HOOFDSTUK 12.

God wenste dat de Joden in het paaslam het Lam Gods aanschouwden, en door dit symbool Hem zouden ontvangen, die Zichzelf gaf voor het leven van de wereld.

Dezelfde waarheid, die gesymboliseerd was in de dient van het paaslam werd onderwezen in de woorden van Christus. ( Joh. 6 : 22 - 71 )

PP 273 - 81.

VERS 1 - 14.

Het onderhouden van het paasfeest begon met de geboorte van de Hebreesche natie. De laatste nacht van hun gevangenschap in Egypte, als er geen teken van bevrijding verscheen, gaf God het bevel om hen voor te bereiden van een onmiddelijk vertrek. Hij had Farao verwittigd nopens het eindoordeel op de Egyptenaren, en Hij beval de Hebreeërs hun familie te verzamelen in hun eigen huis. Nadat zij de deurposten met het bloed van het geslachte lam besprenkeld hadden, moesten zij het lam eten, geroosterd met ongedesemde broden en bittere kruiden. "En aldus zult gij het eten", zegde Hij, "uw lendenen omgord, uw schoenen aan uw voeten, en uw staf in uw hand; overhaast zult gij het eten; het is een Pascha voor den Here". Te middernacht werden al de eerstgeborenen van Egypte gedood. Dan zond de koning de boodschap naar Israël, "Maakt u gereed, gaat weg uit het midden van mijn volk ... gaat dient den Here, zoals gij gezegd hebt". De Hebreeën gingen uit Egypte als een onafhankelijke natie. De Heer had bevolen dat het paasfeest jaarlijks zou gehouden worden. "En w.r_Zneer uw zonen tot u zeggen: wat betekent deze dienst van u, dan zult gij zeggen: het is een Paasoffer voor de i Heren, die in Egypte aan de huizen der Israëlieten voorbijging, toen Hij de Egyptenaren sloeg, maar onze ' aizen spaarde". Dus moest deze wonderbare geschiedenis van bevrijding herhaald worden van generatie tot generatie.

Desire of Ages 77.

"De ceremonien, waarvan de jeugd van Israël getuige was te Jerusalem in verband met de dienst van Pasen, - de nachtvergadering, de mannen met hun lenden omgord, hun schoenen aan de voeten, en staf in de hand, het haastige maal., het lam, het ongerezen brood, en de bittere kruiden, en in de plechtige stilte het verhaal van het gesprenkelde bloed, de dood-mededelende engel, en de grote tocht uit het land van slavernij, - alles was van zulk een aard, dat het de inbeelding prikkelde en het hart onder de indruk bracht. Education 42.

VERS 1 - 18.

Ieder lid van de familie moet aan God toegewijd worden. - De onderrichtingen, die Mozes gaf nopens het Paasoffer feest zijn vol betekenis, en hebben een toepassing op ouders en kinders in dit tijdperk van de wereld. De vader moest optreden als priester van het huishouden, en als de vader dood was, de oudste in leven zijnde zoon en moest de plechtige handeling van het sprenkelen op de deurpost met bloed uitvoeren. Dit is een symbool van het werk, dat in iedere familie moet gedaan worden. De ouders moeten hun kinderen in hun huis verzamelen en moeten Christus voorstellen aan hen als hun Paasoffer. De vader moet iedere inwoner van zijn huis aan God wijden en moet het werk doen, dat voorgesteld wordt door het Paasoffer. Het is gevaarlijk van deze plechtige plicht over te laten in de handen van anderen.

Laat christelijke ouders een besluit nemen, dat zij loyaal zullen zijn tegenover God, en dat zij een werk zullen doen dat voorgesteld wordt door het Paasofferfeest, en laat ze hun kinderen verzamelen in hun huizen met hen en de deurposten met bloed besprenkelen. Christus voorstellend als de enige Ene, die kan beschutten en redden, opdat de vernietigende engel moge voorbijgaan over de geliefde kring van het huishouden. Laat de wereld zien, dat een grotere invloed dan een menselijke aan het werk is in het huis, Laat de ouders een levende verbinding onderhouden met God, hunzelf langs de zijde van Christus plaatsend, en door Zijn genade tonend, welk een groot goed kan volbracht worden door ouderlijke tussenkomst. Adventist Home 324 - 25.

"Lees Cor. 11 : 23 - 26.

Christus stond op het punt van overgang tussen twee bedelingen en hun twee grote feesten. Hij, het vlekkeloos Lam van God, was op het punt Zichzelf als een zonde offer voor te stellen, opdat Hij het systeem van typen en ceremonien, dat gedurende duizenden jaren naar Zijn dood verwezen had, zou verwezenlijken. Als Hij het Paasoffer at met Zijn discipelen, dan stelde Hij in de plaats een dienst in, die de gedenkenis moest zijn van Zijn groot offer. Het nationale feest van de Joden moest voor altijd wegvallen. De dienst, die Christus instelde moest gehouden worden door Zijn volgelingen, in alle landen en In alle eeuwen.

Het Paasoffer werd ingesteld als een herdenking van de bevrijding van Egypte uit hun slavernij. God had bevolen dat jaar na jaar, als de kinderen naar de betekenis zouden vragen van deze instelling, dat de geschiedenis zou herhaald worden. Zo bleef de wonderbare bevrijding fris in het geheugen van eenieder. De instelling van het avondmaal van de Heer werd gegeven om de grote bevrijding te herdenken, verwezenlijkt door de dood van Christus. Tot Hij zal wederkeren voor de tweede maal in macht en heerlijkheid, moet deze instelling gecelebreerd worden. Het is het middel, waardoor Zijn groot werk voor ons fris in het geheugen moet gehouden worden.

Christus is nog steeds aan tafel, waar het paasoffer is opgediend geweest. De ongedesemde broden, gebruikt voor het paasoffer staan voor Hem. De paaswijn, onbevlekt door fermentatie, is op tafel. Deze symbolen worden door Christus gebruikt om Zijn eigen onbezoedeld offer voor te stellen. Niets verdorven door fermentatie het symbool van zonde en dood, kon "het Lam zonder vlek of spot" 1 Pztr. 1 : 19 voorstellen. Desire of Ages 652 - 53.

Gods woord legt een grote nadruk op de invloed van de omgang, zelfs op mannen en vrouwen. Hoeveel groter

Is de macht ervan op de ontwikkeling van de geest en het karakter van kinderen en jeugd. Het gezelschap, waarin zij verkeren, de princiepen die zij aannemen, zullen beslissen over de kwestie van hun nuttig zijn hier op deze wereld en over hun toekomstig eeuwig belang.

Het is een verschrikkelijk feit, dat de harten van de ouders zou moeten doen beven, dat in zovele scholen en colleges, waarheen de jeugd gezonden wordt voor mentale kultuur en discipline, invloeden overheersen, die het karakter misvormen, de geest afleiden van de ware doeleinden van het leven, en die de moraliteit verlagen. Door kontakt met de irrellgieusen, de plezier-beminnenden, en de verdorvenen, verliezen velen onder 28.

de jeugd hun eenvoud en reinheid, het geloof in God, en de geest van zelfopoffering, die de Christene vaders en moeders hebben liefgehad, en over gewaakt hebben door zorgzame onderrichting en gebed.

