Harde grond
Vorige week zondag was het weer een dagje werken in de tuin voor mij. Er moest een gat gegraven worden voor een waterleiding die gaat lopen van ons huis, naar onze schuur. We gaan op die manier de schuur bij ons huis betrekken. Ik heb die zondag 6 uur lang staan graven, samen met een zeer goede vriend van mij.
Ik heb een groot deel van mijn leven gewoond in Rotterdam.., Oost, wel te verstaan. En als je daar een schep in de grond steekt zit je binnen "no-time" 3 meter lager als je een gat gaat graven.
Want Rotterdam-Oost heeft slappe grond. Maar nu ik woon in Brabant... "Je merkt het al..." Ik heb nog nooit zo hard geslagen met een schep op 20 vierkante milimeter harde grond.
Bedoel, het maakte niet uit hoe ik mijn schep draaide, duwde, boorde, hakte, sleepte, drilde, sloeg... Er kwam nauwlijks grond los. Na 3 uur graven waren mijn vriend en ik nauwlijks opgeschoten.
Terwijl Elma (my lady) en de vrouw van mijn vriend op de bank keken naar een film. Gaven mijn vriend en ik de moed op. Wij hadden een zeer goede oplossing, voor het praktische probleem met 'harde grond'; "Wij stoppen ermee"!.
Net op dat moment kwam Elma om te kijken en zij onze vermoeide en uitgeputte gezichten zag, zei ze; "Ik kom wel helpen" en voor je het wist had ze voldoende grond los gekregen, zodat mijn vriend en ik makkelijker konden doorgraven.
"Fantastisch zo'n vrouw", riep ik. Even later kwam ook de vrouw van mijn vriend naar buiten en begon ook te graven. Wat eerst onmogelijk leek voor slechts twee mannen, bleek mogelijk toen iedereen meehielp.
Harde grond... vaak kom je op een moment dat je moet erkennen dat je het niet alleen kan doen. Dat hadden mijn vrouw de afgelopen week ook. Afgelopen woensdag bespraken wij gezamenlijk hoe wij beter invulling geven aan "Gods liefdevolle wil" voor ons leven.
We doen allebei aan ochtendwijdingen en 's avonds lezen wij een boek voordat we gaan bidden en slapen. Soms deden we dat samen maar eerlijk gezegd vaak in ons eentje. En afgelopen week moesten wij erkennen dat wij qua geloof, "Harde Grond" geraakt hadden.
Met zijn tweetjes hebben we héél veel bijbelkennis, we weten precies te vinden & te vertellen wat God voor de mens wil en hoe goed Zijn liefde is voor de mens de leeft hier op deze aarde. Toch moesten wij erkennen dat we op een punt waren geraakt dat wat we ook deden, draaide, duwde, boorde, hakte, sleepte, drilde, sloeg... in Gods Woord dat wij niet 'dieper' geraakte.
God wil immers meer dan kennnis, hij wil ons hart. (Dat wisten we al, maar we deden er te weinig mee, naar ons inzien). Wij hebben onlangs besloten op een dagboek ter hand te nemen, "The upward look", van E. White. Als leidraad voor onze avondwijdingen, en naar enkele dagen zien wij dat we gezamelijk 'meer meters maken' in geloof.
Ook als is de grond "hard" gezamelijk kun je als vrienden, huwelijkkoppel, huisgemeente of -groep, kerk. Vele meters meer maken als iedereen zicht richt op hetzelfde doel. Als je zo leeft en handelt, dan maakt het niet uit of de grond "hard" is. Als je zo handelt dan zijn 'wonderen' mogelijk.
