01-04: Zwak, machteloos en toch niet verslagen

Voor regelmatige lezers van mijn weblog, zullen vaak mooie en wonderbaarlijke verhalen lezen, maar de afgelopen week was het wel wat anders. Daarom is dit verhaal ook wat langer dan gewoonlijk.

Op dinsdag kreeg ik het ongelukkige bericht dat een goede vriendin van mij, die ernstig ziek is. Helaas heb ik nog geen contact gehad met haar (ze is in het buitenland) gehad, dus ik weet niet wat haar acute stand van zaken is. Maar God is met haar en dat is meer dan voldoende. Ze is in mijn gebeden. Later in de week moest ik wat lastige zaken op een rijtje zetten op mijn ‘gewone werk’
Vrijdagavond, net na het openen van de sabbat werd ik gebeld, en kon ik AGP behoeden van juridische stappen van één derde partij, gelukkig met hulp van de Geest kon ik direct ingrijpen en heb ik dit euvel, juist en correct mogen afhandelen
Ik snakte naar de sabbatsrust en na het telefoongesprek bad ik tot de Here, "Laat mij niet de beker geheel en al leegdrinken... ik heb behoefte aan 'echte' sabbatsrust" Ik was er helemaal door heen een geestelijk en emotioneel beladen week.., Ik ging op mijn knieën en bad, "Heer ik ben zwak, machteloos.. maar ik leg alles in uw handen.. het is Uw sabbatdag.. schenk mij de rust die ik alleen in u vind.”

De meeste mensen die een getuigenis geven zouden hier stoppen. Ze zouden iets schrijven zoals, "Dank U Heer ik voelde de rust over mij heen stroomde." of “Ik kon opgewekt naar de kerk gaan. “ Maar mijn verhaal gaat verder.

Ik moest op sabbat vertalen bij een van de gemeentes waar ik regelmatig op bezoek kom, dus ik ging vroeg de deur uit om op tijd de trein te halen.

Ik ging zitten, controleerde mijn bescheiden, treinkaartjes, etc, etc. Ik las onderweg een boek van Henry Blackabby over het kijken naar het kruis. Aangekomen op bestemming, wilde ik de strippenkaart uit mijn portemonnee pakken. Om een paar strippen af te stempelen. Ik voelde in mijn jaszakken.. broekzakken, colbert binnenzak... IN mijn tas... "Oh, Nee Heer mijn pasjes - toch niet na het gebed van gisteren!" Nog een keer zoeken en nog een keer..

Conclusie was al snel en helder ... ben mijn portemonnee in de trein vergeten. Ik weer terug naar het station en bij het loket aangekomen, melding gedaan van vermissing. Ze zouden direct gaan zoeken in de trein waarin ik zat.

Ik bad, "Heer, ik moet zo dadelijk voorgaan in de eredienst.. ik bad gisteren voor kracht... kunt u het NS-personeel goed laten kijken.. dan kan ik met een gerust hart voorgaan in de dienst. Heer laten ze mijn portemonnee vinden.. deze week is al zo ellendig... mag het een goed einde hebben. AMEN"

Ik zag de baliemedewerker bellen met zijn collega’s. ik dacht, “oh Heer mijn gebed wordt verhoord. Ik was al blij van binnen, vol vertrouwen liep ik op de lokettist af en voordat ik kon zeggen, "Prijs de Heer." Kreeg ik te horen, "Sorry ze hebben niets kunnen vinden. "

Ik kreeg een papiertje met wat telefoonnummers van de NS daarna moest lopen naar de kerk.. als ik flink zou doorstappen zou ik op tijd aankomen. Na een lange wandeling.. kwamen mijn gedachten op orde.

Ik was op tijd voor de eredienst en ik nam met de Engelse prediker de dienst door, zodat ik wist wat ik moest vertalen en de schriftlezing was wonder boven wonder het juiste antwoord op mijn gebed.

