De beginjaren
Als je de bijbel leest of beter gezegd bestudeerd, ontdek je dat de roeping van profeten, apostelen niet altijd van een leien dakje ging.
Mozes, zat 40 jaar bij de schapen in de woestijn, nadat hij in Egypte iemand had doodgeslagen en daarnaar toe was gevlucht en later in eerste instantie wilde werken voor de Heer toen Hij tot hem sprak in de brandende braamstruik.
Jeremia, was bang dat het volk niet wilde luisteren naar het woord van de Here en voor de mogelijke gevolgen.
Jesaja, volede zich niet rein (goed, geheiligd) genoeg om het werk te doen.
Petrus - rende Jezus vaak soms veels te ver vooruit.
Saulus - deed de meest verschikkelijk daden tegen de eerste Christengemeentes voordat hij bekeerde op de weg naar Damascus.
Daar was nu een jongen, genaamd Riley Jack, geboren in 1974 die hield van jezus, op dezelfde wijze als vele van zijn leeftijdsgenoten.
Ik was op zoek naar erkenning en waardering. Ik had ook mijn talenten, echter wilde ik ze commercieel exploiteren. Net als een manager van een groot bedrijf. Met het beste goed wat ik voor ogen had.. “mezelf”.
Ik wilde het maken, letterlijk, Geld faam, waardering. Ik verzekerde succes door een bedrijfs-economische opleiding te volgen, met veel carriere mogelijkheden en toekomstperspectieven. Ik zocht de uitdaging.
Ik organiseerde een jeugdrally (jeugdevenement binnen het kerkgenootschap van Zevende-dags Adventsiten), maakte magazine’s. Waar actie was, daar was TNT UNITED mijn eigen bedrijfje die exclusief diensten zou gaan leveren aan mensen die verbonden waren aan de Kerk.
Langzamerhand kroop ik uit een nest. Ik was voor die tijd een verlegen en teruggetrokken persoon, maar ik zocht erkenning en waardering. Ik moest, wou en zou aanzien krijgen van mijn leeftijdsgenoeten. Ik zocht en vond. Ik werd een jonge man, respectvol, ingelicht, iedereen die iemand was moest naar mij toe. Riley werd van een “ongeziene gast”een naam die alom in de kerk en voornamelijk binnen het jeugdwerk werd gebezigd.
Op een bepaald moment besloot ik bijbelstudie te volgen. Een echte bijbelgetrouwe, op de profetieen benadrukkende predikant gaf mij onderricht of catchesatie. Ik vond de bijbel interessant voornamelijk al die toekomst scenario’s en de grote strijd tussen Christus en Satan en hoe belangrijk het was en is om in dit leven een keuze te maken. Op 4 december 1993 werd ik vervolgens op 19 jarige leeftijd gedoopt.
Ik deed wat vele Christenen deden. geroepen door de heer opweg naar gewoon ieder ander Christelijke kerk. Doen wat je gevraagd werd en niet al te kritisch handlenen. 6 dagen werken en 1 dag naar de kerk. Carriere maken en op de Sabbat (zaterdag) geld in de collecte zak gooien.
Hier een concert, daar een jeugdevenement bezokenen. Ik werd een ‘gewoon’ Christenen. Net als zovelen anderen waar de bijbel juist niet over schrijft. Je luistert, je volgt God. Doet een beetje wat God van je vraagt en werkt aan de uiterlijke “vorm” en je gaat dod en je hoopt en bidt dat er ook voor jou een plaatsje is weggelegd in Zijn Koninkrijk van liefde. Zodat God tegen je zegt;
“Riley je bent een goede, tiende betalende nominale Christen geworden net als de rest.... je hebt geleefd voor de vorm en je best gedaan.. Maar je ben al de zegeningen die ik je kon geven in je leven misgelopen, had nou maar meer gewandeld in Mijn wil.. Dan zou je veel gelukkiger leven hebben geleefd en hadden mensen door jouw handel en wandel kunnen zien dat Ik altijd bij je was.”
Met zo’n instelling kom je niet ver in je ‘geloofs’leven althands je krijgt geen bijzondere fantastische geloofsevaring mee. Je krijgt het hoofdgerecht, maar niet het toetje.
Ik was op zoek en toen ik geloofde en dacht dat ik het gevonden had, het hoofdgerecht. Het was lekker, fantastisch, echt waar. Aktief in de kerk voor Jezus Christus en met plezier werkende voor jonge en oude mensen.
Maar was dit Gods plan voor mijn leven? Leven als ieder andere ‘gewoon’ Christen. Leven om te leven, zonder Christus, “echt te ervaren en dichtbij in je hart te beleven. Ik zou een Christen worden ner als Lot.
Lot, de neef van Abraham ging met Abraham mee om naar het het land van God Abraham beloofd had. Naar de plek waar de belofte van God aan hem geopenbaard zou worden. Op een bepaald moment konden de beide heren kiezen waar men het volk en de dieren kon laten weiden. Lot mocht kiezen en koos voor het prachtige en rijke Sodom en Gomorra. Wij weten nu wat die namen van die steden betekenen. Wij weten nu hoe verschrikkelijk het leven is in zo’n stad. Of beter gezegd in een de wereld vandaag de dag, maar Lot deed wat zoveel “gewone Christenen doen”.
Kiezen wat mooi lijkt, dekende dat God het gezegnd zou hebben. Riley was op zoek en dacht het paradijs gevonde te hebben. Maar God had een ander plan met mijn leven. Ik mocht blijkbaar geen gewonde volgeling van Christus worden. Ik mocht niet blijven in “mijn persoonlijke Sodom” Ik moest bevrijd worden.”
