03-08: Een herkenbaar sprookje

Hoe kun je iets op een goede manier vertellen, zodat mensen mij ook begrijpen... dat kan.. door het vertellen van een sprookje. Ik hoop dat het moraal herkenbaar is voor velen...

Woensdag 3 augustus 2005

Er was eens een aantal duiven. Deze woonden in een prachtig bos, met veel bomen, bloemen en struiken. De duiven waren gelukkig omdat er weinig eekhorens waren die het eten van de duiven wegpikten. De duiven kregen les van wijze uilen... die ze waarschuwden voor andere tijden. Deze uilen vertelden de duiven waarvoor ze moesten oppassen, zoals roofvogels, katten en andere gevaarlijke dieren die de duiven pijn zouden kunnen doen. Zodat ze een zorgeloos leven kon leven.

Op een dag raasde er een storm over het bos.. vele wijze uilen overleden door het geweld en een groepje kraaien besloot de dienst van onderwijzing van de duiven over te nemen.

Deze kraaien vertelden de duiven niet meer over het gevaar van het bos.. immers door storm leek het bos minder gevaarlijk en de kraaien dachten, laten we ze niet meer vertellen over de gevaren.. laten wij de duiven eens vertellen over de stad.. waar de grote mensen wonen die allerlei lekkernij over hadden voor de duiven, broodkruimels en al dat lekkers.

De duiven waren dolbij met ’t nieuwe geluid.. de kraaien brachten het 'goede nieuws van brood in de stad... De duiven keken uit naar die stad met haar pracht en praal en de vele kruimels voor de duiven.

Oh waren een groot aantal van de duiven, blij en vol vreugde. Enkele uilen die ’t geweld overleefd hadden, dachten; "Nee, duifjes, nee.. hier hoor je thuis in het bos, ook al lijkt het niet mooi, er komen mooie tijden aan, let op dat de eekhoorntjes niet jullie eten stelen.. en die kraaien, die moet je ook niet vertrouwen."

De kraaien hoorden van het 'opstandige geluid' van de uilen en ze besloten regels uit te vaardigen.. De opperkraai zei "vanaf nu mag je niet meer praten over het gevaar in het bos, je mag alleen vertellen over de pracht en praal van de stad, en oh wee als wij horen dat uilen wat anders zeggen."

Sommige duiven, vertrouwden de kraaien niet en ze zochten een boom op, ver weg van de kraaien om toch maar te luisteren naar de wijze woorden van de uil. "Hier zijn wij veilig", zeiden ze. De uil die ze onderwees over de gevaren van het bos, was een spion voor de kraaien en in de kortste keren werden de duiven gestraft voor hun opstandigheid.

Andere uilen, die wilde hun positie niet bij de kraaien kwijt raken en deden alsof ze het met de kraaien eens waren, maar ze hadden in het geheim een ander gedrag. Deze uilen gingen tegen de regels in van de kraaien, waar ze in het openbaar mee eens waren. De duiven vertrouwde het hypocriete gedrag van deze uilen niet. De duiven lieten deze uilen na enkele dubieuze acties links liggen.

Er waren ook uilen die besloten om met een aantal duiven te vluchten naar een ander bos.. wel met gevaar van de eekhorens en al die andere dieren die het eten konden stellen, maar deze uilen en duiven waren voorbereid voor het dreigende gevaar. Ze konden overleven in een schijnbaar vijandig bos.

Op een goede dag besloten een groep kraaien, afgedwaalde uilen en duiven die in het 'schijnbare goede nieuws geloofden, hun verhalen om te zetten in daden. Ze vlogen naar de stad... blij en gelukkig.

Wat de duiven en kraaien niet wisten was dat de mensen schoon genoeg hadden van duiven en kraaien en hun overlast.. De mensen besloten de duiven populatie gevangen te nemen en te doden in die stad... Er zijn maar weinig duiven en kraaien die ooit een broodkruimel hebben gezien. Er was veel verdriet onder die duiven…”hadden wij maar geluisterd naar die wijze uilen.”

Wat is het moraal.. soms lijkt goed nieuws slecht... en slecht nieuws goed... als je naar iemand luistert... kies iemand die in woord en daad oprecht is.. Net als de wijze uil die niet afweek van zijn pad, en niet deed alsof.
Immers degene die houdt aan de rechte weg... gelukkig is hij.

Herkenbaar sprookje…