17-09: 150 meter vóór het einde
17 september 2006
Gisteren een heerlijke dag gehad. Sabbatmorgen naar de adventkerk in Rotterdam Zuid, men had een doopdienst in die kerk, met leden uit Rotterdam Zuid en de kleine gemeente Schiedam. Het was een fijn samenzijn met veel samenzang en uiteraard het belangrijkste de doop en bevestiging dat mensen hun leven hebben gegeven aan Jezus Christus.
De doop is echter niet een eindpunt, maar het begin van een relatie met God. En dat werd aan het eind van de sabbatdag behoorlijk duidelijk gemaakt in een situatie waar ik in verzeild raakte.
Na de doopdienst zei een goede vriendin tegen mij om op bezoek te gaan in Den Haag, men zou daar een speciaal programma hebben, dus ik pak mijn spullen en reis naar de Adventkerk van Den Haag in de vooravond.
Na de kerk ruim 400 meter voorbij te hebben gereden (vanwege het verplaatsen van de gebruikelijke tramhalte), kwam ik ruim te laat voor alle programma's die ik wilde bezoeken, of ik kwam te vroeg voor alle programma's die ik nog zou kunnen gaan bekijken.
Met leden uit die gemeente gesproken over hun activiteiten, zoals een vrolijke Ghanese dankdienst voor iemand die overleden was... een gewoonte uit de streken om God te danken voor het leven van de pas overledene. Gesproken met mensen over de activiteiten van de churchplant Alivio die snel groeit.
Na ruim een uur met diverse mensen gesproken te hebben, toch maar besloten om met de trein terug naar huis de rijden. Ik moest omreizen omdat er werkzaamheden waren aan het spoor... toch ging de rest van reis voorspoedig, haalde de ene na de ander aansluiting. Moet ineens denken aan Mozes (het volk deed lastig, men moest 40 jaar omreizen, maar de rest gaat voorspoedig).
Toen ik bijna bij mijn eigen treinstation aangekomen was ongeveer 150 meter verwijderd van het perron van mijn station kwam de trein tot stilstand, er stond een defecte trein op het perron en de trein waar ik in zat mocht het station niet binnen rijden.
Nadat ik ruim 45 minuten had moeten wachten voordat de trein waar ik in zat het perron kon oprijden.
Ik moest gelijk denken aan de doopdienst eerder op de dag. Wij zijn alle op weg naar Gods Koninkrijk. Maar we moeten niet vergeten dat op weg zijn naar Zijn koninkrijk.. heel wat anders is dan aankomen.
150 meter van het perron van je plaats van bestemming is nog steeds niet op je eindbestemming.
Bij wijze van spreken 150 meter voor de poorten van het Nieuwe Jeruzalem, is nog altijd niet binnen het nieuwe Jeruzalem. In mijn persoonlijk leven is het doel niet alleen op weg zijn naar het Nieuwe Jeruzalem. Het is het binnentreden van Het Koninkrijk van God... zijn waar Jezus is.
Veel gelovigen zijn op weg naar het Koninkrijk van God maar blijven steken 150 meter voor het einde. Er is niets ergers in het leven van de gelovige om te blijven steken 150 meter voor het einde.
Ik sprak bij de Adventkerk van Rotterdam Zuid met een aardige oude dame, ik zei tegen haar "zuster we moeten niet alleen de kennis hebben over de laatste der dagen, we moeten elkander ook leren wat het betekend om op school, op het werk, in het gezin en de samenleving staande te blijven... praktisch geloven.. van hetgeen het woord ons leert. Want wat baat het de mens als je weet dat de Antichrist de mens zal verleiden.. maar in je eigen leven niet eens door hebt dat de antichrist invloed heeft op je eigen persoonlijk leven.
We moeten wakker en waakzaam blijven.. en ik ook.. daarvan werd ik gisteren bewust.. toen ik 45 minuten moest wachten voordat ik op mijn eindbestemming aankwam.
Laten we als gewillige volgelingen gaan voor de volle waarheid, voor eeuwig en altijd en niet 150 meter voor het einde het los laten. Onze eindbestemming is het Koninkrijk van God en niet wanneer we het Koninkrijk van dichtbij zien naderen. Hoe zou Mozes zich gevoeld hebben 150 meter op die ene berg en niet het beloofde land mocht binnentrekken?
Je kunt pas feestvieren als je uitstapt in het nieuwe Jeruzalem... Velen vieren feest.., maar komen nooit aan, althans men komt aan 150 meter vóór het einde. Dat laatste zou weleens een misplaast feest kunnen zijn.
