Kracht Ontvangen

door Jim Hohnberger

Voordat een echte opwekking en hervorming kan plaats vinden, moeten we begrijpen hoe we dagelijks met God moeten wandelen, zodat Hij ons kracht kan geven om boven onze geërfde en aangeleerde neigingen uit te leven. Weinigen van ons begrijpen dit moment op moment, doorlopende contact met onze Hemelse Vader. Het is juist voor mannen van vitaal belang deze ervaring te hebben, zodat ze hun gezinnen en gemeenten kunnen leiden naar God.

Kracht Ontvangen“Blijft uw behoudenis bewerken met vrezen enbeven. Want God is het, die om Zijn welbehagen zowel het willen als het werken in u werkt.” -Filippenzen 2:12, 13

Deze twee kleine verzen bevatten het geheim van geestelijke kracht. God bewerkt het in u en in mij, en terwijl Hij dat doet, moeten wij het uitvoeren! Zo eenvoudig is het!

Dit is het geheim om een krachtige man te worden, een krachtige echtgenoot, en een krachtige vader. Het is de sleutel tot het achterwege laten van de teleurstellende mythes van het leven en het vinden van de kern van een authentiek doel en vervulling. Het voorziet in de brandstof die ware moed aanvuurt, ware integriteit, en een waar hart. Het is zo eenvoudig dat zelfs een kind dit zich eigen kan maken en toch is het zo diepgaand in zijn toepassing en resultaten, dat de grootste mannen op aarde niet in staat zijn geweest om deze krachtbron volledig uit te putten.

God de Schepper, Degene die sprak en de werelden verschenen, werkt in mij. Hij werkt in u. Hij is een persoonlijke God, een hemelse Vader die voor een ieder van ons zorgt alsof er geen ander is. Niemand is vrijgesteld van die aandacht. Wat uw verleden ook mag zijn geweest, hoe gecompliceerd uw heden ook mag zijn, ongeacht hoe donker uw toekomst mag lijken, Hij is er voor u en voor mij. Hij heeft al de kracht die wij nodig hebben; Hij heeft al de wijsheid die wij nodig hebben. Hij heeft de oplossing voor elk probleem en het middel voor elke tekortkoming. Er is niets wat wij nodig hebben waarin Hij niet kan voorzien. Dit is genade - de genade die ons redt. (Zie Efeziërs 2:8)

Dus hoe kunnen we hieruit tappen? Hoe werkt dit nu in praktische termen? Toen God mij wegriep van het achtervolgen van mijn mythen, om Hem te volgen in een “wildernis ervaring”, had ik niet het minste idee waar of hoe te beginnen.
Ik opende Gods Woord om te zien of ik iets kon vinden wat voor mij zou werken. Dat is toen Filippenzen 2:12, 13 tot leven kwam en ik me realiseerde welke sleutel ik miste.

Het is heel eenvoudig. Elke dag, elk moment van de dag, moeten wij in staat zijn de leidende stem van de Heilige Geest te herkennen, die vriendelijk ingeeft of we naar links of naar rechts moeten keren (zie Jesaja 30:21). Als we in geloof en medewerking gehoor geven, voorziet Hij in alles wat we nodig hebben (zie Efeziërs 2:8-10).

Ontbrekende schakel
Gewoonlijk dacht ik aan genade als “onverdiende gunst”, en dat is het ook. Maar in mijn ervaring bleef deze definitie vaag in zijn toepassing op mijn dagelijkse Christelijke wandel, hoewel het mijn intellect wel bevredigde.
Ik kon “Amazing Grace” zingen, terwijl ik al die tijd in mijn hart wist dat ik constant faalde mijzelf te beheersen- speciaal thuis.
Mijn vrouw kon iets zeggen wat ik niet leuk vond en ik stoof op en creëerde allerlei spanningen tussen ons. Toch dacht iedereen in de kerk dat ik een oprecht geestelijke man was.
Nog erger, als ik rond keek in de kerk, hadden al de mannen die ik kende eenzelfde geestelijke ervaring als ik, en het beangstigde me te denken dat dit alles was wat er is. Ik wist dat er meer moest zijn ten aanzien van Christelijkheid dan het leven dat we aan het leven waren, vol van inspanningen en goede bedoelingen, maar altijd daar falende waar we het meeste succes nodig hadden. Ik vroeg mijzelf af: is genade nu voornamelijk Gods vergeving voor ons constante falen? Of kan Gods genade me waarlijk kracht geven?

Filippenzen 2:14 overtuigde mij dat Gods genade bedoeld was om veel meer tot stand te brengen dan ik tot nu toe had ervaren: “Doet alles zonder morren of bedenkingen, opdat gij onberispelijk en onbesmet moogt zijn, onbesproken kinderen Gods te midden van een ontaard en verkeerd geslacht, waaronder gij schijnt als lichtende sterren in de wereld.”

Ik wist dat ik niet aan deze maatstaf kon voldoen. Hoe hard ik ook probeerde, ik kon niet stoppen met klagen en twisten, en ik was totaal onbekwaam om fouten te overwinnen als irritatie en boosheid - laat staan een schijnend licht te zijn in het universum.
Als God wilde dat ik zo zou worden, dan zou er meer bij moeten komen kijken dan genade!

