.

De zevende dag - door Ds. Dwight Nelson

Onlangs ontving ik een e-mail - verzonden door mijn vriendin Jeanie Valenzuela – met als onderwerp: ‘de waarde van tijd’. De inhoud hiervan volgt nu: ‘om je te realiseren wat de ‘waarde’ van tien jaar is; vraag aan een pas gescheiden koppel – dat na tien jaar uit elkaar gaat, wat het impliceert. Tien jaar zeg ik je, zij zullen het vast en zeker kunnen vertellen. Om je te realiseren wat de ‘waarde’ is van vier jaar, vraag aan een pas afgestudeerde wat de ‘waarde’ van vier jaar impliceert. Om je te realiseren wat de ‘waarde’ van één jaar is, vraag het aan een examenkandidaat die zakt, wat het impliceert. Om je te realiseren wat de ‘waarde’ van negen maanden is, vraag aan een moeder die na negen maanden bevalt, wat het impliceert. Om je te realiseren wat de ‘waarde’ van één maand is, vraag aan een moeder van een te vroeg geboren kind – nl. na één maand – wat het impliceert. Om je te realiseren wat de ‘waarde’ van één week is, vraag aan de uitgever van een wekelijkse krant wat het impliceert. Om je te realiseren wat de ‘waarde’ is van één uur, vraag aan een hevig verliefd stel dat nog één uur op elkaar moet wachten, wat het impliceert. Om de ‘waarde’ van één minuut te begrijpen, vraag aan iemand die net - op een minuut na, het vliegtuig mist, wat het impliceert. Om je te realiseren wat de ‘waarde’ is van één seconde, vraag aan een overlevende van een zwaar ongeluk – wat het impliceert. Om je te realiseren wat de ‘waarde’ is van één milliseconde, vraag het aan ‘de winnaar sprinten bij de mannen’ op de Olympische Spelen wat dit voor hem impliceert. De tijd wacht op niemand, waardeer elk moment. Je zal het nog meer gaan waarderen, indien je het moment met een speciaal iemand kan delen’.

Oké, nu een vraag; ging ‘de waarde van tijd’ – net voorgelezen – werkelijk over de waarde van tijd of de waarde van relaties? Het antwoord luidt: beide! Als je wilt weten wat de ‘waarde’ van tien jaar is - vraag het aan een pas gescheiden koppel, zei ik zojuist. Ziet u het, het is waar broeders en zusters, de waarde van tijd wordt tot stand gebracht door de diepte van de relatie. Toen ik deze e-mail las, was ik verbaasd dat er iets niet aanbod kwam. Wellicht heeft u het ook gemist; het gaat om een belangrijk aspect dat absoluut hoort bij een stuk dat rept over tijd. Ik bedoel we hebben het over: tien jaar, vier jaar, één jaar, negen maanden, één maand, één week, één uur, één minuut, één seconde en één milliseconde, echter iets heel belangrijks ontbreekt toch in deze reeks? Waar is de waarde van de DAG? Dientengevolge wil ik graag een aanvulling op dit stuk geven t.a.v. de dag, namelijk: om je de ‘waarde’ van één dag te realiseren, vraag het aan God die ze gegeven heeft wat het impliceert. Oké, laat het Woord ons vertellen wat het impliceert. Lees Genesis 2:1-3: “Alzo werden voltooid de hemel en de aarde en al hun heer. Toen God op de zevende dag het werk voltooid had, dat Hij gemaakt had, rustte Hij op de zevende dag van al het werk, dat Hij gemaakt had. En God zegende de zevende dag en heiligde die, omdat Hij daarop gerust heeft van al het werk, dat God scheppende tot stand had gebracht” (NBG).

Kreeg u dat mee in het derde vers? Er is hier sprake van 3 acties die God onderneemt. Laten we deze 3 acties een beschouwen. Ten eerste, God zegende de zevende dag. Wacht eens, wat is hier aan de hand. Ik weet het niet echt, echter er moet hier iets bijzonders aan de hand zijn, want als je hoofdstuk 1 leest zie je niet dat God dag één, twee, drie, vier, vijf of zes in het bijzonder zegent. Dag zeven komt aan bod en de Oneindige zegent deze dag. Weet u, het Oude Testament is vol van verhalen waar vaders hun kinderen zegenen. De vader legde dan zijn handen op het hoofd van het kind en sprak een zegen van God over dat kind uit. Als je iets zegent, zeg je in feite: dit is heel dierbaar, dit is iets heel speciaals voor mij. Dus ten eerste zegent God de zevende dag. Ten tweede, hij heiligde de zevende dag. God heiligde de zevende dag, hij maakte het heilig. Als God iets nadert en Hij het aanraakt, wordt het gelijk God. God is nooit onheilig! Dus aan het eind van de schepping, zegende Hij de zevende dag en heiligde die.