Dit is de tekst, waar de overdenking over ging... het staat in de brief van Paulus aan de inwoners van Filippi, het vierde hoofdstuk vanaf vers 6; "Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus. "

De hele week voelde ik mij zwak en machteloos.. en ik dacht dat het simpele gebed van mij snel solaas zou bieden, dat de Here meteen mijn smeekbede zal worden. Maar ik had méér vertrouwen moeten hebben.. niet in wat er zou gaan gebeuren.. maar juist dat het GAAT gebeuren.

Die vriendin van mij wordt beter, zover het Gods wil is.. Mijn zorgen over werk lossen zich op als sneeuw voor de zon... Waarom.. omdat ik niet één keer, niet twee keer.. maar dat ik al mijn wensen door gebed en smeking MET DANKZEGGING bekend laat worden aan God.

Ik heb mij nog nooit zo op gemak gevoeld als die sabbat toen ik voor de broeder de overdenking moest vertalen.. God opende mij ogen en mijn hart... ik mag wel zwak zijn.. Maar in Christus alleen ben ik sterk.. Ik mag wel machteloos voelen omdat geen treinkaartje meer had voor de terugreis naar Rotterdam, Ik kon mij wel machteloos voelen omdat ik zonder identiteitspapieren over straat moest lopen, dat ik geen geld had om treinkaartje te kopen.

Ik werd afhankelijk van iemand anders - in menselijke termen was ik verslagen, maar in hemelse termen, kon de Almachtige nu écht van Riley gebruik maken.

"Riley vertrouw nou eens wat meer op mij!" Dat is wat God mij wilde leren. "Jongen, je mag je wel zwak en machteloos voelen dat dingen deze week eens tegen zitten.. maar mijn zegen voor jou is velen malen groter."

Ik kreeg wat geld mee om de terugreis met de trein naar Rotterdam te kunnen betalen. Ik vroeg nog aan het loket of ze mijn portemonnee hadden gevonden. Ze konden niets vinden, "Meneer.. het is jammer voor u, bel maar maandag terug."

Ik vond het best lastig want ik wilde zondags de stad in en al mijn passen zijn geblokkeerd. Ik kon die zondag en waarschijnlijk een groot deel van de daaropvolgende week "noch kopen, als verkopen". Op deze aarde ben je machteloos als je je identiteit en je pincode kwijt ben. Jouw bestaansrecht hier op aarde is je bankrekening, het nummer van je ziektekostenverzekering, je burgerservicenummer, je treinabonnementnummer, je OV-Chipkaart nummer. Voor aardse begrippen was ik verslagen.. ik kon aan niemand laten zien dat ben wie ik zeg dat ik ben.

Thuisgekomen was ik voor een groot deel bijgekomen van mijn avontuur. Door de ervaring met het vertalen en die bijbeltekst was een rust over mij gekomen. "Dan maar geen geld.. geen identiteit.. zolang Christus maar week wie ik ben.. waar maak ik mij dan nog druk over.. Heer ik ben dankbaar dat ik leef en dat U voor mij blijft zorgen... ook al kan ik niet aan deze aarde bijwezen dat ik recht het op bezittingen bij de bank, rechten bij de staat en recht op verzorging.”

Jezus vertelt mij in Matteus dat ik mijn schatten moet verzamelen in de hemel, waar mot en roest niet kunnen komen. Op de hemelse bankrekening bouw ik voldoende saldo en krediet. Als volgeling van Jezus Christus als Heer en Heiland, mag ik op voorspraak van Hem voor God, meedelen in de genade van God. Mag ik mij kind noemen van een 'betere' staat, namelijk het Koninkrijk Gods. En omdat ik mij schaar onder de banier van de Almachtige krijg ik de beste ziektekostenverkering die het universum kan bieden. Vergeving, bewerkt door het bloed van het Lam. Herstel die Gods geest mogelijk maakt in mijl en uiteindelijk delen in de Glorie en Heerlijke van God.

Mijn sabbat kon niet meer stuk.. Ik luisterde naar een overdenking op 3ABN, toen opeens de telefoon overging, "Riley.. je kent me wel.. je was bij mij op bezoek voor evangelisatie training.. je bent toch je portemonnee kwijt?!"