Velen, die de school binnengaan met het doel zich te bereiden voor onzelfzuchtige bediening, worden in beslag genomen door profane studie. Er ontstaat een ambitie om onderscheiding te verwerven in wetenschap en om positie en eer te verwerven in de wereld. Het doel, waarvoor zij in de school gegaan zijn wordt uit het oog verloren en het leven wordt overgegeven aan zelfzuchtige en wereldse najagingen. En dikwijls worden er gewoonten gevormd, die het leven zowel van deze wereld als dat wat te wachten staat ten onder brengt. In den regel, mannen en vrouwen, die brede ideeën hebben, onzelfzuchtige strevingen, edele verlangens, zijn zij, die deze karakteristieken ontwikkeld hebben door hun omgangen in hun vroege jaren. In Zijn omgang met Israël, legde God belang in het bewaken van het gezelschap van hun kinderen. Al de regelingen van het civiel, religieus en sociaal leven waren aldus ingericht met het oog op het beschermen van de kinders van schadelijke gezelschappen en om hen vanaf hun prilste jeugd familiair te maken met de voorschriften en de princiepen van de wet van God. De aanschouwelijke les, die gegeven werd bij de geboorte van de natie was van zulk een aard, dat zij diepe indruk maakte op alle harten. Voor dat het laatste oordeel kwam over Egypte in de dood van de eerstgeborene, beval God aan het volk hun kinderen te verzamelen in hun eigen woningen. De deurpost van ieder huis was met bloed gemerkt, en allen moesten onder de bescherming blijven, die verzekerd werd door dit teken. Aldus moeten de ouders heden ten dage, die God vrezen en liefhebben hun kinders houden onder "de verbintenis van het verbond" - binnen de bescherming van deze gewijde invloeden, die mogelijk gemaakt zijn door het verlossend bloed van Christus. Van Zijn leerlingen zegt Jezus: " Ik heb hun uw woord gegeven; en zij zijn niet uit de wereld, gelijk ik niet uit de wereld ben" Joh. 17 : 14. Rom. 12 : 2/ 2 Cor. 6 : 14 - 18. Joel 2 : 16; Ex. 18 : 16. Numeri 6 : 27. Deut. 28 : 10. Micha 5 : 7. Wij worden gerekend als Israël. Al de instrukties gegeven aan Israël van ouds, in verband met hun opvoeding en training van hun kinders, en al de beloften van zegeningen door gehoorzaamheid zijn ook voor ons. Het woord van God tot ons is: "Ik zal u zegenen .... en gij zult tot een zegen zijn" Gen. 12 : 2.

Min. of Healing 402 - 403.

PP 274.

De Heer gaf dan speciale voorschriften, die moesten gegeven worden aan de kinderen van Israël in verband met wat zij moesten doen om zich te beschermen en ook hun familie tegen de verschrikkelijke plaag, die Hij op het punt was te zenden over Egypte. Mozes moest ook aanduiden op welke manier zij Egypte moesten verlaten. Hij deelde hen het bevel van God mede om een lam zonder vlek te slachten, en het bloed te nemen en het om hun deurposten te strijken, alsook op de opper deurpost van hun huis. En terwijl dit teken buiten zou zijn als een kenmerk, en zij het lam zouden eten, in zijn geheel geroosterd, met bittere kruiden binnen, zou de Engel Gods voorbijgaan in het land van Egypte, om er zijn verschrikkelijk werk ten uitvoer te brengen, in het doden van de mannelijke eerstgeborenen van mens en dier. "Lees Vers 11 - 14 ". Hier was er een werk gevraagd van de kinderen van Israël, die zij van hunne kant moesten vervullen, om hen te beproeven en om hun geloof te tonen door hun werken in de grote bevrijding door God voor hen tot stand gebracht. Om het grote oordeel van God te ontkomen, die Hij over Egypte zou laten neerkomen, moest het bloedteken gezien worden op hun huizen. En er werd hun gevraagd zich af te scheiden en ook hun kinderen van de Egyptenaren, en ze te verzamelen in hun eigen huizen, want als er een van Israëlieten zou gevonden worden in de huizen van de Egyptenaren, dan zou hij neervallen onder de vernietigende hand van de Engel. Zij werden ook bevolen het paasfeest als een altijddurende inzetting te vieren, dat als hun kinderen vroegen wat deze dienst betekende, zij hen hun wonderbare behouding in Egypte zouden beschrijven.

Dat als de vernietigende Engel zou voorbijkomen in de nacht om de eerstgeborene van mens en dier te slaan, hij voor hun huizen ging, en dat niet een Hebreewer gedood werd, die het teken van bloed op hun deurposten had. En het volk boog het hoofd en bad, dankbaar om deze merkwaardige gedenkdag om de gedachtenis van Gods zorg voor Zijn volk te behouden. Er was een bepaald getal Egyptenaren, die ertoe gebracht werden om te herkennen, door de manifestaties van de tekenen en de wonders getoond in Egypte, dat de God van de Hebreeën de ene ware God was. Zij smeekten om in de huizen van de Israelieten te mogen binnen gaan met hun familie, op deze verschrikkelijke nacht, als de engel van God de eerstgeborenen van de Egyptenaren zou doden. Zij waren overtuigd dat de goden, die zij aanbaden zonder kennis waren en dat zij geen macht hadden tot redding of om te vernietigen. En zij namen zich voor om van danaf de God van Israel te kiezen als hun God. De Israelieten verwelkomden de gelovige Egyptenaren in hun huis.

Het paasfeest verwees naar de bevrijding van de kinderen van Israel in het verleden en was ook voorafbeeldend, in de toekomst verwijzend naar Christus, het Lam Gods geslachtofferd voor de verlossing van de gevallen mens. Het bloed, dat op de deurposten gesprenkeld werd, is een voorafbeelding van het verlossende bloed van Christus, en ook van de bestendige afhankelijkheid van de zondige mens van de verdiensten van het bloed om bevrijd te zijn van de macht van Satan, en tot uiteindelijke verlossing. Christus nuttigde het paasmaal met Zijn discipelen juist vbbr Zijn kruisiging, en dezelfde nacht stelde hij het voorschrift in van de maaltijd des Heren, die zou in acht genomen worden in herdenking van Zijn dood. Het paasoffer werd ingesteld om de bevrijding van de kinderen van Israel van Egypte te herdenken. Het was alzowel herdenkend als voorafbeeldend. Het type had het antitype ontmoet als Christus, het Lam van God zonder vlek, op het kruis stierf. Hij liet een bevel na om de gebeurtenissen van het kruis te herdenken. Christus at het paaslam met Zijn discipelen, dan stond Hij op van de tafel en zegde hen: "Met verlangen heb Ik begeerd dit paasoffer met

