Hoe luister je naar een preek

Beste Greg en Diane:

Elke keer als ik aan een van jullie tweeën denkt, dan zie ik mezelf glimlachen, en vooral wanneer ik een brief van jullie krijg. Die bekende ‘Wellington Drive' adres van jullie op een envelop heeft steeds hetzelfde effect op mij. Ik duw boeken en papieren aan de kant, ik zoek naar mijn favoriete stoel, ik kom in de sfeer van dankbetoon, zelfs wanneer de feestdagen periode van december al lang voor bij zijn. Kijkend naar jullie beiden, hoe jullie Jezus hebben leren kennen en groeien als discipelen is een van de grootste zegeningen van mijn pastoraat is. En jullie vriendschap beteken veel voor mij.

Debby en ik praten vaak over die ene namiddag toen wij jullie eerst ontmoette. Onze "kans' om jullie te ontmoeten heeft niets te doen met overtuiging, daar ben ik zeker van. De gesprekken, de picknicks, de Bijbelstudie die daarna volgen waren allemaal in de sfeer van een normale gebeurtenis. Jezus bracht onze levens dichter bij elkaar, net opdat juist moment, toen wij aan het zoeken waren, om onze nieuwe buren te ontmoeten en jullie op zoek waren naar een geestelijk fundament in de waarheid.

Diane, jou doop (kan je het geloven het was negen jaar geleden?) is nog steeds een van de meest mooie momenten voor mij als predikant. Ik moet toegeven dat het niet normaal is dat een predikant over iemand huilt terwijl hij in het doopvont staat, maar ik was zo onder de indruk dat ik niet mijn tranen kon stoppen, zelfs als ik dat mocht willen, wat ik niet deed. De lach op jouw gezicht was een bijzondere gebeurtenis op zich zelf, toen je uit het water naar boven kamt. Sommige schrijvers zouden het "als een engel' genoemd hebben, rekening houdende met het feit dat "engelen nooit de blijdschap kunnen ervaren die verlossing met zich meebrengt." Jezus heeft jou zo'n stille, vertrouwde geest mee geven, dat iedereen die jouw kent meer zekerder heeft gemaakt in de relatie met Hem.

Greg, Ik moet mezelf nog steeds op betrappen dat voor de ene conferentie, 6 maanden geleden ik niet bij je doop kon zijn. Je weet dat ik probeerde op elke mogelijke manier om de afspraken voor dat weekend te verzetten, toen ik hoorde dat je ging dopen. Ik ben nog steeds in gesprek met God over die gebeurtenis. Ik zag de video die je hebt gestuurd, minstens 12 keer en ik moet toegeven het is een verfrissende gebeurtenis en ik geniet van elk moment. Wanneer ik denk van de zondagmiddagen dat wij keken naar jou football team de Packers die mijn team de Cowboys versloeg en onze vroeg in de ochtend "trefbal wedstrijden" bij de club. Ik kan mij herinneren dat de Heer de meest gewone momenten van ons dagelijks leven kan veranderen in groei voor Zijn Koninkrijk. We hebben veel tijd met elkaar doorgebracht over de jaren. Ik geniet van dat moment in de video van de doop toen je vrijmoedig sprak over het feit dat het ‘best vreemd" was om een predikant als een vriend te hebben. Wij predikanten zijn niet zo zeer perfect, en we zijn meestal niet de makkelijkste personen om naar te luisteren.

Dit alles brengt mij naar de centrale vraag in jullie brief: "Kan je ons helpen hoe je kunt luisteren naar een preek?" Omdat ik jullie twee ken, weet ik dat dit geen ‘gewone' vraag is. Je had het niet gevraagd omdat je ontevreden was met de wekelijkse preek of dat je werd afgeleid toen jullie dochter jennifer haar tandjes kreeg. Ik moet toegeven dat niemand die vraag ooit aan mij had gesteld in de 20 jaar dat ik actief ben in het pastoraat. Maar ik heb nagedacht over jullie verzoek en er over heb gebeden over de afgelopen dagen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat die een van de meest belangrijke vragen is de ‘elke' Advent-Christen zichzelf moet afvragen.

