22-05: How can I say thank you

De afgelopen 2 weken waren behoorlijk zwaar voor mij... ik word ten diepste geconfronteerd met wat Jezus van mij vraagt... niet wat familieleden, vrienden of kennissen dat van mij vragen. Maar wat Jezus van mij vraagt.

Om alle terreinen waar je als mens beproeft kan worden.. ben ik getest. en ik kom tot de ontdekking dat ik (nog meer) tijd moet nemen voor mijn persoonlijke relatie van mijn Heer en Heiland. De laatste paar weken gaat er een wereld voor mij open. En ik begrijp ook wat een jeugdleider tegen mij zei toen ik nog een jaar of 14, 15 was.

"Riley... het moment dat je aan iedereen duidelijk laat weten, zonder angst of zonder schroom, waar je voor staat", dat is het moment dat je gezond zult worden.

Vaak moet ik aan deze uitspraak denken. Jaren durfde ik niet.. voor wat voor reden dan ook duidelijk genoeg te zijn en toen ik er achter kwam dat ik goed kon praten en mooie verhalen kon vertellen. Dacht ik... ik ben duidelijk genoeg. Ik merk, vooral ik wat intensiever met mijn eigen geloofsleven aan de slag ga.. dat ik daarin tekort schiet (Heer, help me hiermee).

Het is best apart dat ik makkelijk van mijn geloof kan getuigen, ik geef mijn hart en ziel aan hetgeen ik achter sta. Maar op sommige momenten zit ik knel en dat word ik diplomatiek in mijn taalgebruik. Eerlijk gezegd moet ik daar nu maar eens mee ophouden.

Ik ben opzoek naar die ene Riley, die de oude lieve enfant Terrible was. Onverschrokken, dwars door muren. Ik kende geen links of rechts... er was alleen rechtdoor.

Ervaringen in mijn leven hebben er voor gezorgd dat ik wat milder ben geworden... maar de laatste 2 jaar zie ik toch een kentering in mijn leven, dankzij Gods geest.... Ik wil weer die gedurfde strijder zijn voor de Heer... alleen klimmen over die muur is het moeilijkste

Ik ben en was veilig tussen de vier muren van mijn eigen 'ik' , daar kon niemand Riley aanraken.. of wat aandoen... Maar wat gebeurde er.. en daar ben ik dit weekend van wakker geschrokken....

Letterlijk uit bed van gevallen... "Heer ik heb u nodig meer dan ooit te voren" is mijn gebed van de laatste tijd. Ik wil weer Riley zijn. Ik heb nooit beseft hoeveel aan je getrokken wordt als mens zijnde - in het leven van alle dag - om toch vooral te doen wat de ander zegt.

En eerlijk gezegd heb ik geen boodschap aan wat 'mensen' zeggen.. ik heb slechts oor aan wat Christus zegt tegen mijn hart. Ik ben vol "vreugde' als ik wandel in de glorie van onze Heer en Heiland en de Geboden van God. Als is doe want Hij zegt dan ben ik innerlijk vol vreugde.

Als ik doe wat mensen tegen mij zeggen.. "hoe soms goed bedoel" dan leidt het vaak tot verdriet. Deze 40 dagen van Operation Global Rain.... wil ik twee dingen doen.... Mijn hart en ziel en verstand en kracht opnieuw geheel en al aan de Heer opdragen.

De tijd van Riley die heen en weer wordt geslingerd tussen hoop en vrees, vreugde en verdriet... die tijden liggen achter mij. Ik laat mijn hart vol stromen met de liefde die Gods Zoon liet zien op dat 'ruwe houten kruis' daar op de 'Schedelplaats'.

Want ik ga mijn hulp neerleggen bij Hem die niet sluimert noch slaapt. (Psalm 121).

Het is tijd dat ik - net als David zeg - Heer hou die vijanden ver weg van mij. Ik kom tot besef dat er redding is alleen, alleen, alleen en nogmaals alleen bij Jezus Christus. Hij is mijn weg, Hij is mijn opstanding en alleen in Hem ontvang ik Leven.

Racen op de snelweg van het leven... leidt alleen maar tot een file van ontevredenheid, verdoemenis en ellende.
Ik ga wandelen op het smalle bergpadje, naar de Berg Sions. Daar waar ik de koelte voel van Gods Geest, waar ik mag groeien in Gods Vrucht, daar waar mijn karakter gevormd mag worden...

En als je dat in je leven bewerkstelligt ziet worden kan je zeggen, "Hoe kan ik tegen U zeggen Heer, dank u wel, voor alles wat u voor mij heeft gedaan.