De boodschap van 1888

DE ONVERGELIJKELIJKE BEMINNELIJKHEID VAN CHRISTUS

Hier zijn drie verklaringen die ik graag aan u wil voorleggen. Welke van de drie gelooft u, zegt de waarheid?

1. Wij worden gered door werken. (geen instemming).

2. Wij worden gered door geloof. (sommigen stemmen hiermee in.)

3. Wij worden gered door geloof en werken. (de meesten beamen dit.)

De Joden in Paulus' dagen geloofden in no.] (Ik ben blij, dat

hier niemand daarvoor stemde!) De valse leraars die de christelijke Galaten misleidden, leerden no.3. Paulus' antwoord in de Galatenbrief is een duidelijke uitleg van no.2. Ja, het enig juiste antwoord is no.2, ja, wij worden inderdaad gered door het geloof.

Deze studies mogen misschien niet opwindend of aangrijpend zijn,

zij brengen u wel aan het denken. Ik ben ervan overtuigd, dat als ik alleen maar uw hart verwarmde met enkele emotionele verhalen, dit niet zou helpen om Gods werk te voleindigen. Wat wij nodig hebben is waarheid. De Here zegt, "gij zult de waarheid kennen en de waarheid zal u vrijmaken".(Joh.8.32). Als resultaat van onze gezamenlijke studies hoop ik dat u niet zult veronderstellen dat u alles geleerd hebt, maar veel meer, dat u zich hongerig voelt. De Here zegt, "Zalig zijn zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid". Ik zou het heerlijk vinden, wanneer na afloop van deze studies, u hongeriger zult zijn, dan toen we begonnen; en uw leven lang hongerig zult blijven, en blijft zoeken, studeren en bidden. Als ik Gerechtigheid door Geloof zou begrijpen zoals de Here wil dat ik het begrijp, en ik haar predikte zoals het zou moeten, dit mijn stad ondersteboven zou keren. Ik denk dat wij allen veel te leren hebben.

Nu terug naar de Galatenbrief: "Gij zijt los van Christus, als gij door de Wet gerechtigheid verwacht; buiten de genade staat gij". (Gal.5.4). De brief aan de Galaten was niet alleen geschreven voor een volk twee duizend jaar geleden, slechts als een historisch gegeven om belangstellend naar te kijken. In werkelijkheid zijn de kwesties in de Galatenbrief dezelfde als vandaag in de gemeente der Zevendedags Adventisten. Velen van ons verwachten "gerechtvaardigd te worden door de Wet", en zijn 'los' van Christus. De dienstmaagd des Heren zegt dit en het is een feit.

Hoe meer u studeert, hoe meer geloof ik, zult u zien dat als de apostel Paulus over rechtvaardiging door de Wet spreekt of door de werken der Wet, hij daarmee bedoelt, dat u gemotiveerd wordt door een zelfzuchtige bezorgdheid. En wanneer u gerechtvaardigd wordt door het geloof, door genade, u gemotiveerd wordt door een hartenswaardering van de verzoening door Christus, onafhankelijk van een hoop op beloning of angst voor de hel. Paulus zegt,"Wij immers verwachten door den Geest uit het geloof, de gerechtigheid waarop wij hopen".(vers 5).

58

Paulus zei niet, door geloof en door werken. Hij zei duidelijk, "gerechtigheid uit het geloof".

Sommige mensen denken dat Jacobus tegenspreekt wat de apostel Paulus zegt, of omgekeerd. Zij denken dat Jacobus zegt, dat wij gerechtvaardigd worden door geloof en door werken. Maar Jacobus zegt dat wij gerechtvaardigd worden door het geloof dat werkt,

een geloof dat leeft. Een dood geloof is waardeloos; een dood geloof is helemaal geen geloof. "Want in Christus vermag noch besnijdenis iets, noch onbesneden zijn, maar geloof door liefde werkende".(vers 6). Dus ik zou graag een vierde punt willen toevoegen. Hoevelen van u geloven dat wij gered worden door geloof, dat uit liefde werkt? Ziet u het verschil, vrienden? Er is een gehele wereld van verschil tussen deze twee. "Werken" is geen zelfstandig naamwoord. "Werken" is hier een werkwoord; en het onderwerp van dat werkwoord is geloof. Dat is wat de apostel Paulus leerde, Jacobus sprak dat niet tegen:"Geloof door de liefde werkende".

Wij moeten onderzoeken wat het woord "liefde" in het Nieuwe Testament betekent. Het is het meest misverstane woord in het huidige spraakgebruik. Dat woord houdt tegenwoordig alles in, vanaf Hollywood-immoraliteit tot aan de liefde van God -- wij hebben slechts één woord voor dat alles. Maar de Grieken hadden méér dan één woord. Het griekse woord in onze tekst is 'agape'. Het is totaal verschillend van wat wij gewoonlijk onder liefde verstaan, liefde die op zichzelf gericht is. Bij Paulus begint alles bij de liefde van God voor ons:"Alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gaf". Ons antwoord komt op de tweede plaats. Ons antwoord is: "Ieder, die in Hem gelooft". Het woord 'gelooft'(belief) is hetzelfde woord als 'faith' in het grieks. Nieuw-testamentisch geloof is een uit het hart komend antwoord op de liefde van God, geopenbaard aan het kruis van Golgotha. Dat soort geloof "werkt" -- door liefde.

In 1888. op de Generale Conferentie te Menniapolis, zei Ellen White:

"Ik weet, dat het gevaarlijk zou zijn Dr.Waggoners stellingname als geheel onjuist te brandmerken. Dit zou de vijand (satan) een groot plezier doen. Ik zie de schoonheid van de waarheid in de presentatie van de gerechtigheid van-Christus in relatie tot de Wet, zoals de dokter het ons heeft voorgesteld. Velen van u zeggen het is licht en waarheid. Toch hebt u het tot nu toe niet in dit licht verkondigd. Is het niet mogelijk dat hij, door ernstig zoeken in de Schrift, onder gebed, op sommige punten nog groter licht gezien heeft? Hetgeen gebracht is, harmoniëert volkomen met het licht dat God behaagd heeft mijgedurende al de jaren van mijn ervaring te geven".

Ik vraag me af, hoe kon Ellen White het mooier ondersteund heb59

ben dan in deze woorden? Zij zegt "het harmoniëert volkomen met het licht dat God mij heeft gegeven". Ik kom in het geheel niet in verlegenheid als ik u overbreng wat br.Waggoner door de Here was opgedragen, ons volk te leren aangaande gerechtigheid door geloof, zoals die in de Galatenbrief gevonden wordt.