u te eten, voor Ik lijd". Hij volbracht dan de vernederende dienst van het wassen van de voeten van de discipelen. Christus gaf dan aan de discipelen het bevel elkander de voeten te wassen, wat hen lessen van nederigheid zouden leren. Hij verbond dit voorschrift met het avondmaal. Hij bepaalde, dat dit een tijd zou zijn van zelfonderzoek, dat zijn volgelingen een gelegenheid zouden hebben om bekend te worden met ware gevoelens van hun eigen hart tegenover God en onder elkander. Als er hovaardij bestond in hun hart, hoe vlug zou deze ontdekt worden door de eerlijke dwalenden, als zij deze eenvoudige plicht zouden vervullen. Als zelfzucht of haat onder elkander zouden bestaan, wordt dit vlugger ontdekt, als zij dit nederig werk volbrengen. Deze inzetting was bestemd om aan elkander te belijden, en om gevoelens van verdraagzaamheid en vergeving voor elkanders dwalingen en van ware liefde, als voorbereiding om zich te begeven in de plechtige instelling van de herdenking van het lijden en de dood van Christus. 29

Hij beminde Zijn discipelen voldoende om voor hen te sterven. Hij maande hen aan elkander te beminnen, zoals Hij hen bemind had. Het voorbeeld van het voeten wassen van Zijn discipelen werd gegeven voor het voordeel van allen die in Hem zouden geloven. Hij vroeg hen Zijn voorbeeld te volgen.

Deze nederige instelling was niet alleen bedoeld om hun getrouwheid en hun nederigheid op de proef te stellen, maar om fris in hun herinnering te nemen dat de verlossing van Zijn volk betaald werd op voorwaarde van nederigheid en bestendige gehoorzaamheid van hunnentwege. "Joh. 13 : 12 - 17".

Jezus nam dan weer Zijn plaats in aan tafel, waarop brood en ongegiste wijn was geplaatst, en die geschiktgeweest was volgens de richtlijnen van Christus. Hij scheen zeer bedroefd. "Marcus 14 : 22 - 25". Hier stelde de Heer het avondmaal in, dat dikwijls moest gecelebreerd worden, om fris in het geheugen van Zijn volgelingen de plechtige tonelen van verraad en kruisiging voor de zonden van de wereld, te behouden. Hij wilde Zijn volgelingen laten bewust worden van hun bestendige afhankelijkheid van Zijn bloed tot redding. Het gebroken brood was het symbool van het gebroken lichaam van Christus, dat gegeven werd voor de redding van de wereld. De wijn was een symbool van Zijn bloed, gestort voor de reiniging van de zonden van al dezen die tot Hem zouden willen komen om vergiffenis, en Hem zouden ontvangen als hun Heiland. De redding van de mens hangt af van het bestendig toe passen op hun harten van het reinigende bloed van Christus. Daarom moet het maal van de Heer niet alleen dan genomen worden bij gelegenheid of jaarlijks, maar meer herhaaldelijk dan het jaarlijkse paasmaal. Deze plechtige instelling herinnert aan een veel grotere gebeurtenis dan de bevrijding van de Israëlieten van Egypte. Deze bevrijding was typerend voor de grote verzoening, die Christus deed door het offer van Zijn leven voor de uiteindelijke verlossing van Zijn volk. 3 Spir. Gifts 222 - 28.

In de oude joodse dienst werd er geëist, dat ieder offer zonder smet zou zijn. In de tekst wordt er ons gezegd, dat wij ons lichaam moeten aanbieden als een levende offerande, heilig, aanvaardbaar voor God, wat onze redelijke dienst is. Wij zijn het werk van Gods handen. De psalmist mediterende op het wonderbare werk van God in het menselijk gestel, riep uit: "Ik ben vreselijk en wonderbaar gemaakt". Er zijn er velen, die opgeleid zijn in de wetenschap en die vertrouwd zijn met de theorie van de waarheid, die de wetten niet verstaan, die hun wezen beheersen. God heeft ons faculteiten en talenten gegeven; en het is onze plicht, als Zijn zonen en dochters, er het beste gebruik van te maken. Als wij deze machten van de geest of van het lichaam verzwakken door slechte gewoonten of door toegeving aan verdorven eetlust, zal het onmogelijk zijn voor ons om God te eren zoals wij zouden moeten.

Counsels Diet Foods 20 - 21,

Alles wat strijd voert tegen de natuurlijke wetten doet een ziekelijke toestand ontstaan van de ziel. Het toegeven aan eetlust doet lijden aan moeilijke spijsvertering, en veroorzaakt een lome lever, een beneveld brijn, en verderft aldusdanig de gemoedstoestand en de geest van de mens. En deze verzwakte machten worden aldus aan God opgedragen, Die weigert de slachtoffers voor de offeranden te aanvaarden, tenzij zij zonder smet zijn. Het is onze plicht onze eetlust en onze gewoonten in harmonie te brengen met de wetten van de natuur. Als de lichamen, die op het altaar van Christus geofferd worden met dezelfde nauwkeurigheid moesten onderzochtworden, waar de Joodse offers aan onderworpen waren wie zou er met onze gewoonten die wij hebben,aanvaard worden. Counsels of Health. 68 - 69.

Veertig dagen na de geboorte van Christus namen Jozef en Maria Hem mede naar Jerusalem om Hem aan de Heer op te dragen, en om offers te brengen. Dit was in overeenkomst met de Joodse wet in ieder onderdeel. Hij was reeds onderworpen geweest aan de besnijdenis als teken van Zijn gehoorzaamheid aan de wet. Als offer voor de moeder eiste de wet een eerste jaars lam als brandoffer, en een jonge duif of tortelduif als zondeoffer. Maar de wet voorzag als de ouders te arm waren om een lam te brengen, een paar tortelduiven, een voor brandoffer en een voor het zondeoffer mochten aanvaard worden. De offers, die aan de Heer moesten opgedragen worden, moesten zonder smet zijn. Deze offers stellen Jezus voor en het is klaarblijkelijk, dat Jezus zelf vrij was van enige fysische misvorming. Hij was "het Lam zonder smet en zonder spot" 1 Petr. 1 : 19. Zijn fysische struktuur was niet geschonden door enig defekt. Zijn lichaam was sterk en gezond. En gans Zijn levenleefde Hij in overeenstemming met de wetten van de natuur, zowel fysisch als geestelijk. Hij was een voorbeeld van hetgeen gans het mensdom moest wezen door gehoorzaamheid aan Zijn wetten.

Het offeren van de eerstgeborenen heeft zijn oorsprong van in de eerste tijden. God had beloofd de Eerstgeborene te geven van de hemel om de zondaars te redden. Deze gift moest herkend worden in ieder huisgezin door het offeren van de eerstgeboren zoon. Hij moest opgedragen worden tot het priesterschap als een vertegenwoordiger van Christus onder de mensen.

