Gesloten inrichting
19 jul, 19:45
Afgelopen Sabbat (zaterdag) had ik een 'kerkentournee' gepland. Ik zou diverse gemeenteleden en activiteiten bezoeken in het Rotterdamse. Altijd een leuke bezigheid, mensen opzoeken, die met een welgeplaatst verlangen, actief zijn om Gods wil te mogen doen hier op aard. Daarnaast had ik geen preekbeurten of andere verplichtingen en kon ik 'vrij' reizen.
Maar mijn geplande tournee kwam danig in de war toen ik een 'zuster' kwam begroeten. "Alles goed", vroeg ik aan haar. En meestal krijg je een gemeend, "gaat wel", "ja", "kan er mee door" te horen.
Maar dit keer hoorde ik "Riley ik heb hulp nodig". Ik was best verschrikt. Deze moeder vertelde mij, dat haar zoon het slecht heeft, met drugs in aanraking is gekomen en behandeld wordt.
Het hand vasthouden veranderde al snel, dat ik naast haar ging zitten en haar verhaal verder aanhoorde "Ik zie echter wel een lichtpuntje,"ij wilt een Bijbel lezen." zei ze met een blij gemoed. "Hij wilt de Bijbel lezen , kun jij hem op weg helpen," zei tegen mij."
Toen ik haar vroeg of ze zicht staande kon houden, brak ze even. Heel moeilijk als je dit soort dingen van dichtbij moet aanschouwen. Omdat ze wilde dat haar zoon interesse in de Bijbel niet zou verwateren wilde ze dat ik ik hem een keer zou bezoeken, bezoeken in een 'gesloten inrichting'. Nadat ik met deze moeder adressen en telefoonnummers heb uitgewisseld, moest ik een moment prikken.
"Morgen lukt niet, en door de week ook niet..." ik moest echt even een goed moment uitpikken... maar er was niets dat dicht in de buurt kwam. Het zou weken, maar dan ook weken later worden, voordat ik deze jongeman... in de gesloten inrichting ging opzoeken.
Maar deze zaterdag was mijn 'kerkentournee', iets waar ik een tijdlang naar had uitgekeken. Geen gesloten deuren.... maar open kerkdeuren, met allemaal vrolijke kerkleden met wie ik kon praten over evangeliseren, de wonderdaden van God en de liefde van Christus iets waar ik al weken naar uitkeek.
"Ik kan die jongen niet daar laten zitten en zijn interesse in het Woord van God negeren." zei ik tegen haar... en ik maakte plannen om naar een gesloten inrichting te gaan.
Daar aangekomen met zijn moeder, spraken wij eerst over ditjes en datjes. Totdat het geloof te sprake kwam.
En toen gingen zijn ogen open. ik had een aanknoppingspunt gevonden om te praten over de de Bijbel zelfs in de ellendige situatie waarin de jongen zich bevond. Hulpeloos en uitzichtloos. Op een bepaald moment vroeg ik aan hem....als ik één ding met betrekking tot geloof en bijbelstudie voor hem kan doen.. een onderwerp waar hij intresse in zouden hebben, wat dat zou kunnen zijn?
Hij vertelde mij dat 'dankbaarheid' een belangrijk thema voor hem was. Dus pakte ik mijn bijbel en las in 1 Tessalonicenzen 5:16 tot 18 voor, "... Dank onder alles,, wat dat is Gods wil voor jou"
Heel apart om zo'n tekst te lezen in een gesloten inrichting, "Dank onder alle omstandigheden, zelfs in een pand met grote deuren, vele sloten en witte muren"
Er is een lied die zegt, "Our God is an awesome God He reigns from the heavens above, with wisdom, power and love... Our God is an awesome God." Ik had nooit gedacht dat ik op mijn 'kerkentourneedag' zou belanden in een gesloten inrichting om daar te bidden, daar te lezen uit de bijbel... en dan te praten over dankbaarheid
Dankbaarheid... waar zou je dankbaar voor moeten zijn in een gesloten inrichting, waar je je zelf niet in de hand hebt? En waar je je vertrouwen in moeten leggen in mensen die je niet kent. Toch kon deze jongen zeggen.. "Ik ben dankbaar, want hier kan ik werken om uit de verwarring te komen. "
Ik dien een Heer en Heiland die iederee wilt redden uit zijn of haar gesloten inrichting. Redden uit de handboeien van de zonde. Redden van verdriet, pijn en eenzaamheid. Wij moeten allemaal weg van de symboliek die stad Babylon voorstelt.
Ik heb meer zegen ervaren, dan wat een kerkentournee mij kon geven.... Soms moeten wij naar een 'gesloten inrichting' toe om te ontdekken dat God veel meer doen dat wat wij bidden of beseffen.
