19 In contact met de natuur
"Laat ons voortgaan, de velden in. "
De Schepper koos voor onze eerste voorouders een omgeving
die het beste geschikt was voor hun gezondheid en geluk. Hij
plaatste ze niet in een paleis, of omringde ze met kunstmatige
versieringen en weelde, waar zo velen vandaag voor worstelen
om die te bemachtigen. Hij plaatste hen in nauwe aanraking
met de natuur en in nauwe gemeenschap met de heilige
hemelbewoners.
In de hof die God als tehuis bereid had voor Zijn kinderen,
begroetten sierlijke struiken en tere bloemen het oog aan alle
kanten. Er waren allerlei soorten bomen, waarvan vele beladen
met geurig, heerlijk fruit. Op de takken kweelden vogels hun
lofliederen. In hun schaduw speelden en stoeiden schepseltjes
zonder vrees met elkander.
Adam en Eva genoten in hun onbevlekte reinheid van alle
vergezichten en geluiden van Eden. God gaf hun werk in een
tuin, "om die te bewerken en te bewaren." (1) Het dagelijkse
werk bracht hen gezondheid en blijdschap en het gelukkige
paar begroette hun Schepper met vreugde als Hij hen in de
koelte van de dag kwam opzoeken en met hen wandelde en
sprak. Elke dag leerde God hun Zijn lessen.
Het levensplan dat God onze eerste ouders toewees, bevat
lessen voor ons. Ofschoon de zonde zijn schaduw over de aarde
heefi geworpen, wenst God dat Zijn kinderen vreugde vinden
in de werken van Zijn hand. Hoe nauwkeuriger Zijn levensplan
wordt opgevolgd, hoe wonderlijker Hij werken zal in het herstel
van de lijdende mensheid. De zieken hebben er behoefte aan
in nauw contact gebracht te worden met de natuur. Een leven
buiten, te midden van een natuurlijke omgeving, zal wonderen
verrichten voor menige hulpeloze en bijna hopeloze zieke.
Het lawaai en de opwinding en verwarring van de steden,
het leven binnenshuis is erg vennoeiend en uitputtend voor
zieken. De lucht is beladen met rook en stof, met gifiige gassen
en ziektekiemen, en is een gevaar voor het leven. De zieken,
meestal tussen vier muren ingesloten, gaan zich als gevangenen
voelen in hun kamers. Zij kijken uit op huizen en plaveisels
en zich haastende menigten, misschien zonder zelfs een glimp
van de blauwe lucht of zonneschijn, van gras of bloemen of
een boom. Op deze manier opgesloten, broeden zij over hun
lijden en zorgen, en raken ten prooi aan htm eigen droevige
gedachten.
En voor de moreel zwakken zijn de steden vol gevaren. Daar
worden patiënten, die een onnatuurlijke eetlust te overwinnen
hebben, voortdurend blootgesteld aan verzoekingen. Wat zij
nodig hebben, is geplaatst te worden te midden van een nieuwe
omgeving, waar hun gedachtegang zal veranderen; zij moeten
geplaatst worden onder invloeden die geheel verschillend zijn
van die, welke hun leven verwoest hebben. Plaats hen voor een
tijd buiten het bereik van die invloeden, die van God afleiden,
in een zuivere atmosfeer.
Instituten voor de verzorging van zieken zouden veel meer
succes hebben als zij ver van de stad gelegen konden zijn. En
zover als mogelijk is, zouden allen, die herstel van hun
gezondheid zoeken, zich te midden van een landelijke omgeving
moeten plaatsen, waar zij voordeel kunnen hebben van het
buitenleven. De natuur is Gods geneesheer. De zuivere lucht,
de blij de zonneschijn, de bloemen en de bomen, de boomgaarden,
en de beweging in de buitenlucht te midden van deze omgeving,
bevorderen de gezondheid en wekken nieuw leven.
Artsen en verpleegsters moeten hun patiënten aanmoedigen
veel in de openlucht door te brengen. Het buitenleven is de
enige medicijn die veel zieken nodig hebben. Het heeft een
wonderbaarlijk vermogen om ziekten te genezen, die veroorzaakt
zijn door opwindingen en buitensporigheden van de gangbare
manier van leven, een leven, dat verzwakt en de krachten van
lichaam, ziel en geest vemietigt. Hoe weldadig zijn de rust en
de vrijheid van het land niet voor zieken, die vermoeid zijn
door het stadsleven, het verblindende schijnsel van de vele
lichten en het lawaai op de straat! Hoe gretig keren zij zich
niet tot de taferelen in de natuur! Hoe blij zouden zij zijn om
in de openlucht te zitten, te genieten in de zonneschijn, en om
de geur van de bloemen en de bomen in te ademen! Er zijn
levengevende eigenschappen in de balsem van de pijnboom, in
de geur van de ceder en de spar, en andere bomen hebben ook
gezond makende eigenschappen.
Voor de chronisch zieke is niets zo goed voor het herstel
van gezondheid en geluk als het leven te midden van een
aantrekkelijke landelijke omgeving. Hier kunnen de meest
hulpelozen in de zomeschijn of in de schaduw zitten of liggen.
Zij behoeven slechts de ogen op te slaan om boven zich het
mooie gebladerte te zien. Een zoet gevoel van rust en verfrissing
komt over hen als zij luisteren naar de fluistering van de wind.