Als ik luister naar een variëteit aan overdenkingen en preken en als ik spreek met de vele predikanten in mijn reizen voor de Adventist Review, heb ik ontdek dat we ons bevinden in een vreemd moment, voor het preken in de Adventistische kerk. Aan een kant hebben we een paar briljante sprekers, met aansprekende preken, die ons werkelijk voeden en waar de videobanden en cassettes als het ware al voor de ‘zegenbede' worden besteld. Aan de andere kant, zijn er veel overdenkingen die worden gehouden achter vele kansels, die ons alle het gevoel geven dat de predikant niet elke dag die ‘ervaring' heeft met het levende woord, week in week uit. Ik ben niet geïnteresseerd in wie-is-de-schuldige spelletje. Je kunt niet groeien als je de vinger wijst naar mensen en klaagt over de preek tijdens de potluck. De vraag die jij stelt, beweegt mij (en, ik neem aan jullie ook) terug te gaan naar mijn eigen verantwoordelijk in de wekelijkse ervaring van "luisteren naar het Woord."

Ik heb die laatste zin tussen quoten gezet omdat ik geloof dat het de beste beschrijving die ik kan geven aan het verbond dat zowel de predikant als de gemeente ingaan elke sabbatse eredienst. Om de bijbel te open voor Gods volk op een Sabbatochtend is een serieuze belofte tegenover de congregatie, of de spreker nu een professionele predikant is, een plaatselijke ouderling, of zelfs een gastspreker. Hij of zij zegt, in feite "Ik heb een ontmoeting gehad met God deze week, vanwege de tijd, de uren, die ik heb gespendeerd door het luisteren naar Zijn Woord. Ik ben tot te conclusie gekomen dat ik iets meer ben gaan weten over Zijn rechtvaardigheid of Zijn genade, of Zijn ultieme openbaring in Jezus Christus en Ik wil jullie zien waar ik het heb gevonden, hoe ik het heb gevonden en welke een verandering het kan maken in onze levens." Dat is duidelijk niet een gewone getuigenis. Ik wens dat meer van on die God woord openen, elke week op het podium die woorden kunnen zeggen met de volle overtuiging.

"Luisteren naar het Woord" is ook meer dan gewoon zeggen dat je bent in dezelfde ruimte als waar er gepredikt word. Terwijl de predikant of spreker een halve verantwoordelijk draag voor het "luisteren naar het Woord," moet hij of zij ook een deel van de verantwoording dragen. De gemeente - dat zijn jullie dus ook Greg en Diane, jullie vrienden en leeftijdgenoten en zelfs je vijanden - nemen allemaal deel in het wekelijkse verbond, zonder dit verbond zou een preek niets meer zijn dan geluidsgolven die hun weerklank vinden in een gesloten ruimte. Door jullie aanwezigheid op de sabbatochtenden, ben je aan een verbond aangegaan die je ongeveer zo kan omschrijven: "Ik zal luisteren naar het Woord op een andere manier dan ik naar het nieuws zou luisteren of hoe men luistert naar een radiozender, of zelfs een politieke toespraak. Ik laat toe dat Gods Woord mijn leven binnendringt en door deze overdenking meer kracht heeft, als zelfs de woorden van mijn partner mij bereikt." Dit is niet zomaar een gewone belofte. Wanneer ik luister naar Gods Woord door de overdenking van een predikant, dan beloof ik mezelf te focussen en op te letten, zodat ik elke week weer opnieuw train in wat sommige deskundigen noemen als "actief luisteren".

Greg, Ik heb nagedacht of hoe vreemd de ervaring van het luisteren naar een preek voor jou wel niet moet zijn. Bijna niemand in onze cultuur zit en luister naar een persoon die praat voor een half uur achter elkaar. Behalve misschien voor de jaarlijkse toespraak van de President in "the State of the Union" - welke niet meer is dan een waslijst van beloften die bepaalde groepen in een hok stopt of anderen weer in het mooie daglicht stelt. - zelfs politici hebben hun toespraken ingekort tot maximaal acht of 10 minuten. De lezingen circuit dat onze groot-grootouders hebben geëntertaind, ruim een eeuw geleden, zijn bijna allemaal verdwenen.

