My.agp - sermonroom ][ Ik ben beter dan jij!

Ik ben beter dan jij!

Een blik op het spel van relatieve rechtvaardigheid.

Gerald A. Klingbeil

Ik las laast een behoorlijk depressief makend hoofdstuk voor mijn persoonlijk aanbiddingsleven. Ik ben gewend om veel moeilijk materiaal te lezen in de bijbel en in mijn lessen probeer ik mij studenten te leren om hier mee om te gaan. Maar die hoofdstuk was gewoon lastig, en terwijl ik het las, en het herlas, vroeg ik mijzelf af wat deze tekst deed in onze dierbare canon. Wellicht nam het wel de plek weg van een prachtige Psalm, net als Psalm 23? Wat deed Genesis 38 in mijn Bijbel. Het verhaal van Juda en Tamar ( dat is de volgorde in de bijbel die ik lees, om het moment toen men een titel zocht voor het hoofdstuk - die niet in het oorspronkelijke Hebreeuwse origineel te vinden is.

Ongelukkig Huwelijk.

Tamar, een jonge vrouw, meest waarschijnlijk van Kanaanitische achtergrond, trouwde met Juda’s oudste zoon, Er (Genesis 38:6). Het huwelijk werd geregeld door Juda. Wellicht herinnert u zich de onelegante details? Blijkbaar had Er geen gewillig, aardig karakter en hij stierf. Echter, hij had geen nakroost en Juda breekt het nieuws bij zijn tweede zoon., Onan die moet zorgen voor de erven van zijn onverleden broer, Er. Het zelfde principe van overnemen van huwelijk (zwagerhuwelijk) is later beschreven in Deuteronium in 25:5-10. Onan is niet gewillig om een kind te bewaren, die niet zou behoren aan zijn broer, en die zijn eigen erfgoed ook zou wegnemen, maar hij wil ook zijn naam niet bedoelezen voor later generaties. Dus terwijl hij de verplichting vervolgt voor het huwelijk. Zorgt hij ervoor dat Tamar niet zwanger kan worden.

En dat is er weer een kleine pauze in het verhaal, en wij zien een kleine ingreep van het bovennatuurlijke in het gehele proces. Een goed recente vertaling van de Hebreeuwse tekst, brengt het in deze manier: "Wat hij deed was niet goed in de ogen van de Heer, en het zorgde dat hij ook zou sterven."(Genesis 38:10). Juda weet dat hij Tamar moet laten trouwen met zijn derde zoon, Sela, maar hij is nog steeds te jong en Juda werd bezorg en nu stuurt hij zijn schoondochter terug naar haar eigen familie.

Is het u niet opgevallen dat het lijkt dat het een zeer ongelukkig familie is? Ik ben niet aan het spreken van een zwagerhuwelijk, welke zeer vreemd overkomt in een Westers culturele context. Ik spreek over de familie van Juda. Hij verliet het hui en trouwde een vrouw uit Kanaän. (Vers 1 en 2). Wellicht voelde hij zich schuldig elke dag wanneer hij keek in de ogen van zijn vader, jacob (of wellicht durfde hij niet mee in zijn ogen te kijken) vanwege zijn belangrijke rol in de ontvoering en verkopen van zijn jonge broer Jozef aan een passerende karavaan. (Genesis 37:26-28). Wat het ook geweest mag zijn, hij woond eniet meer thuis, en zijn eerste twee zonen, volgde in de voetsporen van hun vader. Juda’s toekomst leek donker, en omdat de toekomst gekoppeld was met kinderen, kleinkinderen en klein-klein kinderen in de bijbelse context, en om dit moment geen van die kinderen bevolkten de omgeving van zijn huis. En zelfs later, wanneer zijn vrouw stierf (Genesis 38:12), is het echt alleen. Juda’s toekomst hangt af van zijn derde zoon. Sela (vers 13). Immers zijn eerste twee zonen, die trouwden met Tamar deden hem niet echt goed. - in ieder geval zo leek het van een afstand.

Een spel.

