.Zand en Steen

Een verhaal vertelt over twee vrienden die door de woestijn liepen.


Op een moment tijdens de reis kregen ze ruzie, en de ene vriend sloeg de
ander in het gezicht. Degene die geslagen werd was gekwetst, maar zonder
iets te
zeggen schreef hij in het zand: 'VANDAAG SLOEG MIJN BESTE VRIEND MIJ IN
HET GEZICHT.'
Zij liepen verder totdat zij een oase vonden, waar zij besloten een bad
te
nemen.
Degene die was geslagen, raakte vast in modder en dreigde te verdrinken,
maar de vriend redde hem. Nadat hij was bijgekomen, schreef hij op een
steen:
'VANDAAG REDDE MIJN BESTE VRIEND MIJN LEVEN.' De vriend die had
geslagen en zijn beste vriend had gered vroeg hem: 'Nadat ik je had
geslagen,
schreef je in het zand en nu schrijf je op een steen, waarom?'
De andere vriend antwoordde: 'Als iemand ons pijn doet moeten we het in
zand
opschrijven waar de wind van vergeving het kan uitwissen.
Maar als iemand iets goeds doet voor ons, moeten we het in steen
graveren,
waar geen wind het ooit kan uitwissen.'

LEER OM JE PIJN IN HET ZAND TE SCHRIJVEN EN OM JE GOEDE ERVARINGEN IN
STEEN TE GRAVEREN. Men zegt dat er een minuut nodig is om bijzondere
mensen
te vinden, een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden,
maar
daarna een
heel leven om hen te vergeten.