Ten derde, God rustte. Ik vind dat intrigerend. In het Hebreeuws lees je het eigenlijk op de volgende wijze: hij sabbatte op de zevende dag. Dit woord is afgeleid van het werkwoord shabas, vanwaar het zelfstandig naamwoord Sabbat komt. Hier heeft u het woord Sabbat, waarin het begrip rust voorkomt.

Weet u, in het begin was ‘rust’ altijd het hart van de Sabbat. Kunt u mij iemand noemen die vandaag de dag geen behoefte heeft aan rust?

Zal ik u iets vertellen, wij Amerikanen zijn de meest vermoeide mensen op aarde. Onze wereld, dat is iedereen, is klaar om het Goede Nieuws te ontvangen. U hebt iets geweldigs te vertellen! Dat Jezus onze Heer is, maar ook van de gift van de zevende dag, van de Sabbat. Want mijn broeders en zusters het is een gift! De volgende tekst die we gaan bekijken staat in Marcus 2, we hebben reeds Genesis 2: 1-3 gehad en beschouwen nu dus Marcus 2. U zult hier de woorden van Jezus lezen. We moeten echter zeer aandachtig naar Jezus luisteren, want gezien Johannes 1, Kolossenzen 1 en Hebreeën 1 is Jezus de Schepper. Dus Jezus is eveneens God. We vangen aan bij het deel met het opschrift: “Aren plukken op de sabbat” (NBG). Jezus en zijn meest naaste vrienden liepen door de goudachtige graanvelden. De mannen hadden nog geen lunch genuttigd; ze hadden trek. Hun magen rammelden en dientengevolge plukten zij wat aren en begonnen het in hun hand te rollen. Het lijkt een beetje op rauwe pinda’s eten, wat overigens als niet erg smakelijk klinkt. Ze hadden trek, dus ze aten het maar. Enkele van Jezus’ critici zagen dit en verweten Jezus dit gedrag. Ze (de discipelen) werkten volgens hen (de Farizeeën) op de Sabbat. Merk Jezus reactie in het 27^e en 28^e vers van Marcus 2 op: “En Hij (Jezus) zeide tot hen: De sabbat is gemaakt om de mens, en niet de mens om de sabbat. Alzo is de Zoon des mensen heer ook over de sabbat” (NBG). Jezus berispt zijn critici hier, hij zegt in feite: “jullie hebben het helemaal niet begrepen. Natuurlijk weet ik dat de zevende dag Gods heilige dag van rust is. Ik ben de Heer over die dag. Denk je soms dat ik dat vergeten ben? Ik weet dat zeer wel. Maar je moet je echter wel blijven herinneren wat eerst kwam”.

