26-06-2004 "Altijd anderen die het erger hebben"

Altijd anderen die het erger hebben

Terwijl ik met de Here zoek naar de juiste keuzes in mijn leven en nadenk over de toekomst en wat ik als Christen ga doen. Hou je je ook bezig met anderen die in het ziekenhuis liggen. Ik ben zeker geen menschuw of egoistisch persoon en ik loop door het ziekenhuis rond en praat met patienten. De verpleegkundigen op de afdeling noemen mij vaak een 'pastoraal werker'. Niet zozeer dat ik met de Bijbel door de gangen loop en iedereen vermanend toespreek. Maar door simpelweg liefde en compassie te tonen voor mijn mede patienten die in het zelfde schuitje zitten als ik. In het ziekenhuis dus.

26 juni 2004

Zes dagen eerder mijn verjaardag mogen vieren. Samen met mijn kamergenoten gelachen en genoten van een dag in het ziekenhuis. Door te praten over onze jeugd, onze relaties, onze toekomst en nog veel meer komen wij dagelijks de dagen door. Het is altijd druk bij ons op de kamer. Mensen komen een praatje maken en de verpleegkundigen kunnen goed opschieten met mijn kamergenoten en ik. Op de kamer waar ik zit is leven en zowel fysiek als geestelijk en dat doet iedereen goed.

Men zegt altijd een gezonde geest in een gezond lichaam. en als het lichaam ongezond is.. helpt een gezonde geest een snel herstel. Maar als je geest wordt aangetast door slecht nieuws wat doe je dan. Inmiddels kan ik zonder infuus en pomp, vrijelijk door het ziekenhuis lopen. Je kijkt om je heen en je kijkt naar alle zieken en je denkt, "Er zijn altijd anderen die het erger hebben."

Een persoon kreeg te horen dat ze ziekte kanker onder haar leden had. Je zou denken dat ze tot de grond toe in elkaar zou zakken, je zou denken dat ze de moed nu al opgaf. Het verbaasde mij dat ze er alles aan deed zodat dat haar kinderen en klein kinderen, konden genieten van een onbezorgde vakantie. "Ze moeten niet denken dat het erg slecht met mij gaat." zei ze tegen mij. Dat is nog eens lef hebben. Dat is nog eens durven. Ik had veel bewondering voor haar opstelling. Er zijn altijd anderen die het erger hebben dan mij. Zij maakte zich geestelijk klaar voor een operatie en chemokuur. Ze zag elk onderzoek als een middel van hoop en ze putte blijkbaar daar kracht uit.

Ze sprak over het geloof als een bron van kracht. Ze bezocht de kerk niet, maar ze wist dat er meer was... en dat als ze er niet zou zijn, dat er genoeg mensen zouden zijn die zouden zorgen voor haar man en familie. Ze was zo sterk dat de verpleging alles voor haar deed om de periode in het ziekenhuis zo dragelijk mogelijk te maken.

Een andere vrouw wilde op vakantie naar haar zoon, ze had ademhalingsproblemen voor meer dan een kwart eeuw, liep ze rond met een zuurstoftank, beperkt in bewegingsruimte, in energie. Waar vele zouden kiezen voor euthansie, vanwege een ondragelijk leven, ging zij met opgeheven hoofd door het leven. Ze is actief in 3 of 4 verschillende kerken, geniet van de kleine dingen in het leven. Eigenlijk maakte zij zich meer druk over mijn gezondheidsituatie dan van haar eigen.. zij dacht als mij "er zijn altijd anderen die het erger hebben".

Ook zij kreeg slecht nieuws te verwerken. Ze had een probleem, maar een operatie zou bij haar fataal worden. Maar zij had geleefd en wilde maar een ding op vakantie. Zij wilde nog eenmaal genieten van alle mensen die haar dierbaar zijn. Je weet namelijk nooit of je morgen nog leeft. Ze had het rotsvast geloof dat het goedkomt met haar kinderen. Ze had verder geen familie meer.

Ik sprak met mensen jong en oud en altijd spraken ze over en weer hoe erg de ander het wel niet had.

Ook in geestelijk opzicht kun je er zo over spreken. Als je Christus niet kent dat heb je het erger in je leven dan als je Hem wel persoonlijk kent. Wat ik erg vind is dat je jaren actief bent in de kerk, alle functies bekleed die er te bekleden zijn en dat Jezus wederkeert en zegt, "Ga weg... ik ken je niet" Met al mijn fouten en gebreken lijkt mij dat echt erg. Helaas zijn er mensen die leven voor een titel van Christus (een positie bekleden in bijvoorbeeld de kerk of in de zending), maar niet voor een leven met Christus.

Goh, blijkbaar zijn er altijd mensen die het erger hebben dan ik. Wat ben ik God dankbaar dat ik hier.. in de stilte van het ziekenhuis leer dat God van mij houd, als een van de Zijnen. Ik laat Hem niet los.. maakt niet uit wat er gebeurd. Want weet er zijn mensen die het erger hebben dan je eigen situatie.

Kies je voor God. Dan kies je voor leven!