Ik was voor AGP op vrijdagmiddag op bezoek geweest bij een Christen die hulp nodig had bij het opstarten van een evangelisatiewebsite voor de in Nederland wonende Antillianen en Arubanen. Zijn telefoonnummer en adres zaten in mijn portemonnee.. Een conducteur van de NS vond mijn portemonnee in de trein en belde dat nummer op.

PRIJS GOD. Ik was dolgelukkig.. God antwoordde mijn smeekbede van de afgelopen week.. ook al had ik het gevoel dat ik er een week op moest wachten op antwoord... het kwam niet te laat. Pas toen ik mij neerlegde bij het feit dat Zijn wil voor mij groter is dan mijn zwakte.. dat Zijn liefde sterker is dan mijn machteloosheid. Pas toen ik tot rust kwam dat ik géén verliezer was maar een overwinnaar. Toen openbaarde Gods zijn liefdevolle wil in alle glorie aan mij.

PRIJS DE HEER. Ik was aan het rondspringen in huis. "Sweet Sweet victory". Die prachtige tekst uit de tweede brief aan de Korinthiërs kwam in mijn hoofd op "in alles zijn wij in de druk, doch niet in het nauw; om raad verlegen, doch niet radeloos; vervolgd, doch niet verlaten; ter aarde geworpen, doch niet verloren; te allen tijde het sterven van Jezus in het lichaam omdragende (… ) Daarom verliezen wij de moed niet,(..) Want de lichte last der verdrukking van een ogenblik bewerkt voor ons een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid."
(2 kor 4:8-10a, 16a, 17)

Ik kon na de sabbat afreizen naar Den Haag om de portemonnee op te halen. Bij het loket aangekomen zei ik.. "Ik ben Riley Jack.. en ik ben mijn portemonnee kwijt en ze hebben het hier afgegeven."

De lokettiste zei, "Dat klopt.. bij mij," ze liep weg, en pakte mijn, "…rijk gevulde portemonnee met een hoop passen."
"En uw naam.. ," zei de vrouw met een ferme stem. "Ik ben Riley Jack.., Ik kan het bewijzen dat ik het ben... wie ik zeg dat ik ben!!!”
Maar daar had de vrouw geen boodschap aan.. ze onderzocht mijn portemonnee nauwkeurig...” Je naam staat op elke pasje..,je mag hem terug.”

Dit doet me denken met wat ons als gelovigen staat te wachten als we Gods troon staan in het oordeel. We zeggen wel dat wij bij Christus horen, maar is dat te merken aan de inhoud van onze geestelijke portemonnee. Of beter gezegd… staat onze identiteit wel vermeld in het Boek des levens?

God liet mij zien, dat ik mij soms zwak, en machteloos voelde op sommige momenten in mijn leven, dat ik NIET verslagen ben - zolang ik bekend ben en blijf in het belangrijkste boek. Ik kan wel bij de troon zeggen, "Heer, ik ben het.. ik ben het Riley.. ik heb een hemelse rekening.. ik heb krediet uitstaan.. ik heb een positief saldo.. mag ik delen in Uw rijkdom en Uw liefde."

En dan stelt de Heer.. dezelfde vraag als die lokettiste. “Bent uw wel bekende van mij?” Als wij positief in Gods oordeel mogen staan dan mogen u en ik het volgende horen. “Uw naam komt wel degelijk voor... dit is van u.. u mag blij zijn dat niets is gestolen., deze kroon is ook voor u!”

Oh wat was ik blij.., "PRIJS de Heer." Ik was verloren wat ik had en ik kreeg het weer terug. Ik was niet verslagen,. Niet door Satan, niet door mijn omgeving. Ik werd een overwinnaar in Christus Jezus alleen!

God opende mijn ogen... Ik zal Gods raad nu nauwgezetter volgen dan wat ik al deed, de woorden van Paulus uit Filippenzen 4 zijn in mijn hart omsloten: "Verblijdt u in de Here te allen tijde! Wederom zal ik zeggen: Verblijdt u! Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend. De Here is nabij. Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God."