Dr. Froom zegt in zijn laatste boek "Movement of Destiny" blz. 215, dat"The Glad Tidings", dit boek over de Galaten, een deel was van de Minneapolis' presentatie. "The Glad Tidings" is weer te koop. Het is herdrukt. Dr. Froom zegt:

"Tien jaar nadat Waggoner's "Christ and His Righteousness" voor het eerst in druk verscheen zijn "The Glad Tidings" werd uitgegeven door Pacific Press.... The Glad Tidings is in volmaakte harmonie met zijn belangrijkste presentatie in "Christus en Zijn Gerechtigheid", uit 1890.

Het is inderdaad een buitengewoon mooi boek. Laat mij u iets uit het boek voorlezen. Wij hebben niet de tijd om alles door te nemen, maar ik zou uw aandacht willen vestigen op een paar hoogtepunten, die speciaal tot mijn hart hebben gesproken. Het zal u het grote verschil tonen tussen wat gewoonlijk onder het evangelie verstaan wordt en wat Ellen White "een zéér kostbare boodschap" noemde.

Waggoner presenteerde de liefde van God op zo'n wijze dat het zijn toehoorders tot een zelfopofferende toewijding tot Christus motiveerde, als zij zijn boodschap zouden aannemen. Dit is de reden dat zelfs ingezegende predikers om herdoop vroegen. Wij zullen op blz. 11 beginnen te lezen:

"Christus is voor alle mensen gegeven. Daarom ontvangt ieder mens Hem geheel en al. De liefde van God omarmt de gehele wereld en sluit ook ieder individue afzonderlijk in. De liefde van een moeder is niet verdeeld tussen haar kinderen, zodat ieder kind slechts een derde, vierde of vijfde deel krijgt; elk kind is het voorwerp van haar gehele liefde. Hoeveel te meer is dit het geval

met Gods liefde, die volmaakter is dan van enige moeder".

U kunt een verlichte kamer binnenkomen of u gaat naar buiten overdag in het volle zonlicht. U neemt zoveel licht op als u kunt; toch zal iedere andere persoon op de aardbol net zoveel zonlicht ontvangen. Zo verlicht het leven van Christus ieder mens, die op de wereld komt, zelfs de heidenen.(Joh.1.9). In ieder gelovig hart woont Christus in al Zijn volheid. Nu is de gedachte, dat "Christus aan ieder mens gegeven is" door Br. Waggoner later in zijn boek uitgewerkt.

Men vroeg hem of hij van plan was universele verlossing te prediken. Hij zei: "Wij willen alleen dat prediken, wat het Woord van God leert en wel -- dat "de genade van God is verschenen en redding brengt voor alle mensen".(Titus 2.11). Nu hebben de meesten van ons geloofd dat toen Jezus aan het kruis stierf, Hij een voorziening voor ieder mens bewerkstelligde om gered te worden.

Waggoner leerde dat niet. Hij leerde dat Christus daadwerkelijk verlossing bracht aan alle mensen:

"God heeft verzoening tot stand gebracht voor ieder mens, en heeft ze hem gegeven; maar de meerderheid versmaadt deze en gooit ze weg. Het oordeel zal het feit openbaren, dat volle verlossing aan ieder mens gegeven werd, maar dat de verlorenen hun geboorterecht weloverwogen hebben weggegooid".--(idem).

Het deed mij heel erg versteld staan toen ik dat voor het eerst bestudeerde. Het zal het kernpunt voor onze volgende betrachting zijn: "Waarom het gemakkelijk is gered te worden en moeilijk om verloren te gaan ". Volgens het evangelie zoals in de Bijbel en in de geschriften van Ellen White geleerd wordt en ook volgens Jones en Waggoner, is de enige manier om verloren te gaan de Heilige Geest te weerstaan. Zo lief heeft God u.

Toch is de gangbare opvatting dat God tweeduizend jaar geleden slechts een voorziening trof. Christus stierf om een voorziening te treffen voor onze verlossing; en sedert die tijd staat Hij met zijn armen over elkaar geslagen, wachtend op u, tot u het initiatief neemt --wachtend op u dat u iets doet. Als u iets doet, fijn; en als u niets doet, wat dan nog? Het betekent niets voor Hem. Hij heeft de voorziening getroffen en als u naar de hemel wilt komen, prachtig; alsu dat niet doet, zal Hij er geen traan om laten. Hij zal u niet missen. Zeer veel mensen denken zo, vrienden. Veel jongens en meisjes realiseren zich niet, dat God zal schreien en hun zal missen, als zij verloren zouden gaan. Zo lief heeft Hij hen -- persoonlijk. Ik heb dikwijls gedacht: wat zou ik doen, als ik het Nieuwe Jeruzalem zou binnen gaan en mijn kinderen er buiten zag, verloren? Hoe zou ik mij voelen? Hoe zou u zich voelen, vrienden? Zo zal God zich voelen. En daarom is het werkelijk zo dat de Heilige Geest aan ieder mens gegeven is om hem te leiden. Als hij zich slechts overgeeft en toelaat dat de Geest van God hem leidt, zal hij de gehele weg tot de verlossing geleid worden.

Ellen White heeft ons in het boek "Evangelism", blz.169 het volgende verteld:

"Predik niet uzelf, de tegenwoordigheid en kostbaarheid van de waarheid is zo groot, zo verreikend, zo diep,

zo breed, dat het eigen ik uit het oog verloren wordt... Predik zo, dat de mensen "de grote waarheden" bewust worden en graaf het kostbare erts op, dat in de Schrift verborgen is".

Dat is precies wat br. Waggoner deed: Hij predikte zo, dat de mensen zich'grote waarheden'bewust werden. Vrienden, als u zich deze 'grote begrippen''van het evangelie bewust wordt en nooit laat wegglippen, zult u nooit verdwalen. God zal u vasthouden tot Jezus komt.

Nu weer de "Glad Tidings", blz.20:

"Christus is de Waarheid,(Joh.14.6) en de kracht van God,(lCor.1.24) en Hij is God (Joh.1.1). Daarom is het Christus, de waarheid die men "onderdrukt". Hij, het goddelijk Woord van God is gegeven aan alle mensen opdat zij het mogen uitleven ... maar in vele mensen is Christus zo "onderdrukt", dat het moeilijk is Hem te ontdekken. Alleen reeds het feit dat zij leven, is het bewijs, dat Christus hen liefheeft en hen wil redden. Maar Hij moet geduldig wachten tot het ogenblik dat zij het Woord willen ontvangen en zo Zijn volmaakte leven

in hen geopenbaard wordt. Dit kan plaatsvinden in "ieder die wil", nu, heden, het hindert niet, hoe zondig en diep gezonken hij mag zijn. Zo behaagde het God te doen; houdt dan op tegen te werken".

