|
|
 |
de zee was te onstuimig
voor 't ranke levensschip
de golven sloegen't ziedend
als wrakhout op een klip
toch was het schip uitgevaren
de zeilen hoog in top
de steven fier en moedig
gewend naar 't ruwe sop
ze riepen op de kade:
"nog een behouden vaart!"
wie had ook kunnen denken
dat het niet bleef bewaard
zoals het gaat met scheepjes
die plots'ling stuurloos zijn
de GOLVEN van het LEVEN
krijgen het zeker klein
maar, voor degenen die in 't meer verzinken
reikt God twee handen aan
zodat ze niet verloren
Zijn haven binnengaan
|
|
