Kip in het water & Tofu trauma's

Ik hou van lekker eten. Hoeft niet veel te zijn als het maar lekker is. Ik ben ook niet zo'n Hollander (of ben ik nu een Brit?) die persé een vet stuk vlees op mijn bord moet hebben. Maar wat hoorde ik onlangs in het nieuws.

Mijn geliefde kippetjes, worden gevuld met water (en 1.000 stoffen die schadelijker zijn dan water). Ik kan mij nog goed het lekkerste stukje kip herinneren die ik op had, was ongeveer 5 jaar geleden in Restaurant Planet Hollywood in Parijs. Op houtskool gegrilled, met wat citroen/ limon en ik heb genoten. Mijn vrienden kunnen dat ook heel goed herinneren omdat ik 8 uur na het eten van die kip nog steeds 'lofliederen' aan de kok kon zingen.

Ik hoor bij een geloofsgemeenschap waar een goed deel vegetariër is. Mijn vriendin is zelfs 'totaal vegetariër', dus de gezonde keuken is voor mij geen onbekende... eigenlijk ben ik het laatste maanden weer opnieuw gaan waarderen en dat komt dus niet door kip in het water.. maar mede door haar kookkunsten.

21 jaar geleden was dat anders. (ik weet wat ik nu ga typen geen reclame is maar ik moet het kwijt). 21 jaar geleden dus, zat ik op scouting (als padvinder als onderdeel van de geloofsgemeenschap waar ik nu een gedoopt lid van ben). Omdat het niet zeker was wie nu wel vegetarier en nu niet vegatariers was.. kreeg iedereen vegetarisch eten, op het scoutingkamp. Zoals vele kampeerders onder de lezers zullen weten is een restaurant altijd lekker dan koken op een klein CampingGas pitje, maar ik kreeg alles altijd op (ook de groente)... behalve een ding.

Slechts één gebruiksvoorwerp, wat voeding genoemd werd, een 'ding'. Zo zag het er ook uit een 'bruin' ding en men noemde het vegetarisch. Terwijl ik dit typ krijg ik traumatische ervaringen en een zure smaak op mijn tong. Het bruin ding wat ik moest (want mijn bord moest leeg) dat bruin ding noemde men 'nep'vlees. Nou nep was het zeker... het was rubber, mijn kaken veerde terug terwijl ik mijn tanden erin stak.

VRE-SE-LIJK... Toen ze enkele jaren later naast het kampeerterrein van de kerk de eerste McDrive van Nederland plaatste, van de vrienden met de grote gele 'M'. Wat het leek net alsof mijn gebeden werden verhoord, ik heb in de jaren daarna mijn tanden gezet in rundvlees of kippevlees omgeven met twee helftjes brood met zaadjes.

Vegetarisch eten was voor mij geassocieerd met 'dingen'. Als ik voor 'sabbatse' bijbelstudies bij mensen thuis kwam kreeg ik veel informatie over gezonde voeding en dat het beter is om geen vlees te eten of beter zelfs geen dierlijke producten te gebruiken. Na die bijeenkomsten kreeg ik als aanmoediging wat Tofu wat door iemand met veel liefde werd klaargemaakt. Maar ik vond altijd dat de liefde niet doordrong in het stukje tofu. Maar eerder bleef hangen in de saus of de rijst.

Tofu en met liefde voorbereid was voor mij ondenkbaar. Dus ik at gewoon lekker mijn kip in het water.

Onlangs merkte ik (prijs God voor mijn lieve vriendin) dat je ook lekker vegetarisch kan koken. Ook kom ik nu bij mensen thuis die ook lekker kunnnen koken. Dus eet ik de laatste tijd steeds minder kip en steeds meer tofu (onder zware kruiden). En langzamerhand verdwijnen mijn trauma's.

Het heeft meer dan 20 jaar geduurd voordat ik weer vegetarisch met enige regelmaat begin te eten. De enige trauma die ik nu heb overgehouden is het volgende; ik heb 20 jaar lang kip met water gegeten (en 1.000 andere stoffen die niet zo gezond zijn voor lijf en lede).

Als jullie goed vegetarisch kunnen koken, en het smaakt niet naar 'rubber', laat het me weten! Ik kom dan zeker een keertje langs.