Eenzaam en Alleen
"Ik heb geen mens" Johannes 5:7
Er is een pijn die met geen enkele lichamelijke pijn te vergelijken valt: de pijn van eenzaamheid.
Het is eigenlijk gek. We leven in één van de dichtst bevolkte gebieden ter wereld. We ontmoeten elke dag vele mensen, maken nieuwe contacten en worden verbaal steeds vaardiger. We beschikken over de modernste communicatietechnieken om met iedereen over heel de wereld te communiceren, en toch, is eenzaamheid het grootste gevaar wat ons bedreigt.
We voelen ons vaak onbegrepen, misverstaan en in de steek gelaten. Relaties worden even snel verbroken als aangegaan, en duurzame verbondenheid wordt een zeldzame plant. En om je dan maar niet eenzaam te voelen kun je bij een vriendengroep blijven hangen, ook al heeft die je niets meer te bieden.
En om je niet eenzaam te voelen, kun je opgaan in de drukte van een discotheek. Je kunt eenzaamheid ook wegdrinken of verdringen met televisie kijken, hobby’s enz. Maar na verloop van tijd komt de pijn weer boven:.Wie heeft mij nodig? Is er iemand voor wie ik werkelijk betekenis heb? Valt er van mij te houden? Zouden ze me missen als ik er niet meer ben? Wanneer u goed bent in sociaal verkeer, een gelukkige partnerrelatie hebt, en mensen u voortdurend bevestigen, is het allemaal geen probleem. Maar velen van ons voelen zich niet zo goed in hun vel, en hunkeren elke dag weer opnieuw naar een woord van erkenning of genegenheid. En wanneer dit niet komt of onvoldoende vervuld wordt, knaagt de eenzaamheid en het alleen zijn. Maar het gaat niet alleen om de mensen die zich eenzaam voelen, maar ook om de velen die daadwerkelijk alleen zijn. Weet u dat er nog nooit zoveel alleenstaanden zijn geweest. Vooral onder de ouderen groeit deze groep. En omdat de saamhorigheid en de solidariteit wegvallen, komen steeds meer mensen op zichzelf te staan. En moeten de ouderen op hun oude dag nog veel inspanningen doen om ergens bij te horen en een klein beetje contact en aandacht te vinden.
Jezus heeft geen emotie zo diep met ons meegevoeld als die van de eenzaamheid. Het zwaarste lijden van Jezus heeft Hij uitgedrukt met de woorden:
Vader, waarom hebt Gij Mij verlaten?. Daarvoor, hadden zijn beste vrienden Hem al verlaten, en ze waren niet eens in staat geweest om wakker te blijven toen Hij de beslissende keuze van Zijn leven moest maken. In het lijden van Jezus is troost te putten. Omdat Jezus plaatsvervangend en uniek de ergste eenzaamheid ervoer die er te ervaren valt, daarom is er hoop voor ons. Want we hebben een God, die eenzaamheid haat. Jezus, is er ook vandaag om u en mij op te zoeken en u nabij te zijn in uw eenzaamheid.
In het verhaal van Johannes 5 zoekt Hij een mens op die niemand heeft en zich daarom ook geen mens voelt.
Zo is Jezus ook vandaag in ons midden aanwezig. Hij daagt ons uit om buiten ons gedachtepatroon te kijken en onze verwachting op Hem te stellen en te zien dat alle dingen mogelijk zijn, die we nog niet gezien hadden (I Kor. 2:9). Ten slotte, er is ook een positieve kant aan eenzaamheid. In de eenzaamheid wordt afgerekend met verzoeking. In de
(C) 2004 - Alle rechten voorbehouden