Mijn neef... Neergeschoten!

Gisterenavond, terwijl ik gezellig met Elma aan tafel zat, belde mijn moeder op met slecht nieuws, mijn neef Kelvin is in Brooklyn - New York op klaarlichte dag neergeschoten. Toen ik dat hoorde was ik totaal van de kaart, dat nieuws was het laatste wat ik erbij kon hebben.

Op donderdag, toen ik thuiskwam van werk, vertelde Elma, dat er was ingebroken in onze auto, weg autoradio en de autodeur totaal verbogen. Vrijdags waren we druk in de weer, een oude auto repareren was te duur, dus gingen wij maar op zoek een gloednieuwe (tweede hands) auto.

Elma en ik spraken tijdens onze zoektocht over Gods voorzienigheid. Hoe God, nadelige zaken ten goede kan keren. onze oude auto was praktisch rijp voor de sloop en lange afstanden maken, voor al mijn preekbeurten in het land en lezingen die Elma en ik geven was niet te doen, met een oude tijgerin op wielen.

Dus het was vrijdag balen vanwege het afscheid nemen van een oude auto, maar ook genieten van de zegen, dat God ons de financiële middelen heeft gegeven om toch een goede auto aan te schaffen met heel weinig kilometers op te teller, voor een prikkie.

Maar toen, aan de eind van een druk dag - terwijl Elma en ik lekker zitten te kletsen - word ik gebeld door mijn moeder;
"Ik heb geen goed nieuws, tante Joan Jack, belde... Kelvin is neergeschoten"
Ik kon het niet geloven.., "In New Jersey?!",
"Nee, gewoon vlakbij zijn huis in New York."

Kelvin en ik waren goede vrienden, niet dat wij veel contact hebben, maar Kelvin is ook een voorganger in zijn kerk, óók een evangelist en is - net als ik - een druk baasje. Als je een foto bekijkt van mij of Kelvin, dan lijken wij als twee druppels water op elkaar.

Later in de avond sprak ik nog met mijn vader, die gaf wat meer details. Mijn neef Kelvin ging boodschappen halen, dit omdat de winkels vanwege het Amerikaanse Thanksgiving gesloten waren. Toen hij boodschappen deed en terug naar huis ging, werd hij overvallen en werd hij neergeschoten. Gewoon door mensen die zelf niets hadden en ze dachten dat Kelvin wel het geld had, die zij wilden hebben.

Kelvin... mijn neef. Hij was degene in mijn familie die een brug sloeg tussen de Evangelische Christenen in onze familie die wonen in Amerika en de Antillen en de wat 'meer' ongelovige tak van onze familie in Nederland.

Mijn familie in Amerika wilde heel graag dat iedereen in de Jack-clan, Christen zou worden en DAT Kelvin (als een soort in-de-familie-evangelist) naar Nederland zou gaan om de familiebanden aan te halen en mensen in de praktijk laten zien hoe gezegend het is om Jezus in je leven te hebben.

Toen mijn Amerikaanse deel van mijn familie er achterkwam dat ik ook een Evangelist was. Kregen Kelvin en ik een goede band. De meeste gesprekken die ik kan herinneren met hem gingen over geloof. Ik heb samen met hem heel New York gezien., maar we hebben meer gesproken over Gods liefde.

Ik was onder de indruk van zijn preek die hij gaf toen een andere neef - 5 jaar terug - van mij werd neergeschoten in Brooklyn, tijdens die preek gaven meer dan 40 jongeren hun leven aan Jezus. Kon je dit bestemelen als een zegen?! Na zo akelige episode voor de familie.
In Amerika zagen ze dit als een zegen, immers mijn neef geloofde in God en zo stierf hij, als Christen, mijn tante zei tegen mij.. "Don't you worry son, he was a believer".

Toen ik enkele dagen later met Kelvin, 's avonds op weg was naar de Time Square Church, kregen we zelfs een auto ongeluk, waarom.. We waren al zingend aan het lofprijzen in de auto en we hadden het niet door dat er een wegversmalling aan kwam, daardoor kregen we een klapband... de meeste mensen zouden dit pech noemen, maar Kelvin zei, "Riley, don't worry we're still in time for church". En dat waren wij op tijd in de kerk.

En wanneer ik terug naar Nederland ging, vertelde ik aan Kelvin dat ik veel discussies had met kerkleiders over het werk wat ik had bij AGP en dat niet iedereen stond te juichen over het radio- en internetwerk wat ik deed. En toen vertelde Kelvin op JFK-Airport in New York het volgende tegen mij. "Riley toen predikanten in de kerk tegen mij zeiden dat ik dingen moest preken die niet in de bijbel stonden, pakte ik mijn bijbel en ging er op staan en zei; 'This is the rock on which I stand (de bijbel), and i will only preach what this Word proclaims.' Toen bad Kelvin voor het werk wat ik Nederland mocht doen, voor Jezus.., daar op het drukke vliegveld JFK-Airport van New York. Daar stond ik, best verlegen.. dat iemand voor mij bad, op een vliegveld.

Daarna hebben Kelvin en ik regelmatig contact gehad over evangelisatie, bespraken wij bepaalde boeken en hadden het over sommige bijbelse onderwerpen waar we elk een ander inzicht hadden, maar centraal stond altijd, Jezus. Immers Hij brengt zegen en de overwinning.

Zo herinner ik Kelvin. Hij inspireerde mij om gewoon door te gaan, met preken, getuigen, evangeliseren... ook al had ik geen 'theologische graad', hij zei altijd dat ik moest volharden in het werk wat God voor mij had weggelegd.

Degene die mij had bemoedigd om te spreken in het openbaar over Jezus. Degene die mij leerde om mij niet te schamen voor mijn geloof... is dood, neergeschoten... om brood en wat geld!

Vandaag moest ik preken in mijn thuisgemeente in Rotterdam en 's middags moest ik een lezing geven in Huizen (bij Hilversum). Ik herinnerde mij wat Kelvin deed, toen die andere neef van mij werd neergeschoten... Gewoon preken en getuigen. Het woord moet gepredikt worden, ondanks persoonlijke pijn en verdriet. Mensen moeten horen van de liefde van Christus, dat zou hij gezegd hebben.

Na het nieuws heeft Elma mij stevig geknuffeld en ben ik gaan slapen. Om vandaag gewoon te preken. Gelukkig heeft God mij gezegend om te zeggen wat er gezegd moest worden. Het was het moeilijkste wat ik heb moeten doen, preken terwijl je hart uitgaat naar je familie in Amerika. Mensen vertellen over de belofte van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, en dat terwijl je zelf... zelf zo verlangt om degene die je liefhebt ook terug te zien... in dit geval je eigen neef.

Zou God hetgeen met Kelvin is gebeurd ook ten goede keren? Ik denk er serieus over na om de vliegtuig naar New York te pakken. In ieder geval zal ik een preek/ getuigenis schrijven voor de herdenkingsdienst voor Kelvin.

Een bijbelswoord die komt van de 'gelovige' tak van de Nederlandse kant van de familie Jack. Om de Amerikanen te laten weten dat het getuigen niet stopt, omdat Kelvin er niet meer is, maar dat ik, mijn vrouw en vele anderen die in Nederland wonen, wel van Jezus houden en geloven dat wij Kelvin en vele andere dierbaren terug mogen zien op die bijzondere laatste dag van Aardse geschiedenis,wanneer Jezus ons eindelijk bevrijd van een planeet waar mensen elkander doden om brood en wat groene dollarbiljetten.

Dat wordt het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb, een getuigenis schrijven voor Kelvin. De neef die mij leerde om te spreken en te getuigen van Jezus.