You are home- www.agp-internet.com/react- sermonroom Nederlands (overdenkingen & Bijbelstudies)

  • Is Pasen werkelijk een Heidense Feestdag?
    Audra Davis
    - agp automatische vertaling - deze tekst is automatisch vertaald.

    De viering van Pasen is rijk met symbolen en tradities en kan van familie aan familie variëren. Een typische Zondag van Pasen kan konijntjes, verfraaide eieren, lelies, nieuwe kleren en de zonsopgangdiensten bij kerk omvatten. Terwijl het de mening van wat kan nooit kruisen, vragen vele Christelijke families de aangewezen manier om Pasen te vieren. Is Pasen ook op de markt gebracht geworden? Zijn sommige heidense van deze vieringen bij hun wortel?

    Crosswalk.com interviewde twee auteurs om meer over Pasen en zijn geschiedenis te leren. Na het werken in Christelijke kleinhandels 13 jaar, schreef Susan Richardson Feestdag en Heilige Dagen helpen gelijkaardige vragen beantwoorden die door haar klanten worden gesteld. De streng Hanegraaff, voorzitter van het Christelijke Onderzoekinstituut en gastheer van een radioprogramma, spreekt ook aan de kwestie.

    De verrijzenis van onze Heer en Heiland gevierd sinds de ontdekking van het lege graf. Nochtans, werd de "officiële" feestdag A.D. verklaard in 325 toen de Keizer Constantine de Raad van Nicaea bijeenriep. Op dat ogenblik bepaalde men dat de kerk Pasen op de eerste Zondag zou vieren die na de eerste volledige maan op of na lente voorkomt. Dit is waarom de daadwerkelijke datum van Pasen vanaf recent Maart aan vroeg April elk jaar toe te schrijven aan de verschillen in de timing van de volledige maan varieert.

    Richardson verklaart dat dateren gebaseerd op de maan een teken naar de Joodse viering van Pascha was, die ook door de maan werd bepaald. Vele debatteren vandaag de dag dat de Christenen probeerden om de heidense vieringen van de dag te omringen. Nochtans, verklaart Hanegraaff dat in plaats daarvan, de "Christenen ` zeiden dit de echte viering.' is "

    Van de timing, lente (betekenend de lente) equinox (met betrekking tot de zon), aan de naam Pasen (easter), die uit het pre-Germaanse woord wordt genomen "" eostre (de richting waarvan de zonstijgingen), zowel zien Hanegraaff als Richardson vroege Christenen als het terugkopen van heidense symbolisme.

    Zoals Richardson zegt, de "nieuwe Christen zou een vertrouwd symbool kunnen bekijken en het zien met nieuwe betekenis." Bijvoorbeeld, werd de haas, die in het moderne dagkonijntje heeft geëvolueerd, gezien als symbool van vruchtbaarheid en de lente. Een Christen kon de hazen bekijken die uit de holen komen, representatief voor de begrafenis en de verrijzenis en een volledig verschillende vorm van het "nieuwe leven."

    Aangezien de vroege kerk zich in onontgonnen land begon uit te breiden, waren er divergerende adviezen over hoe te om lokale douane te behandelen. Één school van gedachte moest bekeerlingen vereisen om hun culturele tradities te verlaten om Christendom te omhelzen. Een andere tactiek moest lokale douane handhaven zo veel mogelijk maar Christelijke betekenis geven aan hen.

    Richardson verklaart dat de tweede strategie "een poging om, maar meer geen culturele gevoeligheid aan de mensen was te misleiden die." daar waren Zij zegt dat dit vandaag de missionarissen sterk lijkt op wie proberen om het evangelie te nemen en het te zetten in context die aan mensen binnen hun kader van verwijzing zinvol is.

    Hanegraaff schetst ook intentie3e van het vestigen van een rivaliserende feestdag. "In het geval van Kerstmis, herinneren de mensen bijvoorbeeld niet de naam van de heidense god die oorspronkelijk op 25 December." werd aanbeden In plaats daarvan is deze feestdag verdrongen door de viering van de geboorte van onze Heer en Heiland

    Zo ook is het om op de manden, de chocoladekonijntjes, en de gekleurde eieren te brengen? "Absoluut," zegt Hanegraaff. "Deze basissymbolen zijn springplanken aan het spreken over wat... de dood, de begrafenis en de verrijzenis van onze Heer Jezus Christus." echt belangrijk is Hij spoort aan dat de kinderen de vertegenwoordiging van de symbolen binnen een Christelijke context worden onderwezen.

    De verrijzenis is de "centrale gebeurtenis aan het Christelijke geloof. Aangezien hij toenam, zullen wij ook toenemen. Dit is de top van Christendom, om het even wat die aan het nieuwe leven richt aan de verrijzenis richt, "zegt Hanegraaff.

<1>