Ik besloot God uit te testen om te zien of Hij werkelijk kon volbrengen wat Zijn Woord zei. Terwijl ik begon te zoeken, begon ik in te zien dat genade niet alleen maar een vage abstracte kracht is; het is eerder God Zelf die zegt: “Jim, Ik ben jouw Helper. Je kunt op Mij rekenen. Ik zal jou nooit verlaten. Ik zal jou geenszins begeven, Ik zal jou geenszins verlaten. Ik zal je nooit in de steek laten. Je kunt door jezelf in deze warboel terecht zijn gekomen, maar Ik zal je eruit leiden. Neem Mijn hand. Ik toon je de weg.” (Zie Hebreeën 13: 5,6)

Dit is pas onverdiende genade! En het is voor ons allemaal. God heeft geen lievelingetjes en de predikant heeft niet meer genade dan de dronkaard in de sloot, omdat God Zijn genade aanwendt ten behoeve van ons allen. Niemand kan het verdienen; niemand kan ervoor werken. Ons goede gedrag kan ons geen pluspunt brengen. Hij heeft Zichzelf al zo volkomen aan ons gegeven dat er niets meer te geven valt.

Dus waarom ervoer ik dan Gods kracht niet door Zijn genade wanneer Sally mij irriteerde of de jongens op mijn zenuwen werkten? Het was eenvoudig omdat ik de genade niet herkende wanneer het aan mijn deur klopte.
Toen pas begreep ik dat genade Gods continue aanwezigheid in mijn leven is - trachtend mij te winnen, mij te smeken, mij te wenken, mij te redden in het heden, het hier en nu - zodat Hij mij kan leiden, richten, kracht geven, bevrijden en mij kan herstellen.
Het is Zijn goddelijke invloed in mijn hart. Maar de meesten van ons weerstaan deze goddelijke invloed. Laten we eens zien welke uitwerking dit heeft op ons dagelijks leven.

Onfeilbare coach
Ik speelde links halfachter bij high school voetbal. Als de coach zijn strategie uitlegde, volgden wij zijn aanwijzingen. Als volwassene zag ik de parallel met mijn christelijke wandel en welk een dwaze speler ik was geweest. Ik had het spel van het leven voor meer dan dertig jaar gespeeld alsof ik mijn eigen coach was. En ik wilde de Coach - God - op de zijlijn, zodat Hij welk spel ik ook speelde, zou zegenen en laten slagen. Voor het oog van de wereld, deed ik het aardig goed. Maar ik wist in mijn hart dat ik aan het knoeien was – erg aan het knoeien.
Ik knoeide als het erop aankwam op het onderhouden van een liefdevolle relatie met mijn vrouw; ik knoeide ten aanzien van een goede vader te zijn voor mijn jongens; en ik knoeide echt als het te maken had met het omgaan met mijn eigen karakterfouten.

Dus maakte ik een verdrag met God. Ik stopte met het uitspelen van mijn eigen strategie. Ik huurde Hem als mijn exclusieve Coach. Ik zou meteen beginnen Hem het spel voor de dag te laten bepalen. Ik legde mijn leven, mijn huwelijk en mijn gezin in Zijn handen.
Ik nam mijzelf voor om mijn gehoor zodanig te ontwikkelen dat ik gevoelig zou zijn voor Zijn zachte, stille stem zodat het zachtste gefluister mij zou overhalen tot actie over te gaan.
God wist welke veranderingen, houdingen en benaderingen moesten plaatsvinden. Ik zou ze gewoon uitvoeren wanneer Hij ze gedurende de dag onder mijn aandacht zou brengen.

Wel, al snel ondervond ik hiermee een probleem, omdat God wel heel reëel leek in de vroege ochtenduren als ik geknield neerlag, maar de verzoeking kwam zelden vroeg in de morgen, als ik er klaar voor was.
Nee, het was wanneer de druk van het leven zich begon op te bouwen en het rumoer en de afleidingen groeiden, zodat mijn denken aan God en wat ik wilde dat Hij in mij zou doen, terugweek tot het punt van te zullen verdrinken in de stress en beproevingen van het leven. Dan faalde ik constant opnieuw, zelfs terwijl ik wist dat God mij wilde leiden.

Ik was gefrustreerd. Het was op dit moment dat mijn goddelijke Coach mij herinnerde aan mijn voetbalwedstrijden - wedstrijden met een vreselijk lawaai en de verwarring van ijskoude regen of sneeuw en modder die in heel mijn wezen doordrong, en toch luisterde ik altijd zorgvuldig naar de spelaanwijzingen vanaf de kant, zodat ik wist wat ik moest doen.
Dit was een les die ik makkelijk in mijn persoonlijk leven kon toepassen. Ik zou dezelfde gevoeligheid moeten ontwikkelen voor Gods genade - Zijn stille, zachte stem die tot mijn geest spreekt.

Soms als een spel niet zo goed ging, liep de stress door de haast en de druk van de voorbereiding voor het volgende spel zo hoog op, dat je nauwelijks nog aandacht kon besteden aan de aanwijzingen die werden geroepen.
Als dat dreigde te gebeuren riepen we een time-out. En voor een korte gezegende minuut pakten we samen, rustten en luisterden we nogmaals, om dan voor de dag te komen met een nieuw plan voor overwinning. Het goede nieuws is dat wat werkt voor voetbal, ook blijkt te werken in het spel van het leven.

