DANIËL 1

Daniëls ervaring in spijs en drank geldt ons

Wanneer het bevredigen van het verlangen naar vleesspijzen voor ons baat zou vinden, zou ik dit beroep op u niet doen; maar ik weet dat dit niet zo is. Vleesspijzen zijn schadelijk voor ons lichamelijk welzijn en wij moeten leren ons daarvan te onthouden. Wie in de omstandigheid verkeren vegetarisch te kunnen leven, maar die op dit gebied hun eigen voorkeur willen volgen door te eten en te drinken naar het hun behaagt, zullen op den duur onverschillig worden voor hetgeen de Here heeft geopenbaard aangaande andere punten van de tegen­woordige waarheid en zij zullen niet meer kunnen onderscheiden wat waarheid is; wat ze gezaaid hebben zullen zeker oogsten ...

Velen delen de zienswijze dat zij niet buiten vlees kunnen; maar wanneer zij zich wilden plaatsen aan de kant des Heren, vast besloten om de weg die Hij heeft uitgestippeld te bewandelen, zouden zij kracht en wijsheid ontvangen zoals Daniël en zijn vrienden. Wij moeten leren dat het toegeven aan de begeerte wat betreft de eetlust de grootste hinderpaal vormt voor de geestelijke groei en heiligmaking van de ziel.

9 T. 156-157, 156 III Schatk. 368-369; 368

 

Daniël een voorbeeld voor ons

De jongemannen (Daniël, Hananja, Misael en Azarja) waren in deze leerschool niet alleen toegelaten tot het koninklijk paleis, maar er was in voorzien dat zij zouden eten van de spijze en zouden drinken van de wijn, die kwam van de tafel van de koning. De koning dacht in dit alles dat hij hen niet alleen een grote eer bewees, maar dat hij hen op deze wijze ook verzekerde van de beste lichamelijke en geestelijke ontwik­keling die verkregen kon worden.

Onder de spijzen die de koning voorgezet werden waren ook varkensvlees en andere levensmiddelen, die door de wet van Mozes onrein verklaard waren en die het de Hebreeërs uitdrukkelijk verboden was om te eten. Hier kwam Daniël voor een zware beproeving te staan. Zou hij vasthouden aan de leringen van zijn vaderen inzake eten en drinken en de koning voor het hoofd stoten, misschien niet alleen zijn positie maar ook zijn leven verliezen, of zou hij het gebod van de Here misachten en de gunst van de koning blijven behouden om zich op deze wijze te verzekeren van grote intellectuele voordelen en de meest aanlokkelijke wereldse perspectieven?

 

Daniël aarzelde niet lang. Hij besliste om krachtig te staan voor zijn onkreukbaarheid, wat de gevolgen ook zouden zijn. Hij "nam zich voor zich niet te verontreinigen met de koninklijke spijze of met de wijn die de koning placht te drinken."
Heden ten dage zijn er velen onder de belijdende Christenen, die beslissen dat Daniël te kieskeurig was en zij zouden hem voor te bekrompen en te kwezelachtig verklaren. Zij vinden het vraagstuk van eten en drinken van te weinig belang om zo'n beslist standpunt in te nemen, een standpunt waarin het waarschijnlijk opofferen van alle aardse voordelen besloten ligt.
Maar zij die op deze wijze redeneren zullen in de oordeelsdag ontdekken dat zij zich gekeerd hebben tegen Gods uitdrukkelijke eisen en hun eigen opinie opgezet hebben als een standaard voor goed of kwaad. Zij zullen ontdekken dat hetgeen hen onbelangrijk toescheen door God niet zo gezien werd. Zijn eisen moeten toegewijd gehoorzaamd worden. Zij die één van zijn voorschriften aanvaarden en gehoorzamen omdat het gemakkelijk is, terwijl zij een ander verwerpen omdat het een offer vereist, verlagen de standaard van het recht en door hun voorbeeld leiden zij anderen ertoe om de heilige wet van God gering te achten. "Zo zegt de Here" moet onze regel zijn in alle dingen...

