25-02: Géén anonieme Christen willen zijn!

Rondom de hele discussie omtrent het werk van Marianne Thieme bij de partij van de dieren en het feit dat ze als geloofsovertuiging heeft gekozen om Zevende-dags Adventist te zijn... zet mij ook aan het denken.

Is het óók voor mij wel verstandig om Publiekelijk Christen te zijn. Jezus vraagt van mij in Matteus om "als zout.., smaakmaker te zijn in deze wereld". Aan de andere kant zegt Jezus: om niet als de Farizeeën te bidden, bij de hoek van elke straat, om zo te laten zien 'hoe goed ik wel niet ben.'

In eerste instantie wilde ik niet met 'naam en toenaam' op het internet.. ik vond de inhoud van de boodschap belangrijker dan.. ik, Riley. Maar aan de andere kant merk ik dat de weblog een van de beste gelezen onderdelen is van de AGP-website, beter zelfs dan heel wat interessante bijbelstudies.

Maar Publiekelijk Christen zijn, brengt verantwoordelijkheden met zich heen.. en door de discussie Rondom Marianne.. besef ik me steeds beter. Je wordt gezien.. of je het wil of niet.. je wordt gezien. Als ik een tekstje tik voor de weblog.. gaat dat mij dat vrij goed af. God heeft mij talent gegeven om verhaaltjes op papier toe te vertrouwen. Het is een gave als ik in simpele bewoordingen, getuigenis afgeef voor het geen ik geloof.

Maar als ik eenmaal klaar ben met typen lees ik het altijd een keer door. En vraag ik me af.., kan ik dit toe vertrouwen aan het wereldwijde web. Is de weergave van het geen ik toe vertrouw aan papier, wel een correcte weergave hoe ik over iets denk. Zullen de teksten die ik heb geschreven mij niet over jaren en jaren mij achtervolgen?

Uiteindelijk heb ik besloten om 2 jaar geleden om naast de bijbelstudies en preken die ik op het internet zet, ook artikelen te schrijven... waar mij naam aan is verbonden. Om eerlijk te zeggen maak je het jezelf niet makkelijk.. aangezien iedereen die mijn naam intikt in google.. Mijn website als eerste krijgt te zien.

Ik kan nooit meer zeggen dat ik de Adventkerk niet ken, Ik kan nooit meer zeggen dat ik niet bekend ben met de sabbat.. dat ik de leerstellingen niet ken. Dat ik onbekend ben met de standpunten of de interne strubbelingen die deze kerk ook treffen.

Dat geeft verantwoordelijkheid.., Ik moet.. op het werk, bij feestjes.., op straat vertellen wat het betekent om een 'volgeling' van Christus te zijn... waarom? Omdat ik er 'publiekelijk' over spreek. Mijn geloofsleven staat op straat.. dus moet ik er ook op straat van getuigen.

Nu mensen weten, dat ik geloof in het volgen van Christus... nu denk ik zelf na over elke stap of misstap die ik heb gedaan en vraag God vergeving voor mijn daden. Omdat ik de wereld een 'inkijk' geef in mijn leefwereld.. dien ik ervoor te zorgen dan mijn handel en wandel ook daadwerkelijk een afspiegeling is van hetgeen ik geloof.

Ik ben de laatste tijd heel erg bezig om geleid door Gods Geest eens goed de bezem te zetten in mijn eigen handel en wandel... zelf overdenken.... Riley.. jongen.. ben je nog op het smalle pad... Kijk eens in die spiegel.. weet wie je bent! Weet wie je volgt.. Weet dat jij ook een ambassadeur bent van het Koninkrijks Gods.

Als je er voor kiest om publiekelijke Christen te zijn.. Dan is het belangrijk dat je een weerspiegeling bent van hetgeen je in het Woord van God leest en het is best confronterend als je merkt dat er toch nog dingen in je leven zijn waar je God om vergeving moet vragen. Dat er toch nog zaken zijn die je moet rechtzetten....

Als ik anoniem en in een stil hoekje zou zitten.., als alleen maar mensen in de kerk wisten dat ik Christen was. Dat zou je een dubbel leven kunnen leiden. Maar ik heb bewust voor gekozen om mijn leven binnen de kerk, mijn leven buiten de kerk.. zoveel mogelijk op een lijn te krijgen

Het mag niet zo zijn.. dat je 'heilig en amen' roept in de kerk.... en in de wereld zegt, "Christus... die ken ik niet". IK heb ervoor gekozen om de Almachtige te dienen, in woord en wandel... Van mijn eerste adem tot mijn laatste wil ik de Here dienen.

Een dubbelleven zit er voor mij niet meer in...

Maar is dat een probleem..? Absoluut niet..! Ik schaam mij er niet voor om een Christen te zijn.. Ik heb er geen probleem mee dat mensen mij op straat aanspreken... Ik ken je van internet! Ik heb er geen probleem mee, dat collega's op mijn werk mij aanspreken over 'andere' Christenen en hoe ik over bepaalde zaken denk.

Ik heb er geen probleem mee om getuige te zijn van Christus. Dat wilde ik zelf.. en ik wil Zijn wil volgen.

Ik hoop alleen dat er meer mensen zijn die ook publiekelijke Christen zouden zijn.. niet om zichzelf te verheffen, maar als nederige dienstknechten van een Almachtig God die onder leiding van Zijn Geest ons dagelijks leidt. Die als moderne Mozes’en willen handelen en het volk wijst naar het beloofde land.