Voor een tijd als deze
door Randy Maxwell
De bovenkamer. Hoe moet het daar zijn geweest? Ik stel me voor dat het rumoerig was door het geluid van gesnik en gelach. De discipelen herinnerden zich Jezus’ gebed dat zij een zouden zijn, zoals Hij en de Vader een zijn. Nu begrepen zij wat Hij bedoelde. Zij gingen op hun knieën en spraken met Jezus als met een vriend. Zij deden zich niet beter voor dan ze waren en probeerden niet met mooie woorden als van de Farizeeën indruk op elkaar te maken. Zij deden eenvoudigweg een beroep op Zijn beloften en vroegen om moed en kracht om Zijn boodschap te delen met buren en landgenoten.
Alle verlangens naar eer en macht verdwenen. De bovenkamer, die eerst een kamer vol verdriet en een schuilplaats was, was nu een kapel van gebed. Deze bovenkamer was de stille getuige van hun wedergeboorte. Het lichaam van Christus begon vorm te krijgen.
Tien dagen nadat Jezus hen had verlaten, beleden de discipelen elkaar hun fouten en hun ongeloof van vroeger. Zij verootmoedigden zich voor hun Koning in de hemel en zochten Zijn aangezicht door middel van voortdurend en vurig gebed. Een geest van berouw bracht gebrokenheid en verlichting van hun zondelast.
Voorbijgangers hoorden een waterval van geluid naar buiten komen uit de bovenkamer. Geluid van lofprijzing, woorden uit de Schrift, gebeden, belijdenis, gelach en stilte uit de groep die daar vergaderd was – hun aantal was nu 120 - drongen dagelijks door tot de straten van Jeruzalem.
Wie weet hoe het begon.
Misschien met een gefluister? Als de tedere adem van een kind die een paardebloembloesem wegblaast?
Een gordijn beweegt. Er is plotseling een heerlijke geur. Is Hij er? Was Jezus reeds teruggekomen?
Ergens, ver weg, blaft een hond, kinderen spelen buiten op straat, maar hun stemmen worden plotseling overstemd door een diep gerommel van een donderachtig geluid.
Lichten, kleuren en een geluid harder dan het razen van een Galileese storm vulden plotseling de kamer. Het leek alsof de hemel was nedergedaald op het biddende groepje. Onuitsprekelijke vreugde welt op in het binnenste van deze volgelingen van Christus. De Trooster is gekomen. Petrus stoot Thomas aan en wijst naar een punt boven zijn hoofd. Thomas knikt heftig, zonder iets te zetten. Gespleten tongen van oranje en rood vuur verschijnen boven hun hoofden. En terwijl de Heilige Geest hen vervult, neemt een vreugde bezit van hun keel en zij beginnen te spreken in talen die ze eerst niet kenden.
Pinksteren! De inhuldiging in hemel was voltooid en de harten van Jezus’ volgelingen waren geleegd van alles behalve de liefde voor hun Meester en de liefde voor hun naaste. De tijden van verkwikking waren gekomen. “Het zwaard van de Geest, opnieuw geslepen met kracht en beschenen door de bliksemschichten van de hemel, sneed dwars door het ongeloof. Duizenden werden in één dag bekeerd.” (Van Jeruzalem tot Rome, pp 27)
Het zal weer gebeuren.
In plaats van de bovenkamer, zal het een woonkamer zijn. Een keuken. Een kantoor. Een heiligdom. De locaties kunnen verschillen, maar het resultaat zal overal hetzelfde zijn.
“Het belangrijke werk van de evangelieverkondiging zal niet worden afgesloten met een geringere openbaring van Gods kracht dan waarmee het begon. De profetieën die werden vervuld door de uitstorting van de vroege regen in de begindagen van e gemeente, zullen opnieuw worden vervuld door de late regen aan het einde van de evangelieverkondiging. ….