De kwijnende geest herleeft. De wegebbende krachten worden
opgewekt. Onbewust komt er vrede in de ziel, de snelle pols
wordt kahn en regelmatig. Als de zieken sterker worden, zullen
zij het wagen enkele stappen te doen om wat van de lieflijke
bloemen te plukken, de kostbare boodschappers van Gods liefde
aan Zijn lijdende familie hier beneden.
Plannen moeten beraamd worden om de patiënten buiten te
houden. Voor hen, die in staat zijn tot werk, zou enig prettig
licht werk gereed moeten liggen. Laat hen zien, hoe plezierig
en nuttig dit buitenwerk is. Moedig ze aan de frisse buitenlucht
diep in te ademen. Leer hen de diepe ademhaling en de
buikspieren bij het ademen en spreken te oefenen. Deze training
zal van onschatbare waarde voor hen zijn.
Beweging in de openlucht zou voorschrifi moeten zijn als
een levengevende noodzaak. En voor zulke oefeningen is er
niets beter dan het bewerken van de bodem. Geef de patiënten
bloembedden om voorte zorgen, of werk te doen in de boomgaard
of groentetuin. Als zij aangemoedigd worden om hun kamers
te verlaten of tijd te besteden in de openlucht, voor bloemen
te zorgen of ander licht, prettig werk te doen, zal hun aandacht
van zichzelf en hun narigheden afgeleid worden.
Hoe meer de patiënt buiten gehouden kan worden, hoe minder
zorg hij eisen zal. Hoe opgewekter zijn omgeving, hoe hoopvoller
hij zal zijn. In huis opgesloten, al is dat ook nog zo elegant
gemeubileerd, zal hij kribbig en somber worden. Omring hem
met schone dingen uit de natuur; plaats hem waar hij bloemen
kan zien groeien en vogels hoort zingen, en zijn hart zal in
zingen uitbarsten in harmonie met de Vogelzang. Verlichting
zal komen in lichaam en geest. Het intellect wordt gewekt, het
voorstellingsvennogen verlevendigd en de geest bereid gemaakt
om de schoonheid van Gods woord te waarderen.
In de natuur kan altijd wat gevonden worden om de aandacht
van de zieken van zichzelf af te wenden en hun gedachten op
God te richten. Omringd door Zijn wonderbaarlijke werken,
wordt de geest omhoog gericht van de zichtbare naar onzichtbare
dingen. De schoonheid van de natuur leidt de gedachten naar
het hemels tehuis, waar niets de lieflijkheid zal ontsieren, niets
vuil zal worden, niets vemield worden, niets dat ziekte of dood
veroorzaakt.
Laat de artsen en verplegenden uit de natuur onderwerpen
halen, die lessen van God leren. Laat hen de patiënten op Hem
wijzen, Wiens hand de mooie bomen gemaakt heeft, het gras
en de bloemen; moedig hen aan in iedere knop en bloem de
uitdrukking van Zijn liefde voor Zijn kinderen te zien. Hij, die
voor de vogels en de bloemen zorgt, zal ook zorgen voor de
wezens die naar Zijn eigen beeld geschapen zijn.
Buiten, te midden van de dingen die God geschapen heeft,
de frisse, levengevende lucht inademend, kan de zieken het
beste verteld worden van het nieuwe leven in Christus. Hier
kan Gods woord gelezen worden. Hier kan het licht van Christus”
gerechtigheid schijnen in de harten, verduisterd door de zonde.
Mannen en vrouwen met een grote behoefte aan lichamelijk
en geestelijke genezing worden zo in contact gebracht met hen,
wiens woorden en daden tot Christus wllen trekken. Zij moeten
onder de invloed gebracht worden van de Grote Medische
Zendeling, die beide, ziel en lichaam genezen kan. Zij moeten
het verhaal horen van de liefde van de Verlosser, van de vrije
vergiffenis waarin voorzien wordt voor allen, die tot Hem komen
en hun zonden belijden.
Onder invloeden als deze, zullen vele lijdenden op de weg
ten leven geleid worden. Hemelse engelen werken samen met
mensen om moed en hoop, vreugde en vrede in de harten van
de zieken en lij denden te brengen. Onder zulke condities worden
de zieken dubbel gezegend en velen vinden hun gezondheid
terug. De wankele stappen herkrijgen hun veerkracht. De ogen
herkrij gen glans. De hopelozen worden hoopvol. Het eens
mistroostige gezicht krijgt een uitdrukking van blijdschap. De
klagende tonen in de stem maken plaats voor opgewektheid en
tevredenheid.
Als de lichamelijke gezondheid herwonnen is, zijn mannen
en vrouwen beter in staat dat geloof in Christus te beoefenen,
dat de gezondheid van de ziel verzekert. In het bewustzijn van
vergeven zonden ligt onuitsprekelijke vrede, blijdschap en rust.
De benevelde hoop van de christen wordt verhelderd. Het Woord
drukt het geloof als volgt uit:
"God is ons een toevlucht en een sterkte, ten zeerste bevonden
een hulp in benauwdheden." (2)
"Al ging ik ook in een dal van de schaduw des doods, ik
zou geen kwaad vrezen; want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw
staf, die vertroosten mij." (3)
"Hij geefi de moede kracht en de machteloze venneerdert
Hij sterkte." (4)
Verwijzingen:
1. Gen.2:l5.
2. Ps.46:2.
3. Ps.23:4.
4. Jes.40:29.
(C) 2020 - Alle rechten voorbehouden