09-01: Waar hart van vol is...

U kent vast en zeker deze uitspraak, Waar het hart van vol is, daar loopt de mond van over. Daar werd ik gisteren weer eens duidelijk opgewezen.

Je vraagt je soms wel eens af of het voor een Christen in hart en nieren mogelijk is, om in sommige facetten van het leven mogelijk zou zijn om te verbergen dat je een kind van God bent en dat je verlangen dicht bij Hem en Hem alleen liggen.

Daar werd ik persoonlijk deelgenoot van op een wel heel aparte manier. De laatste tijd mag ik voor mijn werk presentaties houden. Sommige collega's en leidinggevenden zijn erachter gekomen dat ik talent en gave heb om te spreken. En ik word vaak gevraagd om toespraken te houden, mensen in te leiden bij informatieve dagen voor de klanten van het bedrijf waarvoor ik doordeweeks werk.

Aangezien ik makkelijk spreek.., probeer ik altijd voor de geest te halen, waar ik ben.

Vrij simpel.. ik een kerk, of bij een huisgroep.. spreek ik over Gods liefde, of Jezus opoffervaardigheid en de leiding van de Heilige Geest. Over de betrouwbaarheid van Gods Woord, de pracht van de doop, het dorsten naar Levend Water, het uitzien naar een eeuwig samenzijn met alle heilige van alle tijden in het prachtige Nieuwe Jeruzalem. De noodzaak om te werken in de wijngaard.

Mijn hart loopt over om de leven en te handelen naar de Christus die voor ons gekomen is, voor ons geleefd heeft, ten voorbeeld is geweest, die voor ons leed en stierf aan het kruis en ten derde dagen opstond uit het graf, die opvoerde naar de hemel en nu aan de rechterhand Gods, namens ons pleit bij de onze Vader in de hemel. Hij die binnenkort terugkom.

Als ik spreek in de kerk.. heb ik het niet over het maken van winst, het trivale aardse.. maar aan het hemelse... Immers waar je hart ligt.. daar is je ook hart...

En op het werk.. leef ik met name de boodschap uit, ik praat over mijn geloof.. maar als ik een presentatie geef. dan zeg ik tegen mezelf... Riley je bent NIET in de kerk, NIET in de huisgroep, je bent NIET bij de kerkleiders hun te adviseren of te vermanen, je bent NIET aan het evangeliseren bij ongelovigen, Je bent niet de verdrietige aan het troosten...

Immers, ik ben aan het werk, er komt altijd een kans om te getuigen. Gisteren had ik dus mijn nieuwjaarsbijeenkomst en ik mocht het programma aan elkaar praten en mijn collega's het beste wensen voor het nieuwe jaar.

Ik wilde op een bepaald moment zeggen dat 2007 een "goed" jaar zou worden, waarin we gaan voor het succes. Ik wilde hardop tegen iedereen zeggen, "Wij moeten het samen GOED doen.". Maar ik heb we leens de neiging om snel te praten en dan verslik ik in mijn woorden. Dus zei ik - ineens onverwachts, plotsklaps, tot mijn eigen schrik, "Wij moeten het met God doen."

Wat gebeurde er in de luttele seconden ik keek een beetje verschrik te zaal in...

in een blik van een seconde bad ik "Heer, wat doe ik nou.. ik sta toch niet in de kerk.. Dit is het ‘wereldse’ werk. Ik ben niet gelovigen aan het bemoedigen... ik moet mijn collega's het beste wensen voor het nieuwe jaar.. wat doe ik toch.. Heer help me"

Die seconden leken wel jaren te duren.. ik was van slag.. ik wist niet meer wat ik wilde zeggen., ik dacht; "O, jee.. nou weet iedereen dat ik Christen ben... Zo had ik het niet gepland.. dat was zeker niet de bedoeling.. ik werk.. ik werk.. ik ben op het werk!!!"

Maar de reactie van de aanwezige 200 collega's was een compleet andere.. Men begon te klappen en te juichen... een ovatie! Riley die eindelijk voor uit komt dat hij een gelovige achtergrond heeft.

Ik keek stomverbaasd de zaal in... net alsof de Heer tegen mij zegt, "Jongen.... maak je niet druk.. waar je hart vol van is..."

