05-A Een voorbeeld van moed en trouw

Het besluit van de koning werd afgekondigd. Daniël wist dat zijn vijanden
hem ten val wilden brengen. Hij veranderde echter in geen enkel opzicht
zijn gewoonten. Volkomen rustig verrichtte hij zijn dagelijkse plichten,
en op het uur van het gebed ging hij naar zijn kamer. Met de vensters
geopend richting Jeruzalem, zond hij zijn smeekbede op tot de God des
hemels. Door zijn handelwijze verklaarde hij onbevreesd, dat geen aardse
macht het recht had tussen hem en zijn God te komen, en hem te vertellen
tot wie hij wel of niet zou bidden. Daniël, een edelmoedige man van principes; voor de hedendaagse wereld staat hij daar als een prijzenswaardig
voorbeeld van christelijke moed en trouw. Met heel zijn hart richtte hij
zich tot God, hoewel hij wist dat de dood hem wachtte als straf voor zijn
toewijding.
Zijn vijanden sloegen hem een hele dag gade. Driemaal trok hij zich terug op zijn kamer en driemaal hoorden ze zijn stem in ernstig gebed. De
volgende morgen werd de koning meegedeeld dat Daniël, één van de ballingen uit Juda, het besluit had getrotseerd. Toen de vorst deze woorden
hoorde, doorzag hij dadelijk de val die gezet was. Hij was erg boos op
zichzelf omdat hij zulk een besluit had uitgevaardigd. De hele dag was hij
bezig een plan uit te denken waardoor Daniël gered zou kunnen worden.
Maar de vijanden van de profeet hadden dit voorzien en ze kwamen tot de
koning met deze woorden: “Weet, o koning, dat het een wet van Meden en
Perzen is, dat geen enkel gebod of besluit, dat de koning heeft uitgevaardigd, veranderd kan worden.
Daarop gaf de koning bevel en men haalde Daniël, en wierp hem in de
leeuwenkuil. De koning nam het woord en zeide tot Daniël: Uw God, die
gij zo volhardend dient, die bevrijdde u!” (vs.16,17). Een steen werd op de opening van de kuil gelegd en met het koninklijk zegel verzegeld. “Toen
ging de koning naar zijn paleis, en bracht de nacht vastend door; en hij
liet niets tot afleiding voor zich brengen, en zijn slaap vlood van hem.”
(vs.19).