Let wel, als u niet tegenwerkt, wordt u gered. Hierover zullen wij morgenavond verder studeren. Nu zou ik u erop willen wijzen dat vele mensen, wanneer zij iets nieuws horen, iets dat verschilt van wat zij eerder gehoord hebben, zij niet weten wat zij ermee moeten doen. Ook al komt het regelrecht uit het Woord van God of uit de Geest der Profetie. Zij durven het niet eerder geloven, dan tot ouderling Zus en Zo zegt, het ook te geloven, of misschien een of ander commité zegt, het te geloven. Waggoner sprak over dat 'soort ongeloof':

"Het doet er niet toe door wie iemand voor het eerst

de waarheid hoort, hij moet haar aannemen als direct uit de hemel. Het is de Heilige Geest die degenen, die Gods wil wensen te doen, in staat stelt, zodra zij haar horen of zien, te zeggen wat waarheid is; zij aanvaarden haar, niet op gezag van de persoon, door wie zij tot hen komt, maar op gezag van de God van waarheid Indien iemand de naam van een hoogvereerde geleerde citeert om zijn geloof te rechtvaardigen of meer kracht bij te zetten, bij iemand die hij wil overtuigen, dan kunt u er zeker van zijn, dat hij de waarheid die hij belijdt, zelf niet kent. Het kan waarheid zijn, maar voor zichzelf weet hij niet dat het waarheid is. Het is ieders voorrecht de waarheid te kennen (Joh.8.31-32). Wanneer iemand een waarheid bezit, die direct van God komt, zullen er tienduizend maal tienduizend namen in het voordeel daarvan, nog geen greintje aan het gezag toe doen; ook wordt zijn vertrouwen niet in het minst geschokt, als iedere grote man op aarde dit zou tegenspreken".--(Idem.blz.19^-20).

Ergens sprak mij dit reeds vroeg aan, want toen ik nog een jongen was, misschien een jaar of twaalf, op de Presbyteriaanse Zondagsschool, ontdekte ik voor mijzelf, door Gods genade, dat de Bijbel zegt dat de zevende dag de Sabbat is. Het stond er in duidelijk engels. De leraar trachtte mij te vertellen:"Vergeet het maar,

Nu weer de "Glad Tidings", blz.20:

"Christus is de Waarheid,(Joh.14.6) en de kracht van God,(lCor.1.24) en Hij is God (Joh.1.1). Daarom is het Christus, de waarheid die men "onderdrukt". Hij, het goddelijk Woord van God is gegeven aan alle mensen opdat zij het mogen uitleven ... maar in vele mensen is Christus zo "onderdrukt", dat het moeilijk is Hem te ontdekken. Alleen reeds het feit dat zij leven, is het bewijs, dat Christus hen liefheeft en hen wil redden. Maar Hij moet geduldig wachten tot het ogenblik dat zij het Woord willen ontvangen en zo Zijn volmaakte leven

in hen geopenbaard wordt. Dit kan plaatsvinden in "ieder die wil", nu, heden, het hindert niet, hoe zondig en diep gezonken hij mag zijn. Zo behaagde het God te doen; houdt dan op tegen te werken".

Let wel, als u niet tegenwerkt, wordt u gered. Hierover zullen wij morgenavond verder studeren. Nu zou ik u erop willen wijzen dat vele mensen, wanneer zij iets nieuws horen, iets dat verschilt van wat zij eerder gehoord hebben, zij niet weten wat zij ermee moeten doen. Ook al komt het regelrecht uit het Woord van God of uit de Geest der Profetie. Zij durven het niet eerder geloven, dan tot ouderling Zus en Zo zegt, het ook te geloven, of misschien een of ander commité zegt, het te geloven. Waggoner sprak over dat 'soort ongeloof':

"Het doet er niet toe door wie iemand voor het eerst

de waarheid hoort, hij moet haar aannemen als direct uit de hemel. Het is de Heilige Geest die degenen, die Gods wil wensen te doen, in staat stelt, zodra zij haar horen of zien, te zeggen wat waarheid is; zij aanvaarden haar, niet op gezag van de persoon, door wie zij tot hen komt, maar op gezag van de God van waarheid Indien iemand de naam van een hoogvereerde geleerde citeert om zijn geloof te rechtvaardigen of meer kracht bij te zetten, bij iemand die hij wil overtuigen, dan kunt u er zeker van zijn, dat hij de waarheid die hij belijdt, zelf niet kent. Het kan waarheid zijn, maar voor zichzelf weet hij niet dat het waarheid is. Het is ieders voorrecht de waarheid te kennen (Joh.8.31-32). Wanneer iemand een waarheid bezit, die direct van God komt, zullen er tienduizend maal tienduizend namen in het voordeel daarvan, nog geen greintje aan het gezag toe doen; ook wordt zijn vertrouwen niet in het minst geschokt, als iedere grote man op aarde dit zou tegenspreken".--(Idem.blz.19-20).

Ergens sprak mij dit reeds vroeg aan, want toen ik nog een jongen was, misschien een jaar of twaalf, op de Presbyteriaanse Zondagsschool, ontdekte ik voor mijzelf, door Gods genade, dat de Bijbel zegt dat de zevende dag de Sabbat is. Het stond er in duidelijk engels. De leraar trachtte mij te vertellen:"Vergeét het maar,

de dominee zegt immers, dat de eerste dag de Sabbat is". Ik kwam in strijd met mijn geweten. Ik dank God dat ik Hem bij zijn woord genomen heb en niet méér vertrouwen stelde in de dominee dan in God. God vraagt van iedereen het Woord voor zichzelf te bestuderen en te geloven op het gezag van Gods Woord.

"Iemand leest iets in de Bijbel, en moet dan het oordeel van iemand anders vragen vóór hij het durft te geloven. Als iemand van zijn vrienden het gelooft, is hij niet bang het te aanvaarden. Als zijn prediker of een of ander commentair de tekst wegredeneert, dan weg ermee. "Vlees en bloed behalen de overwinning over de Geest en het Woord "

Het kan zijn dat het gebod zo duidelijk is, dat er geen redelijk excuus bestaat om wie dan ook maar te vragen wat het betekent. Dan komt de vraag,"Kan ik het mij veroorloven daarnaar te leven? Zal het niet teveel opoffering vereisen?" Het meest "gevaarlijke vlees en bloed" waarbij u te rade kunt gaan, is het eigen. Het is niet voldoende om onafhankelijk van anderen te zijn; wat de waarheid betreft moet men onafhankelijk zijn van zichzelf.