De gezichten van Gods boodschappers zullen stralen van heilige toewijding. Ze zullen van de ene plaats naar de andere gaan om de boodschap van de hemel te verkondigen. De waarschuwing zal door duizenden stemmen aan de hele aarde worden gebracht. Er zullen wonderen gebeuren, zieken zullen genezen en de gelovigen zullen tekenen en wonderen meemaken.” (De Grote Strijd, pp 564, 565)
Maar de zegen zal niet maken dat we meer van elkaar zullen houden of ons meer motiveren om in liefde om te zien naar onze buren of onze medegelovigen. Het zal ons niet gehoorzamer maken of meer gebedsvol. Al deze dingen moeten plaatsvinden vóórdat de beloofde zegen wordt gegeven. De uitstorting van de late regen is voor het afrijpen van de vrucht, dat reeds gezet is. Het produceert geen vruchten aan bomen waaraan niets te vinden is.
Hoe kunnen we die vrucht krijgen? Hoe kan de ervaring van opwekking de onze worden? Hoor naar Gods recept en belofte:
“Wanneer dan mijn volk, het volk dat mij toebehoort, het hoofd buigt, al biddend mijn aanwezigheid zoekt en terugkeert van zijn dwaalwegen,… dan!”
De belofte is zeker. Het is God zelf die hier spreekt.
Geen valkuilen. Geen twijfel. Geen teleurstelling.
Dan!Het is uitdrukkelijk. Ondubbelzinnig . Gegarandeerd.
“Dan zal Ik het aanhoren vanuit de hemel, zijn zonden vergeven en het land genezen” (2 Kronieken 7:14).
Als we willen bidden, dan zal Hij horen en ons land genezen. De belofte is zeker. Er is maar één clausule – één voorwaarde. We moeten bidden.
“Een opwekking kan alleen worden verwacht in antwoord op gebed” (Selected Messages, book 1, pp. 121, nadruk toegevoegd).
Operation Global Rain is een wereldwijde oproep tot gebed. Wat zijn de mogelijkheden?
Matthew Henry zegt: Altijd wanneer God het voornemen heeft om zijn genade aan Zijn volk te bewijzen, zet Hij ze eerst aan tot gebed.”
Is Operation Global Rain voor een tijd als deze? Is deze oproep tot gebed Gods initiatief om Zijn volk voor te bereiden op de zegen van de hemel? Ik geloof dat dit het geval kan zijn. Charles Spurgeon verklaarde dat “Wat God van plan is, Hij aan Zijn dienstknechten vertelt door hen in te geven te doen wat Hij zelf al besloten had om te doen.”
Ik geloof niet in het toeval dat een gebedsbeweging – die jaren geleden begonnen is – nu wereldwijd in beweging komt, en de voorstellingsvermogens en de geestelijke honger en dorst in menigten, die Jezus willen zien, aansteekt. Opwekking moet in aantocht zijn, want Gods volk krijgt de ingeving om Hem ernaar te vragen!
Maar voordat we de bewijzen van de levensgeest door middel van de gemeente in de wereld aan het werk zien, moeten er ten minste 6 dingen zijn, waarover wij moeten nadenken, voordat wij het op ons nemen om Gods aangezicht te zoeken in de vraag om opwekking.
We moeten een opwekking willen. Het enige dat een opwekking tegenhoudt is het gebrek aan interesse van de kant van Gods volk. Als opwekking iets was wat we wilden, zouden we het bezitten, want Jezus is meer bereid ons de Heilige Geest te schenken, dan wij bereid zijn het te ontvangen. Er is geen gebrekkige voorraad bij God. Er is geen gebrek aan kracht aan Zijn kant. Waarom zou Hij die ene gave aan de kerk onthouden die “alle andere gaven met zich meebrengt?” Waarom dat onthouden wat Zijn kinderen het hardst nodig hebben? Omdat wij het niet net zo graag hebben gewild als hij het wil geven. Waarom? Omdat we het goed hebben met hoe de dingen nu gaan! Geestelijk gezien, zijn wij niet te heet en niet te koud. Het is juist goed zo. En eerlijk gezegd, vinden we lauwwarm best.
Maar Operation Global Rain bewijst dat meer en meer van Gods kinderen moe zijn van de status quo. Zij komen samen in kleine groepen, in cafés en voor 10 dagen in juni en juli, miljoenen, om een verzoek in te dienen bij de God des Hemels, als uit één mond, voor dat ene ding dat wij boven alles moeten bezitten – de Heilige Geest. Onze gebeden moeten eerst op onszelf gericht zijn.
