De ongeëvenaarde Schrift wijst naar G’d

Stel u het volgende voor. Een boek dat is geschreven door meer dan veertig auteurs, elk met een eigen niveau van educatie, sociale positie en leeftijd. Stel u vervolgens voor dat deze auteurs drie verschillende talen hanteerden om dit boek te schrijven. Veronderstel dat de tijden waarin deze auteurs leefden van verschillende aard waren. Sommige leefden gedurende een situatie van oorlog, sommige leefden in vrede, anderen leefden in gevangenschap, sommige in een situatie van weelde, terwijl anderen daarentegen in armoede leefden. Behalve de voorgaande veronderstellingen vraag ik u in te beelden dat de auteurs van dit boek leefden gedurende verschillende perioden, sinds het bestaan van deze aarde in een tijdsspanne van 1.500 jaar.

Wat denkt u dat het resultaat van dit boek, van dit geschrift, zou kunnen zijn?

De Bijbel – de Boeken, de Geschriften – zijn geschreven onder net genoemde omstandigheden. De inhoud behelst honderden controversionele onderwerpen en deze zijn van verscheidene literaire typen. Desondanks is er een eenheid dat de Geschriften met elkaar verbindt: het thema G’ds verlossing met betrekking tot de mens. De Bijbel is filosofisch consistent, de wijsheid die het bevat is sluitend. De condities waaronder de Geschriften geschreven zijn en de geresulteerde uniformiteit van de tekst duidt op een bovennatuurlijke regie. Deze regisseur was de geest G’ds, zo weten wij.

“Elk van G’d ingegeven schriftwoord is ook nuttig om te onderrichten, te weerleggen, te verbeteren, en op te voeden in de gerechtigheid, opdat de mens G’ds volkomen zij, tot alle goed werk volkomen toegerust”, schreef Paulus (Sha’ul) aan Timoteüs wiens naam overigens ‘G’dsvereerder’ betekent. Bekende woorden, maar heeft u er wel eens bij stilgestaan wat Paulus wil zeggen met: “Elk van G’d ingegeven schriftwoord” in dit zinsverband?

De inhoud van de Bijbel is uniek. Het Bijbels perspectief van het universum, de existentie (het bestaan) van de mens en de oorsprong, de afkomst van de mens (van ‘da Adam’) is beschreven vanuit een extern observatie punt, buiten de geschapen dimensie, wat uniek is in vergelijking tot elk ander religieus werk van andere religies. In Joh. 1:3 en Kol. 1:16-17 vertellen Johannes en Paulus ons dat G’d boven tijd en ruimte is. “Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is”. Job 26:7 vertelt ons dat G’d de aarde ophangt in de ruimte: “Hij hangt de aarde op aan het niet”, kunt u lezen.

De Bijbel is het enige religieuze werk dat duidelijk stelt dat tijd een begin had. “In den beginne schiep G’d de hemel en de aarde”.

Profetieën in de Schrift

De Schrift bevat profetieën die zeer nauwkeurig in vervulling zijn gegaan. Geen andere religieus werk kan zeggen dat het zo’n accurate vervulling van profetie bevat als de Bijbel.

Profetieën die honderden jaren voordat de gebeurtenis plaatsvond opgeschreven werden, zijn vervuld met 100% nauwkeurigheid. Er zijn talrijke voorbeelden. Een voorbeeld hiervan is de precieze vervulling van een aantal profetieën betreft de Messias (haMashiach).

De plaats van zijn geboorte, Bethlehem, dat huis van het brood of huis van (de god) betekent. Geprofeteerd door Micha (Mikajehoe) en de vervulling van de profetie is te lezen in Lucas 2:4-7. Zijn verachting en verwerping door mensen geprofeteerd door Jesaja (53:3) waar Johannes van vervulling van deze profetie getuigt in o.a. Joh.1:10,11. Het verraad voor dertig zilverstukken die later in de Tempel geworpen zouden worden om een pottenbakkersveld te kopen. Geprofeteerd in 500 v. Chr. door Zacharia (Zekarja 11:11-13) waar Mattheus van vervulling van die profetie getuigt in 27:3-10.

Vervulde profetieën strekken zich uit tot vandaag de dag, beschouw het volk van Israël. In Genesis 12:2,3 en 13:13-16 beloofde G’d Abraham een grote natie, een grote naam “Ik zal u tot een groot volk maken, en uw naam groot maken” en een land dat voor zijn nageslacht voor altoos zal zijn. Met Abraham “zullen alle geslachten des aardbodems gezegend worden”.