Wanneer wij gehaast en gejaagd zijn, wanneer de duivel ons heeft teruggeduwd en in gevaar heeft gebracht, moeten wij een time-out uitroepen met onze Coach en stoppen om te luisteren, echt luisteren naar Gods stem. Dit is een relatie waarin ik volledig op een ander vertrouw en Hem volg en ik me voorneem om alle aanwijzingen die Hij geeft, op te volgen.
Weinigen - heel weinig mensen - kennen God op deze persoonlijke manier. Bijna niemand van ons is zich door zijn opvoeding gaan realiseren dat Gods aanwezigheid net zo reëel voor ons kan zijn. Wij zijn het gewend om de strategie van ons leven zelf te bepalen, inclusief godsdienst. Wij lezen de Schrift en nemen we ons voor om alles te doen wat God heeft gezegd in onze eigen wijsheid en kracht.
Dat is geen Christendom. Dat is Humanisme.

Waarom? Omdat wij nog steeds de leiding hebben! Wij benoemen ons eigen spel en rennen onze eigen rondjes. Wij zijn zo bekend geraakt met deze manier van denken, dat we ons niet eens realiseren hoe destructief dit voor onszelf is; toch was dit dezelfde houding welke in het hart van Lucifer doordrong en die de hele pijnlijke warboel veroorzaakte waar we ons vandaag in bevinden. Het ging over naar Adam en Eva en bevindt zich in het hart van ons allemaal. Maar we hoeven niet op dat punt te blijven stilstaan.

Als Paulus in Romeinen zegt: “De rechtvaardige zal door het geloof leven,” bedoelt hij dat we al ons zelfbestuur weg moeten doen en een leven onder Goddelijke leiding moeten toestaan.
Zelfs Jezus deed het niet alleen. Hij stelde met nadruk: “Ik kan van Mijzelf niets doen.”

Vele oprechte mannen en vrouwen hebben het idee verworpen van een persoonlijke Coach, die Zijn wil niet alleen in de Schrift of in Zijn voorzienigheid openbaart, maar persoonlijk, naar het individu, net zoals Hij deed in Bijbelse tijden als David vroeg: “Zal ik gaan?” En zijn Coach, de God van het universum, zei hem dan: “Ga.”of “Wacht.”

God heeft een grote moeite in het aanbieden van deze dagelijkse, van uur tot uur doorgaande hulp. Zolang wij nog steeds de leiding hebben in ons eigen leven, en zolang wij het zelf onder controle hebben, is er weinig dat Hij voor ons kan doen.

Toen ik besloot dat ik een diepere ervaring wilde, begon ik teksten te zoeken zoals die in Jesaja 58:11: “En de Here zal u voortdurend leiden”; Psalm 32:8: “Ik leer en onderwijs u aangaande de weg die gij gaan moet; Ik raad u; Mijn oog is op u”; en Jacobus1:19: “Ieder mens moet snel zijn om te horen.” In dit soort teksten zag ik iets dat ik gemist had, en het had rechtstreeks betrekking op het voorbeeld dat ik zag in het leven van de grote mannen uit de Bijbel. Ik realiseerde me dat ze allemaal de stem van God hadden leren kennen, niet alleen zoals deze gemanifesteerd was in Zijn Woord, maar ook in hun eigen levens. Ik realiseerde me dat ik mijn oor op de hemel moest richten, luisteren en dan uitvoeren. Ik moest de tijd nemen om dicht tegen mijn Coach aan te kruipen, met Hem te overleggen, Zijn aanwijzingen aan te horen, dan naar buiten te treden en het spel te spelen.

Probeer het uit
In het leven van Gods grote mannen, die allang gestorven zijn, zag ik de ervaring waar ik naar verlangde. Toen begon ik te experimenteren. Ik had gehoord over “proefondervindelijke godsdienst”: uittesten van wat je gelooft dat God van je vraagt te doen in een werkelijke en praktische wereld, maar tot op dat moment wist ik niet dat het betekende.
Dus ik zou naar God gaan met mijn strijd, Zijn Woord bestuderen om Zijn wil te kennen, en dan in mijn ervaring toetsen wat ik dacht dat Hij mij vertelde.
In het begin faalde ik steeds. Ik probeerde het weer en faalde weer, maar deze keer was er een verschil in het falen. Nu begon ik te leren van mijn fouten, en elk experiment bracht mij dichter bij God. In het verleden was ik gedoemd te falen, omdat ik niet begreep hoe ik moest wandelen en praten met God.
Nu was ik aan het leren om over die diep gewortelde gewoonte heen te komen om i.p.v. mijn eigen coach te zijn, Hem mijn Coach te laten zijn. Het is niet iets dat we voor eens en voor altijd beheersen. Het is een groeiende ervaring. Beetje bij beetje boekte ik enige vooruitgang.

Babystapjes
Het doet mij denken aan hoe ik mijn jongens leerde lopen. Ze namen hun eerste babystapjes naar voren - heen en weer waggelend om uiteindelijk te vallen. Denk je dan dat ik tegen ze begon te schreeuwen: “Jij stom kind - jij zal nooit leren lopen. Vergeet het maar!”
Nee, nee, duizend keer nee! Ik moedigde hen juist aan om weer op hun voeten te gaan staan en het opnieuw te proberen. Ik coachte ze aan de zijlijn en zei: “Kom op, je kan het!” “Nog maar één stapje - je bent er bijna - blijf doorgaan.” ”Het maakt mij niet uit hoe vaak je valt - ik vind het belangrijk hoe vaak je opstaat!”