Een paus is iemand die zich veroorlooft de plaats in

een raad in te nemen, die alleen God toebehoort.... Wil iemand een paus volgen, dan zou het meest logische zijn de paus van Rome te accepteren, omdat hij, méér dan enig ander,ervaring heeft in papisme. Maar wij hebben geen

paus nodig omdat wij het Woord van God hebben".(idem blz.24-25)

Een andere zaak, die velen verontrust, is, dat wij allen verschillend zijn en dingen verschillend zien, daarom schijnt het onmogelijk dat wij allen eenzelfde instelling hebben. Toch zegt Waggoner dat de Bijbel dát niet leert:

"Bedenk dat er geen meningsverschillen tussen de apostelen, noch in de kerk heersten, wat betreft het evangelie. Er waren 'valse broeders', dat is waar, maar aangezien zij valse waren, maakten zij geen deel uit van de gemeente, het lichaam van Christus, die de Waarheid is. Veel belijdende christenen, oprechte mensen, veronderstellen, dat het bijna een noodzaak is, dat er verschillen in de gemeente zijn. "Allen kunnen niet hetzelfde denken", is de algemene opinie. Maar dan lezen zij Ef.4.13 verkeerd, want daaruit blijkt, dat God ons gaven heeft gegeven:"totdat wij allen komen tot de eenheid van het geloof". Wat het Woord leert, is, dat"in de eenheid van het geloof, en de kennis van de Zoon van God, wij allen komen tot de mannelijke rijpheid, tot de maat van de grootte der volheid van Christus". Er is slechts "één geloof"(vers 5), het geloof van Jezus, zoals er ook maar één Heer is".

Vrienden, ik geloof dat het Gods wil en plan is dat wij allen tot 63

een volmaakte eenheid komen in onze generatie. Dan kan het werk van God voleindigd worden. En wat ons zal verenigen is niet de één of andere aktie van een commité, maar het Woord van God zelf.

Paulus' brief aan de Galaten gaat velen van ons feitelijk te ver, omdat zij denken dat zij die niet kunnen begrijpen. Negen jaar lang, nadat ik gedoopt was in de gemeente van de Zevendedags Adventisten, tobde ik ermee, want ik kon er niet wijs uit worden. Toen kreeg ik een oude, zeldzame copie van "The Glad Tidings" in handen. Het bleek de sleutel te zijn om vele raadsels voor mij op te lossen. Neem bijvoorbeeld Galaten 2.17: "Maar indien wij, trachtende in Christus gerechtvaardigd te worden, ook zelf zijn gebleken zondaar te zijn, staat Christus dan in dienst der zonde? Volstrekt niet!" Waggoner werpt hier licht op:

"Als in iemand, die gerechtigheid door Christus gezocht heeft (en niet alleen gezocht, maar ook gevonden), naderhand zonde wordt gevonden, komt dat, omdat dié persoon de stroom heeft afgedamd en het water (des levens) tot stilstand is gekomen. Het woord werd niet de vrije loop gelaten, opdat het verheerlijkt kon worden. Waar geen levende activiteit is, daar is dood. Niemand kan hiervoor aansprakelijk gesteld worden dan alleen de persoon zelf. Geen belijdend christen moet zich door zijn eigen onvolkomenheid laten misleiden en zeggen dat het voor een christen onmogelijk is een zondeloos leven te leiden. Integendeel, het is voor een werkelijk christen met een echt geloofsleven, onmogelijk een ander soort leven te leiden. "Hoe kan iemand, die der zonde gestorven is, nog steeds in zonde leven?"(Rom.6.2) "Een ieder, die uit God geboren is, doet geen zonde; want het zaad Gods blijft in hem en hij kan niet zondigen want hij is uit God geboren".(1 Joh.3.9 'The Glad Tidings' blz.42)

Zeg nu alstublieft niet, dat ik gezegd heb, dat wij niet kunnen zondigen. Dat heb ik niet gezegd vrienden. Ook Waggoner zegt het niet. Wie zegt het? De apostel Johannes zegt het ! Dat is verbazingwekkend, is het niet? Het is niet Gods bedoeling dat wij steeds maar voortgaan met zondigen, berouw hebben, zondigen en berouw hebben, en zo aldoor schande op Christus brengend.

Nu zou ik tot een afsluitend thema in deze kleine studie over de Galatenbrief willen komen: De twee verbonden. Altijd, wanneer ik een prediker hoorde zeggen dat hij over de 'twee verbonden' ging spreken, kreeg ik de neiging om weg te gaan, want ik wist dat het zo droog als poeder zou worden. Ik kon het nooit begrijpen, totdat ik "The Glad Tidings" las. Hier in Hebreeën, hoofdstuk 8 lezen wij, met betrekking tot de twee verbonden, dat Christus de Middelaar is van een beter verbond, dat op betere beloften berust (Hebr.8.6). Hij spreekt van het eerste verbond,

daarna van het tweede:

"Want Hij berispt hen als Hij zegt: Zie, er komen dagen spreekt de Here, dat Ik voor het huis van Israël en

het huis van Juda een nieuw verbond tot stand zal brengen, niet zoals het verbond dat Ik met hun vaderen maakte, ten dage dat Ik hen bij de hand nam om hen uit het land Egypte te leiden, want zij hebben zich niet gehouden aan Mijn verbond, en Ik heb Mij niet meer om hen bekommerd, spreekt de Here. Want dit is het verbond waarmee Ik mij verbinden zal aan het huis Israëls na die dagen, spreekt de Here: Ik zal Mijn wetten in

hun verstand leggen, en Ik zal die in hun harten schrijven, en Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn".--(Hebr.8.8-10).

Ik zou u willen laten zien hoe mooi en hartverwarmend Waggoner dit onderwerp over de twee verbonden behandelt en duidelijk maakt, op een redelijke en logische manier,wat Paulus bedoelt:

"Het verbond en de beloften van God zijn één en dezelfde. Dit is duidelijk te begrijpen uit Galaten 3.17, waar Paulus verklaart dat het ongeldig maken of annuleren van het verbond, de belofte haar kracht doet verliezen. In Genesis 17.5-9 lezen we dat God een verbond sloot met Abraham om hem het land Kanaan tot een eeuwige bezitting te geven. Galaten 3.18 zegt dat God het hem door de belofte gaf. Gods verbonden met mensen kunnen niets anders dan beloften voor hen zijn: "Of wie heeft Hem eerst iets gegeven, waarvoor hij vergoeding ontvangen moet?"(Rom.11.35-'The Glad Tidings'blz.71)

Met andere woorden, wie kan God een belofte doen? Wie kan Hem iets geven? Heeft God ooit gevraagd Hem ook maar één belofte

te doen. Hij vraagt dat niet van ons. Veeleer vraagt Hij, Zijn beloften aan ons, te geloven. "Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen". Rom.11.35. Het komt bij de mensen zo zelden voor, iets te doen zonder een tegenprestatie te verwachten, dat theologen hebben aangenomen, dat dit met God ook het geval is. Dus beginnen zij hun betoog over Gods verbond met te verklaren, dat een verbond 'een wederzijdse overeenkomst is tussen twee

of meer personen, om zekere zaken te doen of na te laten'.

