Een kleine kerk... en toch succesvol

The litte church that could

Wanneer de leden van de Trinity SDA kerk in Villa Ridge missouri, om zich heen keken en alleen maar 8 mensen in de kerkbanken zagen, in een gebouw ontworpen voor 200, zeiden ze tegen elkaar 'Het is een goede sabbat iedereen is aanwezig.

Het Lidmaatschap van de gemeente is alleen maar 8 mensen, om precies te zijn. 4 gezinnen en hun kinderen. Er moet wel gezegd worden, dat er vaak tientallen enthousiaste en loyale vrienden langskomen, zij zijn de bonus. Trinity Church is een leken-kerk, een erkenning of het werk van de Heilige Geest en de inzet van leken die zich blijven inzetten.

Ze hadden een droom.
Twintig jaar gelden Manuel Clay had al zijn vakantie geld uitgegeven op de eerste nacht van de kampmeeting boekverkoop. Op de laatste nacht van de kampmeeting ging hij terug naar de boekwinkel. Hij had daar al een nieuwe set gekocht van Ellen Whites grote-conflict-serie, de Getuigenissen voor de gemeente en het Zevende Dags adventistische bijbelcommentaar. Het is een feit dat hij niet veel kon aanschaffen omdat hij daar simpel weg het geld niet voor had. Behalve een paperback van een kleine pamflet getiteld "leven op het platteland". Hij kocht het, met met zijn pamflet van 50 dollarcent begon zijn droom.

Na het lezen van "Country Living", besloot Manuel zijn gezin te verhuizen van het luxe huis in de stad , naar een klein, oud huisje op het platte land, meer dan 80 kilometer weg van hun vrienden, hun familie en hun werk. Ondanks het feit dat het gezin bleef werken en naar de kerk gaan inde stad, bleef een vraag zich knagen, elke sabbat toen ze naar de kerk gingen. "Wat doen wij met al die mensen in onze eigen buurt?"

Gedurende die tijd kwamen Adventisten in die buurt wonen, echter sommige gingen ook weer weg. Het ide voor een plattelandskerk werd gebezigd, maar het was simpelweg niet mogelijk dat slechts 4 mensen een kerk konden beginnen. Niemand in de stad leek geïnteresseerd. Totdat 4 mensen zeiden:" Genoeg is genoeg, Of we vertrouwen God met geheel ons hart of we doen het niet."

Kleine Start
Op die eerste sabat 4 mensen kwamen bij elkaar in de huiskamer van een van de vier leden. De eettafel werd tegen de muur geschoven en het werd bedekt met een wit laken om een altaar te maken. Een ander tafeel kleed ging over een grote kartonnen doos en die ging op de tafel om de kansel te maken. Een lid preekte, een lid deed de sabbatschool, een lid zong, en en lid luisterde. Zo begon de Trinity Seventh-Day Adventist Church!

Vrienden van de kerkleden waren verbaasd. Toch kreeg de kleine groep van leden, veel kritiek van hun eigen kerkeleden. Lidmaten van gevestigde kerken in de buurt konden niet eens geloven dat het mogelijk was of dat het wel legaal was. Om een kerk te formeren zonder de hulp van een evangelisatie-actie of zelfs een predikant. Sommige leden waren ervan overtuigd dat de kleine groep zich had afgesplitst van de Unie-Conferentie en waarschijnlijk een is verworden tot een splintergroep. Anderen weer stuurden bericht met krachtige gebeden, om toch maar weer bij de 'positieven' te komen en terug te keren naar huis. Maar de kleine groep bleef vast bij haar visie.

In de korte tijd maakt de groep kennis met een Baptistengemeente en hun predikant waarvan ze het gebouw mochten huren. eerde contacten en getuigen in de gemeenschap leken hun vruchten af te werken. De Baptisten gemeente was vriendelijk en medelevend. Ze hieven heel weinig kerkhuur. Trinity huurde het kerkgebouw voor bijna drie jaren. Totdat sommige leden van de baptistengemeente, in een slecht bezocht kerkraadsvergadering, een motie doorvoerde om de kerkhuur voor de Adventisten extreem te verhogen. De Baptisten die niet naar de slecht bezocht kerkraadsvergadering waren zo ontmoedigd door het besluit dat ze hun verontschuldigen aanboden aan Trinity, en sommige leden van de Baptisten gaven in het geheim donaties aan Trinity, zodat Trinity de kerkhuur van de Baptisten konden betalen.

