.

Ga ook naar Target Irak

Voor maanden leek het onafwendbaar, maar nu is het hier... de oorlog met Irak. Vrede ziet er allesbehalve als dichtbij uit.

Als ik dit schrijf zijn is de oorlog begonnen: bommen vallen, raketten vliegen door de lucht. De tanks rijden en de grondtroepen volgen.

Mannen en vrouwen zijn stervende, meer zullen dood gaan. Sommige zullen Amerikaan zijn, of Brits, of Australisch militair personeel zijn. Sommige zullen Irakese soldaten zijn of piloten.

Vele zullen burgers zijn.

Sommige zullen kinderen zijn.

Ik hoop en bid dat de oorlog niet lang zal duren. Ik zal blij zijn, beste lezer, als het over is voordat u deze boodschap leest, maar ik ben bang dat, dat niet zo zal zijn. Des te langer het conflict voortduurt, des te groter het aantal van verminkte lichamen zal zijn, des te meer weduwen, weduwnaars en wezen zal zijn. En des te groter de vernietiging, des te groter de verwoesting, en het gevoel van onmacht die komt met elke oorlog.

De pistolen zullen uiteindelijk verstommen, maar hoe zal de vrede eruit zien? Dat is de vraag. Oorlogen worden gevochten, om zo te zeggen, het leven dragelijker te maken, maar zal de vrede veiliger zijn dan voor de oorlog of niet?

Deze oorlog heeft de wereld verdeeld en op een kleinere schaal zelfs de Verenigde Staten en ook Zevende-dags Adventisten.

De Adventist-Review, als een blad voor Zevende-dags Adventisten in meer dan 200 landen, brengt een perspectief die valt binnen de Adventistische Traditie. Zij predikt hoop in alle omstandigheden.

Ten eerste, Adventisten bekijken Irak op een andere manie dan de medewerkers van Time magazine, Newsweek of welke ander seculiere magazine dan ook. Wanneer wij kijken naar de kaarten van Irak, dan zien wij niet alleen Baghdad, Al Basrah en Kirkuk, we zien Bayblon ten zuiden van Baghdad, waar Daniel en zijn vrienden getuigden vor God. Verder zuidwaarts zien wij Ur, waar Abraham zijn woonplaats verliet toen God heb riep. In het noorden zien wij Nineve, de stad waar de lastige profeet Jona, was gestuurd om een reddende boodschap te brengen. We zien de Tigris en de Eufraat en hun valleien die de Babylonische en Assyrische rijken bekend hebben gemaakt in de Oud Testamentische geschriften.

Saddam Hussein, wiens verwijdering van de macht, het doel is van deze oorlog wilde gebruik maken van Irak's historische traditie. Het regime probeerde om verschillende onderdelen van de Irakese gemeenschap te verbinden - De Sunnies, Shi'ten en de Koerden onder de droom van het gouden verleden van Babylon en Koning Nebukadnessar.

Adventisten kijken naar Irak met een hele andere reden. Broeders en Zusters in het geloof, mede zevende-dags adventisten - wonen en aanbidding in Irak. Wij hebben die gemeenschappen in het land, een in de stad Nineve, In Bagdad komen 200 leden bij elkaar in een kerk die een fantastische architectuur kent. De groeide gemeenschap kreeg 45 leden erbij in de afgelopen 5 jaar. Adventisten kunnen niet kijken naar Irakezen als "de vijand" of terroristen, voor het feit dat zij Irakezen zijn.

Maar nog belangrijker dan de bovengenoemde punten. Adventisten zijn mensen van de vrede. Wij geloven in verandering en werken gepassioneerd voor de verandering, maar verandering die wel komt door veranderde levens. Wij geloven dat liefde het meest krachtige wapen is in het heelal; dat genade en niet wapens, alleen de wereld een betere toekomst kunnen geven.

Adventisten getuigen van Jezus Christus als haar Verlosser en Heer. Hij die weigerde om de hemelse legers te sturen voor Zijn verdediging zei "Een ieder die het zwaar opneemt, zal door het zwaard verslagen worden." (zie ook Mat. 26:52). Van onze vroegste geschiedenis wij als Adventisten hebben officieel ons standpunt neergezet als "geen oorlogshandelingen uitvoeren ten tijde van oorlog". Wij steunen de regering, maar onze ultieme loyaliteit is aan God allen, wat de gevolgen voor ons ook mogen zijn. Sommige Adventisten kiezen ervoor om wapens te dragen, en zijn betrokken in deze oorlog, ook voor hen prediken wij en bidden wij.

In deze tijd van crisis laat ons bidden voor de leiders die moeilijke beslissing moet nemen, die belangrijk zijn en blijken, wiens Ja of Nee vernietiging en dood kunnen brengen aan duidenden. Zwaar is de last die zij dragen. Laat ons bidden voor hun, of wij zij nu de oorlog ondersteunen of juist tegen zijn, of wij er nu met hun eens zijn of niet met hun eens zijn.

Vrede zal komen. Wat voor soort vrede.. dat is de vraag, maar Vrede zal komen. Wanneer de bommen stoppen met vallen en er geen meer kogels of raketten voorbij vliegen, dan zal er genoeg werk zijn om te doen.

Vernietigde steden herbouwen

Vernietigde levens herbouwen

Een ding is zeker... Wij zullen er als Adventisten bij zijn. Dat is waar wij over gaan.. nieuw begin. Hoop, een betere toekomst. Een toekomst die begint op deze aarde.. maar reikt naar haar climax de wederkomt van Jezus Christus..

Tot die tijd.... blijf bidden!

William G. Johnsson is hoofdredacteur van de Adventist Review

www.adventistreview.org/2003-1512/iraq1.html