Goed zicht en nog steeds niets kunnen zien.

Casussen in spirituele blindheid

Door Daniel L. Honore

Ontdek mijn ogen, opdat ik aanschouwde de wonderen uit uw wet. (Ps. 119:18)

Van alle genezende wonderen van Jezus in welke het zicht is hersteld, hebben mij altijd gefascineerd. De verschillende methodes die Jezus gebruikte om de blinde weer te laten zien, zoals aanraken – in het geval van de twee blinde mannen. (matt. 9.27-30), door het gebruik van speeksel (Marc. 8:22-26), door het gebruik maken van modder (Johannes 9), en door het woord – simpelweg zeggen tegen blinde om weer te kunnen zien (Marc. 10:52). Wat voor methode ook gebruik werd, het resultaat was het zelfde; een individu die eerst blinds was, kreeg nu de gave van het zien.

De wonderen van Jezus zijn zeker wonderbaar, als het gaat om de fysieke blinden, maar de Bijbel spreekt ook over de spiritueel blinden. Een blindheid dat mensen ervan weerhoud om de universele waarheden te ontdekken, van het ontvangen van Gods plan voor hun levens. Het is volledig mogelijk voor iemand om perfect zicht te hebben, maar toch spiritueel blind te zijn.

Verblind door materialisme

“Toen opende de HERE de ogen van Bileam; hij zag de Engel des HEREN met getrokken zwaard in de hand op de weg staan en hij knielde neer en wierp zich op zijn aangezicht” (Num. 22:31)

In de momenten voordat zijn ogen werden geopend, accepteert Bilieam een geschenk ter omkoping om Gods volk ermee te vervloeken. En zelfs de Heer had expliciet gesprokken tegen hem om niet met de ambassadeurs van de Moabitische koning te reizen, hij wilder er niet aan denken om al die kostbare geschenken en geld te verliezen.

Toen men ontdekt dat hun inspanning geen uitwerken boden, besloten de buitenlandse diplomaten weer terug naar huis te gaan, maar in plaats van het tonen van dankbaarheid, werd men nog meer vervuld met verleiding . Bileam zet de achtervolging in, met materiele gratificatie in zijn gedachten. Toen de Heer, in Zijn genade, de poging van de profeet tot staan hield. Word Bileam zo vervuld en gepassioneerd over de aardse beloning die voor hem licht, zodat hij niet zijn wat zijn ezelin wel ziet. En zelfs het wonderbaarlijke spraakzaamheid van het beest van de last die het draagt, helpt niet bij het ontwaken vna zijn spirituele zintuigen.

Ellen G. White beschrijft deze scène als volgt: “Bileam de redding van zijn leven aan dit arme dier die hij zo gewelddadig had behandeld. De man die claimde een profeet van God te zijn, die verklaarde dat zijn ogen open waren, en die het visioen zag van de Almachtige, was zo verblind door materialisme en ambitie, dat hij niet de engel van God kon onderscheiden, die zijn beest wel kon zien. (Patricharen en Profeten)

Bilieam is gered van onmiddellijke vernietiging, toen de engelen van de Heer, genadevol zijn ogen openden, en hem inzage gaf in de spirituele dimensie. Toen knielde hij in neer in de aanwezigheid van God.

Wij zijn ook vatbaar voor verblindheid in de navolging van onze materialistische doelen. Maar in Zijn genade geeft god ons spirituele stimuli om ons gezichtsveld te herstellen.

Verblind door angst

“Toen bad Elisa: HERE, open toch zijn ogen, opdat hij zie. En de HERE opende de ogen van de knecht en hij zag en zie, de berg was vol vurige paarden en wagens rondom Elisa.” (2 koningen 6, 17)

Met een speciale spirituele blikveld, kreeg Elisa een bovennatuurlijke openbaring over specifieke bedreigen die geuit werden aan de koning van Syrië. Toen de Koning zich irriteerde over zijn mislukte plot tegen Israël, stuur hij nu een leger om hem op te sporen en hem te vernietigen. Elisa werd gevolgd tot het plaatse van Dothan, de huurmoordenaars komen daar aan gedurende de nacht en omcirkelden hun doel, en maakte zich klaar om hem te doden.

Elisa’s dienstknecht die vroeg op was op water te halen, realiseert zich dat ze volledig omcirkeld zijn door de vijandelijke soldaten. Omgeven door angst, riep hij uit, “Ach, mijn heer! wat moeten wij doen?”(vers 15).

Hoofdstuk 4, 5 en 8 van 2 Koningen vertellen ons dat Elisa dienstknecht, Gehezi heet, zijn naam betekend. “Vallei van visioen.” Zeker, zijn fysieke bliksveld was zeer goed die ochtend, door de individuele Syrische soldaten te ontdekken die verborgen waren achter de diverse bomen en rotsen. Zijn spirituele blik echter, is een ander verhaal.