Bij de bevrijding van Israël uit Egypte, werd de opdracht van de eerstgeborene wederom bevolen. Als de kinderen van Israël in gevangenschap waren in Egypte, beval de Heer aan Mozes naar de Farao te gaan, koning van Egypte, en te zeggen: "Lees Ex. 4 : 22 - 23.

Mozes gaf deze boodschap; maar het trotse antwoord van de koning was: "Lees Ex. 5 : 2 ". De Heer werkte voor Zijn volk bij middel van tekenen en wonders, door verschrikkelijke oordelen te zenden op de Farao. Ten laatste moest de vernietigende engel de eerstgeborenen van mensen en dieren doden bij de Egyptenaren. Opdat de Israëlieten zouden kunnen gespaard worden moesten ze op de deurposten het bloed van een geslacht lagiplaatsen. Ieder huis moest gekenmerkt worden, opdat als de engel zou komen voor zijn boodschap van dood, hij de huizen van de Israëlieten zou kunnen voorbijgaan.

Nadat de Heer dit oordeel over de Egyptenaren gezonden had, zegde de Heer tot Mozes: "Lees Ex. 13 : 2; Num. 3 : 13". Nadat de dienst van het Heiligdom was ingesteld, koos de Heer de stam van Levi in de plaats van de eerstgeborenen van gans Israël om dienst te doen in het heiligdom. Maar de eerstgeborenen moesten nog steeds aanzien worden als toebehorende aan de Heer, en moesten teruggekocht worden door een rantsoen. Dus was de wet van de aanbieding van de eerstgeborene steeds speciaal betekenisvol. Terwijl het een gedenkenis was van de wonderbare bevrijding van de kinderen van Israel, beeldt het een grotere bevrijding uit, die

moet uitgewerkt worden door de enig geboren Zoon van God. Zoals het bloed op de deurposten de eerstgeborenen van Israel gered had, zo had het bloed van Christus macht om de wereld te redden. Desire of Ages 50 - 52.

Voor de Joden was het twaalfde jaar een scheiding tussen de kindertijd en de jeugd. Bij het eindigen van dit jaar werd een Hebreewse jongen, zoon van de wet genoemd, en ook zoon van God. Er werd hem speciale gelegenheid gegeven voor de religieuse onderrichting en er werd van hem verwacht, dat hij deel zou nemen aan de heilige feesten en vieringen. Het was in verband met deze gewoonte, dat Jezus in Zijn jongenstijd het paasbezoekbracht aan Jerusalem.

Gelijk alle godvruchtige Israelieten, gingen Jozef en Maria ieder jaar om het Paasfeest te vieren. En als Jezus de vereiste ouderdom bereikt had namen ze Hem mede.

Er waren drie jaarlijkse feesten: Pasen, Pinksteren en het feest van de Loofhutten, waarop alle Israelieten gevraagd werden om voor de Heer te verschijnen te Jerusalem. Het Paasfeest werd het meest bijgewoond van alle feesten. Velen waren aanwezig van alle landen daar waar de Joden zich verzamelden. Van alle kanten van Palestina kwamen aanbidders in groten getale. De reis vanuit Galilea nam verschillende dagen in beslag, en de reizigers verenigden zich in grote groepen voor gezelschap en bescherming. De vrouwen en de ouderlingen reden op ossen of ezels over de hellingen en rotsachtige wegen. De sterkere mannen en de jeugd reisden te voet. De paastijd viel op het einde van Maart of in het begin van April, en het gehele land was levendig door de bloemen, en blij met het gezang van de vogels. Overal onderweg waren gedenkplaatsen uit de geschiedenis van Israël, en de vaders en moeders verhaalden aan hun kinderen de wonders, die God voor Zijn volk gewrocht had in de voorbije tijden. Zij brachten hun dag door met gezang en muziek, en als ten laatste de torens van Jeruzalem tevoorschijn kwamen, verenigde zich iedere stem en het triomfantelijk refrein: "Onze voeten staan in Uw poorten, o Jerusalem, .... vrede zij binnen uw muur, rust in uw burchten". Ps. 122 : 1 - 7.

Het onderhouden van het paasfeest begon met de geboorte van de Hebreewse natie. De laatste nacht van hun gevangenschap, als er geen teken van bevrijding verscheen, beval God, dat ze zich zouden voorbereiden voor een onmiddelijke bevrijding. Hij verwittigde Farao nopens het beslissende oordeel over de Egyptenaren, en Hij gaf bevel aan de Hebreeërs hun familie te vergaderen in hun eigen huis. Nadat zij de deurposten besprenkeld hadden met bloed van het geslachte lam, moesten zij het eten, geroosterd, met ongedesemde broden en met bitterekruiden. "3 Ex. 12 : 11 ". Te middernacht werden al de eerstgeborenen van de Egyptenaren gedood. Dan zond de koning naar Israel de boodschap: "Ex. 12 : 31. De Hebreeën verlieten Egypte als een onafhankelijke natie. De Heer had geboden dat Pasen jaarlijks zou gehouden worden. "Lees Ex. 12 : 26 - 28". Aldus moest deze geschiedenis van generatie tot generatie herhaald worden van deze wonderbare bevrijding Voor de meesten uit het volk van Israel in de tijd van Christus, was dit feest gedegenereerd in formalisme. Maar wat was de betekenis ervan voor de Zoon van God ! ! Desire of Ages 75 - 77. Argumenten getrokken uit het oud testament verwezen ook naar de Herfst ( van het jaar 1844) als zijnde de tijd, waarop de gebeurtenis, voorgesteld ]oor de reiniging van het heiligdom moest plaatsvinden. Dit werd zeer klaar, als er aandacht geschonken werd op de manier, waarop de typen, die verwezen naar de eerste komst van Christus vervuld geweest werden.

Het slachten van het Paaslam was een schaduwbeeld van de dood van Christus. Paulus zegt: "Want ook ons Paaslam is geslacht: Christus". 1 Cor. 15 : 23. De bundel van de eerste vruchten, die rond de paastijd voor de Heer gewuifd werd, was een type van de verrijzenis van Christus. Paulus zegt, sprekende van de verrijzenis van Christus en van zijn discipelen: Christus als eersteling, vervolgens die van Christus zijn bij zijn komst. 2 Cor. 15 : 23. Gelijk de wuifschoof, verzameld vóór de oogst, zo is Christus de eerste vrucht van deze onsterfelijke oogst van verlosten, die bij de komende verrijzenis verzameld zullen worden in de schuur van God.

Deze typen werden vervuld niet alleen wat de gebeurtenis aangaat, maar ook wat de tijd aangaat. Op de veertiende dag van de eerste Joodse maand, de dag en de maand waarop vóór vijftien lange eeuwen het paaslam geslacht geweest was, stelde Christus, na het paaslam gegeten te hebben met Zijn discipelen, dit feest in, dat Zijn eigen dood moest herdenken als "het Lam van God, dat de zonden der wereld wegneemt". Deze zelfde nacht werd Hij gevangen genomen door vijandige handen om gekruisigd te worden en gedood. En als antitype van de wuifschoof werd onze Heiland opgewekt uit de dood de derde dag "als eersteling van hen, die ontslapen zijn", een voorbeeld van al de Verrezen rechtvaardigen, wiens "vernederd lichaam" zal veranderen, en "zodat het aan zijn verheerlijkt lichaam gelijkvormig wordt:. 1 Cor. 15 : 20 en Fil. 3 : 21.