We staan geen wedstrijden van baseball of football toe, zonder op zijn minst twee, en zelfs beter nog drie, commentatoren die stuk-voor-stuk, kleurrijke en duidelijke statische analyse geven over de wedstrijd. Het lijkt wel of men zegt, dat je het niet verrast moet zijn dat je het moeilijk moet vinden om naar een preek te luisteren "waar je waarschijnlijk niet veel uit haalt."

Voor jouw Diane, is het uitdaging is iets anders, maar net zo moeilijk. Na negen jaar van regelmatig kerkbezoek, heb je ruim 400 overdenkingen gehoord, inclusief -phhhf - zelfs een paar van mezelf. Je moet wiel een bepaalde routine hebben opgebouwd over wat de predikant of spreker, wel of niet gaat zeggen in zijn overdenking, je hebt misschien al een bepaalde houding aangenomen als je in de kerkbanken zit. (Als ik mezelf goed herinner, zat je meestal met je ogen dicht en met die grappige halve glimlach op je gezicht!) Maar om te ontsnappen uit de huidige vorm in een nieuwe oplettendheid voor het gesproken Woord is niet makkelijk, maar je zult er voldoening uit krijgen.

Dus hier - voor de 2 meest favoriete mensen die ik ken - een aantal suggestie die je kunnen helpen om te luisteren naar preken met een grotere oplettendheid van wat Jezus wil dat jij zult horen van Zijn Woord.

1 Het luisteren naar een overdenking is een handeling van aanbidding

We zijn allemaal gewend geraakt in de afgelopen jaren, dat aanbidding iets betekent als iets wat we moeten geven of "doen" in een actieve manier. Wanneer we opstaan en liederen zingen als "Een vaste burcht" of "Heer, Uw licht en uw liefde schijnen", geven wij een bepaalde waarde aan God door onze aanbiddingen. We voelen een bepaalde directe connectie tot de Almachtige die wij met heel ons hart liefhebben, als we zeggen "U, Jezus, u bent de Heer van mijn leven, en ik geef alles vol overgave aan U." Ook al is het belangrijk dat deze nieuwe bewustwording van aanbidding een goede uitwerking heeft, het heeft elke kerkleden onzeker gemaakt of onverschillig gemaakt dat een significante deel van de "aanbiddingdienst" in wanneer iemand anders praat over God, in plaats van tot Hem spreken. Hoe kan je luisteren naar een predikant die praat over de Bijbel, als mijn handeling van aanbidding en lofprijzing? Het lijkt soms dat iemand - de predikant - staat tussen mij en heer die ik aan het aanbidden ben.

Maar als wij begrijpen dat de woorden van de predikant, in de beste omschrijving, een getuigenis, een testament, iets wat hij of zij heeft geleerd door het luisteren naar het Woord, dan wordt op onze ‘beurt' de handeling van aanbidding een stuk duidelijker. Wanneer ik luister naar jouw getuigenis op die doopvideo. Greg, de reactie van mijn hart, een diepe dankbaarheid aan God en wakkert de geest van dankbetoon in mij op. Ook wanneer ik de woorden van de predikant hoor als hij of zij bevestiging geeft van de goedheid en de genade van God, gezien door een specifieke tekstgedeelte uit de Bijbel, dan is de beste reactie die je kan geven "Prijs God, voor al Zijn zegeningen".

Een echte overdenking, een bijbelse overdenking, is geen erudiete verzameling van obscure bijbelse informatie of aan de andere kant bezien een grappige collectie van anekdotes aan elkaar gehangen door een verhaal lijn genoemd "genade" of "vergeving". Het is een testament die meteen komt van het hart van een man of een vrouw die zegt, "Ik geloof dat God goed is omdat hij handelt door Jezus te sturen om mij te redden, in de zelfde manier als dit gedeelte uit het Schriftwoord openbaart." Luisteren naar een overdenking is een handeling van aanbidding, wanneer je dienst besluit met liederen als "How Great Thou art" of "God Is So Good."