“Wees niet bevreesd,” zegt Elisa tegen hem. “Vrees niet, want zij, die bij ons zijn, zijn talrijker dan zij, die bij hen zijn.” (2 Koningen 6:16)

Maar dat is niet genoeg. Hij voelde dat zijn vijand volledig overmand zo worden door angst, daarom bidt Elisa een gebed door aan God te vragen om Gehzsi’s spirituele blindheid te doen wegnemen. “HERE, open toch zijn ogen, opdat hij zie” (vers 17). Onmiddellijk werd het wonder zichtbaar. De angstige knecht ziet de vurige wagens en de paarden die het tegen strijdend leger tot aal overmanden.

Wanneer omgeven door angst, en de kansen tegen je gekeerd zijn, dan mogen wij aan God vragen om onze spirituele ogen te openen.

Verblind door zelfmedelijden.

Toen opende God haar ogen, en zij zag een waterput; zij ging de zak met water vullen en liet de jongen drinken. (genesis 21:19)

Verloren in de woestijn, huilt een moeder. Er is niets anders dan oceanen van zand. Ze kan niet langer meer kijken naar Ismael, haar zoon die dreigt te verdrogen. Na dagen van rondcirkelen, komt ze weer terug op hetzelfde plek.

Je zou kunnen zeggen dat dit scenario een metafoor is van haar leven. Vele jaren eerder, vond ze zichzelf in een soortgelijke woestenij. Nadat ze haar rol vervulde als surrogaat moeder voor het kind van Abraham, moest zij de woede en het misbruikte tolereren door gevoelens van jaloezie. En nadat ze vluchtte in de woestijn, zei de engel van de Heer tegen haar om terug te keren, en beloofde haar grote zegeningen van haar toen nog ongeboren kind. Door Ismael haar zou haar welvaart van onschatbare waar zijn. En ging ze terug naar Sara.

Nu, 15 jaren later, verborgen jaloezie werden opgewekt met de geboorte van Isaak als zoon van Abraham en weet voelde Hagar haar in de woestijn, waar ze eerst was geweest. Haar dromen gebroken en haar persoonlijke doelstellingen verdwenen, zelfs God leek Zijn belofte niet te zijn nagekomen.

Maar wanneer alles verloren leek, verscheen een engel van de Heer. Als ze verdrinkt in zelfmedelijden, mist zijn een belangrijk inzicht: Ook al was ze verloten in woestijn, God is haar niet kwijt geraakt.! De engel belooft haar dat God het hulpgeroep heeft gehoord van haar zoon, en toen gebeurde het wonder – God opende haar ogen, en ze ziet een bron van water.

God heer Hagar geleid naar deze bron, maar in haar door tranen vervulde ogen was ze niet in staat om Zijn zorg te zien. Wanneer wij in onze eigen ervaringen worden gebracht naar de woestijn. Dan doen wij er goed aan om Gods bronnen van levend water op te zoeken. Onrust en zelfmedelijden brengt men alleen maar spirituele blindheid en vervolgens de dood. Maar wanneer God onze ogen opent voor Zijn bron van levend water, dan belooft Hij dat wij nooit meer dorstig zullen hoeven te zijn.

Verblind door vermoeidheid.

En Petrus en die met hem waren, werden door slaap overmand en, toen zij ontwaakten, zagen zij zijn heerlijkheid, en de twee mannen, die bij Hem stonden. (lucas 9:32)

As de einde gloort van Jezus werk op aarde. Wilt hij zijn discipelen voorbereiden op de moeilijke tijd die noch dreigt. Na een dag van evangelie werk, roep Hij zijn meest bevriende discipelen tot zich voor een moment van gebed op de berg. Eerst waren de discipelen verbonden in hun gebeden met die van hun Meester, “zo schrijft zr. WHire, “In oprechte devotie.” Maar als de uren voortduurde werden zijn vermoeid en gebrek aan slaap, en zelf wanneer men probeerde om interesse te hebben in alles wat er gebeurde, “vielen zij toch in slaap (Zie Geest der profetie, deel 2, p. 327).

Als zij in slaap vallen, vind er een grote transformatie plaats in Christus. Mozes en Elija worden gestuurd om hem zeker te stellen dat er een bepaalde triomf zal plaats vinden in deze naderende crisis. Ineens van inslaap vallen, zegt Ellen White, worden de discipelen opgewekt door het sublieme van het visioen, en ze waren vervoerd en zeker onder de indruk.”

Terug naar hun zintuigen, ze zage0n de glorie van God en waren deelgenoot van de zegen die Jezus voor hen gepland had . Maar hoeveel te meer hebben ze de voordeel ervaren van het moment als ze niet waren verblindend door fysieke moeheid!

