7-10: Over moderne brede paden

Ik schreef onlangs de volgende brief aan een collega prediker:

Beste broecder,

Dank u voor de hartelijke groeten in Christus Jezus

Ik kan niet anders dan in alle nederigheid en dankbaarheid uw hartelijke groeten in ontvangst nemen en het leek mij, door Gods geest ingegeven om u de hartelijke groeten en blijdschap in Christus Jezus in gelijke wijze u toe te wensen.

Op dit moment leeft zeer de woorden uit de schrift “… Want deze dag is voor onze Here Heilig, weest dus niet verdrietig, want de vreugde in de Here, die is (onze) toevlucht”Nehemia 8:11

We leven in een tijd waarin Gods volk, zich noodgedwongen moet verstoppen in de ‘moderne holen en spelonken’ Een volk die genoodzaakt is stad en land afreizen om woorden van Gods Wet te mogen horen.’

Waar mensen vroeger konden wandelen met mede-gelovigen over de oude smalle paden, voelen blijkbaar steeds meer mensen zich aangetrokken tot nieuwe brede paden met een welbekende, doch niet aangename eindbestemming.

Het is jammer dat vele mensen niet inzien dat een ‘nieuw, mooier aangelegd’ breed pad het zelfde is de oude brede weg waarop Farao, Judas en vele duizenden ander zijn opgegaan.

Het is jammer dat mensen denken dat een nieuwe brede weg.. wel mensen zal brengen naar het Gods Heiligdom. Het is jammer om te zien dat Satans leugen net zo effectief lijkt te zijn als in Genesis 3. Het lijkt net of de nieuwe brede weg voor de moderne gelovige een ‘Lust is voor het oog en dat die nieuwe brede weg, begeerlijk is en als wij nieuwe onbijbelse methoden omarmen en men denkt dat we daardoor wél verstandig zullen worden.

Wat we nu zien gebeuren is net als in de dagen van Adam en Eva. Net zoals Eva de appel gaf aan de Adam en zonde in de wereld kwam.

Zien we nu gezinnen, kerken en vele anderen kijken naar de nieuwe brede weg die aantrekkelijk(er) lijkt voor Gods volk.. ja een waarlijk lust voor het oog, een begeerlijke moderne weg die ons ‘schijnbaar’ alle geheime zal prijsgeven die God ons (in de ogen van de mens) blijkbaar niet wil gunnen.

Zelfs getrouwen gelovigen in het verleden, zelfs in de kerk trekken elkander onbewust in zonde en verdriet en helaas ziet men pas de naaktheid van hunner schaamte en verkeerde besluit.

Als mensen ontdekken dat ze zijn afgedwaald van de waarheid. En men dusdanig schaamt voor een terugkeer naar Gods ware boodschap, Zien we vaak dat mensen toch gaan kiezen om vast te houden aan de brede weg waarvan iedereen in den beginne al weet waar die leiden zal.

Het is spijtig om te zien dat de smalle oude paden.. door steeds meer van Gods getrouwen wordt vermeden. Maar de smalle oude paden zijn voor u en mij..mijn dierbare broeder.. geen weg van verdriet, omdat die weg niet ‘prachtig geplaveid’ is.

De smalle weg is voor ons, is niet een moeilijk te bewandelen weg omdat wij wandelen met schoenen om bereidvaardig en gewillig het Evangelie te willen uitdragen.

Wij wandelen op vaste grond, het fundament van Gods Koninkrijk, zichtbaar in de liefde die Gods Zoon aan een ieder die wil wandelen richting het nieuwe Jeruzalem. De mensen van het volk ten tijde van Nehemia.. waren verdrietig toen ze de Wet hoorde van de Heer. Ze waren verdrietig en gaven de moed op.

Maar de levieten en anderen moedigde het volk aan op blij te zijn. Om zich te verheugen…
Want zelfs al willen de mensen kiezen voor moderne nieuwe paden, zelfs al willen mensen zich niet meer richting wandelen naar de schoonheid en waarheid van Gods Woord. Wij mogen in de tumult waar de moderne kerk van deze eeuw in verzeild is geraakt. Toch een feestmaaltijd aanrichten…

Waarom...?

Omdat wij blijven wandelen op de weg naar onze Heer. De Heer is onze toevlucht.. Onze sterkte, onze kracht… Onze hoop.

Net als in de dagen van Elia waren er 800 gelovigen die bleven staan aan de kant van onze Heer. Er is nog steeds eens schare die niemand tellen kan, die bereid is om de oude paden te bewandelen.

Smalle paden wel te verstaan… paden waarvan de eindbestemming niet een is waar tandengeklapper en geklaag is.. Nee mijn dierbare broeder.. We wandelen over keien, grindweggetjes en rotsen… die leidt naar Sion! onze toevlucht is de Here.. Hij zal ons begeleiden wanneer het smalle pad moeilijk begaanbaar lijkt. Wij zullen behouden thuiskomen.

En in die wetenschap groet ik u.., want een behouden thuiskomst heeft Gods Woord ons belooft en in die vreugde mogen wij mensen toevertrouwen met Gods boodschap.

Gods zegen,

Riley