|
|
 |
Na zijn ontmoeting met de Heiland op de weg naar Damascus, heeft de apostel Paulus, zonder enig voorbehoud, zichzelf aan de Heer toegewijd. Hij meende het, uit de grond van zijn hart, hij heeft het waargemaakt in voor- en tegenspoed, ziekte en gezondheid en zeer blijmoedig.
In de brief aan de Filippenzen, hoofdstuk 4 vers 4 schrijft hij: verblijdt u in de Heer te allen tijde, wederom zal ik zeggen, verblijdt u: !
De blijdschap die hij wil zien in de gelovige moet als het ware een innerlijke gesteltenis, een levenshouding worden en blijven.
In deze blijdschap en Gods barmhartigheid voor ogen hebbende, moet het niet zwaar zijn een aan God toegewijd leven te leiden. De apostel Paulus zegt het zo: ik vermaan u dan broeders (en zusters) met het beroep op de barmhartigheden Gods, dat gij u lichamen stelt tot een levend, heilig en God welgevallig offer, dit is uw redelijke eredienst
Broeders en zusters, met een beroep op Gods barmhartigheid vraag ik u om uzelf als een levend, heilig en God welgevallig offer in zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u. ( Romeinen 12 vers 1)
Wat zou een redelijke eredienst zoal kunnen inhouden? De kansen, de mogelijkheden, die de barmhartigheid Gods, voor ieder persoonlijk, ten toon stelt, aan te grijpen, met de intentie dienstbaar te zijn aan God en om God aan de medemens.
Als de intentie rein blijft, groeit er een ervaring in ons van diepe vrede en vreugde, dat niet te verwoorden is.
Wij zien in het heilige schrift, een overvloedig beeld van Gods barmhartige liefde.
Moge reine, zuivere liefde onze antwoord hierop zijn en blijven.
Moge de heilige Geest dit in ons bewerken, bidden wij in Jezus Naam.
AMEN
|
|
