10-06-2004 "Wachten op een doorbraak"

Wachten op een doorbraak

Vandaag naar het ziekenhuis, ik ben 11 jaar diabeet, alleen bij mij gebeuren er blijkbaar dingen die niet echt 'normaal' zijn en mag ik mezelf een "wonder" noemen. Ik ben er van bewust dat ik op deze aarde rondloop door de genade van Jezus Christus. Ik stond al een keer eerder oog-in-oog met de dood, dat slechts 1 jaar nadat ik gedoopt werd. Eigenlijk was dat wonder de reden dat ik mijn leven op zijn kop zette door voor de volle 100% mijn leven ten dienste te stellen van Jezus. Het is pas na deze ervaring dat AGP onstond.

Ik hou van het luisteren naar Gospelmuziek, dat is mijn hobby. Sommige mensen vinden het raar dat ik een CD 4, 5, 6 keer non-stop achter elkaar beluister. In de trein, thuis, op weg naar werk.., ik kan de meeste liedjes meezingen (dat doe ik alleen thuis!). Een van de nummers waar ik vandaag naar luisterde was een praise nummer.., "ik wil zingen, dansen, juichen, voor U mjin Heer, ik wil klappen voor Uw overwinning in mijn leven, Ja ik wil U prijzen" En toen schoot de volgende gedachte in mjin hoofd.. Ik dank de Heer voor de overwinning en het wonder.. nu nog de doorbraak.

10 juni 2004

Ik loop over straat en mag mezelf een wonder voelen. Er gebeuren dingen met mij die niemand kan verklaren - zelfs ik niet. Ik loop over straat wetende dat ik kan en mag getuigen voor het wonder dat Jezus in mijn leven teweeg brengt. Ik heb diverse keren in de plaatselijke Adventkerk mogen getuigen van het wonder dat God deed. Mensen worden bemoedigd en versterkt en willen Jezus beter leren kennen, als ik ze vertel hoe de Heer mij van de dood heeft gered op mijn jonge jeugdige leeftijd.

Ik heb veel hoop, geloof en kracht kunnen putten uit die en vele andere wonderbaarlijke ervaringen in mijn leven. Ik zing, spring, dans en Juich voor mijn Heer en Heiland als ik thuis luister naar de prachtige praise nummers. Ik dank God voor Zijn wonder in mijn leven. Alleen vandaag tijdens het beluisteren van die gospelsong en het bezoek aan het Ziekenhuis, kreeg ik een helder moment.

Ik blijf God danken voor mijn wonder - en dat is goed voor een ieder, blijf God prijzen - Maar ik heb mij nooit gefixeerd op een doorbraak in mijn leven. Vandaag kreeg ik het gevoel die vergelijkbaar is aan die van de 10 melaatsen die genezen werden door Jezus en de ene die terug kwam. Ze waren allemaal blij dat God ze genezen had. Net zoals ik blij ben dat God mij genezen had. Ik schreeuw het letterlijk van de dagen.. "kijk naar mij. kijk wat God kan doen in mijn leven.. Hij kan dat ook voor jou. "

Alleen moet ik weer terug naar Jezus keren en vragen.. Heer dank u voor het wonder.. ik wacht op mijn doorbraak. Er zijn diverse mensen die mij vertellen dat God grootste plannen met mij heeft. (en ik geloof het ook) Alleen was ik teveel aan het kijken naar het wonder.. en niet naar de doorbraak die God in mijn en volgens mij ook in uw leven teweeg wilt bregen.

God heeft een wonder in mijn leven teweeg gebracht dat mijn ogen, hart, ziel en verstand zich richten op Hem en Hem alleen. God wil nu een doorbraak in mijn leven teweeg brengen zodat ik die dienstknecht mag zijn zoals God het bedoelt heeft. Blijkbaar ervaar ik geen doorbraak omdat ik wellicht teveel doe wat anderen denken dat ik zou moeten doen.

Daarom bid ik aan God. "Heer, dank U voor het wonder.., dank U dat u mijn hart veranderd, dank U voor alles. Heer ik wil een dienstknecht zijn zoals U dat van mij vraagt. Heer ik kan en mag getuigen van het wonder dat U teweeg bracht in mijn leven. Heer ik vraag aan U wilt u toch die doorbraak in mijn leven teweeg brengen, zodat ik een klein licht kan in deze wereld die anderen mag wijzen naar U, zoals U dat bedoeld had."

En wat doe ik nu... "ik wacht op mijn doorbraak"