2. Weest niet verast dat het moeilijk is om gefocust te blijven

Wanneer met elkander die 10-weekse studie hielden over gebed, enkele jaren gelden, Diana, herinnerde ik hoe opgelucht was toen je ontdekte dat op sommige momenten het moeilijk is op gefocust te blijven op het ‘onderwerp' wanneer je bad. Vele zaken komen in mijn gedachten gedurende de stille momenten dat ik bid en soms laat ik ze gewoon over mij heen komen. Soms maak in noties, anticipeer moeilijke gespreken, soms oefen ik ideeën voor een overdenking wat vaak mijn persoonlijke gesprek is met Jezus.

Nu dat ik luister naar overdenking, meer dan dat ik zelf predik, heb ik ontdek dat de zelfde middelen die ik gebruik of een punt te vinden om mij op te focussen in mijn gebedsleven, ook heel handig zijn wanneer je luister naar een overdenking.

Nee, ik ben geen slecht, ongelovig persoon omdat ik denk aan Debby's lekker Pasta Primavera tijdens een overdenking. Ik woon in dit lichaam omdat God mij het gegeven heeft, en rond de klok an 12:15 (soms rond de klok van 12:45!), dan hoor ik mijn maag knorren net zo hard als de preek. Het geheim ligt in het feit dat niet dat ik niet meteen een straf opleg, maar juist aan Jezus stiletjes vraag om mij te helpen in het stellen van de juiste prioriteiten als hij mij gedachten brengt naar het gene ik mij aandacht echt moet geven. De techniek van gerichte gebed, dat ik jullie heb geleerd. Diane en dat jij aan het leren bent, Greg, zal echt helpen in het luisteren naar een overdenking.

3. Probeer het aantal mogelijke afleidingen rondom jou te verminderen.

Dit is duidelijk een van die suggesties die "makkelijker gezegd dan gedaan is". Het aantal en de variëteit van dingen die onze aandacht af nemen van het Woord, nemen namelijk maar toe naarmate de jaren vorderen. Tijdens de dienst denken wij eerder aan de slechte kwaliteit van het geluidssysteem, waardoor het lijkt dat de predikant spreekt van veraf of klinkt als ingeblikt geluid. Of dat je let op de PowerPoint afbeeldingen die iemand gebruikt tijdens een overdenking die je zelf hebt ontworpen. We merken dat de ventilatoren in de kerk blijkbaar de ouderen die in de derde rij van voren zitten, koude rillingen meegeven. En we spenderen bijna de hele preek om een signaal af te geven aan de diaken.

Veel kerken gebruiken het beste middel voor afleiden tijdens een overdenking, namelijk het mededelingsblaadje. We kunnen zenuwachtig worden over de staat van de financiën van de kerk, terwijl het Woord gepredikt wordt, of we denken na of wij wel of niet naar de zondagse voetbal-picknick gaan op de parkeerplaats van de kerk. Je weet zelf wel wat je allemaal kunt doen om mogelijke afleidingen tijdens een preek tegen te gaan.

Toen ik nog een kind was, had mijn vader een regel, dat nog steeds werkt voor mij. We mochten het AJV jeugdecho lezen of de schoutschakel tijdens het begin van de eredienst. Maar we moesten ze altijd wel leggen tijdens de overdenking van de predikant. Hetzelfde geldt voor mij als volwassenen, dat is om het kerkbulletin, het zangboek, de studiegids van de sabbatschool en elk ander stuk van papier die ik verzameld heb, goed weg te leggen, meestal op de grond. Dan rest voor mij niets anders dan mijn Bijbel in mijn handen, een goede uitgangspositie, die laat zien dat ik Luister naar het Woord met mijn oren.