Tamar is niet een passieve pop in dit verhaal. Ze realiseert dat Juda niet overweegt om Sela te laten trouwen met haar. Ze kleed zich als een prostituee en wacht langs de rand van de weg. In lang verleden tijden (en in moderne tijden), een respectabele vrouw zit gewoonlijk niet langs de rand van de weg en wacht voor de Godot. Vrouwen die zitten aan de rand van de weg en buiten een stad, behoren hoogstwaarschijnlijk bij het oudste beroep van deze Planeet Aarde. En Juda praat met een mooie, vreemde en aantrekkelijke vrouw. De prijs was zo hoog dat hij het niet bij zich had, dus hij moest haar drie dingen geven die hij beloofde, zijn persoonlijke zegel, een koord en de staf die hij gebruikte. Juda en de ‘gezichtsloze’ prostituee hadden geslachtsgemeenschap met elkander en Juda was daar aanwezig immers het was maar een nachtelijke standje.

Meer rechtvaardiger.

Tamar is zwanger en het nieuws bereikte haar schoonvader na het eerste trimester, wanner hij het begint te merken, Juda is zwanger. "Brengt haar naar buiten, opdat zij verbrand worde" (vers 24). En we vragen ons een beetje af waarom niemand hem, op zijn onrechtvaardige daad, aansprak. Echter de stituatie lijkt uit de hand te gaan. Tamar werd gesleept vanuit haar vaders en op het punt stond gedood te worden, wanneer zij Juda herinnerde van haar beloften. Ja, hij is de vader van min ongeboren baby. En Juda exclameert: "Zij staat tegenover mij in haar recht," (vers 26). Het is heit dat ik stopte met lezen, en kijk naar mijn eigen leven, of misschien kijkt u naar uw eigen leven. Tamar wordt nu verzorgt, en zij is niet de enige zij heeft niet een, maar twee zonen. (verzen 27-30).

Tamar, stat beschreven in de stamboom van david, samen met een andere vrouw die wij vinden in Ruth 4:12, ik maak mij niet te veel zorgen over Tamar. Ik ben wel bezorgd over Juda en zijn huishouden en mijzelf.

"Zij staat tegenover mij in haar recht," - en wij zouden niet vergeten dat de bijbelse auteur gebruikt hier de zelfde Hebreeuwse woord echter in een mondeling vorm), dat ook tegenkomt in de bekende lofprijzing van het geloof van Abraham in Genesis 15:6 "En hij geloofde in de HERE, en Hij rekende het hem toe als gerechtigheid. " Juda is op heterdaad betrap, en hij spreekt over rechtvaardigheid! In slechts 26 verzen, heeft hij twee zonen verloren (hetzelfde als het verlies die zijn vader Jakob leed, die zijn meest dierbare zoon verloor, Jozef, in het vorige hoofdstuk vanwege de ‘slimheid’ van Jozef, zijn vrouw, zijn morele waardigheid, en sociale positie in de gemeenschap. Dit is een vies en serieus - en Juda blijkt relatieve rechtvaardigheid door drukken!

En opeens herinner is mij een keer dat ik kijk naar mijn broeders en zusters in de kerk die iets verschrikkelijk gedaan had (in mijn gedachten), dat ik mij vaak substantieel meer rechtvaardiger wordt.

Is dit iets wat mij alleen gebeurd.? Heeft u ook weleens het gevoel van rechtvaardigheid als u zichzelf vergelijkt met andere gelovigen? Duidelijk, dezelfde principe geldt in omgekeerde richting. Wij kunnen anderen zien en zien hun spiritueel overgave, hun nederigheid en toewijding aan de Heer. Het geeft mij soms een slecht gevoel op het de schaal van relatieve rechtvaardigheid. Ik keek snel weg en probeer iets te vinden wat past in mijn straatje.

Hoop van de ongelukkige

Zelf denk ik dat Juda bij het verkeerde eind hand (ondanks het feit dat wij zeker begrijpen wat hij wilde uitdrukken). Er is geen relatieve rechtvaardigheid wanneer wij Jezus in beeld brengen. Immers, Hij is een van wie Jeremia zei: "In die dagen en te dien tijde zal Ik aan David een Spruit der gerechtigheid doen ontspruiten, die naar recht en gerechtigheid in het land zal handelen." (Jeremia 33:15). Hij deed niet alleen het juiste zaak of het beter is dan iemand. Jezus is mijn rechtvaardigheid.