In Genesis 21:2 lezen we: “En Sara (Sarai) werd zwanger, en zij baarde Abraham een zoon in zijn ouderdom, te bestemder tijd, waarvan G’d tot hem gesproken had”. Honderden jaren later wordt in Exodus een melding gemaakt van het uitgroeien tot een groot volk, Exodus 1:7 “De Israëlieten nu waren vruchtbaar en breidden zich snel uit; zij vermenigvuldigen zich en werden uitermate talrijk, zodat het land met hen vervuld werd”. Later door zijn dienstknecht de profeet Mozes (Moshe) kunt u in Deuteronomium (Dewariem) 28-33 lezen dat G’d Israël waarschuwde dat Hij andere naties zou gebruiken om hen uit hun land te verwijderen indien zij Hem ontrouw zouden zijn. G’d liet zelfs middels Mozes weten dat het volk G’d ontrouw zou zijn en G’d ervoor zou zorgen dat zij over de gehele aarde verstrooid zouden geraken. Hij beloofde ook dat Hij hen terug zou brengen naar hun land.

Israël was ontrouw. Koning Nebukadnessar liet het volk als gevangenen naar Babylon brengen, hij verbrandde de liefelijke stad Jerusalem en verwoestte de Tempel. G’d liet de Israëlieten terugkeren zoals u kunt lezen in Ez’ra 1. Later, in 70 n.Chr. verwoestte Titus eveneens Jerusalem waardoor het volk zich verstrooide over de aarde, wat aangeduid wordt met de geschiedkundige term ‘de diaspora’. In de vorige eeuw, in 1948, werd Israël opnieuw een natie en begon men weer terug te trekken naar hun vaderland, zoals G’d dat 1000-en jaren geleden heeft gezegd.

Petrus (Keifa) beschrijft hoe profetie zo accuraat kan zijn: “want nooit is profetie voortgekomen uit de wil van een mens, maar, door de heilige Geest gedreven, hebben mensen van Godswege gesproken” (2 Petrus:21). In Deuteronomium (Dewariem) spreekt Mozes over een toetssteen of een profetie van G’d afkomstig is of niet. “Wanneer gij nu bij uzelf mocht zeggen: Hoe onderkennen wij het woord dat de Here niet gesproken heeft? – als een profeet spreekt in de naam des Heren en zijn woord wordt niet vervuld en komt niet uit, dan is dit een woord, dat de Here niet gesproken heeft; in overmoed heeft de profeet gesproken, gij zult voor hem niet vrezen”. Mozes bevestigt hiermee dat een profetie door G’d ingegeven en een nauwkeurige vervulling, samengaan. Sterker nog samen moeten gaan.

Wetenschappelijke nauwkeurigheid

Bijbelcritici geloofden dat de omstandigheden rondom Jezus’ geboorte waren verzonnen om de profetie in Micha, die voorspelt dat de Messias in Bethlehem geboren wordt, in vervulling te laten gaan. Zij twijfelden of er een volkstelling was, waardoor Jozef (Josef) en Maria (Mirjam) naar Bethlehem af moesten reizen. Echter, een Romeins bevelschrift is gevonden in Egypte, waarin vastgesteld werd dat een ieder onmiddellijk, zonder uitzondering, terug moest keren naar hun administratieve district voor de gewoonlijke registratie. Andere gevonden documenten bevestigen dat dit bevelschrift elke 14 jaar werd uitgevaardigd.

In Jozua 6:20 kunt u lezen hoe Jozua de instructies van de Here opvolgt en de muren van Jericho ineen storten waardoor Jozua de stad in kon nemen. Archeologen hebben de bewuste muren gevonden, die naar buiten gevallen waren, hoewel ze 4,5 meter hoog en 3 meter dik waren. Tevens heeft de archeologie bevestigd dat David de Jebusieten uit Jeruzalem verdreef “door de watergang binnen te dringen”. Deze geschiedenis kunt u vinden in 2 Samuël 5 vanaf vers 6 en in het bijzonder vers 8.

Er is een tunnel gevonden die watertoevoer mogelijk maakte en de beschermende stadsmuren waar het water onder stroomde zijn gevonden.

De Schrift is zeer nauwkeurig overgedragen

De Bijbel is het meest betrouwbare document uit de oudheid. Drie factoren, gehanteerd om de betrouwbaarheid van een document uit de oudheid te bepalen, verzekeren dat de Bijbel zoals we die vandaag de dag hebben, zeer dicht bij de inhoud van de originele manuscripten staat.

1) Het bestaan van een groot aantal kopieën van manuscripten en hun overeenkomst.

Want; hoe groter het aantal manuscripten, des te meer betrouwbaar de geproduceerde tekst is.

2) De tijdsspanne tussen de kopieën en het origineel.

Want; hoe kleiner de tijdsspanne tussen het origineel en de creatie van het manuscript, des te groter de betrouwbaarheid.

3) De methode van transcriptie (overzetting).

Want; hoe rigoureuzer de methode, des te betrouwbaarder de getranscribeerde tekst.

Het aantal kopieën en een korte tijdsspanne tussen de kopieën van het Nieuwe Testament bevestigen de betrouwbaarheid van het Nieuwe Testament. De betrouwbaarheid van het Oude Testament ligt met name in de rigoureuze methode die gehanteerd werd om te transcriberen.