Gehoorzaamheid uit dankbaarheid

Ik weet, en dat bedroeft mij, dat er in sommige kerkelijke kringen op min of meer laatdunkende wijze wordt gedacht en gesproken over de Christen-Sabbatvierders. Ze worden wettisch en soms zelfs als dwalend beschouwd. En men is het er wel over eens, dat ze met hun Sabbatviering op de zevende dag der week - op zaterdag dus - het erg mis hebben.

Het verheugt mij, dat ik als predikant der Advent-Kerk, dat is het Kerkgenootschap der Zevende-Dags Adventisten, dit persoonlijk ge­tuigenis tot al mijn vrienden van onderscheidene Kerken mag richten en ik hoop, dat deze weinige woorden ons dichter tot elkander zullen brengen, dat ze althans dit mogen bereiken, dat we elkander meer leren respecteren, zo mogelijk zelfs waarderen en, naar het vermaan van Jezus, voor elkander zullen bidden. Ik sprak zoëven over een persoonlijk getuigenis, en dat is precies wat ik bedoel met hetgeen ik nu ga zeggen.

Wanneer ik in deze ogenblikken uitdrukking geef aan de belijdenis die in mijn hart leeft, dan kan ik u zeggen, dat ik ten aanzien van de wet der Tien Geboden geloof, dat alle tien geboden letterlijk en gees­telijk bindend zijn voor de Christenen en dat deze geboden de maat­staf vormen voor het leven van de wedergeboren mens. Maar ook, dat de naleving van de grondbeginselen der Tien Geboden niet be­hoort voort te spruiten uit de gedachte daardoor de zaligheid te ver­dienen, want het eeuwig leven is en blijft een genadegift Gods door Jezus Christus, onze Here. Niemand, noch onder het Oude noch onder het Nieuwe Verbond, kan door het onderhouden van Gods geboden zalig worden. In het Oude Verbond zagende gelovigen uit naar het plaatsvervangend lijden en sterven van de Messias en in het Nieuwe Verbond zien de gelovigen terug op het volbrachte werk van

Christus. Voor allen echter, dus zowel voor de gelovigen onder het Oude als onder het Nieuwe Verbond heeft God een maatstaf ge­geven om een leven te leiden overeenkomstig Gods wil en deze maat­staf is de Wet des Heren. De catechismus spreekt in de 33ste Zondag over de waarachtige bekering van de mens en zegt, dat de werken van een wedergeboren mens in overeenstemming dienen te zijn met Gods wet. Dat is precies wat wij Adventisten geloven. Geen wettische navolging van Gods geboden, en onder wettisch versta ik dan wets­vervulling als zaligheidskoopprijs, - zo'n wetsvervulling is in strijd met de Schrift in haar geheel, maar wel een gehoorzamen aan Gods geboden als vrucht van de verkregen verlossing door Christus Jezus. En ik ben ervan overtuigd, dat mijn andersdenkende collega's het in dit opzicht toch wel met mij eens zullen zijn en dat zij met het wekelijks voorlezen van de Wet des Heren beogen, dat ieder lid van hun gemeente door de genade van Christus, zijn leven naar de be­ginselen van die Wet des Heren zal inrichten. Wij Christen-Sabbatvierders geloven, dat indien de Tien Geboden werkelijk de maatstaf vormen voor de wedergeboren mens, men zich dan ook consequent dient te houden aan de voorschriften van al die geboden. Nu zegt het vierde gebod, dat de zevende dag de Sabbat des Heren is, een dag die onder de Protestanten enkel door de Christen­Sabbatvierders wordt geheiligd. En wij doen dat niet uit een wettisch oogmerk, m.a.w. als zaligheidskoopprijs, maar enkel en alleen omdat God het in Zijn Woord heeft bevolen. Wij geloven niet alleen in de letterlijke en geestelijke navolging van negen geboden, maar in het gehoorzamen van alle tien geboden, als een vrucht van onze bekering en als een bewijs van ons discipelschap van Jezus. Dat is toch vol­komen juist en consequent. Ik kan niet begrijpen, waarom anders­denkende gelovigen de Christen-Sabbatvierders qualificeren als wet­tisch, enkel en alleen omdat de Christen-Sabbatvierder óók gelooft in de voorschriften van het vierde gebod. De zevende dag der week is de enige rustdag waarover de Bijbel spreekt. En het kan toch nimmer een dwaling zijn om dat te doen wat nadrukkelijk in Gods Woord wordt geleerd. Wanneer het God behaagde om bij de schepping, dus vóór de zondeval, de zevende dag als rustdag te zegenen en te heiligen en deze rustdag in de Tien Geboden nog eens als Zijn Sabbat aan te