Ik kan mij voorstellen dat je nu al protesteert, Diane, als je dit allemaal leest, denk je waarschijnlijk; "Hij weet zeker niet hoe het is om jonge kinderen mee naar de kerk te nemen voor aanbidding!", en dat is waar, ik was ongeveer 20 meter verderop, veilig achter een houten kansel, gedurende die moeilijke momenten wanneer Debby probeerde te luister naar wat ik aan het zeggen was en de vrede moest bewaren bij mijn kinderen Evan en Brady. We moeten voor altijd en eeuwig dankbaar zijn voor die "moeder in Israël" die vrijwillig zat aan de andere kant van de kerkbank, terwijl Debby de andere kant bewaakte. Haar pastoraat aan onze familie maakte het mogelijk voor Debby om te voelen dat ze echt een deel uitmaakte van de aanbiddingsdienst, in plaats van alleen een deelneemster in een slechte verlichte ruimte van de bijzaal. Het speelgoed wat geen lawaai maakt wat deze vrouw gaf, verwonderde onze jongens elke week, en fascineert ze en houdt ze vaak rustig.

Ander kerken waar wij gediend hebben, hebben tieners en grootmoeders geregeld die beurtelings letten op jonge kinderen, zodat moeders en vader, verfrist worden door rustig te luisteren naar het Woord. Het antwoord ligt in goed vooraf plannen - voor zowel jezelf als je kinderen - zodat het goede zaad niet weg wordt genomen door al de vogels die de aandacht van je wegnemen aan de rand van je geweten.

4."openhartigheid"

Al de hele week luisteren wij naar het nieuws, conversaties, commercials, toespraken door politieke bestuurders, met hun eigen barrage aan woorden. We filteren hun woorden aan de hand of ze relevant zijn of niet. We zeggen: we sorteren wat we horen op een bepaalde schaal van verwachte waarheid, en handelen dienovereenkomstig. Wij weten dat bij iedere vorm van communicatie gebruikt wordt om iets te ‘verkopen': tandpasta, kapitalisme, luiers, een nieuwe auto. Daarom zijn wij zo sceptisch over alles wat wij horen. We beoordelen constant of de claims die mensen maken het wel waard is om het te accepteren in je eigen persoonlijk leven.

Het is niet erg om een dergelijke houding te hebben wanneer je luistert naar de wereld, het is wel een serieus probleem wanneer je luistert naar het Woord. De filters die wij gebruiken om te beoordelen in de rest van de week - "Vind ik het product wat aangeboden wordt wel leuk?", is zeker geen hulp als wij luisteren naar Gods Woord. Het punt van luisteren naar een overdenking is juist om iets te ontvangen wat vreemd voor ons is - en dat is God waarheid over wie wij zijn en wie wij zijn - iets diepgaand en onvergetelijk iets in ons leven. Als wij onze gebruikelijk filters gebruiken, dan zal Gods Woord ongetwijfeld ons doen laten schokken, verwerpelijke vinden en uiteindelijk onaantrekkelijk zijn voor degene die luisteren naar de preek, op de zelfde wijze als ze luisteren naar de wereld.

Al voor de laatste tientallen jaren, hebben dramaturgen gesproken over de houding die zij zeer belangrijk vinden voor hun werk is om begrepen te worden door een publiek. Zij spreken over "de spanning van ongeloof", het is een geforceerde keuze door de acteurs om het publiek te overtuigen dat daar geen acteur staat die iemand nadoet, maar dan de persoon, ook al is hij in het echt jaren geleden overleden, op het podium weer tot leven komt. Als het publiek er niet voor kiest om mee te gaan met de fantasie, met de rol, dan kan de speler niet op een adequate manier een rol overtuigend spelen.

Er dient iets soortgelijks gebeuren als het Woord onze harten binnen dringt elke sabbat. Ik dien naar de overdenking te luisteren met een hart dat opener is dan ooit daarvoor, net zo als ik zou luisteren naar mijn beste vriend die ik vertrouw. Dit betekent niet dat wij de predikant zelfs goed moeten kennen of hem of haar aardig moeten vinden om enig voordeel te halen uit hetgeen gezegd wordt. We moeten wel kiezen om te vertrouwen dat God mijn kan bereiken door Zijn woord, zelfs als de predikanten mij niet kan bereiken.