Er ontstond een goede samenwerking tussen de groepen van Trinity en de Baptisten gemeente, maar Trinity leden wisten dat wilden ze groeien.., ze hun eigen faciliteit moesten hebben.

Op zoek...
Ondanks het feit dat ze geen geld hadden, zochten de leden zorgvuldig voor een plek waar ze hun eigen gebuw konden hebben. Ze hadden enkele nieuwe leden, Rozell Lawrence, een Adventist voor een lange tijd die tijdens zijn jeugd droomde voor het werk als een zendeling in een land verweg, hij voelde te roep voor de missie slechts 80 kilometer van zijn Huis. Hij sloot zich aan bij de kleine kerk, bracht zijn ervaring mee en zijn hele gezin, eerst als bezoeker, later verhuisde hij naar het platteland.

Nog steeds was het financiële kader van de groep zeer klein. Ze hadden geen kerkfonds, en slechts twee mensen uit de groep had een full-time baan; er waren twee leden die gepensioneerd waren en twee moeders die thuisbleven op hun kinderen op te voeden, zij maakten de gemeente uit. Maar ze hadden geloof en een aantal Unie-conferentie leden die achter hun initatief stonden, zo bleven ze dus zoeken.

Op sommige momenten ging de groep nadenken over mobiele huizen, bouwvakketen, verlaten bedrijfshalen en kleine huizen. In een plattelandsgebied waren bestaande kerkgebouwen duur en waren er zo wie zo niet veel. Een gebouw werd regelmatig in de verkoop gedaan. Manuel Glay maakte inlichtingen en zag de prijs 110.000 dollar zonder meubilair, ver weg van de prijs die de Trinity ooit kon betalen. Het bordje "verkocht' stond een tijdje later voor het gebouw. Ondanks het feit dat de leden het gebouw wilden hebben, kon niemand het serieus veroorloven.

Na een tijdje kwam het bordje "Te Koop" weer vor het gebouw, Het leek of het gebouw gebruikt werd, maar het bewees alleen maar dat het verhuurd werd aan een derde partij. Het werd weer verkocht en te koop aangeboden, dit maal door een andere makelaarskantoor.

Vraag en het zal geschieden
Op een bepaald moment, ging een van de leden er weer op uit om te kijken hoe het stond met het kleine kerkje. Het ging weer terug op de markt. De leden van Trinity besloten om een bod te maken op het gene ze konden missen. Niet op basis wat de kerk waar was, maar juist op ze konden missen, ze vertrouwde dat God zou bemiddelen. Natuurlijk was hun bod verschrikkelijk laag en werd meteen afgewezen.

De leden van Trinity besloten om hun lage bod te verhogen met een paar duizend dollar en probeerde het nogmaals. De voorzitter van de Unie-Conferentie kwam lang, vond het gebouw mooi en bemoedigde de groep. De penningmeester van de conferentie bleef de groep steunen, ondanks het feit dat de groep een niet solide financiële basis had. De makelaar wachten om een reactie te geven op Trinity's tweede bod. Niemand wilde het erkennen, maar de leden moesten in het geheim wel opgelucht zijn toen het bod werd afgewezen, want zelfs hun lage bod was een moeilijkheid voor de leden op het bedrag op te brengen.