Zo is onze Hemelse Vader! Hij weet dat we het grootste deel van ons leven hebben doorgebracht al kruipende op onze buik en denkende dat dit de enige manier was om vooruit te komen.
Hij begrijpt dat we onvaste benen hebben en een gebrekkige balans als we voor het eerst op onze voeten staan en dat we geneigd zijn om terug te gaan naar de oude vertrouwde manieren. Hij verwacht dat we tijdens dit proces zullen vallen - duizenden keren. Maar Zijn ultieme zorg is dat we leren lopen. Hij blijft bij ons hoe lang het proces ook duurt! Hij ziet ons zoals we zullen worden, niet zoals we momenteel zijn.
Bovendien, proberen te lopen en plat op ons gezicht belanden is geen verspilde tijd, maar deel van het proces om los te komen van het verleden.

Kijk, baby’s leren uiteindelijk – met vallen en opstaan - goed lopen. Maar wij sjouwen allerlei soorten van misverstanden en bagage van opgedane ervaringen met ons mee. Wij hebben allemaal zo lang de dingen op onze eigen manier gedaan dat we reusachtige groeven hebben uitgeslepen op onze weg.
Als we uiteindelijk besluiten de weg te bewandelen die God wil dat wij lopen, dan struikelen en vallen we in de groeven van het leven. Dit moet ons niet ontmoedigen. Proberen en falen en opnieuw proberen, wordt leren genoemd. Proberen, falen en opgeven is het enige echte falen. Net als een peuter die uiteindelijk leert lopen, zo kunnen wij uiteindelijk leren lopen met God.

We worstelen hier allemaal mee, omdat het vreemd voor ons is om een leven te leven in de schaduw van de Enige Alziende. Maar als we het ervaren en onze eerste stappen succesvol ondernemen, dan neemt een nieuw leven het over en dat geeft kracht aan onze ziel.









Hoe het werkt.....
Laat me met u delen hoe dit voor mij werkt door u te vertellen hoe een typische dag van mij eruit ziet. Ik ben uw voorbeeld niet, maar misschien kan mijn voorbeeld u helpen om uw eigen wandel in kracht te vinden.

Het begin van elke nieuwe dag brengt voor mij een nieuw spel in de wedstrijd van het leven met zich mee. Ik heb tijd nodig om met mijn Coach te overleggen. Dus ik verzeker mij ervan dat ik die tijd heb. Ik sta ongeveer om 5:00 uur in de morgen op en ga buiten rennen.
Misschien kunt u zich het een beetje voorstellen. Wij leven in een woestijnvallei aan de rand van het Glacier National Park. Krachtige, steile rotspieken flankeren ons aan de oostzijde en bosachtige bergen grenzen aan het westen.
Het is vredig en rustig. Al wat mijn zintuigen begroet wanneer ik de deur uitga, komt direct van Gods schepping. Terwijl ik mijn benen het pad af naar de rivier dirigeer en ik een glimp zie van de naderende dageraad, of misschien een grazende hinde doe schrikken, begint mijn gedachte zich af te stemmen op Degene die dit alles heeft geschapen. Hij is er - altijd is Hij er!
Mijn gedachten keren zich tot de mensen in mijn leven. Ik breng ze voor Hem en vraag Hem elk van hen te leiden en te zegenen zoals Hij het beste weet. Ik deel mijn zorgen met Hem, mijn nood voor Zijn tussenkomst en bescherming, mijn erkenning dat Hij constant mijn leven overziet.

Ik keer terug naar huis, helemaal wakker en alert. Na een douche ga ik naar mijn bureau, open mijn Bijbel en lees ongeveer een half uur lang. Deze tijd in Gods Woord is essentieel als ik Zijn stem en Zijn principes wil herkennen. Ziet u, Gods stem is niet de enige stem die onze aandacht vraagt. Onze eigen menselijke redeneringen - wat ik “eigen gepraat” noem - is een hele sterke stem, en als dat alles is wat we horen, lijkt het juist. Ook de redeneringen van anderen beïnvloeden onze gedachten en meningen. En natuurlijk hebben we een vijand die constant hard werkt om ons te leiden naar doodlopende straten. We kunnen makkelijk deze stemmen verwarren met Gods stem en hen volgen, denkende dat we God volgen. We kunnen oprecht zijn, maar we kunnen oprecht verkeerd zijn. Gods principes zoals in Zijn Woord geopenbaard, voorzien voor ons in de test om te onderscheiden wie er tot ons hart spreekt.

We kunnen de Schrift nooit uitputten. Alleen omdat ik de Bijbel van kaft tot kaft heb gelezen en al de verhalen ken en weet waar ik de teksten kan vinden als bewijs voor dit of dat geloof, betekent niet dat ik niet dagelijks tijd nodig heb in Gods Woord. Zie je, Gods principes zijn altijd voortschrijdend, altijd vernieuwend.
Mijn begrip over hoe gisteren een principe moest worden toegepast was toereikend voor gisteren. Maar vandaag moet de ervaring een verdieping ondergaan. Gods Woord is altijd fris, omdat het de mogelijkheid heeft om diep in onze harten te reiken in welke fase of ervaring we ons ook bevinden.

