Devotional voor 12 december

Onze Heiland komt terug

EEN KROON VOOR ELKE HEILIGE

"Zalig de man, die in verzoeking volhardt, want, wanneer hij de proef heeft doorstaan, zal hij de kroon des levens ontvangen, die Hij beloofd heeft aan wie Hem liefhebben." Jacobus 1:12

Ik zag hoe een zeer groot aantal engelen uit de stad prachtige kronen kwamen brengen - een kroon voor iedere heilige, met zijn naam erop geschreven. Toen Jezus om de kronen vroeg, boden de engelen ze Hem aan en met Zijn rechterhand zette de lieflijke Jezus de kronen op de hoofden van de heiligen. Op dezelfde wijze brachten de engelen ook de harpen en Jezus bood ze de heiligen aan. De engelen die de bevelen gaven, sloegen eerst de toon aan en dan verhief iedere stem zich in een dankbare, gelukkige lofzang en iedere hand danste met enorme begaafdheid over de snaren van de harp en zij brachten een melodieuze muziek voort in volle, heldere tonen...

Alles wat binnen de stad was streelde het oog. Overal waar ze keken zagen zij een wondermooie schoonheid. Dan keek Jezus naar Zijn verloste heiligen. Hun gezicht straalde van heerlijkheid. Terwijl Hij Zijn liefdevolle ogen op hen richtte, zei Hij met Zijn warme melodieuze stem: 'Ik zie de moeite van Mijn ziel en ben tevreden. Deze wondermooie heerlijkheid is voor eeuwig van u. Uw verdriet is opgehouden. Er zal geen dood meer zijn, noch verdriet, noch geween noch zal er enig leed meer zijn.'

Toen zag ik dat Jezus Zijn volk leidde naar de boom des levens. Aan de boom des levens hingen de mooiste vruchten, waarvan de heiligen vrij mochten nemen. In de stad was een allerheerlijkste troon en van daaruit stroomde een heldere rivier met het water des levens, zo helder als kristal. Op iedere oever van deze rivier stond de boom des levens en op de zandbanken in de rivier zag men nog meer mooie bomen die vol met vruchten hingen. De taal is te arm om te proberen een beschrijving te geven van de hemel. Als ik het tafereel voor mij zie, sta ik verstomd. En als de alles overtreffende pracht van de buitengewone heerlijkheid mij in vervoering brengt, leg ik de pen neer en roep uit: "O welk een liefde! Welk een wonderbare liefde!" De meest verheven taal schiet te kort om de heerlijkheid van de hemel of de onmetelijke diepten van de liefde van de Verlosser te beschrijven.