08 Ze Zorgen voor Geprikkelde Zenuwen, Niet Voor K

Ze Zorgen voor Geprikkelde Zenuwen, Niet Voor Kracht

(1879) 4T 365
737. U bent hoogst nerveus en prikkelbaar. Thee heeft als effect dat het de zenuwen prikkelt, en koffie doet de hersenen afstompen; beide zijn zeer schadelijk. U moet erg voorzichtig zijn ten aanzien van uw dieet. Eet het meest heilzame en voedzame voedsel, en zorg dat u kalm blijft, zodat u niet vol opwinding uw hartstochten najaagt.

(1905) M.H. 326, 327
738. Thee werkt stimulerend en is tot op zekere hoogte giftig. De werking van koffie en veel andere populaire drankjes is vergelijkbaar. Eerst werkt het opwekkend. De zenuwen van de maag worden geprikkeld. Deze dragen de prikkel over op de hersenen. Deze worden gestimuleerd om het hart tot grotere activiteit aan te zetten, en het hele organisme kortstondige energie te verlenen. Moeheid wordt vergeten en de krachten schijnen toe te nemen. Het denken wordt gestimuleerd en men krijgt een levendiger verbeelding.

Vanwege deze effecten nemen velen aan dat thee of koffie hun veel goed doet. Maar dat is een vergissing. Thee en koffie voeden ons organisme niet. Zij werken, voordat er gelegenheid is geweest om het op te nemen en te verteren. En wat lijkt op toegenomen kracht is alleen maar prikkeling van de zenuwen. Wanneer het stimulerend middel is uitgewerkt, verdwijnt de onnatuurlijke factor, en het eindresultaat is een even grote mate van loomheid en slapte.
Het voortdurend gebruik van deze zenuwprikkelende middelen leidt tot hoofdpijn, slapeloosheid, hartkloppingen, verstopping, trillen en vele andere kwalen, want zij putten onze levenskracht uit. Vermoeide zenuwen hebben rust en stilte nodig, in plaats van stimulering en overbelasting. Onze natuur heeft tijd nodig om van haar uitputting van krachten te herstellen.

Als al haar krachten worden verzameld door het gebruik van stimulerende middelen, dan wordt voor korte tijd meer gepresteerd; maar naarmate ons organisme verzwakt raakt door het constante gebruik, wordt het langzamerhand steeds moeilijker om de energie tot het gewenste niveau op te heffen. Het verlangen naar stimulerende middelen wordt steeds moeilijker te bedwingen, totdat de wil gebroken is, en er geen wilskracht meer over schijnt, om aan dit onnatuurlijke verlangen het hoofd te bieden. Men gaat over tot steeds sterker stimulerende middelen, totdat onze uitgeputte natuur in het geheel niet meer reageert.
[Thee en koffie verwoesten onze maag – 722]