Na ongeveer 30 minuten in Gods Woord is mijn geest meestal rustig. Het is ontledigt van alle “eigen gepraat” en gevuld met Gods principes.
Mijn denkprocessen zijn ondergeschikt aan die van Hem, ik ga een stille tijd binnen.
Ik kniel neer en aanbid God, ik loof Hem voor wie Hij is en dank Hem voor Zijn hand in mijn leven en het leven van anderen.
Ik praat met Hem als met een vriend, deel mijn vreugde, zorgen, hartzeer en plannen. Ik beleid mijn tekortkomingen en vraag om Zijn reinigende en krachtgevende genade.
Ik beloof om gevoelig te zijn ten aanzien van mijn geweten, volgens de principes van Zijn Woord gedurende de dag. Het belangrijkste, ik luister.
De meeste mensen benaderen God als een soort goddelijke boodschappenjongen en geven Hem een lijst van wat zij willen dat Hij voor hen doet. Alhoewel er zeker ruimte in het gebed is voor het delen van onze noden met God, is het van veel meer belang voor ons om zeer bewust ons leven aan Hem over te geven. Eerder dan Hem te vertellen wat Hij moet doen, moeten wij een gewilligheid van onze kant ontwikkelen
om gedurende de dag naar Hem te luisteren.
Wij besturen God niet. Wij kunnen niet zeggen: “Hier ben ik- ik heb tien minuten. Fluister mij Uw instructies in voor deze dag.” Dat is God besturen.

Ik geef God de mogelijkheid om tot mijn gedachten door te dringen, terwijl ik op mijn knieën ben. Als mijn geest niet rustig is dan neem ik een Bijbeltekst om mijn gedachten te richten op Gods wil voor mij.
Als ik met iets worstel, ga ik vaak naar buiten voor een wandeling en praat ik hardop tegen God. Deze gemeenschap is essentieel om mij gevoelig te maken voor Zijn leiding gedurende de dag en om mij te motiveren te handelen naar waar Hij mij toe aanzet.

Evenwicht vinden
Met de jaren heb ik geleerd dat het verzachten van de achtergrondgeluiden van mijn leven mij geholpen hebben om meer oplettend te zijn naar mijn Coach. Ik ben van nature, door training en voorkeur, een hardloper. Mijn Coach heeft aan mij gewerkt om mijn snelheid te verminderen en een balans te vinden omdat ik Hem niet zo makkelijk tot mijn hart hoor roepen als ik te hard ren.
De automatische respons op het leven heeft altijd de neiging het over te nemen. Daarom heb ik de TV, de radio, de kranten en tijdschriften uit mijn leven verwijderd. Veel mensen hebben moeite met een stille omgeving, maar ik ben van de stilte gaan genieten, omdat ik makkelijker de stem van mijn Coach kan onderscheiden die mij leidt naar het winnende spel. Als ik op deze manier met Hem samenwerk, begint een nieuw besef van Gods aanwezigheid in mijn leven te schijnen. Als ik begin in dat licht te wandelen, veranderen mijn manieren. Mijn opstelling naar anderen wordt verfijnd. Mijn bedachtzaamheid om de noden van anderen voor die van mij te stellen, neemt een nieuwe dimensie aan.
Ik stap naar buiten en ondervind dat Gods wegen beter zijn dan mijn wegen. Dit is wat het betekent een levend geloof te hebben - een geloof verbonden met een aanwezige Heiland.

Van mijn knieën op mijn benen
Nu is het tijd om aan mijn dag te beginnen. Als ik uit mijn kleine studeerkamer ga, sla ik een vluchtige blik in de slaapkamer die Sally en ik delen en zie dat het bed nog niet is opgemaakt.
Ik heb geleerd dat wanneer je God toestaat de leiding in je leven over te nemen, Hij je vraagt om dingen te doen die je van nature niet wil doen. Ik begin langzaam de trap af te lopen maar het ongemak in mijn nart suggereert vriendelijk dat ik terugga en het bed ga opmaken.

“Maar Heer.....dat is Sally’s werk!”

“Wie heeft hier de leiding, Jim?” De eindbeslissing is altijd van mij.

“Wel Heer, ik denk dat het een leuk gebaar zou zijn naar mijn Sally.”

“Ja, Jim, ze zou het heel erg waarderen.”

“Oké, Heer. Niet mijn wil, maar Uw wil geschiedde.” Laat me het bed opmaken.”(Zie Lukas 22:42)

Het is zo eenvoudig. Een gevoeligheid naar Gods wil tegenover mijn wil.

Vijf minuten later, ik ben klaar voor onze gezinswijding. We zingen een lied, knielen voor gebed, lezen een aantal hoofdstukken die ons aanmoedigen op de Christelijke weg en we discussiëren in detail hun betekenis. We sluiten met gebed en Sally begint met de voorbereidingen van de maaltijd.

Ik wil naar mijn bureau gaan om te beginnen met mijn taken voor de dag. Maar als ik over mijn schouder kijk, zie ik dat mijn Sally niet alleen de maaltijd probeert voor te bereiden, maar ook de was te vouwen, een andere was in de machine te doen en de kleren op te bergen.
De nog altijd stille stem van mijn Coach zegt, “Ze zou zeker wat hulp en aanmoediging kunnen gebruiken.”

“Maar Heer...Ik wil echt aan mijn dag beginnen - niet die van haar!”

Op de een of andere manier zijn we allemaal erg zelfzuchtig. Voor mij lijkt het dat dingen klaar krijgen belangrijker is dan mensen. Ik ben in onbalans. We zijn allemaal uit balans naar links of naar rechts. Maar zal ik ermee instemmen om naar het midden te keren? Ik overdenk dit voor een moment en geef mijn wil over aan mijn Coach. Sally is geroerd als ze ziet dat ik de keuken opruim en de kleren opberg.
Ik houd van de grote glimlach die uit haar hart komt en haar hele gezicht laat schijnen. Liefde in de avond begint, begint altijd, met liefde gedurende de hele dag. Niet dat dit onze motivatie of onze focus moet zijn, maar dit is waarom zoveel mannen worstelen met een koele partner in de avond.
Kom, jongens. Denk eraan. Als de rollen omgedraaid waren, zeg me hoe warm jij zou zijn tegenover een echtgenoot die je overdag uit de weg gaat en ’s avonds achterna zit?