Eerst was daar de creatie van Zijn kinderen, van de mens. Vervolgens toen dit geschied was, zei Hij: “nu wil ik een dag waarop wij onze intieme vriendschap en relatie samen kunnen vieren”. Jezus zegt: “Kijk alsjeblieft naar deze mannen, de Sabbat was en is gemaakt voor hen zij zijn niet gemaakt voor de Sabbat. Ik ben diegene die de Sabbat gaf, Ik zal het toch wel weten?!” De Sabbat is een gift. Wie wil er nou niet een gift ontvangen? Wees eerlijk, we houden er toch allemaal van om een gift te ontvangen, van groot tot klein van jong tot oud. Met het in ogenschouw nemen dat de Sabbat in feite een gift is, gaan we naar Exodus 20 en in het bijzonder vers 8-11. Het vangt aan met “gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt”. “Gedenk, want Ik heb jullie deze gift geschonken, echter jullie zijn het weer vergeten”. Het was niet slechts een gift in het begin. De gift wordt eigenlijk weer gegeven. En dit geven gaat door, je ontvangt het elke zevende dag. “Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt; zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen; maar de zevende dag is de sabbat van de Here, uw God; dan zult gij geen werk doen, gij noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw dienstknecht, noch uw dienstmaagd, noch uw vee, noch de vreemdeling die in uw steden woont” (NBG). Here wat vindt u deze dag gewichtig, of niet soms broeders en zusters? Laten we gauw weer verder lezen, vers 11: “Want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag; daarom zegende de Here de sabbatdag en heiligde die” (NBG). Vergeet het nu alsjeblieft niet, ik kan het niet vaak genoeg herhalen; het is een gift! Ontvang het dan ook als een gift. Weet u, in de Heilige Schrift wordt drie keer beschreven dat God rustte op de Sabbat. Maar had God rust nodig, was Hij zo inspannend bezig geweest? Nee, God wordt nooit moe. Echter als hij nooit moe wordt, waarom rustte Hij dan? Trouwens, hadden de net gecreëerde mensen Adam en Eva rust nodig? Nee, de Sabbat was de eerste volledige dag van hun bestaan op deze planeet. Dus de rust, hoewel het geestelijk is, heeft een diepere betekenis dan enkel en alleen rusten van vermoeidheid. De clou in Genesis 2 en Exodus 20 is deze; we zien hier wat God het meest waardeert. Als God rust is Hij niet vermoeid, de ‘waarheid’; hieromtrent is; dat het altijd Gods liefdevolle wens is om te rusten in een relatie. Onze God vindt relaties nou eenmaal onbeschrijfelijk belangrijk. God wilde een dag waarop Hij Zijn vriendschap met ons voor eeuwig kon vieren. Hij gaf ons de zevende dag. De week had zes dagen kunnen duren, echter God besloot om er zeven van te maken. Elke zevende dag kun je in je relatie met mij rusten. Is dit een geweldige gedachte, dat is het toch mijn broeders en zusters?! Laten we nu gaan naar Matteüs 11. Hier horen we de heer over de Sabbat spreken. Dit zijn zulke bemoedigende woorden van Jezus.