Op dezelfde wijze moesten de typen, die verwezen naar de tweede komst.vervuld worden op de tijd, die uitgestippeld werd in de symbolische dienst ( van het heiligdom ).

Gr. Contr. 399.

De heiligmaking, die in de schriften naar voor gebracht wordt, omvat het ganse wezen: geest, ziel en lichaam. Paulus bidt voor de Thessalonicensen opdat hun "geheel uw geest, ziel en lichaam moge hij de komst van onzen Here Jezus Christus blijken in alle delen onberispelijk bewaard te zijn". 1 Thess. 5 : 23. Opnieuw schrijft hij tot de gelovigen: "Ik vermaan u dan, broeders, met beroep op de barmhartigheden Gods, dat gij uw lichaam stelt tot een levend, heilig en Gode welgevallig offer: dit is uw redelijke eredienst". Rom. 12 : 1. In de tijd van het oude Israel moest ieder offer, dat als offerande aan God moest opgedragen worden met zorg onderzocht worden Als er enig gebrek aan ontdekt werd bij het dier, dat voorgesteld werd, moest het geweigerd worden; want God had bevolen, dat het offer "zonder vlek" zou zijn. Zo werden gevraagd aan de christenen om hun lichaam als "een levende offerande, heilig en aanvaardbaar voor God" op te dragen. Om dit te kunnen doen moeten al hun vermogens in de best mogelijke voorwaarden behouden blijven. Elke gewoonte, die fysische of mentale kracht verzwakt, maakt de mens ongeschikt in de dienst van Zijn Schepper. En kan God voldaan worden met iets minder dan het beste, dat wij kunnen offeren? Christus zegt: "Gij zult de Heer Uw God beminnen met gans uw hart". Deze, die God beminnen met gans hun hart, zullen begeren aan Hem de beste dienst van hun leven te wijden, en zij zullen bestendig zoeken om ieder vermogen van hun wezen in harmonie te brengen met de wetten, die hun geschiktheid zal bevorderen tot het doen van Zijn wil. Zij zullen niet toegeven aan eetlust of passies of het offer verzwakken, dat zij aan God voorstellen.

Gr. Countr. 473 - 74.

In de oude ritus, die een symbool is van het evangelie, kon geen bevlekt offer op Gods altaar gebracht worden. Het offer, dat Christus moest voorstellen, moest vlekkeloos zijn. Het woord van God verwijst hiernaar, als naar een illustratie van wat Zijn kinderen moeten zijn - een levend offer, "heilig en zonder vlek". Rom. 12 : 11; Ef. 5

27, Pr. Kings 489.

PP 352.

"Stelt uw lichamen tot een levend, heilig en Gode welgevallig offer; dit is uw redelijke eredienst". 31.

In de tijd van het oude Israel, onderzochten de priester met een kritische zin ieder offer, dat als een offer werd gebracht. Als hij er enige fout aan vond, werd het dier geweigerd; want de wet had bevolen, dat het offer zonder vlek zou zijn. Wij moeten onze lichamen als levende offeranden aan God voorstellen, en zouden wij niet zoeken om deze offers zo perfekt mogelijk te maken? God heeft ons iedere onderrichting gegeven die nodig is voor ons fysisch en mentaal en moreel welzijn; en het is de plicht van eenieder onze gewoonten van leven in harmonie te brengen met de goddelijke standaard in ieder onderdeel. Zal de Heer behagen scheppen in iets minder dan het beste, dat wij kunnen offeren?

Iedere fakulteit van ons wezen werd ons gegeven opdat wij een aanvaardbaar offer zouden kunnen opdragen aan onze Maker. Terwijl wij door zonde de gaven van God verderven, en onze vermogens verkopen aan de Satan, de prins van de duisternis, heeft Christus voor ons een rantsoen betaald, zelfs Zijn eigen bloed. "En voor allen is Hij gestorven, opdat zij die leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem, die voor hen gestorven is en opgewekt". 2 Cor. 5 : 15. Gij moogt de gewoonten van de wereld niet volgen. "En wordt niet gelijkvormig aan de wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken". Rom. 12 : 2. 5 Test. 541 - 42.

VERS 8 : PP 278.

VERS 12 - 13.

Als de oordelen van God op het land van Egypte vielen, beval God aan Israelieten niet alleen hun kinderen bij hen in hun huizen te nemen, maar ook hun vee van het veld te halen

Als de Israelieten hun kinderen in hun huizen moesten brengen als de oordelen van God in het land van Egypte waren, zo in deze tijd van gevaar, moeten wij onze kinderen afgezonderd houden en onderscheiden van de wereld. Wij moeten hen onderwijzen, dat de geboden van God meer betekenen dan zij zich voorstellen. Deze, die ze onderhouden zullen de praktijken van de overtreders van Gods wetten niet navolgen. De ouders moeten het Woord van God met respekt aanzien, Zijn onderrichtingen gehoorzamend. Aan de ouders van heden, zowel als aan de Israelieten, verklaart God: "Lees Deuter. 6 : 6-9. Niet tegenstaande deze klare onderrichting, laten sommigen van Gods volk hun kinderen toe de publieke scholen te bezoeken, waar ze zich vermengen met dezen, die verdorven zijn op moreel gebied. In deze scholen kunnen hun kinderen noch de bijbel bestuderen, noch Zijn princiepen bestuderen. Christelijke ouders, gij moet voorzorgen nemen, dat uw kinderen in de bijbelprinciepen onderwezen worden. Ontvangen deze kinderen van de leeraars in de publieke scholen ideeën die in harmonie zijn met Gods Woord? Is zonde voorgesteld als een belediging tegen God? Is gehoorzaamheid aan alle geboden van God onderwezen, als het begin van alle wijsheid? Wij zenden onze kinders naar de Sabbatschool, opdat zijzouden kunnen onderwezen worden in verband met de waarheid, en dan als zij naar de dagschool gaan, worden hen lessen gegeven, die valsheid bevatten. Deze dingen verwarren de geest, wat niet zou mogen zijn; want als de jongeren ideeën ontvangen, die de waarheid verderven, hoe kan dan de invloed van zulk een opvoeding tegengewerkt worden?