We hadden een heerlijk maal samen, niet met de TV, krant, radio of iets anders wat onze aandacht trekt, maar communicatie aangaande ons leven, onze kinderen, onze toekomst. Het is leven, open, versterkend. We doen de afwas samen en de beker van mijn Sally is vol. Ze is opgewekt en verliefd. Mijn daden in gehoorzaamheid aan mijn Coach moedigen haar aan. Hoe weinig vrouwen ontvangen zelfs ooit dit beetje attentie gedurende hun dag. Geen wonder dat het huwelijk saai is en glansloos.
Bovendien, wat voor dienst aan God zou ik hebben als ik zou schrijven en preken over het christelijke leven, maar ik zou Sally behandelen als voor mijn gemak in huis? Alles wat ik deed was luisteren naar mijn Coach ten aanzien van welk spel ik nu moest rennen.

Hé heren, het is niet ingewikkeld. Maar het vraagt de dood van mijn eigen wil en manier van leven op dat moment. Het betekent leven in de schaduw van onze Heiland.
Nu kan uw situatie verschillen en uw omstandigheden kunnen anders zijn, maar het principe is hetzelfde. “Doch niet gelijk ik wil, maar gelijk Gij wilt” (Matteüs 26:39).
Hier ben ik, Heer: gebruik mij als een werktuig van Uw rechtvaardigheid. Dat ik niet alleen voor mijzelf mag leven, maar tot weldaad van mijn geliefden elke dag voor de rest van mijn leven.

Dit gaat verder dan religie en handelt over het hart van het christendom, het is Calvary .
Calvary vertegenwoordigt het afleggen van mijn eigen leven ten goede van anderen. Ik wil niet dat u denkt dat dit ellendig is. Integendeel, ik ben waarschijnlijk de gelukkigste echtgenoot in de wereld, de man met de meeste voldoening.
Het is moeilijk om de overstap te maken van een leven waarin je voor jezelf rent naar een door God gecoachte leven. Maar de opbrengst van een huwelijk dat vernieuwd en verfrist is en een familie die nauw met elkaar verbonden is, is geweldig!

De hardloper en de schildpad
Eindelijk ben ik in staat om achter mijn bureau te gaan. Vaak sta ik tegenover enorme taken, net zoals u die heeft in uw beroep. Het dienstwerk waar God ons toe heeft geroepen, is veelomvattend en er zijn veel mensen bij betrokken die hun eigen specifieke taken hebben.
Zoals ik al zei, ik ben een hardloper die dingen graag gedaan wil hebben.
Het probleem is dat sommigen waar ik mee werk schildpadden zijn, en zij hebben tijd nodig om creatief te zijn. God heeft zowel de schildpadden geschapen als de hardlopers.
Hoe dan ook, de hardlopers kunnen de schildpadden onder druk zetten tot het punt dat zij zich in hun huis willen verstoppen; en de schildpadden kunnen zo gefocust zijn op hun creativiteit dat ze vergeten dat het doel is de eindstreep te halen.

Op deze specifieke dag was ik bezig met de afwerking van een paar DVD’s, maar het had ook kunnen gaan om een detail van een CD of iets aangaande het uitgeverswerk. Constant laat iemand ergens de bal vallen, en het is mijn pech om degene te zijn die het geknoei oppakt en hem verder helpt. Onlangs moest ik een schildpad bellen die alleen maar twee snelheden leek te hebben - laat of later - en alleen maar twee versnellingen – uitstel of volledig ontspoort.
In dit project was de deadline al eenmaal verzet, en toch kreeg ik alleen maar excuses. Ik voel het gevaar van mijn toevlucht te nemen tot het vlees, in plaats van met deze man om te gaan in de Geest.
Het zou te makkelijk voor mij zijn als een hardloper om over deze schildpad heen te walsen, en dat realiseer ik mij. Ik weet niet of u uzelf in dit scenario kunt plaatsen- of u nu de schildpad bent die in zijn huis wil kruipen of de hardloper die het rustiger aan moet doen. In beide gevallen moeten ze naar de middenstip bij Jezus komen. Zij hebben beiden een krachtige verandering van karakter nodig, een goddelijke Coach die hen leidt.

Ik voerde mijn telefoongesprek en ik kon de spanning voelen stijgen. Dit is waar de meesten van ons onze afhankelijkheid verliezen en de zaken in eigen hand nemen. Het lijkt of wij de aanwezigheid van Jezus laten vervagen, terwijl we steeds meer vertrouwen op onze eigen gedachten, emoties, mogelijkheden en technieken om problemen op te lossen of juist het gebrek daaraan.

Doelpunt!
Ik pauzeerde aan de telefoon, mijn stilte sprak boekdelen. Wat ben ik aan het doen? Ik raadpleeg mijn Coach voor een frisse benadering, die ons beiden over de eindstreep zou brengen als lid van hetzelfde team.