Ik ben vermoeid, om het relatieve rechtvaardigheidsspel te spelen. Ik wil absolute rechtvaardigheid, en als ik kij in de spiegel, dan herken ik dat ik het niet kan maken, zelfs niet met mijn beste intenties.

Paulus moest wellicht hetzelfde voelen op weg naar Damascus, wanneer hij opeens de herrezen Christus zag en realiseerde - met shock - dat de vele donkere blinde vlekken van zijn eigen relatieve rechtvaardigheid. In zijn beroemde hoofdstuk over Christus onze rechtvaardigheid, schreef hij later, "Hem heeft God voorgesteld als zoenmiddel door het geloof, in zijn bloed, om zijn rechtvaardigheid te tonen, daar Hij de zonden, die tevoren onder de verdraagzaamheid Gods gepleegd waren, had laten geworden – om zijn rechtvaardigheid te tonen, in de tegenwoordige tijd, zodat Hijzelf rechtvaardig is, ook als Hij hem rechtvaardigt, die uit het geloof in Jezus is. "(Romeinen 3:25,26) Die is ‘heavy stuff’ en opent nieuwe mogelijkheden.

Er was hoop voor een niet goed werkend gezien als die van Juda. Immers het was Judat die beloofde (zelfde woord in het Hebreeuws in Genesis 38;17 en 43:9) voor de veiligheid van zijn broer Benjamin, voor zijn vader jakob, die smeekte voor de vrijlating van Benjamin voor de Egyptische gouverneur Jozef (Genesis 44:32)

Er is hoop voor iedereen van ons, als wij gevallen zijn. Ik hoef het niet op mijn eigen te bereiken, met mij eigen, zelfverdienend, extreem fragiele en gevaarlijke relatieve rechtvaardigheid. Ik kan alleen de troon van genade direct benaderen en vragen om absolute rechtvaardigheid van Jezus om mij te bedekken, te vernieuwen en mij te veranderen.

En dat kan jij ook.


