|
|
 |
De Heer vraagt dat wij leven van de woorden uit zijn mond
Dus bidden wij dat in ons hart,
De wil groeit om bij vreugd of smart,
Te zijn als goede grond.
JOB, heeft gelezen en hij wist dat God Zich nooit, vergist
Hij heeft altijd bewezen
Dat, Gods Naam moet zijn geprezen
Met ontzag en onbetwist.
De kracht verankerd in het Woord,
Verzekerde zijn ziel,
Hij diende God, trouw, ongestoord
En week niet af van het Woord,
Toen alles hem ontviel.
Bevinden wij ons in een dal van diepe duisternis,
Dan vrezen wij geen kwaad
Omdat, de Geest van raad ons merken laat,
Dat Hij, aanwezig is.
En als de zee onstuimig wordt
En het geloof bedreigt
Staat de Heer op en zegt dan kort
Terwijl Zijn stem Zijn macht uitstort
“Wees nu rustig mijn kind rustig en zwijg”.
|
|
