de zee was te onstuimig voor 't ranke levensschip de golven sloegen't ziedend als wrakhout op een klip
toch was het schip uitgevaren de zeilen hoog in top de steven fier en moedig gewend naar 't ruwe sop
ze riepen op de kade: "nog een behouden vaart!" wie had ook kunnen denken dat het niet bleef bewaard
zoals het gaat met scheepjes die plots'ling stuurloos zijn de GOLVEN van het LEVEN krijgen het zeker klein
maar, voor degenen die in 't meer verzinken reikt God twee handen aan zodat ze niet verloren Zijn haven binnengaan
|