14-04 - In gesprek

Deze week heb ik veel gesproken over mijn geloof, tegenover collega's bij AGP, mensen op kantoor en afgelopen sabbat ook tegen evangelisten van de Kerk van Jezus Christus van de heiligen der laatste dagen (oftewel Mormonen). Er is niets heerlijks dan 'in gesprek gaan met anderen"

Na een kerkdienst bijgewoond te hebben en na de dienst te hebben nagepraat over de ontwikkelingen in de media over het Adventisme en de Partij van de Dieren, besloot ik lekker te wandelen naar huis.

Ik was aan het nagenieten van de discussie in de kerk over het hele vooral in de media. De meeste mensen in de kerk waren min of meer blij over de ophef in het nieuws. "Nu kunnen we eindelijk vertellen wat we echt geloven". Diverse mensen uit onze kerk waren al benaderd of "Adventisten de enige waren die in de hemel kwamen" ook specifieke adventisitsche leerstellingen over het einde der tijden, de schepping, gezond leven, etc, etc passeerde de revue. Diverse broeders en zusters schreeuwden het als het ware uit toen ik met hun sprak "Eindelijk kan ik... in gesprek gaan....

Terwijl ik aan het wandelen en hHet was nog nooit zo vroeg in het jaar, zo warm en ik kon optimaal genieten van de warme zon. Heerlijk om echt over na te denken.

Terwijl ik zingend over straat liep kwam ik 2 jongens met wit overhemd, en zwartnaambordje tegen... Dat zijn Mormonen, dacht ik bij mezelf en ja hoor.. normaal laten ze me lopen.. maar blijkbaar straalde ik iets uit van.. praat maar met mij.

Ongeveer 3 kwartier was ik aan het kletsen. Over hun geloofsvisie en die van mij... maar het meest kenmerkende wat mij bij bleef is.. wat is het belang van Gods Woord.

In de brandende hitte was ik 3 kwartier bezig met uitleggen dat Gods Woord volledige autoriteit heeft voor elke gelovige. De hele ervaring was nieuw voor mij.. omdat ik voor het eerst in mijn leven zo overduidelijk Gods Woord aan het verdedigen was. En dat tegenover liefdevolle mensen die zich ook Christenen noemen.

Als je in je gesprek zit te touwtrekken of de profeet (in dit geval John Smith) belangrijker is dan de bijbel.. dan ga je nadenken... "Onderzoeken" mensen Gods woord niet meer. Ik sprak hun aan als evangelist en heb ze verteld dat ik het jammer vond dat ze niemand wijzen op het verlossend werk van Christus.. maar de tijd namen om mij uit te leggen wat de profeet allemaal had gehoord van een Engel en Jezus die in Amerika kwam, etc, etc.

Toen ik langzamerhand een opening in het gesprek had gevonden en de autoriteit van de Bijbel in het gesprek eindelijk de plek had gegeven die alleen het schriftwoord verdiende.. moesten deze twee jonge mannen snel wel… kwam het door het ‘Gesprek?” Tijd zal dit ongetwijfeld leren.

Deze week was ik ook in gesprek met diverse mensen over geloof en waar je je voor inzet. Hoe een goede vriend van mij zich losvocht uit een sekte die hem financieel totaal had uitgekleed. Of mensen die van God de opdracht hadden gekregen op een bijbelse website op te starten. Of een goede kennis van mij die na mijn uitleg begreep waarom zoveel mensen in kerken "Here, Here roepen maar niet naar het bijbelwoord leven."

Hoe je het bekijkt... het thema van deze week voor mij persoonlijk was in gesprek. Gesprekken die je voert om anderen (en je zelfs) te sterken in elkanders geloofsleven.. denk maar aan die tekst uit Hebreeën, dat wij elkander moeten aansporen om die diensten te bezoeken.. diensten waar Gods Woord wel wordt onderwezen uiteraard.

Nu is de vraag... wat doe je met de resultaten van je gesprekken... De mormonen waren verbaasd dat ik drie kwartier lang bleef hameren op het belang van Sola Scriptura. Mijn collega bij AGP was gemotiveerd om met zijn gaven en talenten zich in te zetten voor God. Die goede kennis van mij had een beter begrip van Gods Woord gekregen. En snapt dat niet iedereen die zich Christen noemt handelt overeenkomstig de vrucht van een Christenen.

Soms vragen wij ons af at de resultaat is van onze gesprekken met de mensen om ons heen. Wij mensen willen meteen succes zien. Maar beste lezer... ik ben niet benieuwd naar tijdelijk succes. Maar leg het volledig in Jezus handen. Ik wil naar de tempel op de Berg Sions... Het nieuwe Jeruzalem... daar waar Jezus zal zijn. Als iemand op mijn schouder tikt en zegt.. "Dankzij jouw gesprek" dan weet ik genoeg.

Succes in evangelisatie wordt niet gemeten aan hoe vol de kerk NU is.. maar hoeveel mogen delen in de vreugde STRAKS. Evangelisten meten hun succes niet zo zeer in gestegen tienden inkomsten of hoeveel mensen zijn gedoopt ten aanzien van velen. Maar in bekeerde en toegewijde harten.. mensen die klaar zijn om naar de 'volgende level' te gaan. van het tijdelijke naar het eeuwige.

Dat zijn al die gesprekken waard.... en morgen.. morgen ga ik weer "In gesprek".