Kleren maken de "Riley"

Mensen die mij kennen, zien mij vaak in 4 verschillende typen kledij; 1) Riley in een kostuum met stropdas. 2) Riley in een kostuum zonder stropdas en 3) Riley in vrije tijdskledij met een colbert. Er is ook nog een vierde, maar die zie je alleen wanneer het vrieskoud is, enkele dagen hittegolf is geweest of doordat de omstandigheden een colbert niet toestaan, zoals tijdens een ruige boswandeling.

Riley is een 'pakken'-mens. 'Suit Supply' is een winkel waar ik graag binnenloop. Ik heb ooit eens geprobeerd om landdurig in vrije-tijdskleding te lopen, maar dan zie ik (zo zie ik mezelf) praktisch als een derde-rangsburger uit. Wat ik ook doe om in vrije-tijdskleding er 'hip' en 'cool' uit te zien, levert alleen glimlachen en schattergelach op bij vrienden en kennissen.

Dus kies ik voor kleding waar ik mij prettig in voel "Suit Up!" is het devies waar ik mij pretig bij voel (Deze blog schrijf ik zelfs terwijl mijn colbert hangt over de stoel waar ik thuis op zit, dat colbert jasje heb ik net bij de Super de Boer boodschappen aan gehad.

Het dragen van kleding heeft schijnbaar effect op mensen. Als ik één van die zeldzame keren niet in een colbert rondloop, merk ik dat in de trein bijvoorbeeld mensen niet snel met mij praten. Op het werk, zijn mensen minder snel geneigd de deur voor mij op te houden, dan als ik wel in een pak rondloop. En in de winkel heb ik vaker 'fijne' gesprekken met onbekenden als ik mijn 'Hugo Boss' aan heb, dan met 'Men at Work' kledingstukken.

Afgelopen woensdag had ik een afspraak bij de specialist in het ziekenhuis en na mijn gesprek met de secretaresse wilde ik lopen richting de wachtkamer. Ik deed de deur open en de vrouw wilde naar binnenlopen, galant als ik ben wilde ik haar eerst, mij laten passeren, voordat ik de wachtkamer binnenliep. En ze bleef maar staan bij de deur. Ik zei tegen haar;
"U mag eerst hoor!"
"Nee, nee", antwoorde de jongedame op haar beurt, "Arsten laat ik altijd eerst gaan en u ziet er niet uit als een patiënt, maar wel als een dokter."
De specialist hoorde dat ook en riep mij na, "Meneer Jack, verandering in carrieré een optie?!"
Twee weken eerder in de gezondheidswinkel in Roosendaal precies het zelfde; "U bent vast een arts".
Kleren maken blijkbaar de man. Maar dat mensen een 'arts' in mijn zien, bijzonder!

In deze wereld maken kleren de man, heel vreemd als je door het dragen van bepaalde kleren, meer respect en waardering krijgt, dan als ik wat 'simpels' aan zou doen.

In de bijbel lees ik regelmatig dat', wat binnen Riley omgaat het belangrijkste is, mijn motieven tellen, niet of er uit zie als Jan-Peter Balkenende of Jean-Paul Gaultier.

De Heer ziet juist die dingen, wat de mensen niet in mijn zien als ik een kostuum draag. Draag ik wel de juiste 'vrucht'?! (Galaten 5), ben ik werkelijk een volgeling van Jezus in Hart en Nieren?!

Ondanks het feit dat kostuums mij goed staan, telt één kledingsstuk voor mij, de beschrijving van dat kledingsstuk staat in Openbaring van Johannes, hoofdstuk 7 vanaf vers 13 Wie zijn dezen, die bekleed zijn met de witte gewaden, en vanwaar zijn zij gekomen? (..) Dezen zijn het, die komen uit de grote verdrukking; en zij hebben hun gewaden gewassen en die wit gemaakt in het bloed des Lams. Daarom zijn zij voor de troon van God en zij vereren Hem dag en nacht in zijn tempel; en Hij, die op de troon gezeten is, zal zijn tent over hen uitspreiden. Zij zullen niet meer hongeren en niet meer dorsten, ook zal de zon niet op hen vallen, noch enige hitte, want het Lam, dat in het midden van de troon is, zal hen weiden en hen voeren naar waterbronnen des levens; en God zal alle tranen van hun ogen afwissen.

Kleren maken de man... nu misschien niet, maar uiteindelijk wil ik het beste kostuum dragen die God ieder mens wilt aanbieden, "Witte klederen, gewassen door, het aan het kruis vergoten bloed van Christus." Als je dat kostuum draagt, dan ben je pas echt 'de man!' "