Dus denken zij aan een verbond,waarbij God een belofte aan ons doet en wij Hem antwoorden: "Goed, ik stem ermee in en ik doe U dan ook een belofte". Wij doen dus beiden een belofte. Zo is Gods verbond niet! God sluit geen overeenkomsten met mensen, omdat Hij weet dat zij hun deel niet kunnen nakomen. Waggoner vervolgt:

"Na de vloed richtte God een "verbond" op met alle levende wezens en met al het gevogelte; maar de dieren en de vogels deden geen belofte terug. Gen.9.9-16. Zij aanvaardden eenvoudig die gunst uit Gods hand. Dat is

ook alles wat wij kunnen-- alleen ontvangen. God belooft ons alles te geven wat wij nodig hebben, méér dan wij kunnen vragen of denken, als een geschenk. Wij geven Hem onszelf, dat wil zeggen niets. En Hij geeft Zichzelf aan ons, dat wil zeggen, alles. Datgene wat alle moeilijkheden veroorzaakt is, dat zelfs als mensen gewillig zijn God te erkennen, zij dan overeenkomsten met Hem willen sluiten (handel drijven). Zij willen op gelijke voet blijven,"onderling" zaken doen -- een transactie sluiten, waarbij zij zich als Gods gelijke beschouwen. Maar wie met God wil handelen, moet dat doen op Zíjn voorwaarden, dat is, op basis van het feit, dat wij niets hebben en niets zijn, en Hij alles heeft en alles is en alles geeft".-(idem).

Toen ik dit voor de eerste keer las, begreep ik het verbond van God. Dat verbond werd met Abraham gesloten. Abraham is één van de grootste karakters in de Bijbel. Als u een waar christen bent, vrienden, bent u een kind van Abraham:

"Vergeet niet voor wij verder gaan, dat het verbond en

de beloften één en dezelfde zijn, en dat dit betrekking had op de aarde, ja, zelfs de gehele vernieuwde aarde, gegeven aan Abraham en zijn kinderen. Bedenk ook, dat aangezien alleen gerechtigheid in de nieuwe hemel en op de nieuwe aarde zal heersen, de belofte inhoudt: de rechtvaardigmaking van allen die geloven. Dit wordt verkregen in Christus, in wie de belofte bevestigd is ... Derhalve, aangezien volmaakte en altijddurende gerechtigheid werd verzekerd door het "verbond" of "wil" met Abraham gemaakt, wat ook in Christus bevestigd werd door de eed van God (let daarop), het onmogelijk is dat aan de Wet die vierhonderddertig jaar later werd uitgesproken, welke nieuwe grondregel dan ook,kon toegevoegd worden. De erfenis werd aan Abrahem door een belofte gegeven. Maar wanneer na vierhonderddertig jaar het zo zou zijn dat de erfenis op een andere wijze verkregen moest worden, de belofte dan geen zin, en het "testament" of "Verbond" waardeloos werd. Maar dat zou de omverwerping van Gods rijk betekenen en het einde van Zijn bestaan. Want Hij legde een eed af op Zijn eigen bestaan, om Abraham en zijn zaad de belofte te geven, en de daartoe noodzakelijke gerechtigheid."Want niet door de Wet had Abraham of zijn nageslacht de belofte, dat hij een erfgenaam van de wereld zou zijn, maar door gerechtigheid des geloofs".Rom.4.13. Het evangelie was in de dagen van Abraham even volmaakt en volledig als het ooit geweest is en ooit zal zijn. Geen toevoeging of verandering kon ooit aangebracht worden in de voorzieningen of voorwaarden na Gods eed aan Abraham. Het blijft zoals het bestond en niets ervan kan

teruggenomen worden en van niemand kan ooit iets méér geëist worden dan wat van Abraham geëist werd.-(idem 72-73)

Dat is absoluut waar!

Wij zijn bezig ware Gerechtigheid door Geloof te bestuderen, in tegenstelling tot wat de populaire kerken leren, die de Zondag vieren en aan vele andere dwalingen vasthouden, die zij van Rome hebben ontvangen. Er is een duidelijk verschil en dat verschil is dit: valse gerechtigheid door geloof leidt de mens ertoe tevreden te zijn met het overtreden van de Wet van God. Ware gerechtigheid door geloof motiveert de mens om al de geboden Gods te onderhouden. Houdt dit in gedachten. De vrucht is belangrijk!

Laten wij in "The Glad Tidings" verder lezen:

"Aangezien de erfenis geheel op beloften berust en een bezegeld "testament" of "verbond" niet veranderd kan worden waartoe kwam dan nog de Wet vierhonderd en dertig jaar later? "Waarom dan nog de Wet?" Wat was de reden? Welk doel beoogde het? "Om de overtredingen te doen blijken, is zij (de Wet) erbij gevoegd" (Gal.3.19) (Het woord "bijgevoegd" in het grieks wordt in Hebr.12.19 vertaald met "gesproken"). Begrijp goed, dat "het bijvoegen van de Wet" op Sinai, niet het begin was van het

bestaan van die Wet Het werd "bijgevoegd" in de betekenis, dat op Sinai de Wet gegeven werd in meer uit

drukkelijke bijzonderheden Ze werd onder de meest eerbiedwekkende majestueuse omstandigheden gegeven, als waarschuwing aan de kinderen van Israël, dat zij bij ongeloof in gevaar verkeerden, de beloofde erfenis te verliezen. Zij geloofden de Here niet zoals Abraham; en "al wat niet uit het geloof is, is zonde".-(Rom.14.23). Zo werd de Wet uitgesproken om hen ervan te overtuigen dat zij de noodzakelijke gerechtigheid voor het ontvangen van de erfenis niet bezaten.... dat zij geen geloof hadden en dus geen ware kinderen van Abraham waren... God zou de Wet in hun hart hebben geplant zoals Hij het deed in het hart van Abraham, indien zij geloofd hadden. Toen zij echter niet geloofden en zich desondanks nog steeds erfgenamen van de belofte noemden, was het noodzakelijk hen op de meest markante wijze duidelijk te maken, dat hun ongeloof zonde was. De Wet werd uitgesproken als gevolg van overtreding, of (wat hetzelfde is) als gevolg van ongeloof van het volk.

De Wet is echter niet nutteloos, anders zou^-God ze niet gegeven hebben. Het is geen kwestie van onbelangrijkheid of we de Wet houden of niet, maar God beveelt het. Het is niet in strijd met de belofte, noch voegt het er een nieuw element aantoe. Waarom niet? Eenvoudig omdat de Wet in de belofte ligt besloten. De belofte van de Geest luidt: "Ik zal Mijn Wetten in hun verstand leggen

en Ik zal die inhun hart schrijven". (Hebr.8. 10-Idem blz. 71-77)

Beste vrienden, denk geen moment dat toen de apostel Paulus

over de "werken der Wet" sprak, hij "gehoorzaamheid" aan de Wet bedoelde. Helemaal niet! Dat zijn twee verschillende dingen. Toen hij sprak over de werken der Wet, bedoelde hij de egocentrische, door vrees gemotiveerde, beloningzoekende pogingen om Gods wil

te doen. Er is niets verkeerds aan gehoorzaamheid. Maar het moet gehoorzaamheid zijn gebaseerd op geloof, en niet uit vrees. Wanneer het gebaseerd is op angst, houdt het op gehoorzaamheid te zijn.