Kan het ons dan verwonderen, dat onder zulke omstandigheden sommigen van de jeugd onder ons de religieuse voordelen niet schatten? Kan het ons verwonderen, verwaarloosd, zoals zij geweest zijn, dat hun energieën gewijd worden aan vermaak, dat hun geen goed doet, dat hun religieuse verlangens verzwakt worden en hun geestelijk leven verduisterd? De geest zal van dezelfde aard zijn als hetgeen waarmede hij zich voedt, de oogst van dezelfde natuur als het zaad dat gezaaid werd. Tonen deze dingen niet voldoende aan, hoe noodzakelijk het is te waken over de opvoeding vanaf de eerste jaren van de jeugd? Zou het niet beter zijn voor de jeugd op te groeien in een graad van onwetendheid, nopens hetgeen wat gewoonlijk aanzien wordt als opvoeding dan dat zij zorgeloos zouden worden in verband met de waarheid van God?

Child Guidance 303 - 304.

PP 278, 492.

En als de Egyptenaren de grote voorbereidingen zagen die bij de Israelieten gemaakt werden voor deze verschrikkelijke nacht, lachten ze met het teken van bloed op hun deurposten. 3 Spir. Gifts 246.

Als de kinderen van Israel uitgehaaldwordenvanuit het midden van de Egyptenaren, zegde de Heer: " Want Ik zal deze nacht het land Egypte doortrekken en alle eerstgeborenen, zowel van mens als dier, in het land Egypte slaan en aan alle goden van Egypte zal Ik gerichten oefenen: Ik, de Here". Ex. 12 : 12.

De wraak van God zal niet vallen op één ziel, die bescherming zoekt in Hem. God zelf heeft verklaard, "Als Ik het bloed zie zal Ik voorbij gaan".

Test. Min. 157.

VERS 15.

Het geslachte lam, het ongedesemd brood, de schoof van eerste vruchten, stellen De Heiland voor. DA. 77

PP 278.

VERS 17 - 20. PP 278.

VERS 21 - 28.

PP 274 - 79.

Als God de eerstgeborenen van Egypte zou doden, gaf Hij bevel aan de Israelieten hun kinderen vanuit het midden van de Egyptenaren te verzamelen in hun eigen woning en hun deurposten te bestrijken met bloed, opdat de vernietigende engel het zien mocht en hun huis mocht voorbijgaan. Het was het werk van de ouders om hun kinderen bijeen te verzamelen. Het is ook uw werk, het is mijn werk en het werk van iedere moeder, die de waarheid liefheeft. De engel moet een teken plaatsen op het voorhoofd van allen, die gescheiden zijn van de zonde en van de zondaars, en de vernietigende engel zal volgen, om te doden zowel oud als jong. God is niet gediend met onze onachtzaamheid en het spelen met Zijn zegeningen, die in ons bereik gebracht zijn. Hij is er ook niet mede gediend dat wij onze kinderen in wereldse gezelschappen laten konen, omdat dit het best aan hun goesting en neigingen voldoet.Als u de zielen van uw kinderen gered wilt zien, moet gij uw werk doen met getrouwheid. God is niet ingenomen met uw manier van handelen in verband met wereldse gezelschappen, en nu is het gevaar geopenbaard. Gij hebt ook het lezen van boeken met verhalen toegelaten. Dit en kranten met vervolgverhalen, die op Uw tafel liggen, hebben de smaak van uw dochter gevormd, tot zij geestelijk dronken gemaakt is, en er zal een sterke macht nodig zijn, een sterkere wil dan de hare, om haar te beheersen. De vijand heeft zijn weg met uw dochter tot zijn strikken haar gebonden hebben gelijk banden van staal, en het

zal een sterke en volhoudende inspanning vergen om haar ziel te redden Er is een hemel te winnen en een teloorgang te schuwen; en nadat gij in de vreze Gods alles gedaan hebt wat gij kunt van uwe kant, dan moogt gij verwachten dat de Heer Zijn deel zal doen. Beslissend optreden nu kan de ziel redden van de dood. Uw dochter heeft een sterke invloed nodig om tegen deze te werken van de gemeenschap, waarvan zij houdt. Er zal evenveel beslistheid nodig zijn om haar te genezen van mentale wanorde, als ervan doen is om de dronkaard te genezen van zijn zucht naar likeuren. Gij hebt een werk te doen, dat niemand in uw plaats kan doen, en zult gij falen het te doen? Zult gij, in de naam van God, u bezig houden met uw dochter gelijk met een ziel in gevaar voor eeuwige ondergang?

Ware zij een meisje, dat God bemint, moest zij zichzelf kunnen beheersen, dan zou het gevaar voor haar niet zo groot zijn. Maar zij houdt er niet van op God te denken, noch op haar plicht of op de hemel. Zij blijft haar eigen weg behouden. Zij zoekt niet dagelijks om kracht van God, opdat zij de bekoringen zou kunnen weerstaan. Zult gij haar dan in verbinding brengen met invloeden, die erop berekend zijn om haar gedachten van God af te leiden, weg van de waarheid en van de gerechtigheid? Als dit zo is, dan plaatst gij haar op het strijdperk van de vijand, zonder kracht om zijn macht te weerstaan of om de bekoringen te overkomen. Als zij zou geplaatst worden waar er hemelse en goddelijke invloeden waren, dan zou haar morele gevoeligheid, die nu verlamd ligt, wakker gemaakt worden, en haar gedachten en doeleinden zouden door de zegeningen van God veranderd worden om te vloeien in het hemelse kanaal, en zij zou hersteld zijn. Maar nu is zij in gevaar door inwendige verdorvenheid en door bekoring van buitenuit. Satan speelt een levensspel met haar ziel, en hij heeft alles voor om het spel te winnen.

Test. 5 : 505 - 507.

Als de kinderen van Israel vergaderd werden uit het midden van de Egyptenaren, zegde de Heer: "Ex. 12 : 12, 22 - 24. Het bloed op de deurpost was het symbool van het bloed van Christus, dat alleen de eerstgeborenen van de Hebreeën redde van de vloek. Ieder Hebreews kind, dat in een Egyptische woninggevonden werd, werd verdelgd.

Deze bevinding van de Israelieten werd neergeschreven voor de onderrichting van dezen, die zouden leven in de laatste dagen, vóór dat de overvloeiende gesel op de bewoners van de aarde zal komen, roept de Heer allen op die in werkelijkheid Israelieten zijn om zich voor te bereiden voor deze gebeurtenis. Aan de ouders zendt Hij een verwittigingsoproep: Verzamel uw kinderen in uw eigen huizen; houdt hen af van dezen, die de geboden van God miskennen, die het kwaad doen en onderrichten. Ga weg uit de grote steden zo snel mogelijk. Richt kerkscholen in. Geef aan uw kinderen het woord van God als grondslag van hun opvoeding. Het is vol mooie lessen , en als de leerlingen deze studeren in de lagere graad hier beneden, dan zullen zij bereid zijn voor de hogere graad daarboven.

Het woord van God komt nu tot ons: "Lees 2 Cor. 6 : 14 - 18. Waar zijn uw kinderen? Leidt gij hen aldus op, dat zij het kwade kunnen onderscheiden, en dat zij het verderf, dat in de wereld is door lust kunnen ontkomen? Zoekt gij hun zielen te redden, of helpt gij door uwe verwaarlozing aan hunne vernietiging? Test. 6 : 194 - 96.