Na afloop kwamen een aantal collega's naar mij toe.. eentje zei "Op dat moment kwam Riley's ware aard naar boven.. die kon hij niet langer onderdrukken"

Wellicht is dat de meest kenmerkende statement voor mijn jonge leven... Ik probeer teveel Gods liefde voor mij te onderdrukken... omdat ik denk dat het niet gepast zou zijn in bepaalde situaties.

Ik durfde jarenlang - niet tegen sommige kerkleiders te zeggen dat ik het met dingen niet eens was, waarom? Omdat ik mezelf minder achtte dan hun, zij waren immers geroepen en worden ervoor betaald, zo dacht ik.

Ik durfde jarenlang. Christenen en broeders en zusters uit diverse kerken en huisgroepen niet te adviseren, omdat ik dacht dat ik niet de benodigde 'Pastorale Universitaire graad had bepaald. Ik vond het niet mijn taak.

Ik durfde jarenlange soms geen mensen te benaderen, omdat ik mezelf niet geschikte persoon vond om die persoon te troosten of te bemoedigen.

Ik durfde jaren lang zelfs niet mijn eigen verhaal op het Internet te zetten omdat ik dacht... De Heer wil niet dat ik op deze manier getuigd.

En wat doet God in mijn leven... Hij zegt tegen mij.. "Jij denkt dat je doet op jouw manier... maar het werk voor het Koninkrijk der Hemelen.. is werk.. werk op de manier van de Almachtige, geleid door Gods Geest." God is bezig stap voor stap die zelf gekweekte denkbeelden uit mijn leven weg nemen en ze verplaatsen met Gods ware bedoeling voor mijn leven.

Ik besef steeds meer dat de Heer mij roept om Hem te volgen op Zijn wegen.. en niet omdat ik géén Universitaire Theologiegraad heb. Voor hem te leven en mezelf niet minder moet achten omdat een genootschap mijn geen vergoeding geeft om te getuigen van Gods liefde voor ons. Ik besef steeds meer dat ik mensen mag bemoedigen, ik mag menen bijstaan.

Want God. die roept mij om te getuigen van Hem die Zijn Zoon heeft gestuurd om te redden, de verlorenen, de gebrokene, de blinden.. ze te bevrijden uit de ketenen van kwade en te brengen naar het reddende licht van Jezus Christus.

Ik dacht dat ik zou afgaan, daar op het podium.. omdat ik niet deed wat ik wilde doen.. Maar de Heer maakte dat moment tot.. 'het moment' van de nieuwjaarsbijeenkomst. Men had het de hele dag op kantoor met mij over... “wauw, dat je dat zo deed.. mooi hoor prachtig, vol overtuiging, vol kracht….”

Als mijn hart vol is van Christus rechtvaardige en genadige liefde voor mij en mijn medemens, dan loopt mijn mond over.. dan wapperen mijn handen en stampen mijn voeten voor Hem die mij gered heeft!

Waarom, waarom heb ik jarenlang gedacht.. dat ik niet kon preken omdat ik niet was gaan studeren op een universiteit van onze kerk? Waarom, waarom heb ik jarenlang gedacht dat ik niet kon evangeliseren omdat ik niet was gediplomeerd? Waarom, waarom heb ik jarenlang gedacht dat ik niet hardop kon zeggen tegen de kritische van de Bijbelse Waarheid in mijn eigen omgeving in kerk en maatschappij, "Ieder Schriftwoord is nuttig..."?

Waarom, Waarom heb ik mijn hart die vol was van het Woord van God... vakkundig op slot gezet.. omdat ik dacht dat alleen een diploma garantie geeft om een werker in het veld Gods genoemd te kunnen worden? Als je zo bekijkt heb ik jaren verspeeld in de wijngaard van God.. omdat ik keek naar wat anderen en ik dacht dat gepast, geschikt en noodzakelijk was en niet naar Gods wil voor mijn leven.

Het heeft geen zin om lang terug te kijken.. maar ik weet wel.. En God liet mij zien.. Als je hart vol is van Zijn liefde, Zijn evangelie, Zijn waarheid.. Sta op en getuig: God is Goed.

Zelfs als je op je werk staat.. ten overstaan van 200 man en van plan was om heel wat anders te zeggen... Schaam je niet voor het evangelie. Ik mag deelgenoot zijn van Gods Koninkrijk. Daarvoor ben ik geschikt.. mijn mond loopt over,

Mijn hart is vol.. vol van Gods liefde... Ik hoop en bidt ook die van jou ook!