In feite zijn de tien geboden, goed begrepen, geen verboden. Waggoner zegt:

"Voor een ieder, die zich de eed van God aan Abraham herinnerde, was het een openbaring van de wonderbare grootheid van Gods beloften, want al de gerechtigheid die de Wet verëist, heeft Hij gezworen iedereen te geven, die op Hem vertrouwt (Hem gelooft). De "luide stem" waarmee de Wet vanaf de bergtoppen werd uitgsproken, was de luide stem, die de blijde boodschap van de reddende genade van God verkondigde. Zie Jesaja 40.9. Gods voorschriften zijn beloften; dat moeten zij noodzakelijkerwijze wel zijn, omdat Hij weet, dat wij geen kracht bezitten! Alles wat God eist, is wat Hij geeft. Wanneer Hij zegt, "Gij zult niet", mogen wij dit als Zijn verzekering aannemen, dat als wij Hem geloven, Hij ons zal behoeden

voor zonde, waartegen Hij ons gewaarschuwd heeft".(Idem 77)

En daarom, als u slechts geloven wilt dat de Here God u uit "Egypte", uit het "diensthuis" geleid heeft, belooft Hij dat u nooit zult stelen.U nooit een leugen zult spreken. U nooit de

Sabbat zult breken. U nooit overspel zult plegen. U nooit zult begeren, en ga zo maar door. 0 , wat een heerlijke vrijheid voor degene, die het nieuwe verbond begrijpt en aanvaardt!

"Wenste God Zijn volk te ontmoedigen (door tot hen de tien geboden te spreken)? In geen geval. De Wet moest gehouden worden, en de angst bij Sinai was bedoeld om hen naar de eed van God, die vierhonderd-dertig jaar eerder gegeven was, terug te brengen,om voor alle mensen en in alle tijden als de verzekering van gerechtigheid te dienen, door de gekruisigde en eeuwiglevende Verlosser". -'(idem.blz.78).

Dus vrienden, de waarheid is, dat er niet zo iets bestaat als

een "genadetijdperk" dat volgt op het "tijdperk van de Wet". God heeft van het begin af slechts één weg gehad om mensen te redden. God is niet aan het experimenteren geweest, dan deze methode

en dan die methode uitproberend, om mensen te redden, om tenslotte zeggen: "Wel, Ik heb vierduizend jaar geprobeerd de mensen door de Wet te redden en het is niet gelukt. Laat Ik nu iets anders proberen. Wat kan Ik bedenken? Laat Ik het nu' eens met de genade proberen". Neen vrienden. Vanaf het begin had Hij één Weg

om mensen te redden, en die is "uit genade door geloof". Dat is wat de Galatenbrief leert. Maar het spijt me te moeten zeggen, dat niet velen van ons dat begrepen hebben.

Ik heb hier een citaat uit een populair boek over de "verbonden", dat precies tegengesteld is aan wat we vanavond hebben beluisterd. Het zegt:

"Een ander verbond, op de Sinai gegeven, werd het "oude verbond" genoemd, omdat het bloed, waardoor het bekrachtigd werd, vergoten werd vóór het nieuwe verbond. Het nieuwe verbond is dát deel van het eeuwig verbond, dat aanving nadat de dienst van het aardse heiligdom was beëindigd".

Nu, volgens deze schrijver, trad het nieuwe verbond niet eerder in werking dan na de dood van Christus. Maar volgens Waggoner begon het nieuwe verbond bij Abraham. Maar omdat Israël niet geloofde, bezaten zij het geloof van Abraham niet. Daarom legde de Here de nadruk op de Wet, om hen terug te brengen tot het nieuwe verbond, aan Abraham gegeven. Het is niet mijn bedoeling deze schrijver te critiseren. Ik wil niemand critiseren, beste broeders en zusters. Maar de tijd is voor ons gekomen, de waarheid duidelijk te zien. Wij hebben al onze broeders en zusters lief, maar tientallen jaren sukkelen wij voort. Hier zijn we nu, nog steeds ronddwalend, nog steeds een lauw volk, en nog steeds is Gods werk niet voleindigd. Laten we proberen de oorzaak te vinden. Wij moeten terugkeren tot de wondermooie waarheid, die God ons gaf.

"Met de invoering van een nieuwe dispensatie (zo vertelt deze moderne schrijver), bracht de Here ook een nieuw, beter verbond, het tweede verbond. Het is de dispensatie van genade, die aan het kruis begon".

En toch zegt de apostel Johannes in Openb.13.8, dat Christus geslacht was van de grondlegging der wereld af. Hier is tenslotte een kleine tabel in dit boek -- Hier hebben wij (1) de patriarchale dispensatie, (2) de dispensatie van de Wet tot aan het kruis, en dan begint (3) de evangelie-dispensatie van genade. Neen, neen vrienden. Dat is niet wat de Galatenbrief leert of Romeinen. De Bijbel erkent slechts één dispensatie, die van genade, "vanaf de grondlegging der wereld".

Het was Scofield die het "dispensationalisme" populair maakte. Deze leer ontkent volledig de gerechtigheid door geloof, zoals het Nieuwe Testament die. leert. Het oude verbond eindigde niet aan het kruis, noch begon daar het nieuwe verbond, zoals de schrijver van het boek beweert. Maar, zoals Waggoner aangeeft bestaan deze twee verbonden nog vandaag. De twee verbonden zijn geen zaak van tijd, maar van toestand. Vrienden, denk geen moment dat wanneer je lang geleden v66r het kruis geboren zou zijn, je onder het oude verbond geboren was; en omdat je na het begin van onze jaartelling, dus na Christus' geboorte geboren

bent, je geboren bent onder het nieuwe verbond. Waggoner zegt:

"Deze twee verbonden bestaan heden tendage. De twee verbonden zijn geen zaak van tijd, maar van voorwaarde. Laat niemand zich wijsmaken, dat hij niet gebonden kan zijn onder het oude verbond, door te denken dat die tijd voorbij is. De tijd daarvoor is alleen voorbij in die zin, dat "wij de voorbijgegane tijd van ons leven hebben doorgebracht naar de wil van de heidenen, toen wij in wellust, lusten, overdaad van wijn, zwelgerij, braspartijen en afschuwelijke afgoderij leefden".lPetr.4.3. Het verschil is hetzelfde verschil als tussen een vrije vrouw en een slavin. Hagars kinderen, onverschillig hoeveel zij er gehad mag hebben, zouden slaven zijn geweest, terwijl die van Sara noodzakelijkerwijze vrij zouden zijn. Zo houdt het verbond van de Sinai allen, die daaraan vasthouden in slavernij "onder de Wet".