“Op hen die geloven dat een opwekking nodig en mogelijk is rust de plechtige verplichting om de weg van de Heer voor te bereiden, door hierover met mannen en vrouwen te spreken. Tot God moeten we erover spreken in gebed. We vragen Hem om onze eigen ogen en harten te openen, en die van onze gemeenten, voor wat Hij denkt en zegt over de vorm van geestelijkheid die hij in ons vindt. Wij belijden onze eigen zonden en de zonden van onze broeders. We geven onszelf om in de bres te staan, en om ons vast te klampen aan Gods kracht.” (Andrew Murray, Revival, pp. 20,21).
Voordat ik tot God ga voor de opwekking van de menigte, moet ik Hem vragen om opwekking van die ene – mezelf.
Gebed voor opwekking is een zware taak. Denken wij dat de opwekking van Gods gemeente van een bijna geestelijke dood bereikt kan worden zonder enige inspanning? Als we dat denken, dan moeten we opnieuw bij onszelf te rade gaan. Satan heeft lang en hard gewerkt om christenen in een geestelijke comateuze toestand te houden en die betovering wordt niet zomaar verbroken.
“De grote strijd tussen Christus en Satan, dat nu bijna 6.000 jaar aan de gang is, loopt binnenkort ten einde. En de boze verdubbeld zijn inspanningen om het werk van Christus ten behoeve van de mens te vernietigen en de zielen gebonden te houden in zijn misleidingen. … Wanneer er geen speciale inspanningen gepleegd worden om deze macht te weerstaan, wanneer onverschilligheid de overhand heeft in de gemeente en de wereld, ligt Satan daar niet wakker van. Want hij weet dat hij geen gevaar loopt degenen te verliezen die hij op deze manieren gevangen houdt…”
“Satan weet heel goed dat iedereen die hij ertoe kan verleiden om zijn gebedsleven en de studie van de Bijbel te verwaarlozen, het slachtoffer van zijn aanvallen zal worden. Daarom verzint hij alle mogelijke listen om de gedachten vast te houden.” (De Grote Strijd, pp. 578)
We moeten ophouden het werk van gebed over te laten aan onze predikanten, onze unievoorzitters, onze godvrezende ouders, vrouwen of mannen en zelf op onze knieën gaan. Als wij deze taak zelf op ons nemen dan mogen we ervan verzekerd zijn dat we zullen overwinnen.
Opwekking moet samen gaan met hervorming. Simpel gezegd, wanneer God onze aandacht heeft en wij Zijn stem horen, moeten wij luisteren naar wat Hij zegt. Als wij gehoorzaamheid buiten de discussie houden, raakt elke hoop op de ervaring van een echte opwekking verloren. Gods aangezicht zoeken voor wat we nodig hebben vraagt dat wij ons “bekeren van onze boze wegen.”
Ik heb een wekker naast mijn bed. Wanner die afgaat en ik me kapot schrik en al tastend probeer het uit te zetten, ben ik meteen wakker. Ik ervaar “opwekking.” Maar, als ik de sluimerknop indruk en weer ga slapen, is de ervaring van wakker worden slechts tijdelijk. Ik keer terug naar dromenland. Als ik dus mijn opwekking wil laten voortduren, moet ik niet alleen
wakker worden, ik moet ook opstaan. Het opstaan is de hervorming. Ik duik niet onder de dekens, om weer te gaan slapen, ik onderneem actie en laat mijn bed voor wat het is en begin aan een nieuwe dag.
Opwekking wordt in stand gehouden door gebed. Waarom hebben de opwekkingen uit het verleden gaandeweg plaats gemaakt voor moreel en geestelijk verval? Hoewel ik ervan verzekerd ben dat er veel aanwijsbare redenen waren, heb ik me altijd afgevraagd of de mensen niet gewoon zijn gestopt met bidden.
“De mensen begonnen de opwekkingen die in het westen hebben plaatsgevonden, na een aantal jaren vanzelfsprekend te vinden. Het gebeurde dat zij vergaten dat wat de opwekking had bewerkt, gebed was. Zodra voortdurend gebed en ernstig gebed vergeten is, raakt de motivatie voor ijverig gebed verloren en al wat overblijft is een schaduw uit het verleden” (Prayer: Key to Revival, pp. 19, 20).
Is dit ook met de Adventkerk gebeurd? Kijken we liever achterom of vooruit? Gaan we voorwaarts door de kracht van de Heilige Geest of drijven wij nog steeds mee met de inmiddels langzaam zwak geworden stroompje uit het verleden, dat weldra tot stilstand komt? Opwekking moet worden onderhouden door gebed.