Wanneer wij zo verwikkeld worden in onze aardse zaken, zo gestresst worden door onze dagelijks zorgen, kiest God een moment in onze spirituele slaap, om onze ogen te openen voor de hemelse realiteit. En in het geval van de discipelen. Ze werden wakker in de licht van Zijn glorie.

Verblind door Hopeloosheid.

En het geschiedde, toen Hij met hen aanlag, dat Hij het brood nam, de zegen uitsprak, het brak en hun toereikte. En hun ogen werden geopend en zij herkenden Hem; en Hij verdween uit hun midden. (Lucas 24:30)

Twee van Christus discipelen, hadden hun hoop op Jezus opgegeven, Zijn boodschap, maar ook de kerk. Jeruzalem achter hen liggend, waren ze bezig met hun geloof op te geven, op weg naar Emmaus. De Messiaanse beweging, ging als een nachtkaars uit, net als andere bewegingen daarvoor. Maria en Petrus hadden hun wel verteld over de lege graftombe., maar ze konden het grootste moment in de geschiedenis van dit universum niet geheel verklaren en begrijpen.

Christus voegt zich tot aan hun reis, en probeert hun te troosten. Hij hoop dat Zijn leringen zullen zorgen voor herkenning dat Christus met hun is. Maar ze waren te verblinde door wanhoop. Ze komen thuis aan, Chrisus blijft ben hen, en als Hij een gebed zegt en het brood breekt, dan gebeurd het opeens; ze herkenen te opgestane Verlosserr. En net zo plots als Hij kwam, verdween Jezus, en hun spirituele blindheid werd genezen. Ze zagen de opgestane Heer.

Hopeloosheid vlucht in het licht van Gods Glorie. Herkent, voelden zij zich niet langer hongerig, ze maken een u-bocht terug naar Jeruzalem, een U-bocht terug naar de boodschap, terug naar de kerk en terug naar gemeenschap van de apostelen.

Er zijn momenten in onze levens wanneer wij ons omgeven voelen door gevaar en hopeloosheid. Onze ontmoedigen mag misschien wel aangewakkerd zijn door de handelingen van onze medegelovigen. In deze momenten voelen wij on verleid om onze rug naar God toe te keren en Zijn kerk. Maar wij moten nooit vergeten, de laatste beloften die Jezus deed aan Zijn volgelingen, voordat hij naar de hemel geen: “En zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld.” (mat 28:20)

Open mijn ogen

Vandaag, mogen wij wellicht opscheppen over onze intelligentie, maar wij verliezen ons spiritueel inzicht, die nodig is om de maatschappij en de omstandigheden op hun juiste wijze in te schatten. De apostel Paulus schreef dat: “ongelovigen, wier overleggingen de god dezer eeuw met blindheid heeft geslagen, zodat zij het schijnsel niet ontwaren van het evangelie der heerlijkheid van Christus, die het beeld Gods is.”(2 Kor. 4:4).

Maar spirituele blindheid is niet gelimiteerd aan ongelovigen. Er zijn vele vandaag die de naam van Jezus proclameren, maar nog steeds niet het zichtvermogen hebben om de manifestatie van Gods kracht te herkennen in hun levens. De diagnose van deze blindheid, kan als volgt gesteld worden. Paulus zei dat: “ongelovigen, wier overleggingen de god dezer eeuw met blindheid heeft geslagen, zodat zij het schijnsel niet ontwaren van het evangelie der heerlijkheid van Christus, die het beeld Gods is.” (1 Kor. 2:14). Zonder spiritueel onderscheidingsvermogen, kunnen wij niet meer de schoonheid van Gos liefde zien, dan een kleurenblinde persoon, kan genieten van de kleuren van de regenboog.

Het verlies van spiritueel zicht, heeft ook effect op geestelijke leiders. Christus waarschuwde in Zijn dagen, voor de gevaren die komt door spiritueel blindheid van leiders. “Laat hen gaan, blinden zijn zij, die blinden leiden. Indien een blinde een blinde leidt, zullen zij beiden in een put vallen.”(Mat 15.14)

Als wij ons waarlijk willen dan onze geestelijke ogen open die, wellicht eerst gesloten waren, dan moeten wij aan Jezus vragen om onze ogen te openen. Wij zullen dan antwoorden, net als de blinde man die Jezus genas, “één ding weet ik, dat ik, die blind was, nu zien kan.”(John 9:25)

Open my eyes, that I may see

glimpses of truth thou hast for me;

place in my hands the wonderful key

that shall unclasp and set me free.

Open my ears, that I may hear

voices of truth thou sendest clear;

and while the wavenotes fall on my ear,

everything false will disappear.

Open my mouth, and let me bear

gladly the warm truth everywhere;

open my heart and let me prepare

love with thy children thus to share.

Silently now I wait for thee,

ready, my God, thy will to see.

Open my heart, illumine me,

Spirit divine!

- Clara H Scott, 1895

Adventist review 2004 – week 35