Matteüs 11: 28,29: “Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; neemt mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen, want mijn juk is zacht en mijn last is licht” (NBG). Hij zegt ook nu tegen ons, “Ik weet in wat voor wereld jullie nu leven, Ik weet waar jullie zo naar verlangen. Ik geef jullie rust”. Er staat “Ik zal u rust geven” en “gij zult rust vinden voor uw zielen”. Ziet u, rust is eveneens het middelpunt in Christus. “Leer van mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen”. Begrijp dit alsjeblieft. De ‘rust’ komt altijd in het middelpunt van een relatie. Het is niet simpelweg 24 uur stoppen met werken. Nee, het is verpakt met God. Tijd en relatie zijn twee zaken die bij elkaar horen, een eenheid moeten vormen. Kom tot mij, kom tot mij en Ik zal u rust geven, wie kan hier niet lovenswaardig over zijn?!!! Weet u, Jezus is Heer over de Verlossing, maar evenzo Heer over de Sabbat. Ten eerste Heer over de Verlossing en ten tweede Heer over de Sabbat. Ik heb een vraag voor u en die luidt als volgt: waarom accepteert u Hem als Heer over de Verlossing, maar niet als Heer over de Sabbat? In feite zegt u: “ik hak Uw heerschappij doormidden”. Ik weet dat U de Heer over beide bent, maar ik wil dat U voor mij alleen Heer over de Verlossing ben. Of omgekeerd, ik wil dat U alleen Heer over de Sabbat bent. Ik red mijzelf. Waarom zou u Hem willen voor het één en niet voor het ander? Dat is incorrect. Dat is niet eerlijk ten opzichte van Jezus. De Heer over de Verlossing is ook Heer over de Sabbat. Laten we nog even een paar teksten beschouwen. Allereerst Hebreeën 4:9: “Er blijft dus een sabbatsrust voor het volk van God” (NBG). De Sabbat is een symbool voor het rusten in Gods verlossing. Beschouw Jesaja 30:15 eens: “Want zo zegt de Here Here, de Heilige Israëls. Door bekering en rust zoudt gij verlost worden, in stilheid en vertrouwen zou uw sterkte zijn, - maar gij hebt niet gewild” (NBG). Door bekering en rust zul je verlossing verkrijgen. Dat is zulk goed nieuws! De verlossing en rust zijn zeer nauw met elkaar verbonden. In feite toen Jezus die beroemde woorden uitsprak (Johannes19:30) “Het is volbracht!”, zegt Hij tegen het gehele universum: “het verlossingsplan is nu tot zijn climax genaderd, alles wat gedaan moet worden om de mens te redden is gedaan. Ik betaal de prijs voor hun zonden. Ik open de deur voor hun verlossing, het is volbracht!” Beschouw nu Lucas 23: 46 en 56 eens;(vers 46) “En Jezus riep met luider stem: Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest. En toen Hij dat gezegd had, gaf Hij de geest” (NBG). (vers 56) “En op de sabbat rusten zij (de discipelen) naar het gebod” (NBG). Ziet u, aan het kruis sterft de Heer over de Verlossing en vervolgens een paar u later rust de Heer over de Sabbat op de Sabbat. Hij stierf als Heer over de Verlossing en rustte, op de zevende dag rustte Hij, op de gift welke Hij in den beginne had gegeven. Weet u wat dat betekent broeders en zusters? De Heer over de Verlossing en de Heer over de Sabbat zijn beide verpakt in Jezus. En Hij wil ons rust geven. Hij zegt “komt tot Mij”. Geef het op, je probeert jezelf te bevrijden, maar je kan jezelf niet bevrijden. “Komt tot Mij” ik zal je bevrijden en rust geven. Wat het ook is dat als een soort ketting aan je been vasthoudt, ik zal je bevrijden. Elke zevende dag is een viering van die rust. Zelfs in de dood rustte Jezus. Hij rustte, opdat wij door geloof in Hem mogen rusten voor eeuwig. Rusten in Christus, dat is de kern. Daar draait de Sabbat om, rusten in God. Nu ter afsluiting wil ik u nog op iets heel belangrijks wijzen broeders en zusters. U moet zich beseffen dat er iemand in de wereld is, hij is de vijand van de gehele mens, die eindeloos en eindeloos heeft gewerkt – omdat de Sabbat het symbool voor rust in Christus is – om ervoor te zorgen dat niemand de zevende dag Sabbatsrust kan ervaren. Het maakt hem niet uit welke dag als substitutie dient. Voor een groot deel van de mensheid is dit de zesde dag van de week ‘vrijdag’ of de eerste dag van de week ‘zondag’. Nu wil ik trachten dat u logisch nadenkt. Wat is er gebeurd, nu de duivel daarvoor gezorgd heeft? Als de duivel nu zijn eigen rustdag voor Gods zevende dag heeft vervangen, weet je wat hij dan heeft gedaan? Het is een briljante strategie. Hij heeft de 24 uur van rust vernietigt! Dat ziet u toch ook t.a.v. de vrijdag en zondag geschieden? Hoe lang duurt de gemiddelde rust op deze dagen? Één, twee of drie uur wellicht? Wie zal het zeggen. Toen de duivel dit wijzigde, verwijderde hij Gods dag van rust, hij verwijderde de werkelijke rust.

Vandaag de dag leven we in een wereld die absoluut uitgeput is. Neem het de wereld niet kwalijk, zij weten niet beter. Het is de duivel die de mensen weerhoudt om werkelijke rust in Christus te vinden, waar juist de Sabbat een symbool van is.

Stel dat uw werkgever zou zeggen: “ik wil dat je 24 uur stopt met werken. Gedurende deze 24 uur doe je niets wat ook maar iets met je werk te maken heeft”. Zou u dan tegen uw werkgever zeggen, “weet u ik heb dat niet nodig”. Een ieder zal toch zeggen: “wat vriendelijk van u, ik zal van dit aanbod gebruik maken”. God komt tot ons en zegt: “dat is wat Ik je wil geven, 24 uur jij en Ik. Samen vieren van onze relatie, geen afleiding, rust alsjeblieft in Mij”. Ik wil afsluiten met een tekst uit Jeremia. Dit doe ik omdat er mensen zullen komen die u verwijten dat u weer met het ‘oude’ aankomt zetten, want je verwijst zelfs helemaal terug naar de schepping. Ze zullen wellicht zeggen: “wij willen iets nieuws horen”. Zij die dit zeggen moeten dan de volgende woorden overdenken, want somtijds is ‘het beste’, te vinden in het verleden. Jeremia 6:16: “Zo zegt de Here: Gaat staan aan de wegen, en ziet en vraagt naar de oude paden, waar toch de goede weg is, opdat gij die gaat en rust vindt voor uw ziel” (NBG).

Amen.

Reageren? Mail naar de vertaler: T.W.J.Koerse@uvt.nl