Opwekking vraagt om buitengewone gebeden. Het woord buitengewoon duidt iets exceptioneels uit, iets buiten de norm. Ik geloof dat bij Operation Global Rain de kwalificatie van buitengewoon gebed past. Misschien is het wel voor de eerste keer dat de wereld Adventfamilie de “bovenzaal” betreedt voor een 10-dagen durende gebedswake, zoals onze apostolische voorgangers deden in de eerste eeuw in Jeruzalem. We zullen een duidelijke overeenkomst en een zichtbare eenheid ten toon spreiden als we God aanroepen voor hetzelfde, op hetzelfde moment.
Wat zal er gebeuren? God alleen weet het. Maar als ego’s en agenda’s opzij gezet worden in het streven naar een gezamenlijk doen, dan zijn er geen beperkingen aan wat er kan gebeuren. En wanneer christenen bidden, kijk dan uit! Het bijbelboek Handelingen staat boordenvol resultaten van speciale overeenkomsten tussen gelovigen over gebed!
Gebed is Gods werk. Tot slot, moeten we onthouden dat gemeenteopwekking van God alleen komt en buiten onze eigen bronnen, inventiviteit en controle ligt. Geen door de mens bedachte formule kan God ertoe bewegen het te geven. De kerk kan het niet in het programma inplannen, opvoeren of organiseren. Wij maken het niet, wij ontvangen het alleen maar. Geen kerkbestuur of team van opwekkingspecialisten kan het bedenken. Het mag dan door de kerk ontvangen worden, het is door Christus gegeven. Dit is het onderscheidend verschil tussen opwekking en door de mens geproduceerde “opwekkingsgekte”.
Als er een opwekking komt, zal het zijn omdat God de harten van Zijn kinderen beweegt om Hem te zoeken met geheel hun hart. Kunt u voelen hoe Hij op dit moment zachtjes aan de banden van uw hart trekt?
“Hij staat gereed om elke ziel te geven naar de capaciteit te ontvangen. Laten we dus niet tevreden zijn met alleen een klein beetje van Zijn zegen, alleen dat beetje dat ons uit de sluimerslaap van de dood houdt, maar laten we ijverig zoeken naar de overvloedigheid van de genade van God…
“Alleen aan hen die nederig wachten op God, en die naar Hem opzien voor leiding en genade, wordt de Geest gegeven. De kracht van God wacht op onze bereidheid om het te vragen en het te ontvangen.” (My Life Today,p.57)
Zien u het? “De kracht van God wacht op onze bereidheid om het te vragen en het te ontvangen!” Operation Global Rain is onze kans en ons voorrecht om te bidden voor de kracht van God!
Nu is het de tijd om God om moed te vragen om de belofte van opwekking te bezitten.
Nu is het de tijd om Hem te smeken om uw droge ogen te genezen met de helende zalf van hemelse tranen.
Nu is het de tijd om toe te geven aan het onbedwingbare verlangen naar gerechtigheid dat God in een ieder van ons gelegd heeft.
Nu is het de tijd voor de kerk en de individuele christen om in de “binnenkamer” te gaan en uit te zien naar en samen te bidden voor de uitstorting van de Geest van Pinksteren.
Nu is het de tijd om te bidden voor een hart vol medelijden dat verlangt naar de verlossing van zielen en vol liefde klopt voor de medebroeders en -zusters – ook voor hen met wie wij het vaak oneens zijn, omdat ze “moeilijke mensen” zijn.
Nu is het de tijd om Christus te verkiezen boven cultuur en te geloven dat de boodschap van de derde engel de kracht in zich heeft om elk racistisch vooroordeel te overwinnen en ons tot één volk te maken.
Nu is het de tijd om te geloven dat uitgedroogde beenderen kunnen herleven en dat bij God alle dingen mogelijk zijn.
Nu is het de tijd om meer van God te houden, dan van onszelf.
Nu is het de tijd voor opwekking!
Randy Maxwell,
Kuna Seventh-day Adventist Church
randymax@cableone.net
www.ifmypeoplepray.com
www.kunasdachurch.org
(C) 2005 - Alle rechten voorbehouden