 1828. Hoewel jong, had hij een belangrijk aandeel in de grote Adventbeweging van 1843-1844. Ongeveer gelijk met James White nam hij de zevende dag aan als de sabbat. Hij was een echte student van de Bijbel met een helder verstand en besefte dadelijk niet alleen het belang van de sabbat in de Bijbel, maar ook de vitale betekenis ten opzichte van de vervulling der profetieën in de laatste dagen, verbonden met de leer van het heiligdom en de drie-engelenboodschap uit Openb.14. Van die tijd af heeft hij veel geschreven ter verdediging van deze leerstellingen en menige tegenstander had reden te kreunen onder de verpletterende logica van zijn geschriften, terwijl de vrienden van de waarheid zich verblijdden over de heldere uiteenzetting van wat hen zo dierbaar was. Hij heeft veel boeken geschreven over de vervulling der profetie, de wederkomst van Jezus, het heiligdom, de wet, de sabbat, en daarnaast schreef hij veel artikelen in het kerkblad van de Adventkerk, waarvan hij een tijdlang redacteur is geweest, en waaraan hij, vanaf 1855 tot aan zijn dood in 1883 heeft meegewerkt. Zijn grootste werk, “De geschiedenis van de sabbat” heeft hem ruim tien jaar diepgaand onderzoek gekost. Het heeft veel tegenstand opgeroepen bij voorstanders van de zondagsviering, maar de daarin naar voren gebrachte bewijzen hebben ze niet kunnen weerleggen. In 1874 werd aan J.N. Andrews gevraagd om de leiding van het werk in Zwitserland op zich te nemen. Hij bekwaamde zich in het Frans en het Duits en begon in 1876 met de publicatie van een maandblad, Les Signes des Temps. Hieraan wijdde hij zich tot zijn dood op 21 oktober 1883.
Zevende-dags Adventisten koesteren het vaste geloof dat de genadetijd, aan de mens toegemeten, spoedig haar einde nadert en de Zoon van God zal verschijnen op de wolken des Hemels. Daarom doen zij hun uiterste best om hun werk een ruimere blik te geven opdat de wereld, voor zover dat in hun macht ligt, gewaarschuwd kan worden voor wat spoedig zal gebeuren, en de raad kan ontvangen om rekening te houden met de morele verplichtingen die God van de mensen eist.