Dit is wat ik noem de grote uitwisseling. Dat is wanneer ik mijn problemen naar God breng en hen inruil voor Zijn vrede en Zijn oplossing. Toen ik er pas mee begon koste het mij wel vijftien of twintig minuten om mijn zelfbeheersing in Christus terug te vinden, maar nu kan ik mijzelf binnen een paar minuten in de hand hebben. Ik ben als een renner die begint een tien minuten mijl te rennen, maar dan door te trainen de tijd verlaagt tot acht minuten en dan tot zes minuten en uiteindelijk gaat dit richting een vier minuten mijl. Zo zullen de dingen, die aan de start van het Christelijk leven veel tijd vroegen, steeds minder en minder tijd ksoten als wij bekwaam worden.

Plotseling voel ik een nieuw idee en zeg tegen mijn schildpadvriend: “Wat zou je doen als jij mij was? Ik ben gefrustreerd en heb jouw hulp nodig.”

Ik kan een verandering voelen aan de andere kant van de telefoon als zijn opstelling verzacht en hij samen met mij naar een oplossing begint te zoeken. Hij antwoord: “Ik hoor jouw dilemma, Jim. Laat me erover nadenken en ik bel je terug.”

Maar mijn werk is niet klaar. God wilde mij dichter bij de les betrekken en mij voor deze persoon laten bidden terwijl hij nadenkt over onze situatie. Ik bevind mijzelf in gebed: “Heer, door Uw genade - Uw aanwezigheid, Uw wijsheid, Uw kracht - raak deze man aan op een manier die zijn ziel beweegt. Help mij om rustig te blijven in U, ongeacht de uikomst. Help mij te begrijpen dat U meer geïnteresseerd bent in karakter dan in de eindstreep en dat het werk wat ik doe, Uw werk is en niet mijn werk.”

Ik kan niet op deze manier voor een andere man bidden zonder dat mijn hart naar zijn hart uitgaat en in plaats van frustratie cultiveer ik een diepe en oprechte interesse in de persoon als een kostbaar menselijk wezen.
Dit is het geheim dat voorkomt dat Jezus vervaagt in de zorgen van mijn dag en mij ervan weerhoudt dat mijn emoties, mijn gedachten en mijn wijsheid het overnemen.
Deze grote uitwisseling - dit verruilen van mijn gedachten, gevoelens en emoties voor de wijsheid en de strategie van mijn Coach - scoort een doelpunt!

De grote verandering wacht op ons ten alle tijde en op alle plaatsen, maar het is aan ons om een time-out uit te roepen als de dag, de omstandigheden of de gevoelens ons even teveel worden. Voor mij is het een pauze in het midden van de wedstrijd alleen maar om mijzelf eraan te herinneren wie de leiding heeft. Als wij gemotiveerd genoeg zijn om door alles heen met onze goddelijke Coach in contact te blijven, vindt de grote uitwisseling plaats. Dit is kracht ontvangen die van ons is, maar alleen als wij verbonden zijn met de krachtbron - opnieuw en opnieuw en opnieuw.

Mijn schildpad belt uiteindelijk terug. Hij verzekerd mij dat mijn materiaal binnen vierentwintig uur onderweg is, en ik hoop dat hij dit zal doen. Of hij het doet of niet, ik kan rustig zijn in plaats van gefrustreerd.

Schommeltijd
Nu is het middag, en mijn dag heeft mij uitgeput. Maar het heeft me ook energie gegeven. Ik nodigde mijn vrouw uit voor een schommeltijd op onze buitenschommel. Terwijl wij een koel glas fris bronwater uit de bergen drinken, wordt ik verzocht om mijn scepticisme over mijn schildpad in onze conversatie te brengen.

Mijn Coach stelt voor: “Jim, verfris je vrouw. Voeg deze bagage niet aan haar dag toe. Vraag haar hoe het nieuwe hoofdstuk in haar boek vordert. Houd de conversatie proactief, niet reactief.”

Dit is een nieuw plan. Weer roept mijn Coach mij een keus te maken. Het lijkt erop dat mijn leven bestaat uit een bundeltje keuzes. God zegt in Jozua 24: 15: “Kiest dan heden wie gij dienen zult.” Dit is het ware christelijke leven. Het gaat verder dan een louter geloof en handelt over een leven van geloof, overgave en afhankelijkheid van de Ene - de Enige die ons lief heeft met een Eeuwige liefde.

Hij is erbij betrokken
In de middag, is een van mijn taken een aantal nestkastjes te plaatsen in het nieuwe weiland dat ontstaan is na een bosbrand op de hoek van ons perceel. Ik pak de gereed schappen en de materialen die ik denk nodig te hebben bij elkaar, inclusief een kleine
draadschaar.

Een overweging beïnvloed mijn gedachte, “Waarom neem je je grote draadschaar niet ook mee?”

Dat is een stom idee, denk ik. Ik heb alleen de kleine nodig. De krammen op deze vogelhuisjes zijn maar klein. Direct wijs ik het idee af en ga op weg om mijn taak af te ronden.
Een kwart mijl van mijn garage verwijderd, hang ik de vogelhuisjes op. Om het werk af te ronden, moet ik enkele kleine krammen verwijderen, en om dat te doen pak ik mijn kleine draadschaar. Ik begin hem te gebruiken voor deze taak, maar bemerk dat het niet gaat omdat een van de toppen is afgebroken. Ik moet de hele weg naar de garage teruglopen om mijn grote schaar te halen. Onderweg verwonder ik mij over de zorg van mijn Coach over mij. Hij is zelfs betrokken bij de kleinste details van mijn leven en wil mij redden van mijn kortzichtigheid - als ik alleen maar wilde luisteren. Ik vernieuw mijn bereidwilligheid om door Hem geleid te worden.

