Blij.., blij, Mijn hartje is zo blij...

...Want Jezus is een vriend van mij!” Iedereen gaat stralen als je deze woorden leest. Je gaat in gedachten al mee zingen. Als kind wist je het zeker. Jezus is mijn beste vriend. Toen ik ging dopen wist ik het zeker.. Heel de wereld moet weten “Jezus kwam op aard voor mij en voor jou” en vervolgens groei je vreugdevol op in geloof.

Helaas is de realiteit anders;

Terwijl ik om mij heen kijk in de kerk, zie ik steeds minder mensen ‘blij’ zijn. Het vuur van vreugde en verwachting die ik zie op oude foto’s tijdens doopdiensten is veranderd in een ‘angstig’ staren in het oneindige.

Mensen die mij dierbaar zijn plegen zelfmoord, zij zagen, jammer genoeg, geen hoop meer in dit leven, geen reden meer om blij te zijn. Jezus was op dat moment ver, ver, ver weg.

Leiders en leden vechten elkaar de kerk uit. Ik las onlangs over een bijeenkomst die binnenkort wordt gehouden in Londen, waar mensen, over geheel de wereld bijeenkomen, die niet blij zijn met het beleid & leer van hun eigen kerk. Men komt bij mekaar in de hoop blij te worden.

Kinderen in christelijke gezinnen gaan gebukt onder de strijd tussen ouders die gescheiden of op het punt staan te scheiden.
Terwijl mijn Bijbel leert, dan alleen in Christus en Zijn Levend Evangelie je ware vreugde vindt. Een vreugde zo groot, dan je net als Paulus in de gevangenis zit en toch de hele nacht kan zingen; “Blij, Blij, mijn hartje is zo blij, want Jezus is een vriend mij... daarom...”

Niemand is meer blij. Het lijkt net of blij zijn In Christus alleen geldt tot 3 uur na je doop en je vervolgens de kerk uitloopt.. Daarna mag je schijnbaar niet meer blij zijn.... (althans niet meer tot de wederkomst).
Een blij Christen is een verdacht persoon. Of je nu zo blij dat je de hele dag staat te zingen. Of dat ik mooie dingen lees uit mijn Bijbel, Maar dat mag niet meer, zet je sombere gezicht op en ga ‘dwangmatig’ elke sabbat naar der kerk en de bank warm en gooi geld in de collecte. Dat is schijnbaar de taak van de gelovige nu. Waar is de aanraking van Gods Geest in ons leven gebleven?
Blij is verdacht. vreugdevol is ouderwets, dat is Christen zijn anno 2017!

Er zijn zoveel mensen die niet willen (of kunnen) geloven in een overwinnend Christelijk leven. Dat ons doel is te zondigen tot wij er dood bij neervallen. Een leven ondergedompeld in zonde, pijn, leed en verdriet. Een leven waarbij wij als het ware Christus dagelijks op het Kruis slaan. Opnieuw, opnieuw, opnieuw. Die gedachtegang is verschrikkelijk. Ik wil niet terugvallen, maar ik ben een zondaar net als ieder ander.., maar ik geloof dat de Heilige Geest mij uiteindelijk daarvan wil bevrijden. God wil niets liever dan ik dagelijks mag zingen “Blij.. blij!”

Ellen White schreef in My Life Today, pagina 161 het volgende; "Je zult bij een waar christen een duidelijke opgewektheid bemerken, een heilige, gelukkig vertrouwen in God, een onderwerping aan Zijn voorzienigheid, welke verfrissend is voor de ziel. " Maar schijnbaar is dat niet meer het standaard beeld van een Christen anno 2017.
Ondanks alle ellende... waarom zijn wij zo terneergeslagen, zegt de psalmist in psalm 42. Waarom? Is het woord niet bevrijdend genoegd. Is de Geest geen Trooster voor ons? Is de Vader niet diegene die ons overvleugeld met Zijn vleugelen en dat ik mag schuilen onder Zijn schaduw.

Deze wereld kent blije momenten, maar zonde verpest alles. Terreur verpest alles, Haat verpest alles en liefde.... is bij lange na niet meer dat geen wat God had bedoeld sinds het paradijs. Zelfs de dag van aanbidding doet er schijnbaar niet meer toe. Mensen zijn blij op andere dagen. En zelfs diegene de de Zevende-dag eerbiedigen, worden blij als de Zon onder gaat, want op de dag van vreugde en zegen. vindt men geen vreugde

Wij moeten weer die liedjes te zingen van de Kindersabbatschool. “Stil maar, wacht maar alles wordt nieuw... de Hemel én de Aarde. Het lijkt of het enige wat mensen onthouden van dit lied niet het refrein maat het eerste couplet is: “Nu gaan de bloemen nog dood, nu gaat de zon nog onder. En geen mens kan zonder water en zonder brood.”

Ik noem dat Petrus gedrag.. in plaats van op christus zien, zie je op de omstandigheden. Je ziet storm en ellende... en dat zie je dus minder Christus.. en als je niet op Hem ziet, tjah dan zak je onherroepelijk weg. Christus zag bij discipelen angst en bij Petrus overmoedigheid. Maar was je vreugde. de vreugde in geloof. Geloof als een mosterdzaadje.

Waarom zingen wij die leuke liederen niet meer toe wij klein waren; waar is onze kinderlijke hoop gebleven dat Christus onze Vriend is? “Lees je Bijbel, bidt elke dag, zodat je groeien mag”. Ben ik wel echt blij wat ik mag groeien in Christus?!

Hoe ellendig deze planeet is, hoe vernietigd de zonde is en mijn doen tranen.. Ik ben blij, want er komt een moment dat Mijn Vriend, Mijn Heiland, hoogstpersoonlijk de tranen van mijn gezicht zal droogen. In de Hemel is geen plaats voor tranen, hier is verheugde, Verheugd omdat Jezus er zal zijn.

Verheugd omdat we zullen zingen: “ Daar is geen dorst of verdriet. Daar zal God ons omgeven. Daar is gelukkig leven en het eindigt niet. “

Blij, blij, mijn hartje is zo blij. Jezus is mijn vriend, mag Hij ook de jouwe zijn?

Riley Jack
The Advent Gospel Promotions Ver.