VERS 29 - 30.

In de wetten van de natuur volgen de resultaten op de oorzaak met een onfeilbare zekerheid. Het rijpen zal getuigen van wat het zaaien geweest is. De slordige werker wordt veroordeeld door zijn werk. De aard van zijn werk of het nu naarstig of slordig is wordt geopenbaard door de oogst. Het is aldus, dat zijn bestemming voor de eeuwigheid bepaald wordt.

Ieder gezaaid zaad zal een oogst voortbrengen naar zijn aard. Zo is het ook in het leven van de mens. Wij moeten allen de zaden zaaien van medelijden, genegenheid en liefde; want wij zullen oogsten wat wij zaaien. Ieder kenmerk van zelfzucht, eigen liefde, zelfachting, iedere handeling van zelftoegevendheid, zal een gelijkaardige oogst voort brengen. Hij, die zelfzuchtig leeft zaait naar het vlees en van het vlees zal hij verderf oogsten. God vernietigt geen mens. Eenieder, die vernietigd zal worden, zal zichzelf vernietigd hebben. Eenieder, die de waarschuwingen van het geweten smoort, zaait het zaad van ongeloof, en dit zal een zekere oogst voortbrengen. Door de eerste waarschuwing van God te verwerpen, zaaide Farao van ouds het zaad van koppigheid en hij oogst koppigheid. God verplichtte hem niet tot ongeloof. Het zaad van ongeloof, dat hij zaaide, bracht een oogst voort naar zijn aard.

Zijn weerstand ging aldus verder totdat hij op zijn verwoest land neerzag, op de koude dode vorm van zijn eerstgeborenen en op de eerstgeborenen van allen in zijn huis en van al de families in zijn koninkrijk, totdat de waters van de zee zich stortten over zijn paarden en wagens en over zijn krijgslieden. Zijn geschiedenis is een vreselijke illustratie van de woorden, dat "wat een mens zaait, zal hij ook oogsten". Gal. 6 : 7. Konden de mensen dit maar realiseren, dan zouden zij oppassen wat zij zaaiden.

Als het zaad, dat gezaaid is een oogst voortbrengt, en deze op zijn beurt gezaaid wordt, dan wordt de oogst vermenigvuldigd. In onze relaties met anderen houdt deze wet stand. Iedere handeling, ieder woord is een zaad, dat vruchten zal voortbrengen. Iedere daad van bedachte vriendelijkheid, van gehoorzaamheid of van zelfvernedering zal zich voortzetten in anderen, en door hen steeds in anderen. Zo ook zal iedere handeling van jaloersheid, boosaardigheid of verdeeldheid een zaad zijn dat zal opschieten in "een bittere wortel". Hebr. 12 : 15., waardoor velen zullen bevlekt worden. En welk een groter aantal zullen deze "velen" vergiftigen. Aldus verwezenlijkt zich het zaaien van goed en kwaad voor tijd en eeuwigheid.

Christ Object Lessons: 84 - 85.

Eén enkele engel vernietigde al de eerstgeborenen van de Egyptenaren en vervulde het land met droefheid Dezelfde vernietigende macht uitgeoefend door heilige engelen, als God het beveelt, zal uitgeoefend worden door slechte engelen als Hij het toelaat. Er zijn nu krachten die zich voorbereiden, en die alleen wachten op de goddelijke toelating, om overal verwoesting te zaaien.

Gr. Contr. 614.

PP 268.

VERS 29 - 33. PP 279 - 80.

De kinderen van Israel hadden de richtlijnen gevolgd; die hen door God gegeven werden, en als de engel des doods voorbijkwam van huis tot huis bij de Egyptenaren, waren zij allen gereed voor hun reis, wachtend op de opstandige koning en zijn grote mannen, die hen zouden vragen weg te gaan. 3 Spir. Gifts 228 - 29. Mozes verhaalde aan Farao en aan het Egyptische volk, alsook aan de Israelieten nopens de natuur en het gevolg van de laatste plaag. Die nacht, zo verschrikkelijk voor de Egyptenaren, en zo glorierijk voor het volk van God, werd het paasoffer plechtig ingesteld.

Het was zeer hard voor de Egyptische koning en voor dit trotse en heidense volk, om toe te geven aan de eisen van de God van de hemel. De koning van Egypte was traag om zich over te geven. Wanneer hij onder zware beproevingen was, wilde hij een weinig toegeven, maar als de ramp over was, wilde hij alles wat hij toegegven had terugnemen. Aldus volgde de ene plaag de andere op in Egypte, en hij gaf niet meer toe, dan hij gedwongen was te doen wegens de verschrikkelijke bezoekingen van Gods wraak. De koning volhardde zelfs in zijn opstandigheid nadat Egypte bijna geruineerd was. Mozes en Aaron verhaalden de Farao de natuur en het gevolg van iedere plaag, die zou volgen op iedere weigering om het Israelitische volk te laten gaan. Iedere keer zag hij deze plagen komen juist zoals zij gezegd hadden, dat zij zouden komen. Toch wilde hij niet toegeven ... Eerst wilde hij alleen de toelating geven om God te offeren in het land Egypte. Dan. nadat Egypte geleden had onder de wraak van God, liet hij toe dat alleen de mannen mochten vertrekken. Als Egypte bijna gans vernietigd was, door de plaag van de sprinkhanen, liet hij toe dat de vrouwen en de kinderen mede mochten; maar liet hun vee niet mede gaan. Mozes verhaalde dan de koning, dat de engel hun eerst geborenen zou doden. Iedere plaagwerd wat strenger, maar deze was de ergste van allen. Maar de koning was uiterst kwaad en vernederde zich niet. En als de Egyptenaren de Israelieten zich zagen voorbereiden voor deze verschrikkelijke nacht, lachten zij met het teken van bloed op hun deurposten. Maar, als de Egyptenaren, van de koning op zijn troon tot de laagste dienaar, aangetast waren en hun eerstgeborenen gedood waren, was er weegeklaag onder de Egyptenaren. Dan herinnerde zich de Farao zijn trots gezegde: "Wie is de Heer, dat ik naar Zijn stem zou luisteren en Israel laten gaan?". "Ik ken de Heer niet noch wil Israel laten gaan". Hij vernederde zich en ging met zijn raadgevers en heersers naar Gosen in der haast, en boog zich voor Mozes en Aaron, en smeekte hen weg te gaan en hun God te dienen. Hun kudden en troepen zouden ook medegaan zoals zij gevraagd hadden. Zij smeekten hen weg te gaan, vrezend als het zo verder ging zij allen dood zouden zijn. Farao vroeg ook aan Mozes hem te zegenen, denkend op dit ogenblik, dat een zegen van de dienaar van God hem zou beschermen tegen verdere gevolgen van deze verschrikkelijke plaag. Spir. Gifts 245 - 46.

VERS 29 - 36.