(The Glad Tidíngs,blz.100)

"Onder de Wet zijn" betekent leven onder de motivatie van angst

voor straf of hoop op beloning. Om die reden betaalt u dan

tienden. Om die reden doet u dit of dat. Om die reden gaat u

op stap voor een liefdadigheidsactie, enz.enz. Het eigen ik is

de beweegreden. U bidt, "Onze Vader, zegen de zendelingen, op

dat Christus kan komen en wij allen eerder onze beloning zullen

krijgen als Jezus komt. Het is alles op eigenbelang geconcen

treerd. Dat is het oude verbond. Dat is wat "onder de Wet" be

tekent.

"Het verbond van boven geeft vrijheid, geen vrijheid

van gehoorzaamheid aan de Wet, maar vrijheid van ongehoorzaamheid daarvan. De vrijheid wordt niet gevonden buiten de Wet om, maar in de Wet. Christus maakt vrij van de vloek, die de overtreding der Wet is, zodat de zegen tot ons kan komen. En de zegen is gehoorzaamheid aan de Wet. "Welzalig zij, die onberispelijk

van wandel zijn, die in de Wet des Heren gaan".Psm.119.1. Deze zegen is vrijheid.

Bedenk dat er in de hele brief aan de Galaten niet in het minst sprake is, of de Wet wél of niet gehouden moet worden. De enige vraag is: Hoe moet die Wet gehouden worden? Moet het eigen werk zijn, zodat de beloning niet uit genade bestaat, maar op grond van verschuldigd zijn. Beloning uit eigen belang! Of is het God, die in ons werkt, beide het willen en het werken naar Zijn welbehagen?

Het is niet zo, dat wij eenvoudig in staat gesteld worden om de Wet te houden, veeleer dat ons de gezindheid gegeven wordt, ons te verlustigen in het doen

van de Wet. Het is niet zo dat wij ons in die Wet schikken omdat wij geen andere uitweg zien om aan straf te

ontkomen,dat zou bittere slavernij zijn. Juist van zulke slavernij bevrijdt Gods verbond!"-(Idem blz.100,104)

Wat zegt nu de Geest der Profetie? Stemt Ellen White hiermee in? Ik heb verscheidene niet gepubliceerde verklaringen gevonden in de kluizen in Washington,waarin zij zei volmaakt overeen te stemmen met Waggoners begrip van de twee verbonden. Ook haar gepubliceerde geschriften stemmen ermee in.

"De Wens der Eeuwen",blz.419:

"Het is niet de angst voor straf, of de hoop op eeuwige beloning die de discipelen ertoe bracht Christus na te volgen. Zij zagen de onvergelijkelijke liefde van Christus geopenbaard, gedurende Zijn gehele levensreis hier op aarde, vanaf de kribbe van Bethlehem tot het kruis op Golgotha. Door Hem te aanschouwen wordt de ziel verzacht en onderworpen en liefde ontwaakt in hun harten. Zij horen Zijn stem en zij volgen Hem".

Is dat niet prachtig? Hier is 'Schreden naar Christus' blz.34:

"Er zijn mensen die belijden God te dienen, terwijl zij hun vertrouwen stellen op hun eigen pogingen om Zijn Wet te gehoorzamen, om zodoende een goed karakter te vormen en de zaligheid te verwerven. Hun harten worden niet gedreven door enig diep gevoel van liefde voor Christus, maar zij pogen aan de plichten van het christelijke leven te voldoen als iets dat God van hen eist, teneinde het eeuwige leven te verdienen. Zulk een godsdienst heeft geen waarde".

Weet u, ik heb kort geleden enige vreselijke dingen gehoord, misschien hebt u het ook gehoord. Tijdens een benoemingsvergadering in Zuid-Californie, hoorden wij dat over tien tot vijftien jaar meer dan vijftig procent van de jongens en meisjes, die nu onze Sabbatschool bezoeken in Noord-Amerika,Christus niet meer zullen dienen.... tenminste, als de tegenwoordige statistieken zo voortgaan. Ergens onderweg verliezen wij onze jongens en meisjes. Vrienden, soms leren we al in de kleuterklas wettisme en het oude verbond aan de kindertjes.

Hier is bijvoorbeeld een citaat uit één van de populairste boeken die we voor kleine kinderen hebben. Er staan leuke plaatjes en versjes in; maar let eens op wat er staat:

Het moet heel opwindend geweest zijn
om de kleine nieuw-geboren koning te zien.
Ik weet, dat je graag een kijkje had willen nemen
naar de baby Jezus lief en zacht

Wel, eens kunnen wij Hem allemaal ontmoeten,
mits wij al Zijn woorden gehoorzamen.

Nu, wat betekent dat? Nu spreekt 'Jezus'. De schrijver legt Hem deze woorden in de mond:

Ik zal fluisteren in je oor
hoeveel Ik van je hou, lieve kinderen,
Beloof Mij dat je eerlijk zult zijn
in alles wat je doet.

Vrienden, God heeft nooit van iemand een belofte gevraagd, omdat Hij weet dat wij geen beloften kunnen houden. Galaten 4.24 vertelt ons, dat het oude verbond, dit idee om God beloften te doen, ons feitelijk "in slavernij brengt". Spoedig kom je tot de ontdekking, dat je je belofte hebt gebroken; dat je het niet kunt houden, en dan wordt je ontmoedigd. En je denkt,"ik ben niet goed, ik ben niet geschikt voor de Hemel". Dat is precies wat de duivel wil dat men gelooft. En dat allemaal, omdat iemand u het oude verbond heeft geleerd en niet het nieuwe!

Daar in Exodus 19, waar het oude verbond werd gesloten, vroeg God de Israëlieten niet Hem iets te beloven. Hij zei slechts, "Als u het geloof van uw vader Abraham zult vasthouden en als u naar Mijn stem zult luisteren dan zal Ik u tot een groot volk maken". Doch de arme Israëlieten verstonden dit verkeerd. Zij dachten dat zij met een wederbelofte daarop moesten antwoorden en dus zeiden zij, "Alles wat de Here gesproken heeft, zullen wij doen". Dat was het oude verbond, vrienden. En het bracht hun rechtstreeks in slavernij.

Het kinderboekje vervolgt:

Ik beloof, dat ik iedere dag, gehoorzaam zal zijn, aan de tien geboden.

Een klein kind wordt ertoe gebracht om die belofte te doen! Kan hij die houden, vrienden? Natuurlijk niet! Evenmin als u dat kunt. Verder:

Ik beloof dat ik nooit daar zal gaan, waar de geboden "neen" zeggen.