Time-out
De rest van de middag wordt ik gebombardeerd door telefoontjes, een onverwachte gast, en een grote teleurstelling. Onze generator, die de enige bron van onze elektriciteitsvoorziening is, knettert. Ik krijg die middag bijna niets gedaan van wat ik had willen doen. Alles wat ik doe,doe ik onder de tirannie van het spoedeisende. Ik houd ervan mijn zaken af te krijgen!

Om 18.30 uur kijkt mijn vrouw naar mij met haar onderzoekende ogen die zeggen: “Je hoeft niet meer taken te doen. Laten we voor een wandeling naar de rivier gaan.”
Ik worstel met mezelf. Ik zou liever de generator repareren. De hardloper in mij is geërgerd en wil de vrije loop hebben. Ik kom in de verleiding om te zeggen: “Ga zonder mij. Ik heb teveel aan mijn hoofd.”
Maar ik voel een stille, zachte stem zeggen: ”Zonder jezelf af en rust een beetje.”
Weer gaat de strijd om wie de leiding heeft. Ik weet wat ik zou moeten doen, maar het is niet een kwestie van kennis. Het is een kwestie van toepassing. Zal ik mijzelf aan het werk wijden dat mij het meest nabij is of bezwijken voor het meest urgente? Mijn stem is uitgebracht.

“Laten we gaan! De generator kan wachten tot morgen.”

Mijn hardloper is bedwongen. God wint, mijn huwelijk wint, en ik win ook!

Als ik die nacht naar bed ga, realiseer ik mij dat er een hand in mijn leven is geweest die, als Hij volledig kan regeren een nieuw karakter in mij kan bewerken, een huwelijk waarin nieuw leven is ingeblazen, en een herstelde familie. Hoe kan ik nee zeggen? Wat onbeschaamd van mij te denken dat ik mijn leven ooit zelf zou kunnen besturen. Wat geduldig is mijn Heer geweest om te wachten totdat ik acht sloeg op Zijn overweldigende interesse in mijn welzijn!

Wat was het verschil tussen Petrus en Judas? Beiden waren discipelen van Christus en genoten Zijn intieme vriendschap. Beiden hadden grote karakterfouten. Beiden waren gewend hun eigen coach te zijn. Beiden was de mogelijkheid gegeven om het besturen van hun eigen leven los te laten en de volledige controle aan Christus over te geven. Petrus gaf zich over. Judas deed dit niet. Wiens pad volg jij?

“Here wat wilt Gij dat ik doe?”

Als u zich realiseert dat u uw eigen spel gespeeld hebt, waarom steekt u niet meteen over?
Waarom probeert u het niet uit, voor alleen maar dertig dagen? Wat heeft u te verliezen?
Richt u voor slechts dertig dagen op de vraag die Saulus stelde in Handelingen 9:6 toen hij uiteindelijk stopte met het volgen van zijn eigen strategieën en begon te luisteren naar zijn goddelijke Coach: “Here, wat wilt u dat ik doe?” Dat is de vraag die gevraagd moet worden wanneer wij ‘s morgens opstaan, gedurende de gehele dag en als u weer naar bed gaat. Laat God bezit van u nemen - zoveel als u kan - voor dertig dagen. Speel alleen volgens Zijn strategie als u het begrijpt. Geef uw vrouw en uw kinderen prioriteit boven uzelf. Leef om Zijn naam te eren in elke conversatie en elke activiteit gedurende uw dag.

Wat u zult meemaken is verbazingwekkend. Ik heb talloze mannen uitgedaagd om dit levens- veranderende programma uit te proberen, en velen van hen komen naar mij terug en zeggen:
“God is echt...Hij is er...Hij spreekt tot mij! Mijn vrouw, mijn kinderen en mijn vrienden zeggen allemaal dat ze een verandering zien in mijn leven.
Ik herken waar ik mijn geliefden pijn heb gedaan, en in plaats daarvan vind ik de kracht om hen te genezen. Ik dacht dat ik me zo beperkt zou voelen. In plaats daarvan voel ik mij vrij!”

Kom! Ga aan boord! Dertig dagen is niet lang! Laat het gewoon gaan en laat God uw Coach zijn!

Vragen om te overwegen voor persoonlijke of groepsdiscussie
Hoofdstuk 4: Kracht Ontvangen

Wat zei de Heilige Geest tegen mij toen ik dit hoofdstuk las?Zal mijn begrip ten aanzien van genade een verschil uitmaken in mijn dagelijkse ervaring?Als iemand mijn vrouw zou vragen wie mijn strategie bepaalde, wat zou ze dan zeggen? Ben ik mens-geregeerd of God-bestuurd?Wat stompt mijn bewustzijn van God af?Welke drukte in mijn leven moet rustiger worden?Als ik de dag begin en een wisselwerking heb met mijn geliefden, zouden zij zeggen dat ik mij overgeef aan mijn goddelijke Coach?Ervaren zij de praktische resultaten van het luisteren van mij naar mijn Coach?Wanneer ik aan mijn werk denk, wat is dan belangrijker - het werk gedaan krijgen of harmonie in Jezus te vinden?Als de heilige Geest in mijn oor fluistert, antwoord ik dan iedere keer weer op de juiste manier?Wat is mijn antwoord op de dertig dagen uitdaging?