30-05: Wie waakt over en zorgt voor mij?

Vandaag weer eens geleefd op de grens van leven en dood... Wees er zeker van beste lezers dat dit niet mijn favoriete bezigheid is.

Een probleem met mijn automatische pomp, die mijn insuline toedient (ik ben diabeet), zorgde ervoor dat ik veels te veel insuline in mijn lichaam kreeg. Ondanks pogingen aan mijn kant om mezelf vol te proppen met suiker. Kon het niet voorkomen dat ik na vertrek uit het NS Station van Gouda om 8.26, richting Den Haag Centraal in een comateuze toestand raakte.

Om 9.56 kwam ik aan in dezelfde trein uit de richting Utrecht op Gouda. Toen ik wakker werd wist ik dat er iets goed verkeerd was gegaan. Ik was drijfnat, bibberde ik belde mijn collega's op in Den Haag om mij op te wachten, want ik voelde me nauwelijks sterk genoeg om op te staan.

Op Den Haag Centraal aangekomen, dreigde ik flauw te vallen en ik strompelde naar een reclamebord met een 'schaars geklede' dame en hield het bord stevig vast, of mijn leven er van af hing. Ik zag sommige mensen een beetje raar naar mij kijken, "Heeft die kerel niets beters te doen dat zo'n reclamebord zo innig vast te houden?"

Gelukkig was dat bord er, wat er was niemand die mij op dat moment kwam helpen.

... Totdat ik in de verte twee van mijn collega's hoorde roepen..."Riley, Riley!!!"

Ze hielpen mij te zitten op een bank, zagen dat er iets mis was en vroegen aan het aanwezige NS Personeel om assistentie oftewel een ambulance. Nadat ik wat medicijnen toegediend heb gekregen door een infuus werd ik overgebracht naar de spoedeisende hulp van een Haags Ziekenhuis.

Daar lag ik ruim 4/ 5 uur totdat ik te horen kreeg, "Pak uw spullen, u mag naar huis." Ik werd door een taxi naar huis gebracht.

Al goed, eind goed, dankzij de Heer mag ik zeggen...

Toch blijft ik met één in ding in mijn gedachten...

Wat gebeurde er tussen 8.26 en 9.56 toen ik in de trein zat, in een lichte vorm van coma of bewusteloosheid?

Terwijl ik zweette en langzamerhand van deze wereld werd getrokken... Ben ik niet aangesproken of wakker geschud door medepassagiers, niet door conducteurs in de trein gevraagd om een kaartje.

Niemand!

Daar zat ik in een hoekje van een trein coupé, wachtende op mijn verlosser van mijn fysieke problemen. Maar niemand kwam.

Terwijl ik verstoken was van bewustzijn... en de wereld niet om mij gaf.. en ik mijn leven bijna verloor.... was er gelukkig iemand die de wacht hield.

En ik moest spontaan denken aan deze tekst, psalm 121 (uit de herziening van de Statenvertaling)

Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal.
Mijn hulp is van de HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.
Hij zal uw voet niet laten wankelen, uw Bewaarder zal niet sluimeren.
Zie, de Bewaarder van Israël zal niet sluimeren of slapen.
De HEERE is uw Bewaarder, de HEERE is uw schaduw aan uw rechterhand.
De zon zal u overdag niet steken, de maan niet in de nacht.
De HEERE zal u bewaren voor alle kwaad, uw ziel zal Hij bewaren.
De HEERE zal uw uitgaan en uw ingaan bewaren, van nu aan tot in eeuwigheid.

Toen ik daar in comateuze toestand lag...

De Heer beschermde mij toen niemand in die trein aan mij dacht.

Of het nu angst was jegens mij
bang voor het onbekende
te druk met hun eigen problemen
Mensen kunnen falen...

Of mijn pompje stuk was
de elektronica niet goed functioneerde
of dat het systeem juist op dat moment faalde
Machines en computers kunnen stuk gaan...

Satan haat God, Satan haat Gods Zoon
Satan verafschuwt Gods Heilige Geest.
Satan haat Gods schepselen en vooral zij die trachten te leven naar Gods geboden.
Satan probeert jou en mij als standvastige Christenen uit de weg te ruimen..

Maar Godzijdank. Ik leef!

Ik leef omdat mijn bewaarder sluimert noch slaapt.
Ik leef omdat hij mij wekte en mij de kans gaf om te bellen voor redding
Ik leef omdat er altijd mensen of situaties zich opdoen om redding te brengen voor hun medemens

Wat gebeurde er tussen 8.26 en 9.56 in die geel-blauwe stoptrein van de NS?

Nee, het was geen tragedie...
Nee, het was geen schouwspel tussen leven en dood
Het was de Heer die over mij waakte..

Want Hij was daar toen niemand om mij gaf
en niemand om bij bekommerde.
Was Hij daar om mij te redden.

Want God waakt over mij en zorgt voor mij... zelfs als ik buiten bewustzijn ben.
Prijs de Almachtige, Eer aan God, Zijn naam is alle lofprijzing en aanbidding waardig.