Eens op een dag, in een ogenblik van verzoeking, gaat de arme jongeling, zijn belofte vergetend, naar bv. de bioscoop. Hij heeft zijn belofte gebroken. Hij denkt: "Nu is alles voorbij; ik heb er een knoeiboel van gemaakt. Ik deug niet en nu is God boos op mij, laat ik maar naar de duivel gaan". Ziet u! Zo is hij in slavernij gebracht door het oude verbond:

Ik beloof dat ik altijd
de weg van Zijn geboden zal gaan.

Wij hebben zelfs een kinderboek, met de titel,"Ik beloof God". Wat God van onze kinderen vraagt, is, Zijn beloften aan hen te geloven. Als u kinderen in de Sabbatschool onderricht, vrienden, leer hen dat God hen werkelijk liefheeft en wenst, dat zij Zijn beloften aanvaarden.

Hier is nog een voorbeeld: Het is een plaatje van een klein meisje aan de afwas; De tekst eronder luidt:

Moeder helpen brengt veel vreugd

om al haar huiswerk klaar te krijgen Ik weet, dat het Jezus blij maakt,

het helpt mij, voor wanneer ik ondeugend ben.*)

Vrienden, hoeveel millioenen jaren zou u de afwas moeten doen,

'Schreden naar Christus',blz.46:

"De Bijbel zegt dat "de duivels ook geloven en sidderen"; maar dit is geen echt geloof.(In de context spreekt Jacobus over geloof dat dood is.Jac.2.19). Waar er niet alleen geloof is in Gods Woord, maar ook onderwerping aan Zijn wil, waar het hart aan Hem is overgegeven, de genegenheid op Hem is gericht, daar is geloof-- geloof dat door de liefde werkt en (Het doet iets!) reinigt de ziel. Door dit geloof wordt het hart vernieuwd naar het beeld van God".

Prachtig! Dat is waarheid. Hier is die wonderbare bladz.20

uit 'Schreden naar Christus'. Zeven maal op deze pagina wijst Ellen White ons op het kruis van Golgotha. Vriend, als u om eerlijk te zijn diep in uw hart moet toegeven, dat u de Here

niet echt liefhebt, ligt de fout misschien niet bij u. Misschien hebt u aan het kruis, waaraan Hij stierf, geen aandacht geschonken, of begreep u verkeerd wat daar gebeurde. Weet u, ware, echte waarheid maakt u vrij. Maar opvattingen over het oude verbond maken u tot slaaf. Zij verwarren u. De "oude verbond"methode verbreidt een mist of nevel over het kruis van Christus en daardoor ziet u de schoonheid ervan niet. "Schreden naar Christus" vervolgt:

"Zodra wij het Lam van God aan het kruis van Golgotha aanschouwen, begint het mysterie van het verlossingplan zich in ons hart te ontvouwen en leidt Gods goedheid ons tot bekering. In Zijn sterven voor zondaars, ontvouwde Christus een liefde, die onbegrijpelijk is, en zodra de zondaar deze liefde ziet, vertedert het zijn hart, maakt indruk op zijn verstand en gedachten en inspireert de ziel tot berouw. Het is waar, dat mensen zich soms schamen over hun zondige wegen en enige van hun slechte gewoonten opgeven, v66r zij zich bewust worden dat zij tot Christus getrokken worden. Maarwanneer zij een poging tot verbetering ondernemen, vanuit een ernstig verlangen om goed te doen,is het de macht van Christus, die hun trekt. Een invloed waarvan zij zich niet bewust zijn, werkt op de

Citaten uit:'Psalmen voor kleine kinderen' Review and Herald. 73

ziel, en het geweten wordt wakker en het uiterlijke leven wijzigt zich. En zodra Christus hen ertoe brengt om op het kruis te zien, en Hem te aanschouwen, Hij die door hun zonden doorboord werd, beginnen de geboden tot het geweten te spreken. Het kwaad van hun leven, de diep gewortelde zonden van de ziel, (hun zelfzucht en eigenbelang) worden hun duidelijk. Zij beginnen iets te begrijpen van de gerechtigheid van Christus en roepen uit, "Wat is zonde, dat zo'n offer nodig was voor de verlossing van het slachtoffer? Was al deze liefde, al dit lijden, al deze vernedering nodig, opdat wij niet verloren zouden gaan, maar eeuwig leven zouden ontvangen?" (Dit zal ons volgende onderwerp zijn). De zondaar kan deze liefde weerstaan, hij kan weigeren zich tot Christus te laten trekken; maar als hij niet tegenstreeft, zal hij tot Christus getrokken worden.--'Schreden naar Christus', blz.21).

Dat is echt evangelie! Dank God daarvoor! Nu u deze presentatie vanavond gehoord hebt, kunt u een beetje méér begrijpen, waarom Ellen White het volgende zei van het licht dat Waggoner over de Galatenbrief had:

"Mij werd de vraag gesteld, wat denkt u van het licht

dat deze mannen (Jones en Waggoner) brengen? Wel, ik heb het u de laatste vijf en veertig jaar gebracht,-de onvergelijkbare beminnelijkheid van Christus ....Toen broeder Waggoner deze gedachten in Minneapolis naar voren bracht, was het de eerste duidelijke weergave over dit onderwerp, die ik van mensenlippen heb gehoord, behoudens de gesprekken tussen mijzelf en mijn echtgenoot. Ik zei tot mijzelf, het is omdat God het mij in een gezicht getoond heeft, dat ik het zo duidelijk zie, zij kunnen het niet zien, omdat het hen niet getoond werd zoals mij; en toen iemand anders het

bracht, zei iedere vezel van mijn hart, Amen".--MS.S 1889

Zegt U ook ,'Amen'?

---------------------------

Laat mij tot besluit, u een vraag stellen. Hier op het scherm staat Galaten.5.17: "Want het begeren van het vlees gaat in tegen den Geest en dat van den Geest tegen het vlees -- want deze staan tegenover elkaar -- zodat gij niet doet wat gij maar wenst".

Hier hebben wij de strijd in onze harten; het vlees, onze natuur, en de Heilige Geest zijn voortdurend in strijd. Het resultaat is, zegt Paulus, "zodat gij niet doet wat gij maar wenst".

Nu de vraag: Wat zijn de dingen, die u niet kunt doen? Zijn dat goede dingen of kwade dingen? Als u zegt dat u de goede dingen 'niet kunt doen', dan is dat wel erg slecht nieuws. Maar als u

zegt, dat het de slechte dingen zijn, die u niet kunt doen door de macht van de Heilige Geest, dan is dat "goed nieuws", niet waar? Denk hier vanavond thuis eens over na. Het zal ons volgend thema voor morgen zijn.