Het karakter van Daniël wordt aan de wereld voorgesteld als een treffend voorbeeld van wat Gods genade kan maken van mensen die van nature gevallen en verdorven zijn door de zonde. Het verslag van zijn edel, zelfverloochenend leven is een bemoediging voor ons gewone mensen. Hieruit mogen wij kracht verzamelen om de verzoeking edel te weerstaan en om krachtig en in alle ootmoed te blijven staan voor het recht onder de meest strenge beproeving.

 

Daniël zou een heel aannemelijk excuus hebben kunnen vinden om af te wijken van zijn strikt matige gewoontes; maar de goedkeuring van God was hem dierbaarder dan de gunst van de meest krachtige aardse potentaat, dierbaarder zelfs dan het leven zelf. Nadat hij door zijn moedig gedrag de gunst van Assenaar verkregen had, de overste die gesteld was over de Hebreeuwse jongemannen, diende Daniël een verzoek in dat zij niet zouden eten van de spijze van des konings tafel, noch te drinken van zijn wijn. Assenaar vreesde dat, als hij dit verzoek zou inwilligen, hij het ongenoegen van de koning op zou wekken en op deze wijze zijn eigen leven in gevaar zou brengen. Zoals zovelen heden ten dage dacht hij dat een matig dieet deze jongemannen een bleek en ziekelijk uiterlijk zou neven en een tekort aan spierkracht, terwijl het luxe voedsel van de tafel des konings hen blozend en schoon zou maken en hen een superieure lichamelijke activiteit zou meedelen.

 

Daniël verzocht dat de zaak beslist zou worden na een proef van tien dagen: de Hebreeuwse jongemannen zou gedurende deze periode toegestaan worden om eenvoudig voedsel te eten, terwijl hun metgezellen deelnamen aan de lekkernijen van de koning. Het verzoek werd tenslotte toegestaan en toen voelde Daniël zich zeker dat hij zijn zaak gewonnen had. Hoewel nog een jongeman, had hij toch de nadelige gevolgen gezien die wijn en een luxe leven hebben op de lichamelijke en geeste­lijke gezondheid.

Aan het einde van de tien dagen werd bevonden dat het resultaat geheel tegengesteld was aan de verwachtingen van Assenaar. Niet alleen in persoonlijke verschijning, maar ook in lichamelijke activiteit en geestelijke kracht vertoonden degenen die matig waren geweest in hun gewoontes een merkbare voorsprong op hun metgezellen die toegegeven hadden aan de eetlust. Als gevolg van deze proef werd het Daniël en zijn vrienden toegestaan om een eenvoudig dieet te blijven volgen gedurende de gehele periode van hun training voor de plichten van het koninkrijk.

De Here zag met goedkeuring de vastberadenheid en de zelf­verloochening van deze Hebreeuwse jongens en Zijn zegen volgde hen. Hij "gaf hen kennis en verstand van allerlei geschriften en wijsheid, terwijl Daniël inzicht had in allerlei gezichten en dromen."

 

Na verloop van de drie jaar training, toen hun bekwaamheden en kennis door de koning getoetst werden, vond hij "niemand gelijk Daniël, Hananja, Misaël, en Azarja en deze traden in dienst bij de koning. In elke zaak waarbij het aankwam op wijs inzicht en waarover de koning hen ondervroeg bevond hij hen tienmaal voortreffelijker dan al de geleerden, al de bezweerders in zijn ganse rijk."
Hier ligt een les voor ons allen, maar in het bijzonder voor de jeugd. Een strikt gevolg geven aan de eisen van God is een weldaad voor de gezondheid van lichaam en geest. Om de hoogste standaard van de zedelijke en verstandelijke be­kwaamheden te bereiken is het noodzakelijk om wijsheid en kracht te zoeken bij God en een strikte matigheid toe te passen in alle gewoontes des levens. In de ervaring van Daniël en zijn vrienden hebben wij een geval van de overwinning van het beginsel over de verzoeking om toe te geven aan de eetlust. Het toont ons dat jonge mensen door een godsdienstig beginsel in staat zijn om te overwinnen over de lusten van het vlees en trouw te blijven aan Gods eisen, zelfs als het hen een groot offer   kost.   R.H. 25-1-1881     D.F. 29-32 (Gedachten over Daniël - E.G.White)