02 Muziekstijlen

De muziekstijlen zijn wegens de enorme verscheidenheid haast niet meer bij te houden. Is er een evolutie of juist degeneratie in de muziek waarneembaar? Globaal kun je stellen dat in de vijftiger jaren aan de rock sex-appeal werd toegevoegd (Elvis Presley). In de zestiger jaren kwamen de drugs erbij (Beatles, Rolling Stones) en satanische thema’s (Rolling Stones, Black Sabbath) In de zeventiger jaren biseksualiteit (AC/DC, KISS). De ontwikkeling ten kwade is onthutsend. De stichting Naar House, die evangeliseert onder houseparty-gangers, geeft een 240 minuten durende shockerende video uit, die de achtergronden belicht met commentaar uit de Bijbel.

Popmuziek is een ongelooflijk divers fenomeen. Popmuziek is letterlijk een vorm van volksmuziek, wat geliefd is bij het grote publiek. De stroom muzieksmaken is groot (zo’n zeventig) en zal zich nog wel verder uitbreiden. Het is echt geen één pot nat, maar je moet wel een specialist zijn om al die verschillende stijlen te kunnen onderscheiden en om te weten welke kleding bij welke soort muziek hoort. Bij een black-metalconcert hoort trouwens ‘corpsepaint’ op het gezicht te worden gesmeerd, zodat deze fan op een lijk lijkt. Er wordt ook ‘warpaint’ gebruikt en veel black-metalbands gebruiken helemaal niks bijzonders.

Over smaak valt niet te twisten. Daarnaast zijn er ook gematigde vormen van moderne muziek. De extremen zijn vanzelfsprekend opvallender. Zij vragen (en verdienen?) aandacht.

Alle geluid blijkt het etiket ‘muziek’ waardig te zijn. Vaak zijn de beat, herhalingen en volume zeer overheersend. Opzwepende ritmes hebben wel een groot effect. Ook een kakofonie, een overdonderend geluid van een straalvliegtuig, een met een kettingzaag bewerkte gitaar, werkelijk niets blijkt te dol te zijn, om voor muziek door te gaan. Natuurlijk moet de kassa wel blijven rinkelen.