	You are home- www.agp-internet.com/react- sermonroom Nederlands (overdenkingen & Bijbelstudies)
	Ik ben beter dan jij! Een blik op het spel van relatieve rechtvaardigheid. Gerald A. Klingbeil Ik las laast een behoorlijk depressief makend hoofdstuk voor mijn persoonlijk aanbiddingsleven. Ik ben gewend om veel moeilijk materiaal te lezen in de bijbel en in mijn lessen probeer ik mij studenten te leren om hier mee om te gaan. Maar die hoofdstuk was gewoon lastig, en terwijl ik het las, en het herlas, vroeg ik mijzelf af wat deze tekst deed in onze dierbare canon. Wellicht nam het wel de plek weg van een prachtige Psalm, net als Psalm 23? Wat deed Genesis 38 in mijn Bijbel. Het verhaal van Juda en Tamar ( dat is de volgorde in de bijbel die ik lees, om het moment toen men een titel zocht voor het hoofdstuk - die niet in het oorspronkelijke Hebreeuwse origineel te vinden is. Ongelukkig Huwelijk. Tamar, een jonge vrouw, meest waarschijnlijk van Kanaanitische achtergrond, trouwde met Juda’s oudste zoon, Er (Genesis 38:6). Het huwelijk werd geregeld door Juda. Wellicht herinnert u zich de onelegante details? Blijkbaar had Er geen gewillig, aardig karakter en hij stierf. Echter, hij had geen nakroost en Juda breekt het nieuws bij zijn tweede zoon., Onan die moet zorgen voor de erven van zijn onverleden broer, Er. Het zelfde principe van overnemen van huwelijk (zwagerhuwelijk) is later beschreven in Deuteronium in 25:5-10. Onan is niet gewillig om een kind te bewaren, die niet zou behoren aan zijn broer, en die zijn eigen erfgoed ook zou wegnemen, maar hij wil ook zijn naam niet bedoelezen voor later generaties. Dus terwijl hij de verplichting vervolgt voor het huwelijk. Zorgt hij ervoor dat Tamar niet zwanger kan worden. En dat is er weer een kleine pauze in het verhaal, en wij zien een kleine ingreep van het bovennatuurlijke in het gehele proces. Een goed recente vertaling van de Hebreeuwse tekst, brengt het in deze manier: "Wat hij deed was niet goed in de ogen van de Heer, en het zorgde dat hij ook zou sterven."(Genesis 38:10). Juda weet dat hij Tamar moet laten trouwen met zijn derde zoon, Sela, maar hij is nog steeds te jong en Juda werd bezorg en nu stuurt hij zijn schoondochter terug naar haar eigen familie. Is het u niet opgevallen dat het lijkt dat het een zeer ongelukkig familie is? Ik ben niet aan het spreken van een zwagerhuwelijk, welke zeer vreemd overkomt in een Westers culturele context. Ik spreek over de familie van Juda. Hij verliet het hui en trouwde een vrouw uit Kanaän. (Vers 1 en 2). Wellicht voelde hij zich schuldig elke dag wanneer hij keek in de ogen van zijn vader, jacob (of wellicht durfde hij niet mee in zijn ogen te kijken) vanwege zijn belangrijke rol in de ontvoering en verkopen van zijn jonge broer Jozef aan een passerende karavaan. (Genesis 37:26-28). Wat het ook geweest mag zijn, hij woond eniet meer thuis, en zijn eerste twee zonen, volgde in de voetsporen van hun vader. Juda’s toekomst leek donker, en omdat de toekomst gekoppeld was met kinderen, kleinkinderen en klein-klein kinderen in de bijbelse context, en om dit moment geen van die kinderen bevolkten de omgeving van zijn huis. En zelfs later, wanneer zijn vrouw stierf (Genesis 38:12), is het echt alleen. Juda’s toekomst hangt af van zijn derde zoon. Sela (vers 13). Immers zijn eerste twee zonen, die trouwden met Tamar deden hem niet echt goed. - in ieder geval zo leek het van een afstand. Een spel. Tamar is niet een passieve pop in dit verhaal. Ze realiseert dat Juda niet overweegt om Sela te laten trouwen met haar. Ze kleed zich als een prostituee en wacht langs de rand van de weg. In lang verleden tijden (en in moderne tijden), een respectabele vrouw zit gewoonlijk niet langs de rand van de weg en wacht voor de Godot. Vrouwen die zitten aan de rand van de weg en buiten een stad, behoren hoogstwaarschijnlijk bij het oudste beroep van deze Planeet Aarde. En Juda praat met een mooie, vreemde en aantrekkelijke vrouw. De prijs was zo hoog dat hij het niet bij zich had, dus hij moest haar drie dingen geven die hij beloofde, zijn persoonlijke zegel, een koord en de staf die hij gebruikte. Juda en de ‘gezichtsloze’ prostituee hadden geslachtsgemeenschap met elkander en Juda was daar aanwezig immers het was maar een nachtelijke standje. Meer rechtvaardiger. Tamar is zwanger en het nieuws bereikte haar schoonvader na het eerste trimester, wanner hij het begint te merken, Juda is