Om dit proces te laten weken - als Gods vreemde, maar toch effectieve reddende woord gepland dient te worden in ons zondig hart- Dan dien ik de normale functies uit te schakelen die mij verteld dat ik alleen luister naar een gemiddelde spreker die een paar mooie gedachten geeft uit de bijbel. Door mij hart open te stellen, dan kies ik ervoor om te geloven dat er meer is dan een mens die spreekt, maar dat Gods Woord mij bereikt. Door een wijze die ik normaal niet kan verstaan, God gebruikt de overdenking om zijn Levend-gevend Woord te planten in mijn hart. Ik zeg dit uit geloof, zonder dit, dat is wat het Woord mij zegt, is het onmogelijk om Hem te prijzen.

5 Bevestig wat je kan, met alles dat je bent.

Niet alles wat erin een preek wordt gezegd, verdient een ‘amen'. Op bepaalde momenten heb ik naar overdenkingen geluisterd die een verward beeld geven van Jezus en Zijn evangelie zoals die verwoord wordt in de Bijbel en ik moet toegeven dat soms geniet van rechtvaardige verontwaardiging dat komt wanneer iemand met status verkeerd is over een punt waar ik juist erg belangrijk vind. Maar zelfs in de zwakste overdenking - daarmee bedoel ik de overdenking van een spreker die niet een eerlijke ontmoeting met God heeft gehad in het brengen van Zijn woord - daar zal altijd een begrip, kennis komen van God, toch een waarheid over Jezus die je met geheel je hart kan omarmen. Onthoud Greg en Diane, de waarheid die jij bevestig hoe niet altijd nieuw en verassend zijn. Het moet simpelweg de waarheid zijn. Zo kan je mezelf weleens biddend tegen komen in mijn kerkbank, zelfs gedurende een van de zwakkere overdenkingen, "Heer , laat u mij concentreren over deze waarheid die U mijn hart wil planten, zodat ik de week door kan gaan en u naam kan prijzen, de gehele dag. Het is een gebed die Hij nooit heeft geweigerd.

Door het bevestigen van hetgeen ik hoor tijdens de overdenking tijdens een dienst van aanbidding is met zekerheid leven in de waarheid voor de gehele week. Als de waarheid die ik vorige week heb bevestigd is:"Jezus is de Heer over alles in dit Heelal," dan is de juiste vraag die ik mezelf afvraag is, "Hoe ben ik elk deel van mijn leven aan Zijn heerschappij aan het overdragen vandaag de dag?" Heb ik Jezus aanvaard als Heer over Mijn geld, mijn lichaam en mijn baan? Heb ik gekozen om Hem als genezer te laten zijn over mijn verbroken relaties, als leraar op de voeten waarachtig ik zit? Levende uit de waarheid die ik heb bevestigt tijdens de overdenking van de afgelopen sabbat bereid mijn hard voor iets nieuws in de komende week "Voor alle die hebben, zal meer gegeven worden, zij zullen het hebben in overvloed ‘Matth. 25:29) Als wij met deze 5 suggesties enig nut hebben, dat zal je merken dat je meer denk over de ervaring die je elke week heb gedurende de overdenking. En je zo je eigen discipline vind voor "geheiligd luisteren." als er enig goed is in hetgeen ik heb geschreven, vertrouw erop dat de Heer je zal bevestigen in je geloof. Ik vertrouw er ook op dat de Heer alle twijfel weg blaast zodat je harten en gedachten niet vertroebeld raken, zodat je blijdschap mag ervaring in Jezus.

"Laten wij Gods woord in ons laten groeien, het zal jullie bemoedigen om de Here te groeien, iedere dag opnieuw."

Jullie vriend, en Zijns

Bill

Bill Knott is redacteur voor de Adventist Review