|
|
 |
Als we niet hadden ‘gezondigd’ zouden we nooit de betekenis van het woord ‘genade’ hebben ontdekt.
God heeft de zondeloze engelen lief.
Zij dienen hem en gehoorzamen zijn instructies.
Maar zij ontvangen niet zijn genade.
De hemelse wezens weten niet wat genade is.
Zij hebben nooit behoefte gehad aan genade, want ze hebben nooit gezondigd.
Genade is een eigenschap van God die alleen aan onwaardige menselijke wezens wordt geopenbaard.
Wij gingen er niet zelf naar op zoek, maar de genade ging op zoek naar ons.
God wil niets liever dan zijn genade betonen aan allen die er naar hongeren, niet omdat we die genade waard zijn, maar juist omdat we zo geheel en al onwaardig zijn. Onze behoefte eraan vormt in feite de basis voor de zekerheid dat we dit geschenk mogen ontvangen.
‘En vrede van God, onze Vader, en van Jezus Christus, de Heer.’ Onze gemeenschappelijk, menselijke ervaring onderstreept de waarheid van de woorden van de profeet Jesaja: ‘Maar de goddelozen blijven onrustig als de zee, die nooit rust kent;... goddelozen zullen geen vrede kennen – zegt mijn God’ (Jesaja 57:20, 21).
De zonde heeft onze innerlijke vrede verwoest. Zolang, ons eigen ik niet aan God onderworpen is kunnen we geen rust vinden. Want geen menselijke kracht is in staat de onstuitbare passies van ons hart tot staan brengen. We zijn daarbij even hulpeloos als de discipelen waren toen de zee op hun schip beukte.
Laten we vandaag nog die eeuwige rust zoeken die alleen door het aannemen van Christus te verkrijgen is.
Amen.
|
|