"De Heer openbaarde dit aan Abraham vierhonderd jaar vbbr het vervuld was. "Weet voorzeker, dat uw zaad vreemd zal zijn in een land, dat van hen niet is, en zij zullen hen dienen, en zij zullen hen verdrukken vierhonderd jaar. Doch Ik zal het volk ook rechten, hetwelk zij zullen dienen, en daarna zullen zij uittrekken met groote have". Gen. 15 : 13 - 14. De kinderen van Israel gingen weg uit Egypte met hun bezittingen, die niet aan Farao toebehoorden, want zij hadden zich nooit aan hen verkocht. Jakob en zijn zonen namen hun kudden mede naar Egypte. De kinderen Israels waren zeer talrijk geworden, en hun kudden waren zeer aangegroeid. God had de Egyptenaren geoordeeld door plagen over hen te zenden, en deed spoed maken aan de Israelieten om het land te verlaten, met al wat zij bezaten. Spir. Gifts 229 - 30.

VERS 31 - 41. PP 131.

VERS 34 - 39. PP 281.

VERS 35 - 36. PP 253; 281.

34.

VERS 37 - 38.

Het was onvoorwaardelijk geloof in God, dat van Mozes maakte wat hij was. Alles wat de Heer hem beval,volbracht hij. Al de geleerdheid van de wijze mannen kon van Mozes geen kanaal maken, waardoor de Heer kon werken, tenzij hij zijn vertrouwen op zichzelf verloor en zijn vertrouwen op God plaatste, tenzij hij gewillig was om Gods geboden te gehoorzamen, of zij voor zijn menselijke redenering ofwel juist of niet juist schenen. Het waren de scholen van Egypte niet die Mozes in staat stelden over zijn vijanden te zegevieren. Maar een altijd blijvend en onwankelbaar geloof dat niet faalde onder de zelfs grootste beproevende omstandigheden. Op het bevel van God ging Mozes vooruit, ofschoon er aanvankelijk niets vasts scheen onder zijn voeten om op te' stappen. Meer dan een millioen mensen stond onder zijn leiding, en hij leidde ze voorwaarts stap voor stap, dag voor dag. God liet deze eenzame doortocht door de woestijn toe, opdat Zijn volk een bevinding mocht opdoen in het doorstaan van hardheid, en dat als zij in gevaar waren, zij mochten weten dat er hulp en verlossing was bij God alleen. Zo konden zij leren God te kennen en op Hem te vertrouwen. God hangt niet af van mensen met een perfekte opvoeding. Zijn taak is niet van te wachten, terwijl Zijn dienaren een zo lange nauwkeurige voorbereidingen doormaken, zoals sommige van onze scholen in het vooruitzicht hebben. Hij wenst mensen, die het voorrecht waarderen van medewerkers te zijn met Hem - mensen die Hem willen eren, door volledige gehoorzaamheid te schenken aan Zijn eisen, voorafgaande ingeprente theorieën niet in acht nemend. Er is geen grens aan de nuttigheid van dezen, die zich zelf opzij schuiven, en plaats maken voor de werking van de Heilige Geest op hun hart, en die een leven leiden van volledige toewijding aan God, de nodige discipline ondergaande die door de Heer opgelegd wordt zonder te klagen of onderweg te verzwakken. Als zij niet flauw worden bij de berisping van de Heer, en hard van hart worden en koppig, dan zal de Heer zowel oud als jong onderwijzen, uur na uur, dag na dag. Hij begeert Zijn heil te openbaren aan de kinderen van de mensen; en als Zijn uitverkoren volk de hinderpalen wil wegdoen, wil Hij de wateren van heil overvloedig laten stromen door de menselijke kanalen

De mens kan alle kennis mogelijk opgedaan hebben, toegekend door menselijke leeraars, maar God vraagt van hen steeds groter wijsheid. Gelijk Mozes, moeten zij zachtheid, lankmoedigheid van hart leren, en leren zich zelf te wantrouwen. Onze Heiland zelf, als hij de proef doorstond van de mensheid, herkende, dat Hij niets kon uit zichzelf. Wij ook moeten leren, dat er geen kracht is alleen in het menselijke. De mens komt slechts dan doeltreffend, wanneer hij deelnemer wordt van de goddelijke natuur. Counsels to Par. Teachers. 408 - 10.

Bij het begin van de uittocht van Egypte, werden er lessen gegeven voor opleiding en discipline. Zelfs vóór zij Egypte verlieten, werd een tijdelijke organisatie bewerkstelligd, en het volk werd ingericht in gemeenschappen, onder aangeduide leiders. Educ. 37.

PP 281; 334; 408.

De Israelieten verlieten Egypte in der haast, maar toch in orde. Zij waren verdeeld in verschillende lichamen, en ieder divisie had zijn leider.

Spir. Gifts 246 - 47.

VERS 40 - 41.

De Heer gaf bevel aan Mozes van tot de Faroa te spreken, om hem te vragen Israel uit Egypte te laten gaan. Want vier honderd jaar waren zij in Egypte verbleven en waren zij in slavernij. Zij waren verdorven geweest door de afgoderij, en de tijd kwam dat God hen uit Egypte riep, opdat zij Zijn wetten mochten onderhouden en Zijn Sabbat houden, die Hij en Eden ingesteld had.

Fund: Chr. Ed. 287.

PP 281 - 82 ; 434.

De hand van de verdrukker woog zwaar op Israel, en velen waren gereed om uit te roepen: "De dagen zullen verlengd worden en al het gezicht zal vergaan." Ez. 12 : 22. Maar gelijk de sterren in de bestendige omloop van hun aangewezen pad, zo kennen Gods doeleinden noch haast noch uitstel. Doorheen de symbolen van de grote duisternis en de rokende oven, had God aan Abraham de slavernij van Israel in Egypte geopenbaard, en had verklaard dat de tijd van hun verblijf vier honderd jaar zou zijn. "Daarna zullen zij uittrekken met grote have". Gen. 15 : 14. Tegen dat woord streed al de macht van Farao's trots vruchteloos. "Op denzelfden dag geschiedt het dat al de heiren des Heeren uit Egypteland gegaan zijn". Ex 12 : 41. Zo is ook het uur van de komst van Christus in de raad van de hemel bepaald geweest. Als de grote klok van de tijd dit uur aanwees, werd Jezus geboren in Betlehem. Desire of Ages. 32. VERS 42. PP 277.

VERS 46.

Pilatus vond het ook niet goed dat het lichaam van Jezus op het kruis zou blijven. Als zijn toestemming verkregen was, werden de ledematen van de twee misdadigers gebroken om hun dood te bespoedigen. De ruwe soldaten waren mild geworden door hetgeen zij hadden gehoord en gezien van Jezus, en zij werden ingehouden om de ledematen van Jezus te breken. Aldus werd in de offerande van het Lam Gods de wet van het paaslam volbracht: "Zij zullen daarvan niet overlaten tot de morgen, en zij zullen daaraan geen been breken; naar alle inzettingen van het Pascha zullen zij dat houden". Num. 9 : 12. Desire of Ages : 771. PP 277.

VERS 51. PP 282.