zwanger. "Brengt haar naar buiten, opdat zij verbrand worde" (vers 24). En we vragen ons een beetje af waarom niemand hem, op zijn onrechtvaardige daad, aansprak. Echter de stituatie lijkt uit de hand te gaan. Tamar werd gesleept vanuit haar vaders en op het punt stond gedood te worden, wanneer zij Juda herinnerde van haar beloften. Ja, hij is de vader van min ongeboren baby. En Juda exclameert: "Zij staat tegenover mij in haar recht," (vers 26). Het is heit dat ik stopte met lezen, en kijk naar mijn eigen leven, of misschien kijkt u naar uw eigen leven. Tamar wordt nu verzorgt, en zij is niet de enige zij heeft niet een, maar twee zonen. (verzen 27-30). Tamar, stat beschreven in de stamboom van david, samen met een andere vrouw die wij vinden in Ruth 4:12, ik maak mij niet te veel zorgen over Tamar. Ik ben wel bezorgd over Juda en zijn huishouden en mijzelf. "Zij staat tegenover mij in haar recht," - en wij zouden niet vergeten dat de bijbelse auteur gebruikt hier de zelfde Hebreeuwse woord echter in een mondeling vorm), dat ook tegenkomt in de bekende lofprijzing van het geloof van Abraham in Genesis 15:6 "En hij geloofde in de HERE, en Hij rekende het hem toe als gerechtigheid. " Juda is op heterdaad betrap, en hij spreekt over rechtvaardigheid! In slechts 26 verzen, heeft hij twee zonen verloren (hetzelfde als het verlies die zijn vader Jakob leed, die zijn meest dierbare zoon verloor, Jozef, in het vorige hoofdstuk vanwege de ‘slimheid’ van Jozef, zijn vrouw, zijn morele waardigheid, en sociale positie in de gemeenschap. Dit is een vies en serieus - en Juda blijkt relatieve rechtvaardigheid door drukken! En opeens herinner is mij een keer dat ik kijk naar mijn broeders en zusters in de kerk die iets verschrikkelijk gedaan had (in mijn gedachten), dat ik mij vaak substantieel meer rechtvaardiger wordt. Is dit iets wat mij alleen gebeurd.? Heeft u ook weleens het gevoel van rechtvaardigheid als u zichzelf vergelijkt met andere gelovigen? Duidelijk, dezelfde principe geldt in omgekeerde richting. Wij kunnen anderen zien en zien hun spiritueel overgave, hun nederigheid en toewijding aan de Heer. Het geeft mij soms een slecht gevoel op het de schaal van relatieve rechtvaardigheid. Ik keek snel weg en probeer iets te vinden wat past in mijn straatje. Hoop van de ongelukkige Zelf denk ik dat Juda bij het verkeerde eind hand (ondanks het feit dat wij zeker begrijpen wat hij wilde uitdrukken). Er is geen relatieve rechtvaardigheid wanneer wij Jezus in beeld brengen. Immers, Hij is een van wie Jeremia zei: "In die dagen en te dien tijde zal Ik aan David een Spruit der gerechtigheid doen ontspruiten, die naar recht en gerechtigheid in het land zal handelen." (Jeremia 33:15). Hij deed niet alleen het juiste zaak of het beter is dan iemand. Jezus is mijn rechtvaardigheid. Ik ben vermoeid, om het relatieve rechtvaardigheidsspel te spelen. Ik wil absolute rechtvaardigheid, en als ik kij in de spiegel, dan herken ik dat ik het niet kan maken, zelfs niet met mijn beste intenties. Paulus moest wellicht hetzelfde voelen op weg naar Damascus, wanneer hij opeens de herrezen Christus zag en realiseerde - met shock - dat de vele donkere blinde vlekken van zijn eigen relatieve rechtvaardigheid. In zijn beroemde hoofdstuk over Christus onze rechtvaardigheid, schreef hij later, "Hem heeft God voorgesteld als zoenmiddel door het geloof, in zijn bloed, om zijn rechtvaardigheid te tonen, daar Hij de zonden, die tevoren onder de verdraagzaamheid Gods gepleegd waren, had laten geworden – om zijn rechtvaardigheid te tonen, in de tegenwoordige tijd, zodat Hijzelf rechtvaardig is, ook als Hij hem rechtvaardigt, die uit het geloof in Jezus is. "(Romeinen 3:25,26) Die is ‘heavy stuff’ en opent nieuwe mogelijkheden. Er was hoop voor een niet goed werkend gezien als die van Juda. Immers het was Judat die beloofde (zelfde woord in het Hebreeuws in Genesis 38;17 en 43:9) voor de veiligheid van zijn broer Benjamin, voor zijn vader jakob, die smeekte voor de vrijlating van Benjamin voor de Egyptische gouverneur Jozef (Genesis 44:32) Er is hoop voor iedereen van ons, als wij gevallen zijn. Ik hoef het niet op mijn eigen te bereiken, met mij eigen, zelfverdienend, extreem fragiele en gevaarlijke relatieve rechtvaardigheid. Ik kan alleen de troon van genade direct benaderen en vragen om absolute rechtvaardigheid van Jezus om mij te bedekken, te vernieuwen en mij te veranderen. En dat kan jij ook.