Tenminste doen ze een poging

Tijdens de vakantie van Elma en mezelf, bij onze vrienden in
Noorwegen zijn we op bezoek geweest in het openlucht museum van Lillehammer
(Maiburgen). Het is altijd leuk om een stukje geschiedenis op te doen, tijdens
de wandeling door het mooie park kwamen erachter dat er ook een kinderdag was.
Volop leuke dingen voor kinderen dus.

Je kon over de kabelbaan met de scouting, boogschieten met de historische
vereniging, Motorrijden, schminken. Allemaal leuke en uitdagende dingen op een
zonmiddag in de stralende zon in Lillehammer.


Vlak naast de historische kerk in het openluchtmuseum (waar nog steeds
huwelijken worden gesloten en bijzonder diensten worden georganiseerd). Zag ik
een 'enge' oranje vis, de kinderen de schrik van hun leven geven. Kinderen
rennen alle kanten op als die 'enge' oranje visje Nimo, achter kinderen aan
begint te rennen.

Op het eerste gezicht was het best grappig een oranje vis die kinderen
probeert over te halen om op de foto te komen. Totdat mijn goede vriend Daniel,
mij vertelde dat die vis behoort bij het zondag schoolprogramma van de Noorse
staatskerk. Aangezien steeds meer en meer kinderen (en hun ouders) de kerk
verlaten proberen ze op deze manier de jeugd terug te winnen tot het behoren
tot de staatskerk van Noorwegen.

Ze proberen het tenminste... dat zou je kunnen zeggen. Als ik met de gidsen
die bij het park werken, praat over het verleden van Noorwegen, dan bekruipt me
vooral het gevoel van... 'ze proberen het tenminste'.

Na het uitmoorden van de Deense katholieke invloed ten tijde de reformatie,
Drongen de protestanten de 'bevrijde' Noorse samenleving op om de Here op de
juiste manier te dienen. Wat deden ze... Als je niet je doopcertificaat haalde
via verplicht onderwijs van de staatschool, dan kon je niet werken, niet
trouwen en niet dopen. Je werd als het ware 'buiten' de samenleving geplaatst.
Men probeerde het goede nieuws te verspreiden, maar men diende de Heer uit
angst of beter gezegde... zodat ze te eten konden krijgen en niet de schaamte
van de samenleving moesten dragen.

Nu in het seculiere Noorwegen, loopt (vooral de staatskerk) leeg. Er is geen
dwang van uitsluiting meer uit de maatschappij.. dus nu moet de kerk 'leren'
evangeliseren. Dus onder andere 'evangeliseren' met 'enge' oranje visjes die
kinderen achter volgen op een bewolkte zondagmiddag.

Er zijn diverse redenen waarom mensen niet meer naar de kerk komen... en
tuurlijk we willen iedereen graag terug zien in het 'huis van God. Maar laten
wij eens proberen, liefdevol te getuigen van ons geloof. Liefdevol, met respect
en direct als het moet). Het achtervolgen van jongeren en ouderen met dingen
die leuk lijken, maar geen inhoud hebben gaat helaas niet werken

Mensen hebben geen oranje visje nodig.. maar Jezus! Dat is de kracht van
onder andere een vakantiebijbelschool (onlangs met succes gehouden in Amsterdam
Zuid-Oost). Het is goed bedoeld... begrijp me niet verkeerd. Maar Jezus zei,
toch laat al de kinderen tot Mij komen. Het visje die (de man of vrouw
behoorlijk zweette) al de kinderen aan het achtervolgde liet alle kinderen alle
hoeken van het park oprennen... weet je waar? Juist, naar het off-road rijden
of naar het boogschieten.

Ook ik moet nadenken of ik zelf niet mensen alle kanten laat oprennen,
behalve naar de Here. Want anders blijft ons evangeliseren alleen maar 'een
goed bedoelde poging'