Toen kwam het antwoord van de makelaar. Het bod was geaccepteerd. Ondanks het feit dat er zelfs geen was voor de eerste aanbetaling, juichten de leden. Een nog grote blijdschap kwam toen de unie-conferentie besloot om de hypotheek voor de volledige 100% te waarborgen. Op een later moment leerde de leden dat unie-functionarissen een blik hadden op ledenaantal van van Trinity en hun financiële situatie en hun logische antwoord was, dat op geen enkel manier 4 gezinnen met geen predikant een kerk konden kopen, laat staan onderhouden. Maar de Heilige Geest was met ons en de conferentie president had beloofd dat de conferentie achter de beslissing stond en dat heeft de Unie-fucntionatissen overtuigd. De penningmeester verklaarde, "Als je deze mensen het gebouw geeft, zullen deze mensen ervoor betalen."

De deuren gingen open
Wonderen beleven gebeuren, de een na de ander. Te veel om ze allemaal op te noemen, uit de lijst het volgende:

Een kleine groep vroeg of ze het nieuwe gebouw konden huren voor hun zondag-diensten, dit gaf de kerk een bron van inkomen en maakte mogelijk om te getuigen van het geloof van de Zevende-dags Adventisten.

Een gast van buiten het dorpje kwam langs, zag het oude, maar goedbruikbare tapijt. Liet een grote gift achter en liet het vervangen met een mooie stuk tapijt.

Een lid reageerde op een advertentie om een orgel te kopen voor $250, niet duur omdat de eigenaar niet zeker wist of het werkte, de groep had eigenlijk 250 dollar om uit te geven, maar nadat de eigenaar het verhaal van de kerk horde, besloot hij de orgel te doneren. Nadat de leden de orgel in kerkzaal plaatste, speelde het niet alleen perfect, het past zelfs bij de interieur van het kerkgebouw.

Een professionele kunstenaar van een andere kerk werkte meer om raamschilderingen te maken van haar eigen geld.

Een tehuis voor ouderen, waar een lid werkte, ging een vleugel van haar eigen pand verbouwen en gaf de totale inhoud van haar oude vleugel aan de kerk voor gebruik of verkoop. In goede conditie, gingen de meubels inclusief twee grote koelkasten, een oven en stoelen naar de kerk

Een ander persoon, doneerde een oude kopieermachine, die slechts een kleine servicebeurt nodig had en weer werkte.

Zo ging het, met een inrichtingsbudget van slechts $500, makte leden en vrienden de kerk schoon, verfde en brachten materiaal van huis uit voor de opening van de kerk.

In een ongekende vorm van steun kwam, toen kerken in de buurt hun kerk sloten en naar Trinity kwamen op die dag. De kerk en vooral de collecte mandjes waren overvol. Velen bracht 100 dollar biljetten mee naar de kerk. Kerkkoren, zaaldiaken, diakenen en diaconessen van andere kerken hielpen de 8 vaste leden van Trinity, er was een kampmeeting sfeer aanwezig als bezoekers hun tientallen meebrachten manden met eten uitpakten voor een gemeenschappelijke dinner.

Gericht op groei
Sinds de grote opening, van het nieuwe kerkgebouw van trinity ging alles goed. Alle hypotheek betalingen worden op tijd gedaan, met soms wat extra geld. Trinty leden halen hun financiële verplichten op dezelfde manier als grote kerken dat doen. Trinty leden heeft het hoogste tienden afdracht per lid in de gehele conferentie. Trinityy leden hebben een bezoekersdag, een gemeenschapsdag, een literatuur-evangelisatie actie gehouden en diverse andere grote evenementen.

Ouderlingen maakten van Trinity een missie veld en komen heel graag preken in de kleine kerk, met net zoveel enthousiasme als waren er meer dan 100 mensen inde kerk. Diverse Christenen komen naar het platteland om special offergave te geven. Muzikanten brengen hun talenten. Nieuwe families komen naar de kerk en zoeken naar een plek om te wonen en elke sabbat is er een gemeenschappelijke maaltijd.

In het kerk blad staat "Trinity Seventh-day Adventist Chruch- We're on a mission"

Het is sabbat, er zitten 8 mensen verspreid in de grote kerkzaal, Iedereen is hier en meer komen er aan.

Anita L. Clay is leraar en een van de oprichters van Trinity Seven Day Adventist Church
(c) 2002 Adventist Review, editie 46,